Advertisement
Published: January 27th 2008
Great Ocean Road
Ja ja, hij is weer fijnZo, hehe… bijna thuis, lekker gevoel hoor kan ik je wel zeggen na een drukke periode: 1 dag Singapore, 4 dagen NL, 5 dagen VS en tussendoor een dag of 3 reizen. Kwam al met al niet helemaal goed uit na de drukke periode van de afgelopen weken, maar wat doe je eraan. Heb het allemaal wel goed verborgen moeten houden, omdat ik Jaap, Thea en de kids wilde verrassen door opeens de deur in te stappen, dus dat was dan wel weer erg leuk!!
Maar goed, wat is er verder nog gebeurd in de week voorafgaande aan het vertrek... nou goed, de week ervoor was dus stervensdruk. Die dinsdag om 5 uur op voor een dag naar Sydney, wat een totaal overbodige en nutteloze dag was. Wij hebben 2 systemen voor warehouse management, waarvan een is gericht op het MKB en de andere op grotere bedrijven. Het is alleen moeilijk te zeggen waar de grens ligt tussen die 2 als je met ene klant spreekt, dus moesten we een hele dag besteden aan het vergelijken van de 2 systemen. Althans, dat was de insteek maar kwam er meer op neer dat we de nieuwe MD moesten vertellen hoe het
Koala
Tsja, ook al hebben we er nu een aantal gezien, ze blijven bijzonder.. en dan vooral in zo'n positie! Kan toch niet lekker slapen... systeem werkte. Na een lange dag gingen we om 5 uur dan eindelijk over tot het vergelijken van de systemen, en dat was in een half uur gebeurd. Goed, dat ene half uur was dus de reden dat we om 5 uur op moesten staan en pas om 11 uur terug waren... we were not amused. En vervolgens moesten we ons 2 dagen helemaal uit de naad werken voor de meeting op vrijdag met Repco, wat onze laatste meeting zou worden en Repco nog steeds niet wist of ze nu voor ons of de competitie moesten kiezen... kortom : het moest perfect zijn, wat weer resulteerde in 2 lange dagen tot 8 uur en 11 uur... vrijdag dan de meeting, uiteraard intensief en daarna nog debriefen met de MD en Jeff Baum, de grote baas van Azie... kortom, weer pas 8 uur thuis. Was me dus het weekje wel...
Jacq en geert hebben zich ondertussen kosteloos vermaakt saampies... beetje de stad in, beetje van St Kilda genieten, zijn nog een keertje een kop koffie komen drinken met mij, zijn naar Queen Vic Market geweest, en lekker genoten van al het moois dat Melbourne te bieden heeft. Helaas heb ik
Great Ocean Road
Blijft schitterende weg wat te weinig tijd met ze kunnen doorbrengen, wat dat betreft komt die drukke periode wel erg vervelend uit, maar goed. Zaterdag dan gingen we een dagje sightseeing... we zouden Geert meenemen naar de Great Ocean Road, om dan ’s avonds een kano toertje te gaan op een meertje in de Otway Ranges op zoek naar platte poesjes (platypus, vogelbekdier). Kortom, druk programma.
’s Morgens om half 9 de auto in, en tegen half 12 waren we in Lorne aan de GOR. Jacq bleef lekker in Lorne hangen de hele dag, beetje shoppen en beetje op strand liggen, die had er helemaal zin in. Wij zouden dan in de auto stappen en de Great Ocean Road doen tot aan de 12 Apostelen. Flinke rit, dus 12 uur op pad gegaan. Onderweg de nodige stops gemaakt om van het prachtige uitzicht te genieten, happie te eten en natuurlijk de koala’s in Kennett River (camping langs de GOR) te bewonderen waar we weer niet werden teleurgesteld met 5 koala’s in de eerste 20 meter pad!!
Om uurtje of 3 waren we dan eindelijk bij de 12 apostelen, daar kwartiertje blijven hangen voor fotootjes en weer terug. We hadden ons een
Great Ocean Road
Ok, woon er nu al een tijdje maar blijf in mijn hart toch een toerist :-) beetje vergist in de tijd, dus we konden niet te lang bij de 12 apostelen blijven hangen wat Geert erg jammer vond, noch konden we door naar de wereldberoemde London Bridge. Maar goed, het zicht op de rotsen bij de 12 apostelen is erg dramatisch en super mooi, dus volgens geert was het absoluut de moeite waard, hij genoot met volle teugen gelukkig, dus was erg fijn om eens als tourguide te kunnen optreden voor hem na al het moois dat hij ons in Costa Rica heeft laten zien!!!
