First impression

---

Hoihoi,

Ik dacht dat naar Schiphol rijden al lang duurde, 2 uur lang in een auto. Ik kwam erachter tijdens mijn eerste dag reizen, dat deze 2 uur helemaal niks voorstelt. Eerst met toch wel een raar gevoel afscheid nemen van de ouders en broertjelief. Daarna begon het wachten. Eerst 2 uur op Schiphol, daarna naar Londen vliegen. 4 Uur lang wachten in Londen, en toen op naar Johannesburg. 11 Uur lang in een vliegtuig zitten vliegt eigenlijk wel om (ja, woordgrap). Films kijken, door het vliegtuig rondlopen en het overheerlijke voedsel eten wat we kregen geserveerd. Met een stewardess die er wel iets minder zin in had dan wij. Goed, aangekomen in Johannesburg, waar we ook 2 uur moesten wachten, meteen even naar buiten gegaan om de Afrikaanse lucht door de longen te laten gaan. Aangezien we verder moesten op een binnenlandse vlucht, moesten we weer opnieuw inchecken. De meneer bij de balie had de grootste moeite om mijn naam uit te spreken. How do you pronounce your name darling, mariake? marieke?. Goed, op het derde en laatste vliegtuig gestapt, eindelijk aangekomen in Port Elizabeth.

Aangezien we pas de volgende dag een bus konden pakken naar de campus van school, hadden we al een kamer geboekt in een heel mooi guesthouse. Dit guesthouse was ongeveer 10 min lopen van het vliegveld. Maarja, aangezien wij nog geen internet of iets hadden, wisten we de weg natuurlijk niet. Wij zijn maar gewoon gaan lopen, in de goede hoop dat we er wel kwamen. Ik had de Afrikaanse zon een beetje onderschat, daar liepen we dan, 3 toeristen, zwetend met grote koffers achter zich aan slepend. Toen stopte er opeens een pick-up naast ons. Er zat een gezin in de auto, die vriendelijk aan ons vroeg of het allemaal wel lukte en of we misschien een lift wilde. Ik was een beetje sceptisch, maar volgens een vriendin van mij kon dit allemaal. Alle koffers achterin gegooid, en we zijn afgezet bij het guesthouse.

We werden ontvangen door een hele vriendelijke lokale man, hij heeft ons allemaal tips gegeven wat we kunnen doen in de omgeving. Meteen in het zwembad gesprongen, en 's avonds uit eten gegaan. Volgende dag zijn we op de shuttle bus naar de campus gereden. De lokale studenten lieten ons zien waar we de volgende 10 weken gaan doorbrengen.

'S avonds meteen even de lokale kroegen uitgetest, en ik heb wel het gevoel dat ik het hier de komende weken ga overleven. Maandag hadden we de eerste introductie dag op school, maar ik kwam er meteen achter dat ik het meer een vakantie hier kan noemen dan schooltijd. We hebben variërend per week, 4-6 uur les. De rest van de week hebben we de omgeving bekeken, naar het strand geweest en kroegjes bezocht.

Ik kom er wel achter dat we in Nederland verwend zijn, ikzelf heb in Leeuwarden een supermarkt op 2 minuten loopafstand van mijn huis. Hier is het het geval dat je niet 'even' boodschappen kan doen, je bent minstens 45 min kwijt aan lopen (want ja, ze doen hier niet aan fietsen of ov), dus gemiddeld ben je een uur bezig met boodschappen doen.




In het weekend gaan meestal alle Nederlanders weg van de campus om rond te reizen. Zo wij dus ook. We gingen met een groep van 11 mensen naar de dichtstbijzijnde grote stad, waar we ook waren geland, in Port Elizabeth. Nog een probleem; de mensen rijden hier aan de verkeerde kant van de weg. We gingen een auto huren, en ik was opgegeven als bestuurder. Vrijdag de auto opgehaald, en een beetje oefenen met links rijden. Het zit gewoon niet in je systeem om bijvoorbeeld de andere kant langs de rotonde te gaan, of aan de andere kant voor te sorteren voor een stoplicht. Zaterdagochtend vroeg vertrokken, en wonder boven wonder hebben we het overleefd. De verkeersregels zijn als volgt: degene met de grootste auto mag als eerste, of gewoon als je de meeste ballen hebt, mag je voor. Verder moet je hier niet bang zijn voor de hellingproef (wat ik wel ben).

In Port Elizabeth zijn we eerst naar een aquarium gegaan. Zeehonden, schildpadden en pinguïns gezien. Verder was er ook de mogelijkheid om een slang in je nek te hangen, en dan denk je, ja waarom niet he, ben er nu toch. Toen had je dus een 2 meter lange python in je nek hijgen. Na het aquarium zijn we gaan lunchen, en hebben we de stad een beetje bekeken. Toen verder naar het strand, en daar rondgelopen. Lokale marktjes bekeken, en je merkt toch dat je als wit meisje wel heel erg wordt nagekeken.

Verder zijn de mensen hier echt super aardig, soms een beetje te aardig. Ze zijn bereid alles voor je te doen en zijn altijd geïnteresseerd in wie je bent en waar je vandaan komt. En ik ben het gelukkigste meisje van de wereld op het moment, want ik ben beland in een land waar ze bijna elke dag kip eten.




Komend weekend gaan we naar Addo Elephant park, waar ik over ga vertellen in mijn volgende verhaal.

Doei!

---