Kaapstad

---

En ja hoor, precies op tijd, stond daar onze taxi om 15.30 voor het huis te wachten. Voor een bedrag van 300 rand (pp) worden we naar Port Elizabeth gebracht, toch weer een ritje van 2 uur. In Nederland kun je daarvoor niet eens het openbaar vervoer nemen, dus super fijn hier! We hadden wat extra tijd gerekend, voor files en vertragingen enzo. Alleen natuurlijk hadden we die dan weer niet, waren we een uur te vroeg in Port Elizabeth bij de Intercape Office. Maar op een stoeltje plaats genomen en ons brood, beleg en mes tevoorschijn getoverd, ons lekkere avondeten. Ach je moet toch wat als je zo’n strak tijdschema hebt als wij hadden.
En ja hoor, iets na 18.00 kwam onze bus eraan gereden. Wij gelijk instappen en ons werd verzocht helemaal vooraan te komen zitten (het is me nog steeds niet duidelijk waarom wij daar moesten zitten). En ja dit is Afrika, en natuurlijk ontstond er nog een ruzietje voor vertrek. Er was nog plaatst voor 5 personen in de bus, en er stonden nog zo’n 15/20 mensen te wachten. Na een hoop geschreeuw en de belofte dat de volgende bus er zo aan kwam, ging dan eindelijk de deur dicht en reden we weg. De ‘reisleider’ vond het allemaal uiterst grappig en wij ook wel. Wij zaten lekker op onze stoeltjes.
Maarja dan begint de rit van 12 uur, in een bus. Jongensss waaar ben ik aan begonnen? Na mijn vwo excursie naar Barcelona had ik mezelf beloofd nooit meer zolang in een bus te gaan zitten.. Al na een uur was onze eerste stop, en ja hoor, er komt een politie aanrijden. Die parkeren de auto netjes voor de bus en stappen uit. Blijkt er een portemonnee gestolen te zijn en die moet volgens hun aan boort van de bus zijn en tijdens het wachten in de rij zijn gestolen. En zoiets gaat hier lekker op zijn Afrikaans. Iedereen moest de bus uit en zijn tas laten zien, dan zou de politie ondertussen in de bus kijken. Een paar mensen lopen de bus uit en laten hun tas controleren, na een tijdje stap ik ook maar uit. Geen idee wat de bedoeling is.. Daar sta ik dan met m’n tas, maar geen agent die mijn tas controleert hoor. Nee de reisleider komt naar me toe en wil op de foto, ach wat jij wil, ik moet toch wachten. Dus na een paar prachtige foto’s, stap ik de bus maar weer in. En dan ineens mogen we alweer verder rijden, portemonnee nooit gevonden, bijna niemand is gecontroleerd en de bus al helemaal niet.
En waar ik al bang voor was, ik kan totaal niet slapen in de bus. Ik kan niet lekker liggen, en als ik dan eindelijk lekker lig gaat ergens een spier pijn doen dat ik weer anders moet gaan liggen. En daarbij, vooraan zitten is helemaal niet fijn. Onze reisleider had moeite met z’n mond houden, dan schreeuwde die weer door de telefoon of tegen 1 van de bestuurders. Ja heel fijn allemaal, dus lekker niet uitgerust komen we kwart voor 6 aan op Centraal Station Kaapstad. Daar zijn we de hal maar ingelopen, eerst naar het toilet en maar een taxi bellen. Wij naar buiten lopen, en hij kan ons niet vinden. Dus na een paar belletjes en een omschrijving hoe wij er uit zien, was daar eindelijk onze taxi. De telefoniste had ons vertelt dat het 50 rand ongeveer kostte, deze chauffeur vertelde ons dat het 70 rand zou kosten. Wij hadden allebei geen energie meer om moeilijk te doen, zo snel mogelijk naar het hostel toe. Alleen toen waren we daar, staat de meter nog maar op 50 (en hij begon al op 15). Toch maar 70 rand gegeven, de chauffeur vertelde ons dat de meter stuk was en we echt 70 rand moesten betalen. Na een slechte poging om lager te doen, hebben we hem maar 70 rand gegeven en zijn naar binnen gelopen. (Achteraf gezien was de rit zelfs gratis geweest, een taxirit moet altijd op 2 rand beginnen. Beeeetje jammer)
Gelukkig was er wel een man achter de receptie (die we wakker gebeld hadden) die ons incheckte en het zelfs zo regelde dat we gelijk ons bed in konden. Normale inchecktijd is vanaf 13.00, wij konden al om 6.30 inchecken en zo nog een paar uurtjes slapen. Zo wat lag dat bed lekker!