Als een speer terug naar Lorne dus, wat helaas niet al te makkelijk is op die bochtige Great Ocean Road... laten we het er maar ophouden dat als Jacq bij ons had gezeten dat ze had gevraagd of ze uit mocht stappen... we hadden er flink de vaart in. Helaas later dan afgesproken terug in Lorne, wat enorm balen was want nu konden we niet ff een hapje eten voordat we naar Forrest moesten gaan voor de platte poesjes. Dus hop, gelik weer de auto in en op naar Forrest.
In Forrest zijn we vorig jaar al eens geweest, maar toen niets gezien. Nu hadden we een tourtje geboekt
Great Ocean Road
De 12 Apostelen... erg toeristisch, maar dan ook voor ene reden. Wat een wereld lokatie waarbij je met een kano het meer opgaat, dus goede kans om de poesjes te zien!!! Nou goed, naar zelfde parkeerplaats gegaan als toen, zelfde pad en jawel, dezelfde kano’s lagen er! Alleen stapten we daar nu dus in en het meer op. Nou, was op zich heel mooi en rustgevend. Het was windstil, lekker temperatuurtje, prachtige vogelgeluiden en ook heel duidelijk een koala horen brullen, wat erg leuk was! Geert geloofde niet dat koala’s brullen, maar ze lijken dan toch echt op een brulaap die hij in Costa Rica geregeld ziet. Verder nog mooie zwarte kaketoe gezien, en gewoon lekker in dat bos gehange. Jammer was alleen wel dat het erg lang duurde... we lagen zo’n 3 uur o pdat water, op een houten plankje in de kano dus een houten kont, en het duurde zo’n 2 uur eer we een platte poes zagen... en als je je bedenkt dat die beestjes maar zo’n 40 centimeter zijn, slechts een seconden of 30 aan de oppervlakte blijven met slechts rond de 30% van hun totale lichaam (rest onder water) en enorm schuw zijn dus niet dicht bij je in de buurt komen, was het een soort van anti-climax toch wel...
Forrest
Dit was het meer waarop we op platte poezen jacht gingen nou goed, wel een paar mooie platte poesjes gezien en de ervaring was mooi, maar geen 2e keer dat was duidelijk, haha!!
Als toetje kregen we nog een mooie moeras wallaby te zien toen we met de kano terug kwamen bij het beginpunt. Die stond daar lekker van het riet te eten, en schrok niet van onze lampen ne terugkomst! Erg leuk voor Geert omdat het de eerste levende kangoeroe was, en dan ook nog van zo dichtbij. Op het pad terug naar de auto kwamen we onderweg nog miljoenen gloeiwormpjes tegen, erg bijzonder! Dat zijn kleine wormpjes die tegen rotswanden aanhangen op vochtige plekken in het bos, en een fluoriscerende groene kleur hebben, net kleine lampjes. En zo met zijn allen bij elkaar lijkt het net een sterrenhemel, erg mooi!! Daarna snel de auto in en terug naar Melbourne, waar we pas tegen 1 uur terugkwamen... doodmoe.
Zondag lekker gezellig met zijn allen ontbijten in de Galleon, waarna Geert de stad ging verkennen en Jacq en ik nog een kopje koffie gingen drinken en ik mijn koffer ging inpakken. Werd om 2 uur namelijk al opgehaald door de taxi om naar het vliegveld te gaan... was wel
balen hoor, zo’n drukke tijd gehad en elkaar zo weinig kunnen zien ... nou ja, als ik terugben dan maar. Op vliegveld mijn franse collega Emma ontmoet die met haar kindje ook dezelfde trip deed als ik voor die conferentie in de VS. Stoel naast haar kunnen krijgen, wat het voor haar wat makkelijker maakte om te eten en tegelijkertijd op haar kindje te letten... mijn uitmuntende vaderlijke gevoelens werden dus aangesproken , en uiteraard vielen ze niet tegen :-) maar nee, zelf nog geen kids, haha!!!
