Advertisement
Published: November 12th 2010
Edit Blog Post
Hola allemaal,
Weer een update van ons vanuit Peru. We zullen jullie dit keer inlichten over de magische lijnen van Nazca, de eindeloze zandduinen in Ica en onze trektocht door één van de mooiste berggebieden ter wereld, de Huayhuash.
Nazca
Na een lange nachtbus vanuit Cusco kwamen we vroeg in de ochtend aan in Nazca. We zaten, na maanden boven 3000 meter te hebben geslapen, weer eens op zeeniveau. Je merkt er niet heel veel van maar toch lijkt de lucht minder ijl. En Roeland snurkt een stuk minder op zeeniveau, ook niet onbelangrijk!
Ook het klimaat was veel veranderd. Het was hier echt kurkdroog. Net als alle andere toeristen die hier komen hebben we een hostel opgezocht en vervolgens een vlucht geboekt over de befaamde Nazca-lijnen. Voordat we gingen hebben we ons natuurlijk eerst even goed ingelezen op het internet.
De Nazca-lijnen zijn gemaakt door (logischerwijs) de Nazca´s. Ze bestaan niet alleen uit lijnen, maar ook uit geometrische figuren en dieren-afbeeldingen. Al deze figuren zijn over een vrij uitgestrekt gebied te vinden. De lijnen zijn door de tijd heen bewaard gebleven door het ontzettend droge klimaat in dit gebied. Het vreemde aan de lijnen is dat deze
pas vanaf de lucht goed bekeken kunnen worden. Dit omdat de afbeeldingen ontzettend groot zijn. Vanaf de grond zie je alleen lijnen, vanaf de lucht zie je pas de hele afbeelding. Vandaar dat de beste manier om de lijnen te bekijken is, door er overheen te vliegen.
Er bestaan verschillende theorieen over de betekenis van de lijnen. Sommigen geloven dat het landingsbanen zijn voor ruimteschepen. Anderen geloven dat het een manier was om de seizoenen bij te houden, een soort kalender dus. De duitse wetenschapster Maria Reiche heeft haar hele leven aan de lijnen geweid en heeft veel tijd doorgebracht met het schoonmaken van de lijnen (stof en grind verwijderd). Dankzij haar zijn vandaag de dag een hoop figuren in kaart gebracht en zichtbaar gemaakt. En hebben wij vanuit de lucht kunnen genieten van deze bizarre figuren.
De tocht met het kleine Cezna-vliegtuig was erg leuk. Met twee piloten en twee andere reizigers hebben we een vlucht van ongeveer een half uur gemaakt, waarbij we telkens linksom en rechtsom over alle figuren heenvlogen. Hierdoor kon we allevier de figuren goed zien. Na deze erg indrukwekkende vlucht zijn we met onze medepassagiers een kijkje gaan nemen bij de oude Nazca-graven.
Hier kregen we ook nog wat mee van hun vergane cultuur en hebben we wat lugubere plaatjes kunnen maken.
Huacachina
Omdat Nazca verder ook niet heel boeiend was zijn we ook maar snel doorgereist naar Ica. Daar hebben we een bezoekje gebracht aan de plaatselijke oase, Huacachina genaamd. Een schattig, klein en vooral toeristisch plaatsje rond een meer, midden in een woestijn. De mensen die hier komen doen dat voor slecht een paar redenen. Feesten, drinken en ...sandboarden.
Wij kwamen er dus ook niet onderuit om hieraan mee te doen en stiekem was dat ook de reden waarvoor we hier gekomen waren. Dus met een man of tien in de zandbuggy die bestuurd werd door een compleet gestoorde chauffeur.
De chauffeur wilde erg graag laten zien hoe hard de buggy kon, dus we scheurden weg met piepende banden. Wij moesten ons goed vasthouden in de bochten om er niet uit te vallen. Vervolgens gingen we de woestijn in. Eigenlijk was het nog best wel leuk. Hotsend en klotsend in dat ding, duin op en duin af, slippen en scheuren, we zaten met een grote smile op ons gezicht. Toen ging de chauffeur ineens een duin op waar een
90 graden drop achter leek te zitten, dus allemaal gillen toen we half loskwamen van de grond en stijl naar beneden storten. Het voelde net een achtbaan. Gelukkig kende hij de weg en had hij het vaker gedaan.