Om 9.00 ben ik mijn bed maar weer uitgegaan, ik was alweer klaarwakker en had wel heel erg zin in het ontbijt. Snel even mijn haar normaal doen en wat make-up op doen en lekker naar het ontbijt gelopen. Jaa, ze hadden yoghurt met muesi (mijn nieuwe verslaving ’s ochtends!) en verder hadden ze nog toast en allemaal lekkere dingetjes. Behoorlijk goed voor een ontbijt dat ‘gratis’ is. (Het ontbijt zit bij de prijs van de overnachting in). Terug in de kamer Iris maar wakker proberen te maken, maar die lag nog in coma volgens mij. Na een paar pogingen en een beetje lawaai maken, werd ze dan toch wakker. Nu konden we ook even goed het hostel bekijken, vanochtend hadden we daar geen tijd en zin in. De kamer is super fijn, dit keer hadden we voor een vrouwen kamer gekozen. De bedden zijn heeerlijk, een superfijne en dikke deken met nog een extra fleecekleed erbij! Ja het is winter en ik Kaapstad is het een stuk kouder dan in Port Alfred. ’s Nachts is het zo’n 3/5 graden, dus die extra dekens zijn heerlijk. De badkamer is ruim, met een lekkere warme douche. Dan heb je nog een gezamelijke keuken en woonkamer. Allebei superleuk en knus ingericht! Dit is echt een super fijn hostel met echt leuke mensen achter de receptie die je graag helpen met dingen regelen (zoals de taxi etc.) Het hostel heet BIG Backpackers in Green Point, voor de mensen die ooit in Kaapstad komen en goedkoop willen overnachten. Haha
Rond een uurtje of 10.30/11.00 weer een taxi gebeld en op naar de Tafelberg! Eerst bij de kiosk wat eten halen voor Iris, haar ontbijt. Daarna in de rij staan voor een kabelbaan ticket (enkeltje hoor!), vertelt de vrouw dat we die pas boven moeten kopen. Ja hoor, hebben we daarvoor een kwartier in de rij gestaan. Dus wij opzoek naar het paadje om de tafelberg op te komen, en weer na heel wat onduidelijk, zijn we op de goede weg gekomen. Eerst 20 minuutjes over de gewone weg lopen en dan de bergen in. Zo, dat begon gelijk goed. Het paadje bestond uit stenen die in een trap vorm lagen, maar dat was niet bepaald voor kleine meisjes als ik gemaakt. Met reuze stappen kwam ik dan toch omhoog. Na een paar minuten vroeg ik me al af waar ik aan begonnen was. Gelukkig kwamen we meer mensen die er zo over dachten, na een stuk lopen weer even rusten. Toen kwamen we bij een beekje en gingen we rechtsaf (nooit gezien dat er een bewegwijzeringsbord stond), dit deel was een stuk minder steil en na een tijdje hadden we meer het idee dat het naar beneden ging in plaats van naar boven. En het was ook wel heel rustig, gelukkig kwamen we na een tijdje een groepje mensen tegen. Dan zal het wel goed zijn, dachten we. En na een half uur komen we een bord tegen, doorlopen betekende terug naar de kabelbaan, of te wel terug naar beneden. En het pijltje dat aanwees welke kant omhoog was, ging de kant op waar wij vandaan kwamen. Neeeeeee! Hoe kun je nu verdwalen op de Tafelberg! Nou wij kunnen dat dus. Hebben we een half uur de verkeerde kant opgelopen, en ja dan moet je dat half uur ook weer terug. En ja toen zagen we hem wel, het bordje dat naar links wees om aan te geven dat je die kant op moet. Hmm $%$%^$. Vol goede moed lopen we verder, en ja dit stuk is een stuk steiler omhoog. En damn wat is het toch warm, de weersvoorspellingen waren niet heel goed, maar het is tegen de 20 graden aan, de zon schijnt vol en dan ben je aan het bergbeklimmen in een lange broek, een tas op je rug met een vest en extra trui (want ja het zou koud worden) en op gympjes van 3 euro. Dat laatste was misschien nog wel het slechtste van alles, zo’n goede voorbereiding weer he. Haha. En dan eindelijk, na en wandeling van 3 uur (in plaats van de geplande 2 uur) komen we boven aan. Alle pijn en zweet was vergeten, wat een uitzicht!! Je kon kilometers ver kijken (dankjewel weer!) aan de andere kant kon je over heel Kaapstad heen kijken. Wauwwauw! Het lopen was dan wel afzien, maar ik kan nu zeggen dat ik de Tafelberg beklommen heb (en niet heel lui met de kabelbaan omhoog gegaan ben) en wat een uitzicht. De Tafelberg is met recht 1 van de 7 natuurwonderen!