’s Avonds om 9 uur in Singapore aangekomen, waar ze een leuk funky hotel voor me gereserveerd hadden. Gelijk slapen, alleen vroeg wkaker uiteraard. Nou ja, maar gebruik van gemaakt door te gaan hardlopen in de stad! Erg leuk, in die vochtige hitte beetje door de stad heenrennen, uiteraard helemaal zeiknat van het zweet toen ik terugkwam. Daarna beetje met Jacq gekletst, gedouched en naar kantoor. Daar opkantoor een dagje gewerkt. Nog wat dingen uit OZ gedaan voor Repco, en daarnaast de collega’s uit Singapore geholpen met voorbereidingen op een grote demo begin februari in Bangkok, Thailand. Hier zou een andere collega van mij heengaan om ze te helpen, maar daar bleek
Shopping
Kon he tniet laten hoor, ff fotootje van de shopping mall in Atlanta dat hij niet kon en de kans dus erg groot zou zijn dat ik zou moeten... en dat zou vlak na terugkeer uit de VS zijn. Nou ja, we horen het wel als het zo ver is. Wel leuke dag gehad. ’s Middags mee uit eten genomen in een Chinees Dim Sum restaurant, wat erg lekker en leuk was, nog nooit gedaan namelijk. Bij Dim Sum komen ze langsrijden met karren vol met eten, allemaal kleine hapjes met garnalen, kip, etc in een soort deeg. En daar kun je dan uit kiezen. Nou, dat heb ik wel gedaan, buikje vol gegeten, haha!!! ’s Avonds om 9 uur opvliegveld voor de vlucht naar A’dam.
’s Morgens om 7 uur in A’dam, trein gepakt naar R’dam waar Ray me van CS kwam ophalen!! Verbaasde me weer hoe raar het voelde om terug in NL te zijn... vooral het punt om naar een wildvreemde te lopen en er dan NLs tegen te praten als je wat wilt vragen.... erg apart! Verder besefte ik me weer hoe bevoorrecht we zijn in OZ toen ik in de trein uit de tunnel bij Schiphol kwam om kwart over 8 in de ochtend en het nog
De nieuwe A380
Kijk, en dat was leuk!! De enige A380 (nieuwe Airbus) die operationeel is... op Sydney airport vlak voor vertrek naar Singapore pikkedonker was buiten... en het was uiteraard stervensdruk vanwege de spits. Toen realiseerde ik me gelijk weer hoe moeilijk we het zullen krijgen als we ooit weer weg zouden zijn uit OZ... reality shock. Weerzien met Ray was super uiteraard!!! Blijft toch heel bijzonder zo’n band met iemand te hebben... je ziet mekaar lange tijd niet, en voor je het weet is het weer vanouds alsof je elkaar de week ervoor nog hebt gezien. Hij moest ff naar de bakker voor brood, en dat heb ik geweten, kon met niet inhouden!!! Gelijk gevulde koek naar binnen gedouwd, appelflappen gekocht en boterkoek, en onderweg naar zijn huis stuk boterkoek op... lekker gezonde NLs ontbijt, welkom thuis!
Daarna naar de ouders van Ray gegaan, was enorm gezellig. Zijn moeder was speciaal de dag ervoor gaan werken zodat ze er kon zijn, en had lekker zelf appelflappen gemaakt, wat een fijne ouders heeft hij toch. Daar lekker tijdje zitten beppen onder een lekkere kop koffie, lekker gedouched ook en dat was erg fijn na zo’n vlucht. Maar toen begon de spanning toch wel o pte lopen hoor... de jaarlijkse pool-competitie, de biljartballen moesten rollen! Dus rond 12 uur waren we in de stad waar we er helaas achter kwamen dat onze traditionele tent (Thurston op de Westblaak) dicht was... de teleurstelling was enorm. Totdat Ray zich besefte dat ook het Breakaway Cafe pool-tafels had... er was gejuich!!! Tsja, ik had vakantie dus kon wel een biertje doen... dus een pitcher NLs bier besteld als niet al te beste vervanging van het tradiotionele Duveltje dat ik in Thurston altijd nuttig, maar het gaat om de knikkers!!! Rack ‘em up baby!!! De eerste pot ging zoals verwacht: goeie overwinning voor mij... uiteraard zou ik bijna zeggen. Helaas kickte de jetlag toen in, en was Ray zo slim geweest om de meest technisch complexe telefoon aan te schaffen (kijk, die telefoon had hij al bijna een jaar, dus je kunt wel zien hoe belangrijk deze wedstrijden zijn, en dus met voorbedachten rade de meest complexe nemen zodat ik mijn concentratie niet bij het spel kan houden, erg sneaky Ray :-)!!!!) waar ik moeite mee had om een paar SMS-jes te sturen naar deze en gene om wat af te spreken voor de rest van de week.... tsja, het eind laat zich raden: ik werd in de luren gelegd, en dat was de duidelijke verklaring voor de nipte overwinning van Ray, eigelijk zou zij niet geteld mogen worden, maar ik zal voor dit keer over mijn hart strijken en Ray de overwinning gunnen... het zij je gegund jongen!!! (dat waren misschien wel de 5 moeilijkste woorden uit dit hele verhaal!!). gelukkig had ik nog een revanche op vrijdagmiddag, dus daar moest ik me maar goed op voorbereiden!!
’s Avonds werd ik vervolgens bij Jaap en Thea in Barendrecht afgezet... had de sleutels van huis uit OZ meegenomen, dus het leek me wel gepast om gewoon binnen te stappen en te vragen of ze nog wat hulp met klussen nodig hadden (ze waren net de week ervoor begonnen om de hele begane grond te behangen en verven, goed moment voor een logeerder voor een paar dagen dus... niet!!). Thea en Chanan waren al naar de manege, dus die had ik net gemist helaas... Jaap en Romy waren er wel, en die reageerden zoals gehoopt: verbaasd en erg blij. Zal de woorden van Jaap hier maar niet herhalen want er lezen kleine kindertjes mee :-). Uiteraard was het wel erg jammer dat Jacq er niet bij was, en moet zeggen dat ik me de hele tijd dat ik in NL was me wel een beetje schuldig voelde... weet hoe graag ze het zelf wilde, en hoe graag iedereen haar ook wilde zien... nou ja, was nu even niet zo maar had het er soms wel moeilijk mee. Had Ray gevraag om ff te wachten zodat hij me evt naar de manege kon brengen als ze al weg waren, dus die bracht me daarna naar de manege toe, waar het 2e gedeelte van de verrassingstour kon beginnen! Toen ik de stal uitliep om Chanen en Thea te zoeken, kwam Chanan net de hoek omgelopen met zijn paard... hij kon me alleen maar aankijken en zeggen: “He, Robin?!” terwijl hij ondertussen doorliep naar binnen... kortom, die geloofde het niet echt. Daarna door gelopen naar de stal waar Thea bezig was, waar ik gelukkig de reddende engel kon spelen... ze kwam bijna met haar vingers tussen de deur, waardoor ik haar er even op moest wijze dat ze op moest passen... daar was ze wel blij mee dus het “Dankjewel” klonk als vanouds. Tot ze zich omdraaide en besefte dat ik het was die het zei... erg leuk allemaal zo! Maar zoals beloofd, dit was de laatste keer dat ik ze verras, volgende keer kondigen we het aan zodat ze wat meer voorbereiding hebben!! Binnen Chanan bewonderd terwijl hij zijn les kreeg, en daarna thuis lekker gekletst met iedereen. Wonder boven wonder vielen mijn ogen pas tegen half 10 dicht, wat een stuk beter was dan 6 uur zoals een jaar geleden... dus gezellig avondje gehad ook.
