nieuwtjes van Malawi

---

Hier ben ik dan weer, en dan wel op een supertraag internet. Ik ben dus vorige week maandag eindelijk aangekomen in Mzuzu, na een helse reis. We zaten om 8u op de bus en we kwamen toe om 17u, 9u op de bus dus, zonder eens af te stappen, want anders waren we onze plaats kwijt. De bus stopte bij iedere mens die op de straat stond te zwaaien. Ook in ieder dorpje waar dan mensen van alles probeerden te verkopen door het raam, van eieren, groenten, frisdrank (die in de zon stond) tot ondefinieerbare dingen. Man, man, man mijn achterste deed serieus pijn. Wat we niet wisten, en dat ze ons pas vertelden toen we op de bus zaten, was dat er een andere bus is, voor maar 1000 kwacha (5euro dus) meer die niet overal stopt. We hadden er dus kunnen zijn in 4u. Maar bon, we waren er toch geraakt.
De dinsdag ging ik naar mijn verblijfplaats. Mijn kamer was de woonkamer van de familie die in dat huis woont, maar nu hebben ze hun woonkamer verhuist naar beneden in een klein kamertje. Eerst had ik enkel een bed (zonder matras), een salontafeltje en een zeteltje die uit elkaar valt. Ondertussen heb ik toch ook een tafel en twee stoelen. De badkamer bestaat uit een kotje met een douchekop waar alleen koud water uit komt. De keuken… wel die is er niet. We koken dus altijd op een vuurtje. Enfin niet echt ik, maar wel mijn houseboy Daniel. Hij kookt, wast mijn kleren en dweilt en dat allemaal dagelijks. Ik word hier dus echt lui. In mijn huisje wonen ook vleermuizen, kakkerlakken, hagedissen en nog andere dieren die ik nog alleen maar heb gehoord. Maar ondertussen (na een weekje) ben ik er toch al aan gewend geraakt.
De woensdag moet ik nog niet naar mijn stageplaats… Ik kreeg een rustdag… Waarom dat weet ik nog altijd niet. Ik ging dus maar Mzuzu verkennen en ging het één en ander kopen samen met Daniel. De Donderdag ging ik dan maar naar de sanctuary. Daar was niet veel volk omdat ze bezig waren met een vergadering… die wel 3 dagen zou duren. Ik ging dan maar op stap met Tobias, iemand die daar werkt (alhoewel ik nog altijd niet goed weet wat hij doet), op zoek naar de vervet monkeys. Na een kwartiertje stappen hadden we ze al gevonden. Even konden we ze volgen, maar ze waren snel. Eens we terug waren bij de offices, duurde het niet lang voor de aapjes er ook waren. Ze kwamen gras, vruchten en andere eten rond de gebouwen. Wel een leuk spektakel om zo’n 40 aapjes in de buurt te hebben. Voor de rest van de dag ging ik weer even naar stad. De volgende dag was een beetje hetzelfde, behalve dat ik de apen ditmaal niet vond, maar wel veel vlinders.
In het weekend ben ik naar Nkatabay geweest, een dorpje aan het meer, waar ook een meisje van België zit. Het meer is super mooi en groot met tropische stranden. Ik vond een lodge met uitzicht op het meer, zelfs vanuit mijn bed. Tijdens een wandeling kon ik dan ook genieten van prachtige uitzichten. Als ik de foto’s zou kunnen uploaden zou ik jullie allemaal kunnen jaloers maken, moehahaha, maar de computer is veel te traag. Misschien zal ik volgende week eens proberen op een andere computer. Na onze zweterige wandeling gingen we lekker zwemmen in het meer, en uiteraard ook wat zonnen. ’s Avonds heb ik gemerkt dat ik mezelf niet zo goed kan insmeren met als gevolg dat ik verbrande plekjes had.
Rastamannen leerden ons het spel bawo, een spel dat hier veel gespeeld wordt, en dat met een pintje (ze hebben hier carlsberg voor nog geen halve euro). Ik ben er blijkbaar vrij goed in, want ik kon al snel mijn leraar verslaan. De volgende dag gingen we naar dezelfde rastamannen (met vreemde namen trouwens: chicken pizza, squeezed lemon, Mike Malawi...) ze speelden op zelfgemaakte instrumenten.
Nu ben ik hier al twee dagen terug in Mzuzu, maar ik heb nog steeds niet veel gedaan. Vandaag heb ik wel de aapjes van zeer dicht kunnen bewonderen. Ik heb zo de indruk dat hier niet echt veel gewerkt wordt... De mensen zitten hier nogal vaak te wachten tot het vijf uur is en gewoon buiten op een bank te babbelen in Toemboeka. Ik zal nog even afwachten, maar als het zo blijft, ga ik misshien Marjolein gaan helpen, die een kippenproject aan het opstarten is en waaraan zeer veel werk is.
Ik zal het hierbij laten, want het is al een hele boterham. Tot de volgende.

---

Comments

[Jo]

een kwart eeuw Konijn
Nen welgemeende alles voor uwen kwart eeuw hé.... Ge hebt dan misschien niet teveel gekeng volk rondom u, maar aan uw blog te lezen zal het toch een memorabele jaardag worden. XXX

[Donald]

afrika
Jawadde waar zijt gij beland, tis wel grappig dat da daar zo is. Waar ik wel jaloers op ben is op de stressloze situatie en het constante goeie gemoed van die mensen en ook wel op de omgeving en miss ook op de goeikope pinten. Kortom ge zijt niet echt te beklagen :). Ik hoop da ge u heel veel amuseerd ginter en da ge geen farsen voor hebt ma da denk ik wel niet! Bij deze mijn bijdrage tot de morele steun ;)