Advertisement
Published: February 27th 2012
Edit Blog Post
Na een paar weken reizen hadden we weer genoeg moed verzameld om een nieuw WWOOF adres uit te proberen. Door een paar negatieve ervaringen en idem (misschien nog wel ellendigere) verhalen van andere WWOOFers waren we erg voorzichtig met het kiezen van een adres. We hadden uiteindelijk een adres gevonden in McDonalds Corners, een klein dorpje in de buurt van Perth. Onze zenuwen verdwenen op slag toen we werden binnen gelaten in ons nieuwe tijdelijke onderkomen. We werden heel hartelijk verwelkomd door onze hosts Kathryn and Ross. Ze woonden in een zelfgebouwd en superenergievriendelijk huis. Het was nog niet helemaal af maar het was wel duidelijk dat het heel mooi zou worden. Wij sliepen in hun ‘strohuis’ die ze ook zelf gebouwd hadden. Afgezien van een raampje waar achter de stro-isolatielaag prijkte was er overigens bijna niets van het stro te zien. We merkten het wel op een andere manier... Ciarán en ik kregen beide prompt een allergie aanval dietijdens ons hele verblijf nooit echt weg is gegaan.
Bijna elke ochtend hadden we de mogelijkheid om als eerste klusje hun hond Trudy uit te laten. Er waren een paar sneeuwscooter paden in de buurt die kris kras door het bos
liepen. Er lag al veel sneeuw en het was heuvelachtig gebied, perfect gebied om te sleeën dus. Zo liepen we vaak beide met een touw, een met een hond en de andere met de slee. Trudy vermaakte zich ook wel met de slee, wedstrijdjes doen wie het eerst beneden was. J
Onze eerste ‘echte’ klus was het schoon wieden van hun hele kas. Toen we er de eerste dag binnen kwamen had deze veel weg van een jungle. Omdat Kathryn en Ross zo druk waren met het werken aan hun huizen hadden ze weinig tijd voor hun groente, fruit en kruiden verzameling gehad. Het kostte ons een aantal dagen om deze taak te volbrengen (mede omdat er ook een aantal bomen in de kas groeiden die er met de wortel en al uitgehaald moesten worden). Hierna zag de kas er al heel anders uit. Het was trouwens geen alledaagse kas, mensen van over de hele wereld waren al langsgekomen om het te bewonderen. Ze hebben als een van de eersten een zeepbubbel isolatiesysteem (mede)ontwikkeld en ingebouwd. Deze voorkomt oververhitting in de zomer en bevriezing in de winter, zeker nuttig in Ontario met z’n koude winters (en warme zomers). Later
in onze werkperiode hebben we geholpen om een nieuwe binnenlaag van het isolatiesysteem ‘aan te leggen’. Dit hield in: het trekken van een enorm plastic zijl over 4m hoge metalen skeletten op provisorische wijze, met behulp van stokken en ladders ( zonder dat er gaten in het zijl kwamen!). Na straktrekken werd dit luchtdicht aan de skeletten bevestigd. Jammergenoeg hebben we het bubbelsysteem niet in werking gezien maar het was in ieder geval klaar voor de zomer, nu moesten er alleen nog dingen gezaaid en geplant worden.
Ross had zijn eigen adviesbureau voor energiezuinige huizen. Het bedrijf was succesvol. Dit had als consequentie dat hij het heel druk met andermans huizen had maar wat minder tijd voor z’n eigen huis had. Kathryn was in hun woonhuis bezig met het opstarten van een eigen cafétje met gezonde, biologische lekkernijen. Ze had alleen wat hulp nodig met het organiseren en structureren van dingen. Het huis was, net als de kas, een jungle, maar in dit geval van spullen in plaats van planten. Al hoewel wij zelf ook vrij chaotisch zijn hebben we heel daadkrachtig opgetreden en het huis een stuk georganiseerder achtergelaten dan hoe we het aan hadden getroffen (gelukkig hadden
ze een grote opslag-kelder). Het lijkt erop dat organiseren voor iemand anders makkelijker is dan voor jezelf.
Naast het werk deden we ook veel andere leuke dingen. We hebben onder andere kerst en oud en nieuw gevierd met onze hosts. Kerstavond hebben we op traditioneel Ontariaanse wijze gevierd met de andere dorpelingen. Op een hooiwagen getrokken door een tractor (traditioneel gezien moesten dit paarden zijn), hebben we met de dorpelingen kerstliedjes gezongen voor de oude of eenzame mensen in het dorp. Het was nogal koud die nacht dus heel lang heeft het niet geduurd, maar we hebben als het goed is toch een aantal mensen verblijd met ons prachtige kerstgezang. 😉
Voor kerst waren we uitgenodigd bij vrienden van Kathryn en Ross die elk jaar een klein feestje gaven. Dat was zo gezellig dat we samen met alle 40+ers aan het eind van de avond alle meubels in de woonkamer opzij hadden geschoven en fanatiek aan het dansen waren op de Rolling Stones. Hun kinderen hadden zich maar terug getrokken in de keuken.