Volgende ochtend was niet leuk.. mijn baas (de nieuwe MD van OZ) zou wat voor me overnemen tijdens mijn vakantie wat hij vergeten was voor woensdag. We moesten een prijs krijgen van IBM die hij aan Repco door moest geven. Doordat hij het vergeten was hadden we geen tijd meer om het eea uit te zoeken toen bleek dat deze prijs veel te hoog was, erg fijn dus om dan een conference call te hebben in je vakantie en de opdracht te krijgen om binnen 12 uur met een oplossing te komen terwijl OZ de nacht ingaat... nou ja, na wat gepriegel met cijfertjes en een conference call met een collega in de VS is het allemaal met een sisser afgelopen gelukkig. Gelukkig was iedereen verder oppad, dus ik zat toch allen thuis dus geen kostbare tijd met de family gemist. Daarna ff bappies gedaan bij Appie en Jamin, hij was erg fijn!!! Laten we het erop houden dat ik voor 60 euries traditioneel NLs voedsel heb gehaald... drop is toch ook voedsel ;-)? Daarna lekker bammetje gegeten met iedereen en ’s middags bezoek gebracht aan mijn oma. Die had ik door al het gedoe met mijn familie al 3 jaar niet meer gezien, maar nadat ik een kerstkaartje had gestuurd kreeg ik zo’n lief antwoord terug dat ik niets lievers wilde dan haar weer eens zien. Was best nerveus moet ik bekennen, maar het viel alleszins mee. Geen beschuldigingen, geen tranen, gewoon weer gezellig weerzien. We hebben uiteraard nog steeds onze onenigheden en verschillen van mening, maar daar konden we gelukkig gewoon over praten zonder elkaar te willen overtuigen. Kortom: heel fijn. ’s Avonds de volgende verrassing: heerlijke zuurkool met worst en spekkies gegeten thus!!!! Zaaaaalig was dat, weet niet wie dat goede idee had (Jaap of Thea) maar het was in ieder geval een schot in de roos!!! Daarna nog ff op visite bij Bas.. eindelijk zijn nieuwe huisje kunnen zien terwijl het klaar is! Vorig jaar hadden we al ff kunnen kijken maar toen had hij net de sleutel gekregen, dus dat was wel erg fijn om het af te zien, en wat een schitterend appartement is dat geworden zeg!! Dat was de helft van mijn vakantie alweer... ging erg snel. Donderdag was een superdrukke dag... eerst vroeg in de bus naar Tholen om ff lekker te leuten met Ans. Ik ken Ans al zo’n 20 jaar denk ik, en ze kwam daarna bij Jacq in de klas. Nou ja, Jacq kan kletsen, maar vlak Ans vooral niet uit, haha!! Was erg gezellig bij haar, lekker koppie koffie, ff bruut genomen door Sabor (de grote hond die altijd helemaal uit zijn dak gaat als hij me ziet) en gezellig zitten eten met Natas, hun dochtertje van 5. Tassie wilde ook dat ik haar naar school zou brengen, dus mijn vaderlijke gevoelens werden weer o pde proef gesteld... erg leuk. Daarna als een speer terug naar Mijnsheerenland waar ik Sjaatje ff snel zag, en hun auto ophaalde om naar B’drecht te gaan voor ene bezoek aan de makelaar met de nieuwe huurder van ons huis. Kwma mooi uit om die ff te ontmoeten. Daarna door naar de oma van Jacq, maar die was er helaas niet. Snel weer terug naar Mijnsheerenland waar ik de avond gezellig bij de Boeffies doorbracht. Was uiteraard geweldig, lijkt me duidelijk!! Zij nemen ook een bijzonder plekje in ons hart in, ze waren de eersten die ons bezochten in OZ, met een kind van 1, en zijn er altijd voor ons! ’s Avonds nog ff op de bank bij Jaap en Thea voordat de laatste dag alweer aanbrak.... maar goed, wel weer een dag met weerzien met een andere oude vriend: Xander. Die had ik al een paar jaar niet gezien, maar op de een of andere reden kregen we weer contact toen we vorig jaar in NL waren maar toen lukte het niet om wat af te spreken. Nu dus wel, en dat was geweldig! Eindelijk zijn huisje gezien, en lekker beetje met hem rondgetufd, o.a. met een bezoekje aan de brandweer kazerne in Rhoon waar hij vrijwilliger is, super! Daarna een leuke verrassing: hij had een tafeltje gereserveerd in de Euromast voor een lekkere lunz... dat was geweldig daar, was er nog niet geweest sinds Jan de Bouvrie de boel daar heeft opgekalefaterd, en was echt geweldig. Uitzicht uiteraard ook, R’dam blijft toch mijn stad.... na een paar heerlijke uren met Xan te hebben doorgebracht nog even een bezoekje aan de oma van Jacq. Ze was er vrijdag wel, dus kon ik die gelukkig ook nog even zien voordat ik weer wegging.
Maar toen ging de spanning weer stijgen... de pool-wedstrijd op leven en dood.... helaas was Thurston weer dicht (gaat pas om 4 uur open, stelletje debielen) due weer naar de Breakaway... laten we het op houden dat ik daar nooit meer heenga.... verschrikkelijk ingemaakt zeg, en dit keer gewoon geeneens een geldig excuus... en geloof me, ik heb zitten verzinnen als een idioot of ik echt niets kon bedenken... dus ja, was wel een beetje een domper zeg maar. Maar goed, het was nog steeds enorm gezellig, en is gewoon weer een reden om snel terug te komen! Daarna terug naar huis waar ik eten had gehaald bij de Indonees om lekker te eten met zijn allen. Tsja, dat was het plan.. totdat die verdomde kroon weer roet in het eten gooide.. of was het de drop? In ieder geval zat ik een dropje te eten, heel sotm natuurlijk, en brak die tijdelijke kroon af... fijn hoor. Dus Jaap was zo lief me naar een tandarts in Ridderkerk te brengen om 8 uur en me weer op te halen naderhand. Daar ging ons gezellige avondje... nou ja, daarna met zijn allen op de manege gezeten, en daar een patatje op... ook lekker..... maar dan anders.... ’s avonds thuis was alles rendelijk op orde. De nieuwe tv hing aan de muur, koffietafel stond er, kast was terug, aquarium gevuld, kortom: lekker zitten en genieten van een avondje met zijn allen samen. Avondje was kort, maar wel kostbaar. Na een korte nacht was Jaap weer zo lief om me om kwart over 3 in de ochtend naar R’dam CS te brengen om mijn vlucht te halen om 7 uur. Alles ging gesmeerd, zat lekker weg te doezelen in de trein, tot een of andere dronken en gedrogeerde idioot het in zijn hoofd haalde om aan de noodrem te trekken... sukkel. Die gozer stond vlak achter mij op het balkon, dus voelde me niet erg fijn ook al omdat hij ruzie stond te maken met zijn maat en vriendin. Ik werd er niet bij betrokken gelukkig, maar liep wel een half uur vertraging op. En daarna nog meer toen de trein stopte en die gasten door de politie werden opgepakt, en ik kort werd verhoord door de politie over wat er gebeurd was erg fijn, maar vliegtuig gehaald. Eerst door naar Frankfurt, vanwaar ik doorvloog naar Atlanta waar ik samen met Emma en het Franse team naar het hotel ging. Met zijn allen hapje gegeten en vroeg naar bed omdat iedereen moe was en het een drukke week werd. Zondag vroeg wakker, en dus lekker ff gaan sporten in de gym. Daarna het belangrijkste stuk van de trip: shoppen in een beroemde Amerikaanse outletmall!! Had gehoord dat het goedkoop was, maar dat het zo goedkoop was had ik niet durven hopen... Tommy Hillfiger overhemden voor $16 (zeg maar 11 euries) of Ralph Lauren broek voor $14... te bizar voor woorden. Had al een tijd (bewust) niets gekocht, dus kon goed inslaan. Zelfs zoveel dat ik achteraf bang werd of ik geen overgewicht had, maar viel mee gelukig. Terug in atlanta met zijn allen weer hapje eten en toen besefte me ik hoe moeilij khet is in de VS om gezond te leven... alle maaltijden waren groot, overladen met kaas of andere vettige troep, sausjes, walgelijk gewoon. Heb in die 5 dagen dat ik er was zo vunzig gegeten, dat ik niet kan wachten terug te zijn en normaal te eten. Iedere morgen opgeblazen gevoel en geen trek, bah, walgelijk. Maandag dan de eerste dag van de conferentie. Wat een hoop gelul zeg allemaal, van dat amerikaanse slappe geouwehoer en positivisme... niet leuk. Wat wel leuk was waren de frisbees die iedere spreker de zaal ingooide... als je die ving kreeg je een kado. Ik had geluk, 2 gevangen: 1 met een suffe Manhattan fleece, maar 1 met $100 dus dat was wel geinig! Lang leve het kapitalisme. Zal verder niet teveel uitwijden over de conferentie, was voor mij super interessant en tof om eindelijk eens die mensen face-to-face te ontmoeten met wie ik al die tijd contact heb gehad en de nieuwe strategie te horen voor het komende jaar, maar voor jullie