Advertisement
Published: October 3rd 2010
Het begint ’s nachts behoorlijk koud te worden, en ons appartement was nog steeds niet echt winddicht, dus vandaag, vrijdag, wilde ik daar mee aan het werk. Alle ramen afkitten (het glas rammelde losjes in de sponningen), en overal waar het kierde tochtband plakken. Eergisteren hadden we onverwachts een heftige regenbui, en het water kwam zo onder het glas door via de sponning van de ramen naar binnen. Daar moest dus echt iets aan gebeuren. Het is nog niet zo koud dat we verwarming nodig hebben, maar dat zal over een paar weken denk ik wel nodig zijn. Het kan hier ’s winters hard vriezen, 10 tot 15 graden vorst is hier heel gewoon. Het appartement heeft helemaal geen verwarming, dus we moeten binnenkort ook op pad om kachels te kopen. Maar eerst dus kitten en afplakken, dat scheelt al een stukje.
Ik had nog 5 volle kitpatronen liggen van de installateur, maar geen kitpistool. Dat wilde ik eerst gaan kopen vanmorgen, maar dat was geen succes. Ik vond één winkel die kit verkocht, maar een kitpistool hadden ze niet. Dus ik kwam met lege handen weer thuis. Daar liep ik onze huisbaas tegen het lijf, en ik vroeg hem
of hij er soms eentje had. Dat had hij wel, maar hij had geen flauw idee waar. Hij had ook helemaal geen tijd om te zoeken, want om 12 uur kwamen er mensen op kraamvisite in het appartement beneden het onze. Daar was 10 dagen geleden een baby geboren. Daarvoor moest hij nog van alles regelen. Corina en Miriam waren daar trouwens ook voor uitgenodigd door Leila, de vrouw van de huisbaas. Dan konden ze eens zien hoe zo’n kraamvisite er hier aan toe gaat. Om negen uur, toen ik de huisbaas trof, stonden er buiten al 2 koks enorme ketels eten te koken, want feest betekent hier eten. Maar bij onze huisbaas kreeg ondanks dat hij geen tijd had het vinden van een kitpistool toch meteen voorrang. We moesten er een gaan kopen, want hij kon die van hem niet vinden. Eerst liepen we naar een winkeltje hier in de straat, maar die had er geen. Daar was ik zelf ook al lang geweest, dus dat was verspilde moeite. Dan moesten we maar met de auto de stad in. Maar de band van zijn auto was lek. Dus belde hij aan bij een buurman, maar die was niet thuis.
Maar de buurman kwam gelukkig even later met een auto vol boodschappen aanrijden. De boodschappen werden snel achter de voordeur gezet, en zo gingen we met de buurman, en mijn huisbaas, en nog iemand die hier vlak bij woont en er ook verstand van heeft, de stad in. We raakten onderweg nog lelijk in de file, maar de huisbaas wist precies waar we wezen moesten. Toen we bij de aangegeven plek stopten bleken die winkels helemaal niet meer te bestaan. Dus dan maar verder zoeken. Een stuk verderop vonden we dan eindelijk een verfwinkeltje waar ze ook een kitpistool hadden. Dat kostte omgerekend € 1,70, maar daar waren we wel een paar uur druk mee geweest met z’n vieren.
De kraamvisite was alleen voor vrouwen bedoeld. Toen ik dan eindelijk met het nieuwe kitpistool de trap op liep naar ons appartement zag ik voor de deur van onze onderburen al een stuk of 40 paar schoenen staan, dus veel vrouwen waren er al. Een half uurtje later, om klokslag 12 uur, gingen Corina en Miriam samen met Leila ook naar de visite. Er bleken zo’n 80 vrouwen en 30 kinderen te zijn. Allemaal in een appartement net zo groot als het onze. De baby ging van hand tot hand, de muziek werd aangezet, en de overgordijnen gingen dicht zodat de dames konden dansen en feesten zonder dat iemand op straat dat kon zien. Ik was intussen op het balkon met het afkitten van de ramen bezig. De muziek kon je 3 straten verder horen, dus ik genoot toch volop mee. En na een uurtje kwam de huisbaas met een dienblad vol eten van beneden voor mij aanzetten, zodat ik ook mijn deel kreeg. Het feest duurde tot een uur of 5. De baby was tegen die tijd door alle vrouwen uitgebreid bewonderd, welkom geheten, en van goede wensen voorzien. Of de baby het zelf ook leuk vond weet ik niet, maar Corina en Miriam vonden het een belevenis. En ik had ondertussen mooi de ramen dicht gekregen.
En al weer is er een weekend voorbij.
Advertisement
Tot: 0.113s; Tpl: 0.021s; cc: 5; qc: 45; dbt: 0.0486s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Gerard Thijs
non-member comment
Doet me zo aan Indonesia denken. Ook daar valt feesten en eten geheel samen. Prachtig!