Advertisement
Published: October 23rd 2006
Edit Blog Post
Dinsdag 17 oktober. Geen wekker nodig vandaag. Om 6.00 u werd ik gewekt door een muis die zat te knagen aan een verpakking van een koekje. Het koekje verplaatsen naar de nachttafel hielp slechts 2 minuten. Slimme muis had de weg snel gevonden.
Dan maar opstaan en aan de voorbereiding van een nieuwe, zware dag beginnen, met een uitgebreid ontbijt om 7.00 u (banaan, chocolade, kaas, confituur, ontbijtkoekjes).
Ondertussen kregen we een gedetailleerd, financieel verslag van Ludo, onze reisgezel-kassier-boekhouder. Alles nog steeds binnen budget.
Om 8.00 u vertrek met openbaar vervoer naar Han Yang om het grafcomplex van Han Jing Di te bezoeken. Wat een drukte om de stad uit te geraken (hotels aan het station zijn in grote steden echt aan te bevelen).
Onderweg zagen we een echte arbeidsmarkt: arbeiders (schilders, loodgieters, …) staan in drommen met hun gereedschap aan de kant van de weg te wachten tot iemand hen meepakt voor een opdracht.
En dan het grafcomplex van Han Jing Di, ontdekt in 1990 en voor het publiek geopend in 1999.
Het graf zelf is nog niet geopend, wel 11 van de 86 putten rondom het graf. Alles wijst erop dat elke put
overeenkomt met een keizerlijke afdeling (keuken, administratie, beveiliging…).
Het grafcomplex is een toonbeeld van de eenvoud (voor zover je in dit gebeuren nog over eenvoud kunt spreken) van de Han keizers (Liu Bang, stichter van de Han dynastie was van boerenafkomst). Bijna geen krijgers of militaire uitrusting terug te vinden maar wel veel hoevedieren (schapen, geiten, honden, kippen, varkens, ….) alsook voedsel voor de keizer en veel gebruiksvoorwerpen. Er was vooral aandacht voor het dagelijkse leven aan het hof.
De beelden van de mensen (1/3 van de grootte, uit zuinigheid) zijn gemaakt met gietvormen (dus weinig verschillen) maar de gezichten zijn bijgewerkt om individuele expressie te geven. De armen (van hout) en de kleren (echte kleren) zijn vergaan.
Bij de ingang van het museum kregen we plastiek om rond onze schoenen te doen. In het complex loop je onder andere over glas waaronder je de vondsten kan bewonderen. Ook kan je er een maquette van de graftombe en zijn omgeving bekijken.
Na het bezoek keken we nog even naar de film over het leven van Han Jing Di. Deze voorstelling was vooral een staaltje van technisch vernuft: een drie dimensionale holografische projectie. We kregen in onze “oortjes” een
Engelse vertaling die niet altijd even duidelijk was en hoorden bovendien alles ook nog eens in het Chinees (niet evident) via de luidsprekers. Dit laatste klonk zo hard dat de Engelse uitleg soms werd overstemd.
Met het busje (kleine stadsbus die snel vol is en snel kan vertrekken als we met 7 samen opstappen) terug naar het station van Xi’an om van daaruit met bus 306 naar het graf van Qin Shi Huang Di of het terracottaleger te vertrekken.
Onderweg zagen we een (kopie van de) piramide van Gize en de Sfinx (we hebben dus een bezoek aan China gecombineerd met een bezoek aan Egypte, of wat men allemaal niet doet om toeristen te lokken). Opvallend waren ook de granaatappels die in een plastieken zakje aan de bomen groeien (bescherming tegen insecten en regen volgens de biologen in het gezelschap).
Qin Shi Huang Di: heerser die rond 200 voor Chr. China voor het eerst echt verenigde. Hij verwezenlijkte onmenselijk veel maar ten koste van onmenselijk veel slachtoffers. Ook hier is de grafkamer niet geopend, alleen (maar dit betekent al enorm veel) 3 grote putten rond de graftombe. De grootste en ook meest uitgegraven is deze van de
infanterie. De 2 andere putten, deze van de cavalerie en van de strijdwagens, zijn nog eerder beperkt opgegraven. Wel zijn in een aparte zaal 2 strijdwagens die heropgebouwd zijn, te bezichtigen.
Nadruk ligt hier op het militaire, ter bescherming van de keizer na zijn dood. Al de beelden (enorm veel) zijn op ware grootte.
Onvoorstelbaar wat er in die tijd (2000 jaren geleden) gemaakt is. Hier is elk beeld verschillend, elke gelaatsuitdrukking verschillend, elke klederdracht (in klei) verschillend.
De omgeving rond de putten is de laatste jaren sterk vernieuwd en uitgebreid. Enorme accommodatie is bijgebouwd met betrekking tot handel rond deze toeristische trekpleister. Of deze accommodatie ooit zal gebruikt worden, blijft de vraag (binnen 10 jaar nog eens komen kijken).
Een lange maar boeiende dag. Zo erg zelfs dat we het aperitief hebben genuttigd als clauditief (claudere, Latijn, betekent sluiten) om na het avondeten de dag af te sluiten.
Deze sukkelaar moest dan nog wel aan het verslag beginnen. Morgen is het gelukkig aan een ander, Gerda is dan die gelukkige.
Luc
Advertisement
Tot: 0.289s; Tpl: 0.012s; cc: 26; qc: 131; dbt: 0.1544s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.5mb