allemaal veel te saai dus niet interessant om daar meer over te vertellen!! Het leuke was wel dat de conferentie-centrum zat vastgekoppeld aan ons hotel, dus het hele hotel zat vol met Manhattan mensen wat dan wel weer geinig was. Waar je ook ging, je kwam altijd wel iemand tegen met een badge van Manhattan en de eetzaal zat helemaal vol met collega’s. Ha dniet verwacht dat het zo massaal zou zijn, maar denk dat er zomaar 200 tot 300 man was. Tsja, niet zo raar als je je beseft dat we nu 2300 man in dienst hebben van 2000 een jaar geleden. Maar goed, de bar was dus een goede plek om mensen tegen te komen, en die werd dan ook veelvuldig gebruikt. Emma bracht er zowat de meeste tijd door, maar ik was eerlijk gezegd te moe. Zondag lag ik om 10 uur op bed, maandag al om 9 uur, dinsdag om 8 uur in slaap gevallen terwijl ik om 9 uur had afgesproken in de bar (had om half 12 nog een poging ondernomen om gezellig ind e bar te hangen, maar dat had ik na 3 kwartier ook wel gezien waarna ik weer sliep tot 7 uur). Woensdag was ik dan eindelijk een beetje uitgersut, en dat was maar goed ook want dat was de gezelligste avond waarbij de bar goed was gevuld en ik pas om half 3 naar bed ging (de rest ging toen nog ff een paar uurtjes door in de stad maar dat zag ik niet zitten). Conclusie is dat het interessant was, erg druk (we hadden naast de conferentie overdag ook een aantal meetings tussen einde van de conferentie en diner, wat vooral kwam doordat we een slecht jaar hebben gehad met verkopen in Azie en we dus door hoger management veel moesten praten over het komende jaar) en vermoeiend, maar wel de moeite waard. O ja, hebben ook al gezien waar we volgend jaar januari met vakantie heengaan... ieder jaar wordt er een “President’s Club” georganiseerd, een 5-daagse vakantie in de Caribbean waarop iedereen meemag die zijn sales-target heeft overschreden.... tsja, aangezien Repco toch niet in 2007 heeft getekend en we nog een aantal andere positieve deals hebben lopen, wordt het ons doel om volgend jaar op vakantie te gaan naar Los Cabos in Mexico met de President’s Club!! Zou leuk zijn...
Nou goed, na de conferentie nog een laatste shopping trip gemaakt op donderdag ochtend omdat ik op zondag vergeten was bij Calvin Klein langs te gaan... tsja, het is gewoon zo goedkoop dat je het gewoon niet kan laten lopen... mooie, kwalitatief hoogwaardige broeken van 15 euries, tsja, wat doe je dan? Denk wel dat ik mijn kledingkast ff flink moet uitmesten als ik thuis kom, al die oude zut die ik jaren geleden (heb nog een overhemd dat 10 jaar oud is.. die mag toch wel weg he nu?) heb gekocht is vervangen met nieuw spul... daarna naar het vliegveld voor het laatste stuk van mijn wereldreis.. en dat is een wereldreis op zich.. van Atlanta via Chicago, door naar San Francisco, dan de oversteek naar Sydney met als laatste etappe naar Melbourne... in totaal 30 uur. Heb de eerste 28 er gelukkig opzitten... kan alleen maar zeggen dat vliegen in de VS niet leuk is. Ten eerste de veiligheidscontrole is overdreven (bij uitreis hoef je gelukkig niet door de douane heen, kostte bij aankomst zo’n 5 minuten per persoon), de vliegtuigen zijn oud en klein waarbij je moet betalen voor je voer, service is slecht (bij Singapore Airlines loopt continu iemand rond die je kan aanklampen voor een glaasje water) en zelfs internationaal is een drama... 15 uur in een vliegtuig zonder eigen beeldschermpje (ben waarschijnlijk verwend door Singapore Airlines!), eten dat ronduit ranzig is (enige wat ik heb durven eten waren de Jellybeans, bananen-cake, en een deel van de pannekoeken) en een oud gaar vliegtuig. Enige voordeel was een stoel bij de nooduitgang met dus 3 meter beenruimte (niet vervelend op een vlucht van 15 uur!!) en dat ze koffie schenken van Starbuck’s... maar goed, volgende keer toch liever niet meer met United Airlines.
