Advertisement
Published: August 6th 2007
Edit Blog Post
Voorwoord van Wim: Ons bezoek is maar pas toegekomen maar ze laten zich van hun ijverigste kant zien: ze verzorgen de verslagen voor de drie weken dat ze met ons op reis zijn in en rond Beijing. Het eerste verslag werd heel snel afgeleverd zodat er even een stukje overgeslagen wordt. Later vullen we dit gat in het verslag, tussen 5 en 23 juni, wel aan. Nu klimmen even anderen in de pen, de eerste hiervan is Martine. De foto’s zijn van de hand van de nieuwe fotograaf, Thomas. Dirk houdt zich nog even in maar komt later ook in actie.
Zaterdag 23 juni. Eindelijk vakantie voor Thomas, Dirk en Martine.
Velen waren verwonderd over onze onderneming. Zonder Dette en Wim zouden we niet aan China denken.
Onze Michel (mijn schoonbroer) heeft ons thuis stipt om 10u opgehaald. Met de trein ondervonden we ditmaal geen problemen:
Leuven - Brussel Zuid
Brussel Zuid - Charles de Gaulle en dit met de HST, 1e klasse.
In de luchthaven van Charles de Gaulle was er ‘un object suspect’ gevonden. Alles was ontruimd en we konden de luchthaven niet in.
We hadden op dat moment net geen 2 uur
om onze bagage in te checken en door de douane te geraken. Na een half uur was de zaak opgelost en kon het gewone werk weer hernemen (14u30).
De incheckbalie werd door de toeristen overstelpt. Iedereen begon te duwen en te drummen. De passagiers naar Beijing werden gelukkig uit de rij gehaald en de bagage werd ingecheckt (15u30).
Om 16u10 waren we toch eindelijk door de douane geraakt. Daar werd ons bevestigd dat de vlucht vertraging had (oef!).
Om 17u stegen we uiteindelijk op.
Zondag 24 juni. De airbus van Air France zette ons om 8u42 op Chinese bodem. De vlucht was vrij turbulent verlopen.
Dette en Wim verwelkomden ons in de hal van de luchthaven.
We hebben onmiddellijk onze terugvlucht bevestigd. De ATM automaat moest ik natuurlijk ook direct proberen.
Rond half elf arriveerden we aan ons hotel, het Huguo Si Hotel. De rit ernaartoe verliep rustig in tegenstelling tot het verkeer tijdens de werkdagen. Langs de hoofdstraten vinden we veelal hoogbouw: kantoorgebouwen en woonkazernes met af en toe groene zones. We reden langs de muur van de Verboden Stad en vonden aan de overzijde het Plein van de Hemelse Vrede.
Voor de hotelkamer
was al gezorgd, zodat we ons eerst konden verfrissen: daarna picknickten we op de kamer. Dette en Wim hadden lekker brood gevonden en van de Belgische smeerkaas werd gesmuld.
Na de middag had Dette een verkennende wandeling in de omgeving van ons hotel gepland. De stad Beijing is volgens een rechthoekig patroon gepland en het stratenplan is daardoor erg symmetrisch.
Wim volgt de windrichtingen nauwkeurig. De hoofdstraten lopen hoofdzakelijk van oost naar west en van noord naar zuid. In de eilandjes die zo ontstaan, liggen ‘hutongs’: oude wijkjes met een wirwar van straatjes waar oude huizen (meestal slechts één bouwlaag) rond rechthoekige binnenplaatsen staan. De behuizing is krap en vaak leven verschillende generaties onder één dak. Oudere Chinezen hebben vaak een karig pensioen. Omdat ze zo krap behuisd zijn wordt voor een groot deel buiten geleefd.
De laatste jaren worden hele wijken afgebroken en vervangen door hoge flats.
We wandelden verder tot aan één van de grote meren van Beijing. ’t Was er erg mooi en rustig. We hielden halt bij een pergola. Een Chinees bespeelde er een Erhu: een tweesnarig strijkinstrument (één melodiesnaar en één begeleidingssnaar). De klankkast was zeshoekig en bekleed met apenvel, de strijkstok was bespannen met
paardendarmen. Hij oefende een muziekstuk in maar nam toch even de tijd voor een praatje en bracht ons enkele gekende deuntjes: ‘Do-re-mi’ uit de ‘Sound of Music’ en ‘It’s a long way to Tipperary’.
We vervolgden onze weg en Dette en Wim leerden ons basiswoorden: Ni hao? Xie, xie! Bu ke qi. (respectievelijk goedendag, dank u en graag gedaan).
We kochten een flesje drank voor elk en Wim zocht een voordelig winkeltje en kon nog een prijsje bedingen.
We liepen na een pauze verder naar de Trommel- en de Klokkentoren. Onderweg troffen we het ene winkeltje naast het andere (toeristisch). Ik kocht er 12 ansichtkaartjes maar heb blijkbaar te veel betaald: afdingen is de boodschap.
Aan een groot plein liggen recht tegenover elkaar de Trommel- en de Klokkentoren. De trommeltoren was in de 13e eeuw het centrale punt in Beijing. De uren van de dag werden er met behulp van trommels geslagen. Bij helder weer heb je een mooi uitzicht over de stad. De klokkentoren werd in de 18e eeuw heropgebouwd na een brand. We hebben er rond gewandeld maar we hebben de gebouwen niet bezocht. Het weer was de hele dag mistig en warm zodat het uitzicht nogal mager
zou zijn en we hadden bovendien nog net 20 minuten voor sluitingstijd. Later komen we hier nog wel eens terug.
Het is een sfeervolle buurt met winkeltjes en restaurantjes. Vele riksja’s lokken de toeristen voor rondritjes.
Om 17u begon het te waaien. Het stof werd opgejaagd (veel stof door de vele werken in het vooruitzicht van de Olympische spelen van 2008). Het begon te regenen. Niemand van ons was hierop voorzien. We doken vlug de bus in naar het hotel.
Opgefrist genoten we eerst van een aperitiefje en nadien van de oneindige variatie van groenten-, vlees- en visschotels. De serveersters konden hun lach niet onderdrukken toen ze onze eetoefeningen met de stokjes zagen.
’t Was al met al een vermoeiende dag: vrij vlug zijn we daarom in bed gekropen.
Verslaggever: Martine.
Fotograag: Thomas
Advertisement
Tot: 0.143s; Tpl: 0.031s; cc: 7; qc: 24; dbt: 0.0843s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb