Winterkamp!

---

De laatste week is dan toch echt ingegaan, weer begin je van dingen afscheid te nemen en “de laatste keer.” Want volgende week zaterdagochtend om 9.00 staat het Stenden busje weer klaar om ons terug te brengen naar Port Elizabeth, waar ik nog 1 nacht zal blijven voordat Chris dan eindelijk komt!

Vrijdag was het de laatste keer van mijn vrijwilligerswerk. Na 4 weken bij ontzettend schattige kindjes (en af en toe ook wel heel vervelende) te hebben gewerkt , was het vandaag alweer afscheid nemen. Nog 1 keer met onze krijtjes en kleurplaten opstap. Dit keer was het thema: seizoenen, dagen in de week en maanden van een jaar. Na een klein beetje les konden ze snel gaan kleuren. Het was maar een klein groepje van 12 kindjes. Ik zat bij de oudere kindjes en ging gezellig met ze mee kleuren. Heel grappig dat ze je dan gaan ‘na’ doen. Normaal pakken ze 1 kleur en krassen alles onder en zijn na 15 minuten er wel weer klaar mee. Maar ik kleurde elk blokje met en ander kleurtje in, dat moesten zij ook doen, ik kleurde de achtergrond ook in, dat moesten zij dus ook doen. En ze konden vandaag gewoon delen met kleurtjes en verschillende kleurtjes gebruiken! En dan zijn ze klaar en laten ze het vol trots zien, zo lief om te zien! En ze hebben het bijna een uur volgehouden met alleen maar kleuren! Hebben ze toch iets geleerd in de keren dat we er zijn geweest.

Maar de crèche zou dicht gaan in de vakantie, en dus hadden de kindjes om half 11 wintervakantie, de eerste 8 kindjes gingen weg na veel gezwaai. En wij konden nog even verder met schoonmaken, uiteindelijk de receptie van school gebeld om te vragen of het Stenden busje ook wat eerder kon komen. Dus het vrijwilligerswerk zat er om 10.45 dan ook op voor mij. Nog een paar dikke knuffels met de overgebleven kinderen en de begeleidsters en daar gingen we weer. Terug naar het ‘normale’ leven.

Ook mijn allerlaatste module opdracht afmaken en inleveren, en nu maar hopen op een voldoende! Nog een individuele opdracht maken en dan ben ik echt helemaal klaar met school! Helemaal klaar voor het winterkamp! Nog 3 dagen lang met kinderen werken, nu zijn ze wel ietsje ouder (tussen de 10 en 12 jaar) En ja het is winterkamp, het is nog steeds winter hier in Zuid Afrika. Al is het nu toch echt beter weer hier dan in Nederland. Heerlijk zonnetje en rond de 25 graden, prima te doen toch in de winter?

Zaterdagochtend stonden we met de organisatoren en 4 vrijwilligers klaar voor het transport naar Chappys Cushion, de accommodatie voor het winterkamp. Met een heleboel tassen vol met eten en speelgoed gingen we op pad. Er was al iemand met de grotere bus onderweg om de kinderen op te halen, wij dus maar gauw op pad! Komen we iets later aan de gepland, en de kinderen natuurlijk eerder dan gepland. Alle voorbereidingen waren nog niet eens klaar, maar toch heb je daar 27 zenuwachtige en verlegen kindjes staan. Dan maar gewoon beginnen! Voorstelrondje, rondleiding over de accommodatie, iedereen een bed toewijzen. En eerste deel van de planning al gehad, tijd voor vrije tijd! Konden wij onze voorbereidingen afmaken, het kamp lied opschrijven, handdoeken voor de kinderen opvouwen en op het bed leggen, groepsverdeling maken, en papieren op hangen om kamp regels op te schrijven. Dan de kindjes weer verzamelen, nog steeds heel verlegen zitten ze op hun stoeltje. Het kamplied maar even zingen, je hoort alleen maar vrijwilligers. Dat moet nog maar even verbeterd worden de komende dagen! Regels verzonnen en groepjes verdeeld, en daar zit je dan. Ik was groepsleider van groep nummer 5, 4 ontzettend verlegen kindertjes die bijna niet tot helemaal niet antwoorden op je vragen. Ja dan weet ik het op den duur ook niet meer, dus ik was blij toen het lunchtijd was! Misschien werd het wat beter bij een balspel om elkaar beter te leren kennen, of toch niet. Misschien bij het verven van het Sponsorkleed, een beetje! Lekker kliederen met verf is altijd wel leuk. Na nog meer vrije tijd, voetballen, kleuren, op de trampoline springen beginnen de kindjes toch wat losser te komen en zijn ze al een stuk minder verlegen! Om 17.00 zat mijn eerste dag als vrijwilliger er alweer op en werden we met het Stenden busje terug gebracht naar school. Nog wat eten en op tijd op bed, die kinders vragen genoeg energie!

En ja hoor, zondagochtend gaat mijn wekker alweer om 7.30, tijd om op te staan. Of toch niet, een appje gekregen dat de bus een half uur later vertrekt! Nog een halfuurtje liggen, toch niet zo goed geslapen vannacht. Mijn tas maar inpakken, want vannacht mag ik lekker tussen de kindjes gaan slapen!

Zondag had als thema “Nederland.” Aangezien we met zoveel Nederlanders waren, en ja hoor ik ging wel even een workshop geven over Nederland. Heel kort wat vertellen over Nederland en hoe ver het weg is van Nederland, een fantastisch filmpje laten zien die ik zelf in elkaar geplakt heb! Jaa ik word hier nog eens creatief, t was een filmpje van youtube en daar moesten stukken uit die saai waren en t moest ook een stukje korter. Kindjes hou je niet 10 minuten lang geconcentreerd met een te lang filmpje. Dus het is een filmpje geworden van 4 minuten met een muis in de hoofdrol! Nou ze vonden het wel leuk, en het enige wat ze hebben onthouden van het filmpje is waarschijnlijk de muis en kaas. Daarna nog wat plaatjes laten zien van Nederland, kaas, tulpen, onze huizen, onze koeien etc. En daarna gingen we armbandjes van wol maken met de kleuren rood, wit & blauw. Natuurlijk ook alvast voor de wedstrijd, want we moeten Nederland wel blijven aanmoedigen! Bij een Nederland thema hoort natuurlijk Nederlands eten, Pannenkoeken! Dus alle kindjes en vrijwilligers kregen 2 pannenkoeken, dat waren toch ongeveer 90 pannenkoeken die gebakken moesten worden. Gelukkig had ik de taak om te zorgen dat het goede groepje ging eten en beetje overal heenlopen om dingen te regelen voor de pannenkoekbaksters! Alleen toen was er nog behoorlijk veel beslag over, en iedereen had genoeg gehad. Dus ik zeg heel leuk: Ik ga wel pannenkoeken bakken en die kunnen ze dan als snack opeten rond 3 uur (ja die kinderen kunnen eten joh, dat is echt niet normaal!)

Dus de kindjes gingen heel gezellig Nederlandse spelletjes spelen: Nagelpoepen, eieren lopen op een lepel (maar dan met een golfbal) en voetballen! En liesje was lekker aan het pannenkoeken bakken, na nog een 50 pannenkoeken (oké het waren kleintjes) was het beslag op en kon iedereen nog lekker een pannenkoekje krijgen! Nog een beetje vrije tijd en alweer avondeten, want om 18.00 moesten we klaar zitten!

