Doet’ie het of doet’ie het niet.

---

Eén van de dagelijkse ergernissen op kantoor is het Internet. Alle hotels e.d. hebben dag en nacht breedband verbinding, terwijl we op het ministerie met zijn allen een heel klein lijntje moeten delen. Bovendien zetten de ICT jongens alles uit als ze naar huis gaan, dus alleen tussen 9 uur ’s morgens en half vier ’s middags staat de server aan. De stroomvoorziening is het zelfde verhaal. Het stroomnet in Kabul is volstrekt onbetrouwbaar. Daarom hebben alle hotels hun eigen generatoren die aanspringen zodra de stroom uitvalt. De Nederlandse ambassade heeft zelfs niet eens een aansluiting op het stroomnet, want dat valt toch elke dag uit. Daar staan een paar joekels van generatoren 24 uur per dag te brullen. Hoewel er miljarden aan geld in Afghanistan wordt gepompt, zijn dit soort voorzieningen voor een ministerie blijkbaar te duur. Wij zitten dagelijks een paar uur zonder.

Vanochtend was er stroom, maar geen Internet via de kabel. Maar hoera, het draadloze Internet deed het voor de verandering wel (wat bijna nooit gebeurt). Toen viel de stroom uit. En daarmee ook het Internet, hoewel ik op mijn laptop zag dat de signaalsterkte nog steeds goed was. De server draait op elektriciteit, en die was ook uitgevallen. Alle laptops hebben gelukkig een batterij, dan kun je nog een paar uurtjes doorwerken, maar zeker niet een hele dag. Volgens een collega die hier werkt via de Duitse organisatie GTZ is het elke dag een loterij. Je weet nooit van te voren of je email kunt lezen, of dat de stroom weer terugkomt voor de batterij van je laptop leeg is. Na een uurtje nokte ze dan ook af om elders in de stad haar geluk te beproeven.

Het gebouw van het ministerie heeft trouwens ook geen verwarming. In Nederland komt zo’n gedachte niet eens bij je op dat je misschien in de kou moet zitten. Iedereen zit met een dikke trui en daarover nog een winterjas aan achter z’n bureau. Een wat oudere man op onze kamer, onze vertaler en typist, heeft ook nog een dikke bontmuts op. Volgens hem wordt het trouwens in januari nog veel kouder. Alleen de Vice Minister heeft de luxe van een houtkacheltje op zijn kamer. ’s Winters wil iedereen dan ook graag even bij hem binnenlopen. Als je geen echte reden hebt om naar hem toe te gaan dan verzin je wel een smoesje. Even bij de kachel staan.

Het systeem nodigt niet uit om te werken, en de mensen zijn vooral bezig met overleven, elke dag weer er het beste van zien te maken voor zichzelf en het gezin. Goed werk afleveren op kantoor is daarbij niet een eerste prioriteit. Het hoeft denk ik geen betoog dat onder deze omstandigheden de arbeidsproductiviteit niet bijster hoog is.

---

Comments

[lidewyde]

leuk om te lezen
Hoi Henk, leuk om je verhaal te lezen, en het sinterklaas gedichtje was nof leuker. Het lijkt me niet een geweldige plaats om te leven, wonene en werken, hoewel ik me kan voorstellen dat het ook een land is met zoveel oude cultuur dat het ook weer uitdagend is, ware het niet dat de oorlog waarschijnlijk alles overschaduwt. Op de een of andere manier doet het me een beetje aan Ethiopie denken. Veel sterkte daar, en tot horens, lidewyde