27-30 juli

Asia » India » Rajasthan » Jaipur
July 30th 2009

Published: July 30th 2009

Maandag 27 juli

Dag iedereen,

Toen ik naar het werk ging vandaag, werd ik verrast door een hele stoet mensen op straat. Het was blijkbaar een bedevaart naar een heilige plek in Rajastan, zo’n 85 km van Jaipur vandaan. Vooral mensen uit de dorpen deden met deze bedevaart mee. Ze stapten voor drie dagen naar de bedevaartsplaats, en voor drie dagen terug. Onderweg waren er allemaal festiviteiten opgezet om de hele troep mensen te voorzien van eten, drinken en het nodige amusement. Overal muziek op straat en heel veel bedrijvigheid. Tonk Road, één van de hoofdwegen van Jaipur en ook de weg die vlakbij ons huis ligt en die wij altijd nemen, was zo goed als onbereikbaar per auto door de hele mensenstroom. Naar het schijnt deden er 250 000 mensen mee aan de bedevaart. Het was een heel kleurrijk tafereel, met vrouwen die de tassen op hun hoofd dragen (zij nemen dit nooit in de hand maar altijd op hun hoofd). De vrouwen liepen bij elkaar, de kinderen liepen bij elkaar en de mannen liepen bij elkaar. Iedereen blijft in zijn eigen ‘sociale groep’, zoals hier wel meer is bij de Indiërs. In de dorpen is het ook zo dat, als er een feest wordt gegeven, de vrouwen aan de ene kant van de zaal zitten en de mannen aan de andere kant van de zaal. Het hele sociale leven werkt hier zo.

In ieder geval, ik wacht dus elke morgen op Tonk Road op Rakhi, die mij komt oppikken om naar het werk te gaan. Rakhi is altijd te laat - zoals alle Indiërs - en zoals altijd stond ik dus 20 minuten te wachten. Ik stond dus in het midden van deze mensenstroom, met mensen vooral uit de dorpen die dus nooit buitenlanders zien; het was een hele belefenis. Mannen, vrouwen, kinderen, … Iedereen kwam naar mij toe om mijn naam te vragen, te vragen van welk land ik kom, vragen of ik met hen op de foto wou… De meeste kinderen vroegen om een hand of wuifden naar mij. Je voelt je hier wel een attractie. De mensen zijn ontzettend vriendelijk en dus is het helemaal geen probleem; het voelt enkel ontzettend raar. Gelukkig waren er weinig bedelaars - als bedelaars mij zien, ‘hang ik er altijd aan’. Het waren gewoon gelukkige mensen die onderweg waren naar een heilige plaats en die hiervan een groot feest maakten. En op één of andere manier vonden ze dat ik deel uitmaakte van het feest - het was een memorabele 20 min.

Toen Rakhi er eindelijk was, was ze zelf een beetje verschoten van de reactie van de mensen. Zij heeft namelijk goede studies gedaan (professor in de Chemie) en dus reeds meerdere malen in contact gekomen met westerse mensen. Ze moesten op het werk in ieder geval heel hard lachen met de situatie.

Na het werk ben ik naar de fitness gedaan - groepsles Airobics. Het is niet echt hetzelfde als hier, spijtig genoeg, maar ik heb me toch een beetje kunnen uitleven. Dus ik denk wel dat ik mij zal inschrijven. Eerst nog een testles doen voor spinning - hopelijk is de lesgever hier van een hoger niveau.

Ook vandaag heb ik Indische groentjes gemaakt en het smaakte. Ik heb het met aardappelen gedaan - hier ook beschouwd als een groente - zodat het goed vulde. Nu nog leren hoe ik Chapati moet maken, dit is het brood dat men eet bij elke maaltijd. En dan kan ik zeggen dat ik een volwaardige Indische maaltijd kan maken. Hopelijk kan ik er tegen het einde van mijn traineeship veel meer dan ééntje klaarmaken.