Na het eten alle kindjes schminken met vlaggetjes op hun gezicht, oranje linten en hun zelfgemaakte armbandjes. Om 18.00 waren we er klaar voor, 5 meiden zaten voor de televisie en de kinderen waren meer aan het knutselen en voetballen dan echt aan het kijken. Maken die lieve schatjes allemaal dingen met rood/wit/blauw en bedankt Stenden! Ahh zo leuk! Alleeeeen toen hadden we een probleempje in de douche, 1 van de meisjes was uitgegleden en had een snee in haar knie. Natuurlijk moest ik daar heen, wel even met hulp van de ‘bazin’ van de accommodatie. Want ja ik houd niet zo van bloed. En dan krijg je een appje; Shit. Natuurlijk weet je dan al genoeg, shiterdeshit! En kom je terug bij de tv, staat Nederland nog achter. Neee, winnen ze alles en gaan ze dit verliezen! Wij allemaal al een beetje chagrijnig. En de kwaliteit van de TV werd er ook niet veel beter op, viel af en toe weg en lekkere witte strepen in beeld. Lastig om dan de bal nog te volgen, haha. En ineens: Doelpunt! Wij gillen, alle kinderen gillen! En de andere jongens die met ons meekijken zaten ons vol verbazing aan te kijken! Maar wat een opluchting! Nederland scoort!!

Ik gauw 3 meiden opzoeken om te douchen! Het was al 86^ste minuut dus dat wordt toch verlenging, konden er mooi alvast 3 douchen en dan was ik op tijd terug. Krijg ik ineens een appje: GEWONNEN! 95st Penal!! Uhh neee! Echt? Joooo!?

Kut, nog een doelpunt gemist! Haha maar zo blij dat Nederland door is! Maar een samenvatting gaan kijken van de wedstrijd, heb van de tweede helft weinig gezien! En na de wedstrijd iedereen gauw z’n bed in krijgen! Dus heb ik nog niks kunnen zien van de nabeschouwing.

Uiteindelijk maar toch, de kinders lagen om 21.00 in bed. Al een uur later dan normale bedtijd.. Iedereen ligt heel netjes in bed. Wij gaan terug naar onze zaal, na 5 minuutjes even checken. Een hoop geklets, natuurlijk. Dus ik blijf een tijdje in de kamer staan, iedereen stil. Ik doe de deur dicht en ga aan de buitenkant staan wachten, iedereen stil. Ik loop weg en ga bij het muurtje staan. Ineens zie ik een schaduw langs het gordijn gekropen, uhuh. Dus ik loop weer naar binnen en zet mijn strenge stem op dat ie moet gaan liggen, dekens over en gaan slapen. Er niet bij nadenken dat hij in een bed lag waar de dekens nog heel netjes lagen opgerold toen ik de kamer in loop. Maar hij gaat netjes liggen en trekt de dekens over. Ik blijf nog in de deuropening staan, het jongetje begint te snurken. Jaja, daar trappen we niet in! Ik trek de deur wat dichter, en dat maakt geluid, gelijk zit meneer weer rechtop in zijn bed. Dus ik weer met m’n strenge stem vertellen dat ie in z’n bed moet gaan liggen en moet gaan slapen. Gaat ie ineens naar een ander bed, ahh nu snap ik hem! Hij lag in het verkeerde bed om mij te checken. Ahh heel slim! Uiteindelijk ligt ie in z’n bed. Ik blijf nog een tijdje staan en loop dan maar weg, trek de deur achter me dicht. Ik ben er wel klaar mee! Nu begin ik toch medelijden te krijgen met de leiders van onze kampen vroeger..

Nog even een drankje doen in de bar, chippie erbij en de dag bespreken. Alleen ja, de bar is dicht en geen personeel te bekennen. Dus een chippie en dag bespreken dan maar, uiteindelijk maar omkleden en terug naar de kinders om te gaan slapen! Kijken wat voor chaos we aantreffen in de kamer. Samen met Iris zou ik toezicht houden, de andere 3 meiden sliepen in hun eigen kamer. Komen we daar om 23.00 aan, iedereen heerlijk in diepe slaap! Ahh nu zijn ze weer lief! Heel stilletjes het bed in kruipen, wat onmogelijk is aangezien die van mij kraakt als een gek! Lig ik dan eindelijk lekker, begint me er toch iemand te snurken. En nee niet zachtjes, dit was herrie voor 10 tegelijk! Gelukkig hield het snel op en heb ik een heerlijk rustige nacht gehad!

