Advertisement
Published: August 4th 2009
Vrijdag 31 juli
Namasté,
Vandaag terug gaan werken en de dag had een paar verrassingen voor me in petto. Allereerst moet ik vanaf nu met de bus naar het werk - de schoolbus. Niet echt een probleem voor mij, het is niet zo comfortabel als de auto van Rakhi maar dat is geen punt. Erger is dat de schoolbus mij komt oppikken om 7.45u. Voordien kwam Rakhi mij om 10u oppikken, en dus moet ik nu twee uur vroeger opstaan. Van een ietwat onaangename verrassing gesproken! 😊
Verder stond de dag in het teken van het vertrek van Preety - zij gaat doctoreren en zal BMIT voor drie jaar verlaten om een onderzoeksgroep te gaan vergezellen. Best wel spijtig, want dit was de vrouw waar ik het meest contact mee had. Nu heb ik enkel Rakhi nog waar ik mee kan praten.
Op het einde van de dag was er een afscheidsreceptie - typisch op z’n Indisch. Iedereen kreeg Chai in mini-bekertjes en een bordje snacks. Wat het juist allemaal was, weet ik niet, maar het smaakte goed. Indische snacks zijn vaak gefrituurd en heel calorierijk, en zo ook deze snacks. Maar daarom zeker niet minder lekker!
DSC01736
Tijdens de wandelingDe andere trainees werken op zaterdag niet, ik ben de enige die dat wel hoeft te doen. Dit heeft er vooral mee temaken dat ik MT (Management Traineeship) doe en de anderen DT (Development Traineeship). Zij doen met andere woorden aan vrijwilligerswerk; meestal werken ze aan projecten om de mensen uit de dorpen te helpen. Het verschil tussen de stad en de dorpen is zeer groot in India en het verschil tussen armoede en rijkdom des te meer. De projecten dienen vooral om de vrouwen erbij te helpen om hun eigen geld te verdienen vb. met het opzetten van een handel van bepaalde producten die ze kunnen maken, sierraden of handwerk. Veel weet ik er zelf ook niet van maar 90 procent van de trainees die in Jaipur werken, doen aan vrijwilligerswerk. Zij worden bijgevolg ook niet betaald voor hun diensten, maar krijgen daarentegen eten van het werk. De werkdruk is er helemaal niet hoog, maar dat deert niemand. Iedereen tevreden dus.
Vanavond nog even gaan winkelen in GT - boodschappen doen en even rondkijken in de andere winkels. Zo kwamen we een winkel tegen die lijkt op de mini-versie van de Inno. Maar met één heel groot verschil
- dit is India dus om het allemaal een beetje chiquer te maken liep er 38 man (allemaal mannen!) personeel rond. Je moet je voorstellen dat de winkel (naar mijn schatting) 250 m² groot was! Echt ongelooflijk. In de winkel zelf waren slechts vijf klanten, waaronder Els en ik.
Toen we buitenkwamen uit GT hebben we - spijtig genoeg - onze eerste vechtpartij gezien. Geweld zie je hier uiterst zelden. Ik veronderstel dat het Hinduïsme daar iets mee te maken heeft; het feit dat je meerdere levens hebt en je goed moet gedragen voor het volgende leven. Hoewel ontzettend veel mensen hier in extreme armoede leven, zie je weinig criminaliteit. Er wordt ook heel weinig gestolen. Een heel mooie eigenschap aan de Indiërs dus.
Uitgaven:
Lunch - 25 INR
Belwaarde - 250 INR
Winkelen - 231 INR
Totaal - 506
-------------------------------
Zaterdag 1 augustus
Vandaag vroeg opstaan (half 7) om naar het werk te vertrekken met de bus. Het was een redelijk saaie dag - helemaal alleen in mijn kantoortje. Daar moet ik dringend verandering in brengen. Na het werk thuisgekomen en ontspannen. Het was leuk om met een aantal familieleden te praten tijdens de
PC070210
In de tempel (foto van Els) Beyers-bbq; iets wat ik toch hard gemist heb, hier in het land zonder vlees en alcohol.
’s Avonds wilde ik naar de fitness gaan voor de cycling - maar het bleek deze zaterdag geen cycling te zijn, om één of andere reden. Ik moet dringend een overzichtelijk schema hebben van de fitnesslessen maar ik vrees dat ze dat niet zullen hebben - dat gaat niet samen in India. Thuisgekomen en dan maar zelf wat buikspieroefeningen gedaan, om toch het gevoel te krijgen bezig te zijn.
Bovendien ben ik ook een boek aan het overtypen voor de huisbaas; hij zou het graag in elektronische versie hebben en ik heb gezegd dat ik hem wel wil helpen. In de Indische familie kan immers niemand typen. Ik ruil krijg ik een etentje in zijn ‘secret restaurant’, een restaurant waar ze wel vlees serveren. Er zijn er zo wel meer in Jaipur, maar hij noemt het zijn ‘secret restaurant’ omdat niemand van de familie of buurt mag weten dat hij vlees eten - zeker zijn gezin niet !