Onderweg stopten we een paar keer om te leren sandboarden. Het is precies hetzelfde als snowboarden maar dan op het zand. Best lastig. Na een paar pogingen lukte het Roel om balancerend op het board naar beneden te suizen. Sas koos ervoor er liggend op haar buik achteraan te gaan. Tot slot had onze chaffeur het geweldige idee om ons van een ongeveer 100 meter hoge, 70 graden steile helling af te laten gleiden. Vanwege de stijlheid van de helling mocht alleen op de buik. Roel ging als eerste naar beneden. Hard, harder... dat ging echt heel hard!!!
Na het rustig genieten van een mooie zonsondergang in de woestijn zijn we weer teruggescheurd. Het was een spannende ervaring met veel adrenaline, waar we de rest van de avond nog van konden nagenieten.
Huayhuash
Ons avontuur ging verder in Huaraz. Een grote stad met ongeveer 100.000 inwoners. Deze plaats staat bekend om zijn avontuurlijke sporten. Hiken, biken, trekkings en bergbeklimmen. Wij
waren dus op onze plaats hier. We wilden, zo men zei, één van de mooiste trekkings doen die er op onze aarde bestaan. Een rondtocht door het Huayhuash gebergte.
Het duurde even voor we konden gaan want we ontdekten dat Sas een parasiet onder de leden had. Het duurde even voor alles was afgehandeld met dokter, laboratoria en uitslagen. Gelukkig was het geen ernstige parasiet en kon het makkelijk worden genezen met een pilletje, maar Sas was er toch al een tijdje goed ziek van.
Eindelijk hadden we een 8-daagse trekking bij een agentschap geboekt. We zouden de volgende dag meteen al vertrekken. De eerste dag zouden we alleen maar in de bus zitten om er te komen. We gingen met een grote groep van 17 mensen. De andere 15 bleken allemaal Israeli´s te zijn. We schrokken daar wel een beetje van want de meeste Israeli´s zijn vaak niet heel sociaal. Ze reizen graag in groepen van alleen maar Israeli´s. Dat bleek ook weer eens uit onze bus vol. Uiteindelijk hebben we wel een paar gezellige mensen ontmoet waar tijdens de trekking veel mee zijn opgetrokken. Het waren toch 8 dagen.
De trekking staat bekend als best
pittig. Dat heeft te maken met de hoogte. Je loopt veel tussen de 4000 en 5000 meter en er zitten 8 passen in van tussen de 4700 en 5000 meter in hoogte. Maar het viel ons eigelijk allemaal best wel mee. We konden een goed tempo houden en het klimmen ging lekker. Je hoeft natuurlijk niet je eigen spullen te dragen. Daarvoor waren er ezels mee. Dat scheelt al een heleboel. We trokken door een waanzinnig gebied met de ene 6000 meter top na de andere. We zagen ook veel erg mooie gletsjers en bergmeren.
De vierde dag van de trekking was de kortste dag qua wandelen en eindigde bij een kampeerplaats met warmwaterbaden. Heerlijk om je even te wassen en op te laden voor de rest van de trek. De dag erna zou namelijk heel zwaar worden. We moesten twee passen over van 5000 meter! We liepen die dag weer heerlijk en bereikten als eersten de eerste pas. Na wat rusten moesten we weer 800 meter naar beneden en toen de volgende pas op. Deze pas ging pas echt geweldig. Het was echt het toppunt van onze prestaties. We gingen in een stabiel en constant tempo bijna in
één keer omhoog naar de pas. Daar aangekomen werden we getrakteerd op één van de meest waanzinnige uitzichten die we ooit hebben gezien. Bergen, meren en gletsjers overal om je heen. Het was echt prachtig.
De laatste dagen waren wel zwaar, maar niet onoverkomelijk. We hebben lekker in ons tempo doorgelopen en genoten van de omgeving. Het was na 8 dagen in de natuur wel een heerlijk idee om weer terug te gaan naar de bewoonde wereld, een warme douche te nemen en lekker een pizza te eten. Dat hebben we dus ook gedaan.
Hiermee komt een eind aan ons volgende avontuur in Peru. In het volgende blog zullen we bezoek krijgen vanuit Nederland en reizen we (samen met Merlijn dus), door het noorden van Peru.
Groeten en liefs,
Sas & Roel
Advertisement
Tot: 0.142s; Tpl: 0.012s; cc: 11; qc: 63; dbt: 0.0771s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Moniek
non-member comment
Wat zijn jullie al lang weg. :-)
hai lieverds, Hier in Nederland alles gewoon zijn gangetje. Ik ga vanmiddag gezellig bij opa en oma langs. Ik ben heel erg benieuwd naar de volgende entry. Merlijn op bezoek klinkt nu al gezellig :) Grote zoen, Moniek