Uitgaven
Eten lunch - 25 INR
Broek - 150 INR
Strijk - 12 INR
Totaal - 187 INR
--------------------------------------------------

Dinsdag 28 juli

Hey iedereen,

Vandaag niet zo’n goede dag. Toen ik wilde gaan slapen gisterenavond, kreeg ik opeens hoge koorts en overal spierpijnen. Hoewel het in onze kamer 28 graden was, had ik het veel te koud. Na een tijdje van proberen te slapen zonder dat het lukte, heb ik dan iets ingenomen tegen de koorts en de pijn. Daardoor kreeg ik het veel te warm, maar kon ik eindelijk slaap vatten. ’s Morgens opgestaan zonder veel verbetering. Ik heb dan toch maar beslist om te gaan werken - in het gedacht dat het misschien wel zou overgaan en ook om te laten zien dat ik niet zomaar thuisblijf. Op het werk lukte het de eerste uurtjes best wel. Maar rond twee uur had ik een meeting bij de manager, waarbij ik geen vijf woorden kon zeggen omdat ik me te slecht voelde. Toen ik bijna flauwviel, waren ze op het werk heel bezorgd en hebben ze me naar een dokter gebracht. Ik had gezegd dat ik zelf wel naar de dokter zou gaan, maar dat vertrouwden ze niet. Ze zouden mij vanalles wijsmaken om me meer te laten betalen en dergelijke; dingen voorschrijven die ik niet nodig heb. De publieke ziekenhuizen zijn ook geen optie aangezien die overbevolkt zijn - je moet er uren wachten om aan de beurt te komen en de service is ook niet zo goed. Als ze weten dat je buitenlander bent, krijg je een grote rekening gepresenteerd.

Na lang overleggen en rondbellen hadden ze een goede dokter voor mij gevonden, de schoondochter van de ‘principle’. Ik hoefde mijn consultatie zelfs niet te betalen. Ik had een serieuze griep te pakken. Bovendien had ik ook alle symptomen van de Mexicaanse griep - spijtig genoeg! Maar omdat de Mexicaanse griep nog helemaal niet is uitgebroken in Jaipur, moest ik geen tests ondergaan. Slechts als de medicijnen niet zouden werken, moest ik dit doen. Thuisgekomen - Rakhi is met mij naar de dokter geweest en heeft me thuis afgezet - ben ik samen met de huisbaas naar de apotheek geweest. Hier geven ze geen medicijnen mee in het pakje, maar geven ze het aantal mee dat je nodig hebt. Ik denk dat dit is omdat de meeste mensen dit niet kunnen betalen en is het dus een goedkope oplossing. Voor mijn 15 pilletjes moest ik 89 INR betalen - helemaal niet veel dus.

Thuisgekomen heb ik me op mijn bed gelegd en proberen te slapen. Verder heb ik de rest van de dag nog gerust en wat op het terras gezeten. Veel beterschap was er spijtig niet - toen ik ging slapen had ik nog altijd zeer hoge koorts.

Uitgaven:
Medicijnen - 89 INR
Lunch - 25 INR
Totaal - 114 INR - 1,72 euro

----------------------------------------------

Woensdag 29 juli

Hey iedereen,

Vandaag opgestaan zonder koorts - de pilletjes hebben gewerkt. Ik moest speciaal Indische pijnstillers nemen omdat dit beter afgestemd zou zijn op mijn behoeften dan de Belgische die ik bij me heb. Bovendien heb ik ook multivitamines voorgeschreven gekregen. De dokter denkt dat ik ziek ben geworden omdat ik een aantal vitaminen mis die ik normaal in België wel binnen krijg - door bijvoorbeeld geen vlees te eten. Volgens mij is het ook een beetje een ‘klopje’ van alle stress van de voorbije maanden (examens, voorbereiding Jaipur en eerste dagen hier). Nu alles op zijn pootjes terecht is gekomen, wreekt mijn lichaam zich dus.

Aangezien ik twee dagen thuis moet blijven en rusten, kan ik jullie niet zoveel interessants vertellen. Vandaag spreek ik daarom over winkelen in India, een heel aparte ervaring. Indiërs zijn namelijk niet gewoon om in supermarkten te gaan winkelen. Zij kopen alle dagelijkse producten zeer dicht bij het huis, in de lokale winkels. Je ziet hier in elke straat wel een winkeltje dat koekjes, chips, … verkoopt. Voor buitenlanders is het echter niet zo simpel om te weten wat ze verkopen - wij kennen de producten niet en de meesten spreken geen Engels. Als ze weten dat we buitenlanders zijn, proberen ze bovendien ook om zoveel mogelijk te vragen voor hun producten. Groenten en fruit worden ook voornamelijk op de straat verkocht. Niet zo handig voor ons, want dan moet je telkens onderhandelen over de prijs.