Ander nieuws dat ik te vertellen heb, is dat ze me gevraagd hebben om in een film mee te spelen. De film gaat
over het oude India, toen de eerste Britten hier aankwamen; en ze zochten nog britsuitziende prinsessen. Blijkbaar zie ik eruit als een prinses, hebben ze mij gezegd - misschien dat mijn blonde haar er voor iets tussenzit. Ik weet nog niet of ik het ga doen, aangezien ik dan overdag vrij moet zijn. Eerst even wachten of ik er nog iets van hoor of niet. Wie weet zie je mij dan in een Bollywoodfilm.
Uitgaven
Lunch - 25 INR
-------------------------------------
Zondag 2 augustus
Namaste,
Vandaag heb ik lekker uitgeslapen en weer naar Samod geweest, het dorpje ongeveer 40 km van Jaipur vandaan. Els en Andrea waren gisteren al vertrokken en er blijven slapen, maar aangezien er slechts plaats was voor twee personen en ik al in Samod was geweest, hadden we besloten dat ik later ging komen. We zijn met z’n drieën en met Regina - het meisje van de familie - in de bergen gaan wandelen. Het was er heel mooi. De tocht was heel vermoeiend; eerst 300 treden naar boven via een trap en dan begon onze tocht eigenlijk pas. Anderhalf uur later kwamen we aan op bij een tempel. Hier waren natuurlijk
geen toeristen te bespeuren aangezien je eerst een vermoeiende tocht van anderhalf uur moet doen voor je de tempel bereikt.
Voor de tempel waren er een aantal winkeltjes; dat is namelijk altijd het geval. Het is de bedoeling dat je daar dan iets koopt en het aan de goden offert. Meestal krijg je het daarna terug en kan je wat je gekocht hebt opeten. Speciale bloemenkransen worden ook geofferd aan de goden. We zagen voornamelijk veel kokosnoten om te offeren en andere deeghapjes. Wat het allemaal juist is, weet ik niet maar het zag er best lekker uit.
De tempel zelf was heel speciaal. De wanden waren helemaal gemaakt van glasstukjes in verschillende soorten kleuren. Ik heb er geen foto’s van gemaakt omdat het een heilige plaats is en ik niemand wil beledigen, maar het is een heel speciaal zicht. Het is dus niet één spiegelmuur maar allemaal kleine stukjes spiegel in verschillende kleuren die tegen de muur zijn geplakt. Het geeft een heel glinsterend beeld - beetje kitchachtig zelfs.
Iets buiten de tempel zagen we veel apen die leven in het wild. Een leuk en ontspannend beeld; kleintjes die aan het spelen waren met elkaar en
de moeders die nauwlettend toekeken. Tof om te zien.
De familie in Samod heeft gevraagd wanneer ik een volgende keer op bezoek kom, dus misschien kom ik nog eens op een vrije zondag. Regina - de dochter van 17 - is een heel leuke intelligente meid en het zou heel fijn zijn om wat meer met haar te kunnen spreken. Wie weet zie ik ze dus terug…
Vandaag is het trouwens “Friendship Day”; de dag waarop vriendschap gevierd wordt. Ik heb een vriendschapsbandje van de huisbaas (Vishnu) gekregen. Hij probeert altijd heel lief te zijn voor mij omdat hij vindt dat ik heel ‘holy’ of heilig ben. Op friendship day doe je normaal gezien activiteiten met je beste vrienden om hen te vieren; bij deze wil ik ook graag mijn beste vrienden bedanken voor het leuke contact dat iedereen met mij blijft hebben. Het is heel fijn om te weten dat jullie mij niet vergeten zijn. Happy Friendship Day !
Uitgaven
Bus - 7 + 20 + 20 = 47 INR
Ricksaw - 10 + 20 = 30 INR
Water - 20 INR
Totaal - 97 INR
---------------------------------
Maandag 3 augustus
Mijn dag op
DSC01737
Tijdens de wandeling het werk was anders dan anders, in die zin dat ik een meeting had met de manager en hem vertelde dat de dagen soms heel eenzaam zijn. Ik zit soms acht dagen op mijn bureautje zonder iemand te zien. Om dit tegen te gaan, vroeg hij of ik hem wou vergezellen voor de lunch, en ik bevestigde natuurlijk. We gingen naar een - voor Indische normen - duur Chinees restaurant. De manager bestelde voor mij - aangezien ik toch niet weet wat er allemaal op de kaart staat. Omdat hij weet dat ik nog altijd geen vlees heb gegeten hier in India, bestelde hij speciaal voor mij kip - heel lekker. Ik moet eerlijk toegeven dat ik veel te veel gegeten heb, maar zoiets gebeurt hier niet veel dus heb ik er maar gewoon heel hard van genoten.
