Advertisement
Published: November 14th 2008
Edit Blog Post
Zwembad!
Tot mijn opperste verbazing was dit het eerste bordje dat ik tegenkwam in Mabuya Camp. Anderhalve dag in Malawi en je ritme is veranderd. "Living in Malawi is living on a slower pace," vertelde Nick (een Brit in Mabuya Camp die hier al zes jaar af en aan naar toe vliegt). Mijn ritme is als vanzelf aangepast aan de nieuwe omstandigheden. Het is vroeg naar bed en vroeg op hier. Een dag begint om 5 uur en tegen 8 uur liggen de meesten alweer in bed. Overdag is het zo warm dat je bijna niks kunt doen, dus het meeste gebeurd hier tussen 5 en 10 uur 's ochtends.
Ik beleef hier zoveel op een dag dat ik onmogelijk alles op kan schrijven (ik betaal per minuut voor internet), maar hieronder volgt een smanevatting uit mijn dagboek. Zij die echt alle details willen weten, kunnen mijn dagboek lezen als ik terug ben. Maar dat zijn dan ook echt alle details, dus ik betwijfel of jullie daarop zitten te wachten bij mij...
Amsterdam, 12 november 2008, 15.00h
Het is begonnen! Ik heb net afscheid genomen van pappa en mamma die toch nog meegingen naar het vliegveld. Mijn vliegtuig taxiet over Schiphol. Ik denk aan afgelopen week. Aan alle lieve mensen die ik nog gezien
Bloesemboom
De boom naast het gebouwtje met de dorm rooms op Mabuya Camp. 's Nachts gaan de bloemen dicht en 's ochtends weer open. Een klein wondertje van de natuur, wat mij betreft. en gesproken heb. Eigenlijk besef je in zo'n laatste week pas wat je allemaal achterlaat... Wat ben ik toch een rijk mens!
Johannesburg, 13 november 2008, 10.16h
De reis was lang, het vliegtuigeten viel mee (na de slechte verhalen hierover van een Nederlands koppel dat ik tegenkwam op Heathrow), het vliegtuigslapen tegen (met twee krijsende slecht opgevoede Zuid-Afrikaanse veel te kleine kinderen naast mijn oor).
Gelukkig zat ik naast een gezellige Brit, net iets ouder dan pappa en mamma, die onderweg was naar Namibie, waar hij woont met zijn Afrikaanse vrouw. Omdat we toch niet konden slapen hebben we interessante gesprekken gevoerd over de oorzaak van de armoede in Afrika (gebrek aan organisatietalent ofwel een gebrek aan het hechten van belang hieraan). In Jonhannesburg heeft hij thee voor me gekocht en hebben we samen gewacht op onze respectievelijke aansluitingen.
Inmiddels zit ik (hoogstwaarschijnlijk tussen de eerste echte Malawianen!) te wachten bij gate A20 tot we mogen boarden. Ik ben zo benieuwd hoe Malawi ruikt!
Lilongwe, 13 november 2008, 18.54h
Ik ben er! De taxichauffeur (met stuur aan de linkerkant, terwijl men hier rechts rijdt) heeft me veilig afgezet in Mabuya Camp, tussen de muren. Er blijkt
Uit lunchen met Ralf
Mijn eerste nsima and beef! We eten in een krotje naast de local market. hier een heel relaxed en veilig bezwembaar zwembad te zijn. Luxurious! Dus na een ananasdrankje meteen een frissen udik kunnen nemen na 24 uur in dezelfde zweetkleren, heerlijk!
Malawi is een prachtig land. Glooiende vlakten, in bruinoranje, strekken zich uit rondom Lilongwe. Het lijkt of iemand daaroverheen vijf flinke handen hutjes en groene - veelal uitbundig bloeiende - bomen heeft uitgestrooid. Hier en daar zijn iets dieper liggende stukken (alsof er ooit een rivier gestroomd heeft) die groen begroeid zijn tussen het rode stof.
Ik heb hier inmiddels heel wat mensen leren kennen, waaronder Nick (29) uit Broot-Brittanie en Ralf (30) Duitsland, die ook aan het zwemmen waren gisteren. Het was een gezellige avond met hen en enkele anderen en ze hebben me veel geleerd over Afrika wat je niet in de boeken terugvindt. De invloed van het Westen op Afrika ligt een stuk gecompliceerder dan we zelf denken! En dat wordt hier pijnlijk duidelijk. Ik hoop dat ik ergens een goedkopere internetverbinding vindt om dit beter aan jullie uit te kunnen leggen.