Met oud en nieuw hadden Kathryn en Ross iedereen uitgenodigd voor een ‘bonfire’. Deze hadden Ciarán en ik gebouwd in een poging ze van
hun houtafval te verlossen. De stapel stak een behoorlijk eind boven Ciarán uit (maar er was nog voldoende hout over voor een tweede en derde bonfire). We kruisden onze vingers dat alles goed zou gaan en de stapel niet op iemands hoofd zou instorten of zoiets. Het duurde uiteindelijk even voordat de houtstapel vlam vatte (er was eerder ijzel gevallen) maar uiteindelijk was het een behoorlijk vuur die keurig in evenwicht bleef. J We hadden inmiddels al heel wat vrienden van onze hosts ontmoet, waaronder veel oude hippies. Deze waren er nu ook weer dus dat was wel gezellig. Aan vuurwerk doen ze daar niet zeiden ze. Dat was eigelijk wel lekker rustig, nu kon ik m’n oordopjes thuis laten. 😉
We waren door hun vrienden Allan en Susan uitgenodigd om een bezoekje te brengen aan hun tempé fabriek (The Noble Bean). Het waren heel aardige mensen en wij waren wel nieuwsgierig hoe tempé eigenlijk gemaakt wordt. Toen we er waren werden ons niet alleen alle stappen in het proces van sojaboon tot tempé uitgelegd en getoond, ze wisten ons ook precies de voedingswaarde van elk sojaproduct te vertellen (en misschien niet verwonderingwekkend, tempé heeft in vele opzichten de
Canadese winter
Het achterwiel van de auto raakte de grond niet meer.. hoogste voedingswaarde). Wij waren verbaasd hoe sojabonen in zo’n korte periode (overnacht) konden worden getransformeerd in tempé. Na onze toer maakte Allan ons een heerlijke tempéburger. Waar we, nu we gehoord hadden hoe gezond tempé is, extra van genoten.
Sinds kort organiseerden Kathryn en Ross elke week een drumcirkel. Met de feestdagen was dit er een beetje bij ingeschoten, maar we hadden uiteindelijk toch de gelegenheid om er eentje bij te wonen. Voor iedereen was het nog een beetje nieuw, maar geinspireerd door een drumlesje op youtube kwamen we allemaal een beetje los en drumden we uiteindelijk de sterren van de hemel. 😉 De (superschattige) huiskat ging er wel heel diep in op, hij ‘danste’ van de ene kant van het huis naar de andere en sprong zelfs tegen de muren omhoog. Dit kon ook iets te maken hebben met het kattekruid dat we uit de kas voor hem hadden meegenomen. Sinds we hem dat hadden gegeven leek hij tien keer zoveel energie te hebben als ervoor.
Kathryn was Wicca en woonde regelmatig samen met een groepje mensen uit de buurt wicca-rituelen bij. Wij hadden het geluk een volle-maanritueel bij te kunnen wonen. Kathryn organiseerde het bij hen
thuis deze keer. Dit was ook een goede gelegenheid om een tweede bonfire te maken. We waren met een vrij grote groep mensen, gelukkig want het vuur was zo groot dat we anders nooit een magische cirkel om het vuur hadden kunnen maken. De maangodin werd gevraagd om haar kracht naar ons over te brengen om de barre winter door te komen (en ieder van ons kon op haar beurt kracht vragen voor een persoonlijke kwestie). Wij lijken in ieder geval goed de winter doorgekomen te zijn (al kan deze nog een staartje krijgen).
Advertisement
Tot: 0.106s; Tpl: 0.014s; cc: 11; qc: 48; dbt: 0.0584s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Tineke de Boer
non-member comment
Interessant allemaal!
He hallo half ingeburgerde Canadian, interessant wat jullie nu weer allemaal gedaan hebben en gezien hebben. De ahornstroopmakerij, even opzoeken wat dat is. De Tempe met bonen en kaas. Klinkt goed. Bedenk mij dat jullie gewoon steeds in de winter zitten. Hier is het meestal maar een week of twee en dan is het weer voorbij. Maar zo te zien en horen zijn jullie er nog niet zat van daar. Lekker met de slee een heuvel af, gaat dat hard? Weer prachtige foto's en leuke verhalen om te lezen. Ik blijf zo mooi op de hoogte. Nog veel plezier en succes in Canada. Liefs van Tineke