Thuisgekomen wilde ik mijn extra calorietjes eraf fitnessen, maar dat bleek een ontnuchtering te zijn. De les die gepland was, bleek eigenlijk niet te bestaan. Wel… zoals de Indische uitleg was: er komen ’s avonds geen leden dus we geven ’s avonds geen les. Maar ik vroeg drie keer of ik ’s avonds kon komen naar de cycling, en dat was
nooit een probleem. Geen fitnessabonnement dus want ik wilde dolgraag cycling doen. Nu moet ik weer op zoek naar een andere manier om toch wat in beweging te blijven - misschien toch maar gaan lopen? Maar met 35 graden is dat niet echt aangenaam. Toch eens op zoek naar iets anders dus.
Toen ik thuiskwam hadden mijn huisgenoten een afscheidsfeestje voorbereid voor onze Japanse trainee - hij kon het in India niet aarden en gaat vroeger naar huis. Het was een gezellige avond. Ze hadden zelfs wijn te pakken gekregen. De kwaliteit van de wijn trok op niks, maar daar maalde niemand om. Verder hadden we nog vers fruit met zelf-gemaakte chocolade-saus, en kokosnoot. Spijtig dat ik tijdens de lunch al zoveel gegeten had, zodat ik enkel wat kon proeven van het overheerlijke fruit.
Uitgaven
Winkelen - 22 + 12 + 22 = 56 INR
Lunch - 25 INR
Totaal - 81 INR
---------------------------------
Dinsdag 4 augustus
Namasté,
Ook vandaag was ik helemaal alleen op kantoor - het is vakantie voor de studenten dus vandaar dat er nu bijna niemand is. Maar ik heb mezelf goed kunnen bezig houden en geprobeerd om me
zo goed mogelijk te focussen.
’s Avonds had Vishnu een verrassing voor mij - we gingen naar het “Secret Restaurant”. Zijn familie was immers al in het dorp omdat het morgen feestdag is. Hij was nog in de stad gebleven om een aantal zaken te regelen en dus was dit de ultieme moment om vlees te gaan eten. Na vier weken zonder vlees was het dus mijn tweede dag dat ik vlees kon eten. Het restaurant lag op MI Road, de hoofdweg van de stad waar een heleboel restaurantjes gelegen zijn. Hier zie je ook veel toeristen. Binnen in het restaurant zaten ook een groot aantal toeristen, allemaal duidelijke rugzaktoeristen want iets anders kennen ze hier niet. Het eten zelf was overheerlijk - verschillende smaken die ik niet kon thuisbrengen maar het smaakte wonderwel bij elkaar. De kip had weinig vlees - wat had ik nu ook verwacht? - maar een heel goede saus en dat maakte veel goed. Daarbij werd paarse ajuin geserveerd, waarop je dan citroen en een soort groene dressing moest opdoen. Dat gaf een heel aparte frisse smaak. Verder aten we er ook yoghurt bij - wordt wel meer gedaan om de pikantheid van het
eten wat te temperen. Samengevat dus een leuke ervaring; zeker iets om te onthouden voor de volgende drie maanden die ik hier zal spenderen.
Want inderdaad, het is al zover. Ik heb bijna mijn eerste maand overleefd. Eline, ik mag dus ook bijna jouw snoepje opeten, dat nog altijd heel braaf op de kast ligt, te wachten om eindelijk te worden opgepeuzeld. Ik kijk er al naar uit !
Ik wilde graag nog iets zeggen over de toeristen hier. In het gebied waar ik woon - helemaal in het zuiden van de stad, zie je geen toeristen. Mensen bekijken mij dan ook altijd als ik hier over straat loop. Kinderen waaien vaak en vragen mijn naam, met altijd heel schattige gezichtjes tot gevolg. In het noorden van de stad - dichtbij het historisch centrum Pink City - zie je wel veel toeristen. Dit zijn grotendeels rugzaktoeristen die heel Rajasthan en omstreken verkennen. India is een goedkoop land om dit te doen en dus heel aantrekkelijk voor rugzaktoeristen. Bovendien is er veel te zien in de omgeving, niet enkel in Jaipur maar ook Agra, Jodhpur, Udaipur, Delihi, … . De meeste toeristen komen - denk ik - uit West
- Europa. Dit kom je meestal te weten door te spreken met mensen die vaak met toeristen temaken hebben, vb. Ricksaw drivers. Zij kunnen vaak een aardig mondje Frans, Duits of Italiaans. Bovendien kent iedereen hier ook België, wonder boven wonder! Als ze vragen waar ik vandaan kom en ik antwoord België, dan krijg ik meestal de vraag of ik van het Nederlandstalige of Franstalige gebied kom. De Belgische toeristen hebben de Indiërs dus al veel bijgebracht. Ongelooflijk dat zo’n klein landje toch heel gekend is in een heel groot land als India.
Voila, dit was het voor vandaag; ik hoop dat mijn blog jullie nog steeds interesseert. Moesten jullie vragen hebben, of interessante dingen waarover je graag meer wil weten, vertel het me gerust, dan spendeer ik aan dat bepaald onderwerp zeker aandacht.
Veel groetjes,
Annelies
Advertisement
Tot: 0.051s; Tpl: 0.014s; cc: 7; qc: 23; dbt: 0.0214s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Carl
non-member comment
Princes
Ik zou volledig voor die film gaan... zo'n princes...