Boven op de berg nog in het winkeltje gekeken en een lekkere pizzapunt met een hoop drinken opgedronken. Alleen was ik ondertussen al zo erg afgekoeld dat ik met mijn vestje én trui het nog steeds steenkoud had. Waar we zonet in de volle zon liepen zonder enig windje, waaide het nu volop en was het behoorlijk frisjes. Dus maar een ticket naar beneden gekocht en met de kabelbaan naar beneden gegaan. Beneden aangekomen was het alweer een stukje warmer, maar als je eenmaal koude tenen hebt, blijven die ook koud. Maar weer wachten op de taxi die ons terug zou brengen en lekker heel warm douchen in het hostel.
En het was alweer 18.00, tijd voor het avondeten. Aan de receptioniste gevraagd waar we lekker konden eten, en of we konden lopen of dat het beter was om een taxi te bellen. De receptioniste zei dat lopen nu nog prima kon (het was schemerig), maar terug was het verstandiger om een taxi te nemen. Dus wij lopen, maar het voelde toch niet helemaal fijn. Er lopen veel mensen die je steeds aanspreken of heel lang aankijken. (Jaaa mensen, ik doe wel voorzichtig hoor!) Dus het eerste restaurant dat er goed uitzag zijn we ingelopen, gelukkig was het eten ook goed! Ik heb daar van een heerlijke pizza gesmuld en als toetje een lekkere wafel met ijs en Oreo-koekje topping. De rekening betaald en een taxi opgebeld. Wij buiten het restaurant gaan staan, want hij zou over 5-10 minuten komen. En wij maar wachten, en wachten, en nog langer wachten. En na heel veel zwervers die bedelen om geld, eten en weet ik veel wat nog meer heb ik maar weer gebeld waar onze taxi bleef. Die vrouw deed zo vaag en kon niet echt zeggen wanneer er iemand zou komen en aangezien we al een half uur aan het wachten waren heb ik de taxi maar gecanceld. Een taxi die stond te wachten voor het restaurant maar genomen, en hij ons maar uitlachen. Waarom we niet gingen lopen, het was maar 3/4 minuutjes rijden. Nou en, wij willen ons toch veilig voelen en liever iets betalen aan een taxi dan alles kwijt zijn. Daarna nog eventjes laptoppen en dan maar lekker slapen, toch nog wel heel erg moe van t korte nachtje en de Tafelberg beklimmen.