Vanavond zat ik trouwens in mijn eentje te eten toen er een aantal Nedelanders aankwamen in Mabuya Camp, waaronder Els, een meisje dat ook geneeskunde
Moskee in Lilongwe
Vlak achter de moskee licht het rommelige busstation. studeert in Groningen en in mijn jaar zit. Wat blijkt de wereld weer ontzettend klein te zijn! Zij heeft net twee maanden stage afgerond in Mangochi en gaat nu nog twee maanden reizen met haar vriend. Het was leuk bekenden te zien en alvast iets over Mangochi te horen.
Lilongwe, 14 november 2008, 16.03h
Mijn benen zijn moe van het geslenter en mijn hoofd zit vol met nieuwe ervaringen. Ik heb vandaag zoveel nieuwe dingen gezien, dat ik niet weet waar ik moet beginnen. Ik heb helaas voorzichtig moeten zijn met het maken van foto's, omdat veel mensen denken dat je 'arme mensen aan de wereld wilt laten zien' en dat geen prettig idee vinden.
Vanochtend ben ik begonnen met het wassen van mijn kleren en het nemen van een duik in het zwembad. Vervolgens ben ik met Ralf (de Duitser) richting een van de 'centra' van Lilongwe gelopen. Er is niet echt een centrum, maar er zijn meerdere plekken waar iets te doen is. Ralf is al 5 maanden in Afrika en het is zijn tweede keer, dus hij kent veel leuke plekjes. Zo heeft hij me vandaag alles laten zien van de 'rich, mainly white
Schrijven
Aan de rand van het zwembad, onder het genot van een zelfgesloopte kokosnoot in je dagboek schrijven. peoples supermarket' tot aan de 'second hand market for local people'. Je wilt niet gezien worden met een plastic zak van de goed gesorteerde moderne supermarkt op het rommelige, overvolle, stinkende marktje langs de vieze rivier.
In de supermarkt hebben we alleen afgekoeld bij de airco, op het marktje hebben we fruit gekocht (mango's in soorten en maten, kokosnoot) en ik heb drie chitenje's gekocht. Dit zijn de kleurige doeken die de vrouwen hier als rok dragen. Als ik in villages of in het ziekenhuis ben zal mijn afritsbroek namelijk niet gewaardeerd worden. Dus ik doe alvast een poging om aanstootgevend zijn te voorkomen.
Verder ben ik blij met de ene ring die ik aan mijn vingers heb laten zitten. Het is wel geen trouwring, maar het is in elk geval om hem ervoor door te laten gaan. De huwelijksaanzoeken stromen namelijk binnen bij deze mzungu (woord voor blanken, plural: azungu, wordt hier voordurend naar je geroepen of gebruikt als men het over je heeft). Pap, ik geef ze jou nummer wel om te onderhandelen over de prijs (liefst in US$!).
Verder heb ik vanaf nu een nummer in Malawi: +2659713429. Ik kan alleen nog geen sms'jes versturen en als het goed is heeft Rob me er een gestuurd, maar die heb ik nog niet ontvangen. Bellen is dus voorlopig even de enige optie. Ik heb geen flauw idee hoe duur het is voor jullie om me te bellen, want dat is een veel te moeilijke vraag. De gemiddelde Malawiaan die een simkaart verkoopt heeft er namelijk de ballen verstand van...
Hopelijk tot snel! Ik ben benieuwd hoeveel internet er in het noorden is (deze computer heeft trouwens geen USBpoort, dus vandaar dit fotoloze bericht)... Het schijnt daar slechter voor mekaar te zijn. Maar ik ga al mijn belevenissen goed bijhouden! Liefs,
Advertisement
Tot: 0.109s; Tpl: 0.011s; cc: 10; qc: 56; dbt: 0.046s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Tanja
non-member comment
Meissie!!! Wat superleuk om nu al wat van je te lezen:D al druk bezig zo te lezen! Hehe en wie wil er nou niet met zo een chick trouwen?:P ik snap die kerels daar wel.. haha! Ik hou het even kort want ik moet gaan! maar heel veel plezier daar! ga alles goed beleven en bekijken! en er vooral supergoed van genieten!!! Liefs Tanja