Voor verpakte producten heb je gelukkig altijd een hulpmiddel, de MRP of Maximum Roupee Price. De MRP staat op elk product vermeld, je moet meestal wel even zoeken voor je het vindt. In de winkel staat er bijgevolg meestal geen prijs vermeld bij de producten en moet je elke keer op het product zelf kijken hoeveel het kost. In de supermarkt zijn er echter vaak kortingen op producten en die staan dan duidelijk aangegeven. In kleine winkeltjes betaal je altijd de MRP.

Als je als toerist naar een kraampje gaat, dan durft de verkoper wel eens meer vragen dan de MRP, wat dus volledig illegaal is. Gelukkig wist ik dit al vrij snel en keek ik altijd eerst op de verpakking vooraleer ik besliste om iets te kopen. Zo heb ik al een groot aantal keer kunnen vermijden om afgezet te worden.
Elke morgen komen er ook mensen met een kar langs in de straat en roepen dan vanalles in het Hindi. Zij verkopen groenten maar ook totaal andere dingen. Ik heb de moeder al vaak iets zien kopen van de straatverkopers - het is makkelijk want de producten zijn al bij jouw thuis. Je moet enkel nog onderhandelen over de prijs.

Als je naar de supermarkt gaat, is er altijd veel te veel personeel aanwezig. Die staan dan meestal gewoon wat te lanterfanten en met elkaar te praten. Als ik dan - als blanke - in de winkel kom, komt er gegarandeerd iemand naar mij om mij te helpen met mijn aankopen. Die blijft dan de hele tijd bij mij. In begin vond ik dit vrij vervelend, nu probeer ik er het beste uit te halen. Dan kan ik vragen wat ik nodig heb, welk de promoties zijn, waarvoor iets gebruikt wordt, … . Er westers uitzien heeft dus ook zijn voordelen.

Uitgaven:
Lunch - 25 INR

--------------------------------------------------

Donderdag 30 juli

Namasté,

Vannacht slecht geslapen maar gelukkig hoefde ik vandaag nog niet te gaan werken. Een hele dag rust was dus het programma. Ik probeer tussendoor ook een paar woordjes Hindi te leren; elke dag herhaal ik bovendien alles wat ik geleerd heb. Hindi is niet zo eenvoudig omdat het een zeer moeilijk alfabet heeft. Daarom probeer ik eerst gewoon de woorden uit te spreken - het schrijven en lezen volgt hopelijk later. Zoals jullie al konden raden betekent Namasté goededag. Ondertussen kan ik reeds een 15 tal woorden, maar nog veel te leren dus.

Aangezien ik nog niet veel verteld heb over het weer en het in België niet altijd even goed weer is, is dat vandaag mijn onderwerp. In Jaipur is het overdag rond de 35 graden. Aangezien het nu regenseizoen is, is het meestal bewolkt. Daar zijn de Indiërs heel blij mee. De airconditioning in onze kamer is afgesteld op 27 graden en het is heel fris als je er binnenkomt. Op de volgende site kan je volgen hoe het weer hier is in Jaipur : http://www.wunderground.com/global/stations/42348.html. Ik geef het maar mee voor diegenen die geïnteresseerd zijn.

Af en toe hebben we wat regen of een onweer, maar dat duurt nooit lang. Meestal regent het hier vijf minuten per dag. De kledij die mensen dragen, bedekt zoveel mogelijk delen van het lichaam, omdat het de huid zou beschermen van de zon. Bruin word je hier dus niet.

Je ziet vaak meisjes met een doek over hun hoofd, waarbij soms enkel de ogen zichtbaar zijn. Dit heeft niets met religie te maken maar is gewoon om zich tegen de zon te beschermen. Vooral de jeugd is zeer begaan met hun gezondheid en dus dragen ze zoveel mogelijk beschermde kledij. Heel het lichaam wordt afgedekt. Niet alleen tegen de zon, maar ook tegen al het stof en vuil dat hier rondhangt. Deze meisjes hebben vaak westerse kledij aan - een jeansbroek en een t-shirt. Je ziet ook soms jongens die zich willen beschermen tegen de vieze lucht; zij dragen een doek voor de mond.

Voila, dit was het voor vandaag. Ik ga eventjes rusten.

Groetjes aan iedereen.

Copyright Notice: All Rights Reserved