Bandiagara goede versie

---

Bandiagara
De overgang van Bamako naar Bandiagara is te vergelijken met Amsterdam => Sittard .
Bandiagara is een centrumplaats in de regio : het land van de Dogon, zoals de reisbureaus en de gidsen het noemen. Maar Bamako is de hoofdstad.
Het verschil is te merken aan het aantal auto’s (nauwelijks in Bandiagara, teveel in Bamako), de prijzen, het aantal banken (geen in Bandiagara), en vooral het aantal dieren die op straat lopen (geiten, kippen, ezels, schapen en af en toe een koe). Vanuit het hotel kan ik zo het groen inlopen.
Uitzicht vanaf het dak van hotel Satimbe
Twee keer per week is er een grote markt, op de andere dagen zijn er altijd wel stalletjes te vinden die groente, fruit, rijst, stoffen, vlees, zeep, oliebollen, sigaretten enz. verkopen. Van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat, behalve als hun kwartier voetbalt haha.
Voor het festival hebben Amadou en ik onder andere twee dorpen en de Peul bezocht.
De Peul vormen een kleine bevolkingsgroep in Bandiagara, en ze zeggen zelf dat ze de Nederlanders van Mali zijn, omdat zij kippen, geiten en koeien houden en dus melk verkopen.
Op de foto zijn de Peul uit Bandiagara te zien, met kommen melk op hun hoofd. Zij gaan optreden op het festival, maar normaal hoeden zij dus vee. De drie mannen die op de grond zitten zijn ‘full time’ artiest en wonen niet in Bandiagara. Rechtsvoor bukt Amadou.
Ik vind het erg leuk om een dorp te bezoeken, maar t is ook best wel overweldigend. Vooral het tweede bezoek aan Tognon. Door miscommunicatie stonden zij al vanaf 7 uur ‘s ochtends op ons te wachten, onder een boom tegen de zon. En wij kwamen aan om 12 uur. Ja, oeps..
Desondanks een heel uitbundig welkom met muziek en dans, echt indrukwekkend. Helaas moeilijk om op een foto te vangen.
En natuurlijk was de organisator daarvan not amused dat we zo laat waren, maar ik geloof dat het nu weer goed is.
De vorige keer had ik twee meloenen gekregen van een oude vrouw, als teken van een goede samenwerking. Deze keer laat ze me een kom zien, waar normaal melk in vervoerd wordt. Ze open tem, er liggen een paar pakjes met koekjes in en een ring die de Peul bij zich dragen. Deze keer is het mijn beurt om wat te geven. Ik heb alleen een beetje geld bij me (300 Cfa = 60 ct), dus geef dat maar. Daarna vertrekken Amadou weer naar Bandiagara, op de scooter. Nu durven de kinderen naar me toe te komen, want er is een sterke hierarchie naar leeftijd. Ze pakken mijn handen, even ben ik bang dat mijn armen in Tognon achterblijven haha.
Vreemd genoeg komen er niet veel toeristen in de dorpen die dichtbij Bandiagara liggen, wel in de verder weg gelegen gebieden. Amadou legt uit dat dat komt, omdat de gidsen graag ver reizen met de toeristen, omdat zed an meer dagen werk hebben. En ook omdat enkele dorpen uitgebreid in de gidsen staan beschreven en deze niet. Het gaat goed in het dorp Sibi sibi. De huizen zijn traditioneel gebouwd en opvallend goed onderhouden. Amadou verteld dat ze het het jaar door werk hebben. Nu de oogst, daarna het seizoen van de toeristen en daarna agricultuur en verkoop. Toch is er een meisje die gestopt is met school, zij en een ouder familielid ontvangen een lange preek van Amadou, omdat hij vindt dat ze wel moet gaan. Hij zegt dat er schriften en pennen zijn en dat ze in de buurt naar school kan. De jongste kinderen durven me niet aan te kijken, waarschijnlijk hebben ze niet vaak een blanke gezien. Na een half uur, roept een jong meisje ineens: Toubab (blanke/ Franse)!
De natuur onderweg naar de dorpen en tijdens de langere reis (45 km) per motor naar Sangha is echt heel bijzonder. Mijn ouders zullen wel glimlachen, maar dit is echt mooi. Het is niet te vangen op een foto, maar er zijn enorme palmbomen en baobab bomen. En waar water is, is het extreme groen, met prachtige bloemen en waterlelies. Waar het droog is, staan een soort jeneverbesachtige struiken, gras en Savanne bomen. Er zijn nog geen cactussen, wel enkele aloe vera.

---