Om 9.00 stond de wekker weer, aankleden, make-uppen en lekker ontbijten (jaa, weer met yoghurt en muesli). En weer op pad, lopend naar het V&A Waterfront. Kaapstad is overdag zo’n andere stad als ’s avonds. Onderweg kwamen we nog langs het WK 2010 stadion van Kaapstad, zo wat een ding is dat zeg! En na een tijdje kwamen bij het Waterfront, lekker wezen shoppen en op tijd lunchen. Want om 13.00 stond onze trip naar Robbeneiland gepland. Wij opzoek naar de plek waar de boot zou liggen, bordjes volgen naar het Robben Eiland Museum. Vragen we een vrouw of we goed lopen, nee we moeten de andere kant op, vragen we aan een veiligsheidsmedewerker aan die kant waar we heen moeten (want de bordjes snapten we niet meer) vertelt die ons dat we de andere kant op moeten (de kant waar we weg kwamen). Wij weer terug lopen (meer snelwandelen, want we waren aan de late kant). Uiteindelijk komen we in het museum, halen onze kaartjes op en gaan in de rij staan. En daar stonden we, het was ondertussen 13.00 uur en stonden nog op dezelfde plek als 10 minuten eerder. De boot had vertraging, uiteindelijk om 13.20 begon de rij te lopen. En al gauw hadden we wel door dat als alle mensen voor ons op dat ene bootje moesten, dat ging echt niet passen. En ja hoor, met nog 15 mensen voor ons, werd omgeroepen dat de boot vol was en dat de tweede boot niet kon uitvaren door een technisch probleem. $%$^$%$^%))*(*^&%%$@. Zo. Wij terug naar de balie lopen en onze planning doornemen, we hadden ook echt geen plekje over in ons schema om op een andere dag te gaan. Want ook blijkbaar gaat de laatste boot al om 13.00 in plaats van 15.00 zoals op de site aangegeven staat. Shit! Dus wij maar geld terugvragen, dit is wel even balen. Want wij wouden zo graag naar het Robbeneiland, dat is toch echt een belangrijk deel van Zuid Afrika.
Nja, het is niet anders en ik laat niet mijn hele dag verpesten! Dus op naar het reuzenrad, wij met z’n tweetjes in zo’n bakkie en een paar rondjes draaien. Gelukkig waren we gister al de Tafelberg opgeklommen, de top was nu compleet gehuld in bewolking! Een heel mysterieus gezicht. In het reuzenrad had je wel een mooi overzicht van het Waterfront, toch ook wel heel grappig. Terug beneden zijn we nog even verder gaan shoppen en hebben lekker een Jumbo Warme Chocolademelk gedronken. En ja die was echt jumbo, het was meer een soepkom vol met chocomelk. Daarna besloten om maar een pizza en toetje te kopen in de supermarkt en dat lekker als avondeten te nemen. Staan we bij de kassa, gewoon Primark taferelen bij een supermarkt.. (voor degene die dat niet kennen, rijen van hier tot Tokio en 30 kassa’s en een omroepsysteem die je vertelt naar welk kassanummer je moet lopen als je aan de beurt bent)
De rest van de middag lekker doorgebracht in het hostel, rond 19.00 lekker pizzaatje gegeten en ons ijs gehad en daarna weer verder op ons laptopje. Alvast de foto’s op mijn laptop zetten, beginnen met mijn blog (help, ik heb nu al 3 A4tjes vol..) en beetje naar huiswerk kijken. Ik ben dan wel een lang weekend weg, school gaat deze keer gewoon door (een beetje) en toen lekker mijn make up af en mijn bedje in. Was toch wel een beetje moe. Dacht ik. Want ik lag in bed, en ja toen was ik ineens klaarwakker. En het begon toch te regenen, en ik was nog steeds wakker. Uiteindelijk moet ik in slaap zijn gevallen, want de volgende keer dat ik op m’n wekker keek was het bijna 6 uur. Nog steeds niet om vrolijk van te worden, om 6 uur wou ik graag nog slapen. Maar nee hoor, en buiten regende het niet alleen heel hard, het stormde nu ook als een gek. En wij zouden maandag gaan skydiven, ochoch dat gaat hem niet worden met dit weer. Maar omdat het nog maar 6 uur was, toch maar een beetje verder slapen.