Het is nu kwart over 9 zaterdagochtend, Australia Day, Sydney. Ben nog slechts 2 uurtjes verwijderd van weerzien met mijn liefje :-) en kan niet wachten tot het eindelijk zover is... alleen nog een kort vluchtje naar Melbourne staat in de weg, maar dat mag geen probleem meer zijn na mijn wereldreis van Melbourne naar Sydney via Europa en de VS te hebben overleefd... kan alleen maar zeggen wat een bijzondere ervaring deze trip is geweest. Weerzien met vrienden, familie, en zo-goed-als-familie (Jaap, Thea en de kids), dan mijn eerste trip naar het hoofdkantoor in de VS en alle indrukken en ervaringen die ik daar heb opgedaan, de enorme vliegvelden waar ik overheen heb gelopen (geloof dat Chicago O’Hare en Atlanta Intl de grootste ter wereld zijn, ze zijn in ieder geval reusachtig en lijken meer op een groot treinstation qua aantallen mensen dan een vliegveld) en de enorme vermoeidheid die gepaard gaan met zoveel reizen in zo’n korte tijd zal ik niet snel vergeten. Het waren slechts 13 dagen, kan me ieder moment nog goed herinneren, als de dag van gisteren. Maar toch lijkt het een eeuwigheid geleden sinds ik minder dan 2 weken geleden op de vlucht naar Singapore stapte, dat mijn ass is gekickt tijdens poolen in NL, de verbaasdheid kon zien op de gezichten van mijn zo-goed-als-familie en niet te vergeten mijn omaatje.... ongelooflijk dat dat zo kort terug is, bizar gewoon. Nu alleen maar verheugen op weerzien met mijn liefje, en Geert en een gezellig weekend voor de boeg!! Het is vandaag dus Australia Day, de grootste feestdag in Australie. Geen idee wat er allemaal te beleven valt, maar het is goed weer (ook dat is wel fijn na de kou, sneeuw en ijs in de VS... in Atlanta had het voor het eerst in jaren gesneeuwd, met temperaturen tegen de 0 graden Fahrenheit, wat volgens mij zo rond de -10 Celsius is ofso, niet fijn als je de windchill erbij optelt... en dat terwijl het erbijna nooit vriest/ sneeuwt! Gelukkig hoefde ik in Chicago het vliegtuig niet uit, want het was daar -20 Fahrenheit... wil geeneens weten hoe het moet voelen om daar buiten te lopen). Wellicht lekker op tijd de stad in om ergens een feestje mee te pikken in het centrum (Federation Square zal vast wel het eea te doen hebben) om dan vanavond naar het concert van The Police in het MCG te gaan... kaartjes liggen al bijna een jaar op de fruitschaal, en nu is het dan eindelijk zover om deze ervaring te mogen delen met Geert... morgen dan lekker dagje relaxen en bijkomen, en wellicht maandag met ons allen naar Marco en Ange te gaan om wellicht wijn te gaan proeven in de Yarra Valley (Australia Day is een feestdag, maar omdat deze op zaterdag valt wordt deze gecompenseerd op maandag), kortom: weer een druk weekend voor de boeg, wel gezellig. Dan een paar drukke dagen voorbereiding voor de volgende trip... zaterdagnacht alweer de volgende reis, dit keer naar Bangkok, Thailand voor een demo voor de grootste warenhuis keten in Thailand (vergelijkbaar met Ahold in NL qua omvang) dus een volgende erg belangrijk moment om mijn vakantie naar Los Cabos te verdienen :-)
Nou, moet nu boarden, joepie, nog maar een uurtje tussen hier en weerzien met mijn liefje... ga snel inpakken.... tot de volgende keer!!!! O ja, nog bedankt aan iedereen in NL voor de mooie tijd die ik daar gehad heb, erg fijn!!!
Advertisement
Tot: 0.097s; Tpl: 0.019s; cc: 18; qc: 25; dbt: 0.0645s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Ray
non-member comment
poolwedstrijd??
Mijn commentaar met name op het stukje van de eerste "wedstrijd": HAHAHAHHAHAHAHAHHAHHAHAHHAHAHAHAHAHHAHHAHAHHHAHAHAAHHAHHAHAHAHAHAHAHAHAAHAHHAHAHAHAHAHAHAHAHAAHAHAHHAHAHAHHAHHHAAH Maar wel mijn complimentjes hoe je het brengt *Grijns*