Advertisement
Published: February 27th 2011
Edit Blog Post
Aha, here we go again!!
Sinds vorige blog is er een lezer, of beter, lezeres bijgekomen: Sophie en Sven zijn bevallen van Ella Noor, proficiat he 😊 zet ze maar achter skype, die klein manne zijn daar toch snel mee weg, dan zien we ze ne keer! '67 Shelby Mustang GT500, ik had het moeten weten Sven, dzu toch 😊
We zitten ondertussen in Argentinie en hebben nog 2 dingen gedaan, El Chalten en El Calafate
El Chalten is een klein bergdorp, waar je naast 1 supermarkt en 1 ijssalon nog 37 trekkerswinkels hebt. Jup, daar draait het hier om, want El Chalten ligt letterlijk aan de voet van enkele mythische bergen, waaronder de Mount Fitzroy en de Cerro Torre. Die laatste behoort tot de moeilijkste bergen ter wereld om te beklimmen, en er gaan nog steeds verhalen de ronde over wie deze nu echt als eerste heeft beklommen.
We willen echter nog iets overlaten voor later in het leven, dus kiezen wij voor een tocht naar de Fitzroy (tot aan de voet dan toch 😊
Na de "W" hadden we het trekken min of meer afgezworen, maar deze dagtocht martelt toch opnieuw onze beenspieren: 9u stappen, 1150m
klimmen en dalen. Maar ook al hebben we in Torres Del Paine reeds met onze mond open staan gapen, nu zijn we opnieuw ontroerd door de pracht van deze berg: tegen dat we bovenkomen zijn de wolken omheen de top verdwenen en onthult de Mount Fitzroy zich, een majesteuze spitse berg, met ruwe pieken eromheen, gletsjers die er langzaam vanaf schuiven en opnieuw een heerlijk blauwgroen meer eronder. Jup, sounds like the last blog, someone pressed the red telenet button! Maar toch is dit heerlijk om zien, en meer dan de moeite waard! En opnieuw dik chapeau voor Anouk 😊 ! En onderweg zitten de spechten de bomen uit elkaar te halen voor god weet welke reden, maar het is wel grappig 😊
Terwijl we terug naar onze gezellige casa slenteren, trakteren we onszelf op nen heerlijke ijscreem, artisanaal en tongstrelend! Ook komen we de Iraeli, Dany, terug tegen die mee was op trekking in Chili, behoorlijk kleine wereld, het toerisme. Daarna nog ne goeie spaghetti om de maagbreuk compleet te maken en dan ronken! De uitbater biedt nog aan om film te zien, hij heeft 3 muren van zijn zolder volstaan met DVDs, maar te moe, zeker als
het allemaal spaanse films zijn!
Next day, terug naar El Calafate. Deze naam is behoorlijk bekend, want van hieruit kan je de tocht maken naar een van de mooiste plaatsen in Argentijns Patagonie, de Perito Moreno Gletsjer.Nu, we hebben het al over gletsjers gehad, maar vergeet dat: dit is een andere wereld! In grootte deels vergelijkbaar, maar hier kom je enorm dichtbij en is de muur die in het water raakt, 50 meter hoog!!!
Eerst nemen we een boot, om tot aan de voorkant van de gletsjer te geraken. Vanop afstand schat je deze zon 10 meter hoog, maar je blijft maar dichter komen en de muur wordt hoger, de kleur van het ijs wordt dieper en dieper blauw, de boot ontwijkt ronddrijvende ijsschotsen, ... je lijkt op de zuidpool te zitten, maar dan bij 20 graden! Dat is trouwens nog zoiets: je zit hier zo zuidelijk als maar kan, en toch is een Tshirt en soms een trui meestal voldoende!
Even ter zijde, ik was zo lomp en koppig geweest om de batterij van de camera niet bij te laden. Dus die faalt net op het einde van de boottocht, miljaarde! Maar ik had ooit gehoord
van een rus die boel had gekregen op een vliegtuig omdat hij zijn batterijen naar Russische gewoonte wilde opladen door die boven de vlam van zijn aansteker te houden. We tried it and it works!! nog de ganse dag volop fotos kunnen trekken! Misschien is de batterij wel naar de knoppen binnenkort, maar goed 😊
De gletsjer blijft facineren: na de boot, gaan de via het land naar de voet van de gletsjer. Het uiteinde van deze bewegende vestiging flirt immers met de landtong die net voor hem ligt. Je ziet trouwens dat stuk van de muur dat eraan raakt, opstuiken en nog hoger reiken, net de boeg van een schip. Eens om de zoveel jaren gebeurt het zelfs dat ie de waterstroom van links naar rechts volledig afkapt, waardoor de druk stijgt totdat de muur in stukken uit elkaar barst! Nu rest er enkel nog een stuk ijs dat op het land staat.
Vanop het land hebben we meer dan genoeg tijd om de details te bestuderen: in termen van vakmanschap voor vlakke muren is dit monster niets waard, maar als dramatisch, modernistisch kunstwerk scoren de honderden kloven en spleten hoge punten! Pieken steken als doorns de
lucht in en laten je genieten van het diep donkere blauwe licht dat weerkaatst op het binnenste ijs van de gletsjer. En ook deze muur kan niet stilzitten: geregeld kraakt het, en soms hebben we geluk en zien we brokstukken naar beneden donderen. Lijkt klein, maar als je bedenkt dat de muur zelf 50 meter hoog ism is het grootste stuk dat we hebben zien afscheuren en neerdonderen even groot als...de bus waarmee we gekomen zijn! En net iets zwaarder...
Tussendoor komen er ook nog 2 indrukwekkend grote condors overvliegen! Voor moest je de gletsjer beu zijn...
Nu zitten we nog een halve dag in Calafate, eigenlijk best nog een gezellig dorpje! Je kan hier trouwens parilla eten, een lekker sadistische manier van vlees eten waarbij het lam opengereten wordt en op een spie hangt te roosteren boven een vuur. Anouk vindt het erg, ik kan niet wachten 😊
Morgen vertrekt onze bus richting Rio Gallegos, want van daaruit vliegen we deze nacht naar Buenos Aires. Iedereen had gelijk: patagonie wordt een hoogtepunt! Werkelijk unieke dingen gezien, en ook zwaar inspanning geleverd! Tijd dus om te relaxen: we gaan een week in Buenos Aires blijven en een
week cursus Spaans volgen.
Ale, tot de volgende he, en dat ze in Belgie maar eens een regering vormen zeker 😊
Again, we miss you all!!!
Adios!
Wouter en Anouk
Advertisement
Tot: 0.132s; Tpl: 0.014s; cc: 14; qc: 51; dbt: 0.0526s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Sophie
non-member comment
Ella Noor
Heyla, Jaja, ne Mustang... :) Ik heb mij de voorbije week op een wolk geïnstalleerd, maar die lijkt verdorie hard op jullie fantastische foto's! Waauw!! Groetjes, Sophie