Uiteindelijk was ik dan om half 8 toch echt wakker, gelijk maar even naar het Skydiven gebeld om te vragen of het doorging. En ja mijn vermoeden klopte, het weer was te slecht. Gelukkig konden ze het nog wel verplaatsen naar dinsdag! Toen kwam snel het idee, als we heel snel zijn kunnen we nu naar Robbeneiland en daarna auto huren en naar Kaap de Goede Hoop. Dus wij heeeeeel snel aankleden en make up doen en naar de telefoon lopen om een taxi te bellen. Nee hoor geen taxi in de buurt die beschikbaar was, shit gaat lekker. Gelukkig hoorde een meisje ons praten en zei dat ze met de receptioniste toch die kant op gingen. De receptioniste snel nog even bellen om te vragen of de boot wel zou vertrekken, ja hoor gelukkig wel! Dus wij snel broodje smeren, appel in de tas en snel naar de auto toe. Met z’n zessen in een te kleine auto, ach voor een klein stukje! En het regende nog steeds behoorlijk, dus alles beter dan lopen! Na het laatste stuk te hebben gerend, plassen ontwijkend, komen we aan bij het Robben Eiland ticket verkoop centrum. En ja hoor, de boot is toch gecancelled. Shitterdeshitshit! Nou maar weer terug lopen naar het hostel, met de aardige meneer van de receptie even overlegd over een auto huren en dat ging hij regelen voor ons! Dus wij konden even, nu in alle rust, genieten van een ontbijtje (jaja, yoghurt met muesli). De auto was geregeld en we werden zelfs door het verhuur bedrijf opgehaald van ons hostel, nog wat papierwerk regelen (wat toch wel weer drie kwartier duurde) en daar konden we gaan met ons Chevroletje, het drukke verkeer van Kaapstad in. Ja dat is toch wel even wat anders dan Groningen, midden in het centrum 5 baanswegen, een afslag met 3 rijbanen, drukte van hier tot Tokio, heuvels op en af. Uiteindelijk reden we het drukke Kaapstad uit, op onze route naar Kaap de Goede Hoop, via Camps Bay, Houtbay (waar we een zeehond visjes hebben gevoerd), Simon’s Town met de Boulder Beach. Normaal zijn daar heel veel pinguïns, alleen die hielden het ook voor gezien in de regen. We hebben er wel een paar gezien in de bosjes. Toch wel een gek gezicht, pinguïns in Zuid Afrika in de bosjes.. En toen verder naar Kaap de Goede hoop, bordjes volgen en toen kwamen we bij Cape Point. Het was te slecht weer om naar boven te lopen dus zijn we lekker met de Flying Duthmen naar boven gegaan! Wat een prachtig uitzicht vanaf daar over de zee! Maar men wat een wind! Foto’s nemen was redelijk onmogelijk omdat m’n haar 1 seconde goed zat en de wind het daarna voor m’n gezicht blies, ja heeeel fijn allemaal! Maar wel met het bekende bordje van “Amsterdam 9635 km” op de foto. Helaas was Kaap de goede Hoop zelf anderhalf uur lopen en daar hadden we met dit weer eigenlijk geen zin in, beetje jammer. Dus wij halen ergens een pizza op, en lekker warm in de auto opeten. Toen maar weer onderweg terug. En joh wat zien we daar ineens staan, een bord dat naar links wijst met “Cape of Good Hope.” Vol op de rem natuurlijk en wij naar links, ha mooi niet anderhalf uur lopen en lekker met de auto! En jaaa daar stond het bordje waarmee ik op de foto wou “Kaap Die Goeie Hoop – Die mees suidwestelike punt van die vasteland van Afrika.” Haha dat Afrikaans is zo leuk!! En toen, helemaal gelukkig weer naar huis rijden, via Kommetjie en naar Kaapstad. Gelukkig gingen we Kaapstad in en niet uit, wat een rijen met auto’s! Even langs ons hostel om spullen terug te brengen en het autootje maar weer inleveren, en die allerliefste mensen wouden ons wel even naar het Waterfront brengen waar wij zouden eten. Scheelde weer een ritje in de taxi, maaar men die man reed niet zo heel erg fijn.. Maar we leven nog! In het Waterfront hebben we bij zo’n lekker restaurantje gegeten, zelfs de spaghetti Bolognese klonk verrukkelijk op de kaart! Alleen ja, als je uit eten gaat neem je natuurlijk iets anders. Ik weet de naam niet meer, maar het was heerlijk. En natuurlijk nog een toetje erna. Cheesecake!! Wauw, dat was echt de beste die ik tot nu toe heb gehad! En zo’n leuke vrouw die ons hielp, een heerlijk avondje uit! Daarna weer met de taxi terug naar het hostel, verder met huiswerk, blog en foto’s en een welverdiende lekkere warme douche en toen heerlijk m’n bedje in.



