Nouakchott (4233 km)

---

Met z'n vieren achterin een oude Mercedes gepropt, beginnen we aan de acht uur duurende rit richting Nouakchott, de hoofdstad van Mauritanië. Op de gebruikelijke gebed- en theestops na schieten we lekker op, de chauffeur rijdt lekker door rond 22:00u staan we bij een politiepost aan de stadsgrens van Nouakchott, wat er op dat moment precies aan de hand is kan ik niet helemaal volgen, maar wat ik later hoor, is de diesel van de Mercedes op, we moeten maar uitstappen en zien hoe we verder komen, de agent vraagt de eigenaar van de splinternieuwe Mercedes GL, die achter ons stopt, de dame die ook met ons meerijdt thuis te brengen en die toeristen kan ie wel laten staan, na wat aandringen van de eigenaar van de auto, mag hij ons ook meenemen, het blijkt een in Duitsland woonachtige Mauretaniër te zijn, hij is dol blij dat ik wat (steenkolen)duits spreek, hij zet ons af bij het hotel dat we op het oog hadden en nodigt ons uit om wat te eten, nou graag, maar niet te duur als het kan, mar dat is geen probleem hij betaald wel, na een heerlijke maaltijd, laat hij ons de hele stad zien, alles ongeveer twee keer, zo groot is het niet, vervolgens gaan we naar een lux hotel, waar zijn moeder de eigenaresse van is, hij nodigd ons uit voor de bruiloft van zijn zus die over twee dagen in het hotel gehouden wordt, das wel heel gaaf.
En inderdaad Maandagavond, zeven uur worden we opgehaald voor de bruiloft, helaas blijkt daar dat het de tweeede bruiloft is van zijn zus, hierbij worden alleen de vrouwen uitgenodigd, we mogen dus alleen toekijken vanaf een zaal, die uitkijkt op de binnenpalats waar het feest is, maar de catering is prima en het is leuk om te kijken naar de dansende en zingende vrouwen.

Nicholas heeft voor Senegal een visum nodig, ik besluit hier maar op te wachten, het is een aardige gozer en samen is niet alleen, het verkrijgen van een visum voor Senegal blijkt nog een hele uitdaging, het kost ons een week en een vijftal bezoekjes aan de ambasade, waaronder een van 10:00 tot 15:00, maar uiteindelijk heeft hij dan toch zijn visum, het is alleen een doorreis visum voor drie dagen, we hebben dus drie dagen om in Gambia te komen, maar goed daar kunnen we kijken voor een langer visum.

Bij elkaar verblijven we een dag of 10 in Nouakchott, veruit de meest saaie hoofdstad waar ik tot nu toe ben geweest, alcohol is verschrikkelijk moeilijk te krijgen en onwijs duur, tien dagen op water en cola dus, de internet verbindingen zijn zo traag dat je na een half uurtje blij bent als je je mailtje hebt verstuurd, maar goed het is ook wel gezellig hier, als je er een paar dagen bent begin je overal weer dezelfde mensen tegen te komen, het is net een dorp.

Verder is er een strand, dat haven wordt genoemd, daarvandaan vissen de mensen met grote kleurrijke kano's die als ze uitgevist zijn weer het strand worden opgetrokken, er wordt alleen gevist door Senegalese, die het in Sengal wat te druk vinden, maar dat maakt wel dat de boten, kleurrijk geschilderd zijn en de mensen erg kleurrijk gekleed, heerlijk omgewoon eens even langs het strand te lopen, zat te zonnen in de schaduw, in de zon is het te heet, en wat te zwemmen in zee.

---

Photos

Een taxi
keuze uit drie prijzen, hoe goedkoper hoe aftandser dit is de goedkoopste

De vissersboten
met veel mankracht worden ze het strand op gesleept.

zonsondergang
aan het strand

De boeg
kleurrijk beschilderd