Beetje jammer dat de wekker dan alweer om 6.30 gaat en het tijd is om aan te kleden en ons klaar te maken voor de laatste dag! Deze dag heeft als thema “Zuid Afrika.” De kinders om 7.00 hun bed uit trommelen, hun tas laten inpakken en aankleden en dan op naar t ontbijt! Ja en dan is het toch echt lichtelijk chaos in de slaapzaal, uiteindelijk heeft iedereen z’n tas klaar en is naar t ontbijt. Maar er liggen nog schoenen, sokken, broeken, shirts etc. allemaal los in de kamer, straks tijd voor een gevonden voorwerpen rondje! Maar eerst gaan we de bushbush in, opzoek naar de wilde dieren! In 2 groepen gaan we op pad, een uurtje wandelen en mogen alleen maar fluisteren.. Jaja zeg dat maar tegen kinderen. Op het begin ging het prima, toen kwamen we zebra’s, springbokken en een struisvogel tegen. Na een tijdje zagen we geen dieren meer, en werd er steeds luider gepraat. Ach zolang er geen dieren zijn.. Maar zo lief, die kinders zagen voor het eerst een Zebra! Wauw dat is lastig voor te stellen voor ons met alle dierentuinen.

Aan het einde van de “Nature Walk” stond er een picknick klaar als verassing, en ballonnen.. Jaa, ook dat is leuk speelgoed, en vooral om ze kapot te prikken met de saté prikkers van het eten. Dus nadat het bordje leeg was, werd er een aanval op de ballonnen gedaan! Uiteindelijk zijn er 2 heel gebleven denk ik..
Terug op het verblijf nog wat vrije tijd, en dan alweer over op de maaltijd. Eerst een beetje rijst met saus voor de kinders en dan daarna lekker op z’n Afrikaans braaien! BBQen zonder stokbrood en salades, want Afrikanen zijn dol op vlees! En daar gingen we dan hoor, die kinders hadden al rijst op, maar hamburger, worstje, hamburger, stuk kip en dan nog een worstje. Het gaat er allemaal in! Dan nog tijd voor de laatste keer het kamplied zingen, iedereen zingt (schreeuwt) hem op z’n hardst mee! Ze hebben toch heel wat geleerd in die paar dagen! Heerlijk vals, maar met zoveel liefde en vrolijkheid!

Alweer na een heel geslaagde dag was daar het einde, alle bagage gepakt door de kinderen en de gevonden voorwerpen op de grond verspreid en iedereen kon zijn spullen er tussen uit halen. Nog even knuffelen met alle kinderen, die allang niet meer verlegen zijn!! En dan gaan ze weer de bus in, uitzwaaien totdat we ze niet meer zien. Aggh lieve kinders, hebben een toptijd gehad op het kamp! De eigenaars van de accommodatie bedanken, die hebben ons zoveel geholpen en zoveel kortingen gegeven op alles, echt heel lieve mensen! En toen konden wij ook terug naar Port Alfred.

Mijn avondeten bestond maar uit een bakje yoghurt en een broodje, ik zat nog vol van de braai! Waar ik toch een stuk minder heb gegeten dan die kinderen.. Zo blij dat ik drie dagen op het kamp was, dat wij zoveel geld hebben ingezameld dat we dit hebben kunnen doen voor die kinderen en iedereen die gesponsord heeft: Nogmaals bedankt! Het was een onvergetelijk kamp, en zeker voor die kinderen!

Heeel veel liefs, Liesbeth



(Betere foto’s van het kamp komen later, die heb ik niet gemaakt en staan nog niet op m’n laptop!)

---