Dinsdag, alweer de laatste dag in Kaapstad. Maar we gaan dan toch Skydiven! Gister was het weer te slecht, nu was er een lekker zonnetje met beetje bewolking. Prima weer om te skydiven! We werden om 9.30 met een auto opgehaald bij ons hostel, auto zag er niet heel chill uit en de bestuurder reed ook niet heel fijn, maar we zijn uiteindelijk op de plek van bestemming aangekomen. Daar konden we even rondkijken en filmpjes en foto’s van andere skydivende mensen bekijken. Een formulier invullen met je gegevens en contactdetails van iemand anders (voor het geval dat..) Uiteindelijk kregen we ons tuig aan, t liep voor geen meter met die touwen lekker om je benen heen. En daar gingen we dan, het kleine vliegtuigje in met z’n zevenen, 1 piloot, 3 springers en 3 meiden die mee gingen springen. We zouden naar een hoogte van 9000 ft gaan en dan gingen we springen. Het was al een koude dag, maar hoe hoger we kwamen, hoe kouder het ook werd. Boven was de temperatuur ergens onder het vriespunt, super koude handen, voeten en enkels. En gelukkig was het vliegtuigje ook absoluut niet winddicht en tochtte het als een idioot.. haha. Maar wel mooi Kaapstad van boven gezien! En toen waren we bijna op de goede hoogte, we werden vastgemaakt aan onze springer, kregen een fantastisch mooie bril op en de deur ging open. Iris sprong als eerste, daarna mocht ik en als laatste een ander meisje. Waauww zo ontzettend gaaf. Je gaat op het randje zitten van een vliegtuig, welke gek doet nou zoiets! En dan spring (of meer val) je het vliegtuig uit. De eerste 30-40 seconden heb je een vrije val, dat ging zo ontzettend snel! Super mooie foto’s natuurlijk met gekke bekken, wangen die er raar uitzien. En ik moest m’n haar in een staart, want het was toch echt te lang, maakt het er niet veel mooier op. Na de vrije val en gaat je parachute uit, en daar zweef je dan! Zegt mijn begeleider, we gaan wat rondjes draaien. Nou prima, ik dacht rustig paar rondjes om alles te bekijken. Neee gaan we ineens in een draaimolen rondjes draaien. Blijkbaar zag het er gek uit, Iris dacht al dat ik neerstortte. Wauw, het ging allemaal veel te snel maar wat een super ervaring! Echt weer heel anders dan bungeejumpen, maar zo gaaf! Na een paar minuutjes stond ik weer met beide benen op de grond en kregen we onze video te zien. Wat hebben we daarom gelachen en sowieso dat die staatsgeheim blijft! De foto’s werden ook op een dvd gezet en die kon je thuis zelf bekijken. En toen moesten we die auto weer in.. Ik leef nog steeds, dat was misschien nog wel enger dan Skydiven.. Terug naar het hostel, spullen terug brengen. Nog even een laatste lunch (bij KFC, haha) en laatste boodschapjes doen voor in de bus. En toen zat het weekend er alweer op. Terug naar het hostel gelopen en daar gewacht tot de taxi ons kwam ophalen. Was nog wel even een gedoe om een taxi in Port Elizabeth te regelen die ons naar Port Alfred zou brengen, maar ook dat was uiteindelijk gelukt!
En ja, toen moesten we die bus weer in. Shit man, ik wordt nu al chagrijnig. Maar toen bleek de bus bijna leeg te zijn, dus ik had lekker twee stoelen waar ik heerlijk kon zitten. Tot de eerste stop.. Toen kwamen er nog een hoop mensen bij, dus moest ik weer terug naar Iris. Mijn kussentje opgeblazen en maar lekker tegen de zijkant gaan liggen. Uiteindelijk heb ik nog best wel veel geslapen en ging het allemaal redelijk snel voorbij! Toen het laatste stukje nog in de taxi en eindelijk om 8 uur ’s ochtends waren we weer in onze kamer en ben ik gelijk mijn bed maar weer ingedoken. Even een paar uurtjes slaap inhalen.
Dan zometeen weer een lesje CBL, naar de stad toe om auto op te halen en nieuwe make up te kopen. Dat ben ik in de taxi kwijtgeraakt, super stom natuurlijk! Maar mocht wat lenen van een vriendin, dus het valt mee. Daarna weekend weg naar Drakensbergen regelen, want vannacht rond en uur of 4 stap ik alweer in de auto voor een ritje van 12 uur naar Drakensbergen. Ik word al moe als ik eraan denk, maar wel weer superveel zin in het weekend!

---