Dakar (4675 km)

---

De volgende morgen staan we op tijd op, we willen nog even wat van de stad zien, we lopen wat rond door de stad, het is allemaal heel kleurrijk, maar de oude koloniale gebouwen staan er allemaal wat vervallen bij, zonde.
We lopen daarna weer richten garage Dakar, we zijn er rond 12:00u lekker op tijd, zover is het niet naar Dakar, we hebben via een website een slaapplaats bij iemand thuis kunnen regelen, dus het is wel fijn als we er een beetje op tijd zijn.
Uiteraard, proberen ze ons een belachelijk hoge prijs te laten betalen, hiermee gaan we niet akkoord, we gaan maar eens rustig naast de oude Mercedes bus zitten, na een kwartiertje komen ze met een wat lager bod, nog veel te hoog, we slaan het af en bluffen dat we tijd zat hebben en echt niet mee gaan voor deze prijs, het gaat nog een tijdje door zo, rond 14:00 worden we het eens over de prijs, we betalen iets meer als we willen, maar het lijkt er op dat ze weg willen en we kunnen het ons niet permitteren achter gelaten te worden. De bluf van de chauffeur blijkt toch beter, het is 16:00 voor we vertrekken.
We hebben een plaats op een bankje achterin de oude bestelbus, met zijn achten achterin is wat krap, maar na een uurtje beginnen de eerste mensen uit te stappen en hebben we wat meer ruimte. De 25e zijn er verkiezingen in Senegal, als we Dakar binnen rijden komen we terecht in een file, er is een betoging aan de gang, flink lawaai makend, schreeuwend en fluitend hollen er massa's jongeren in T-shirts met foto's van hun favoriete kandidaat over de straten. Dit zorgt voor nog meer vertraging. Tegen de tijd dat we in Dakar op de plaats van bestemming zijn is het 22:00. We zoeken een telefoon op en bellen Sorif, de jongen waar we zouden blijven slapen. Hij zegt ons een taxi te nemen naar de universiteit en daar op hen te wachten. Het is een keurig geklede jongen van eind 20, hij vertelt onderweg naar zijn huis dat ie nog meer logees heeft, twee Canadezen en een Amerikaan. Wat onwennig schuifelen we z'n appartement binnen, hij is extreem gastvrij, er wordt eten op tafel getoverd voor ons en hij wordt bijna boos als Nicholas wil gaan afwassen. We mogen helemaal niks doen. De rest van de avond zitten we dus op de bank en bespreken de problemen in Afrika met Sorif en de Canadezen, het wordt wat afgezaagd, deze gesprekken heb ik al heel vaak gevoerd inmiddels de afgelopen weken, later komt de Amerikaan er ook bij, het is al met al erg gezellig zo met zijn alle in het kleine appartement het vloet een beetje als een slaapfeestje.

---