Vakantie deel 2: Walvissen op Tonga!!

---

En we waren gebleven bij de vlucht naar Tonga… was een goeie vlucht, hoewel we niemand kunnen aanraden met Air New Zealand te vliegen… nix ten nadele van de stewards aan boord, maar er zijn er gewoon te weinig om een goede service te verlenen. Zo kreeg Jacq haar maaltijd redelijk vroeg (vegetarische maaltijd worden altijd als 1e geserveerd) en moest ik ruim anderhalf uur wachten.. lekker gezellig als je samen wat wilt eten. Maar goed, verder alles prima hoor. Om 10 uur ‘s ochtends kwamen we aan in Nuka’alofa, de hoofdstad van Tonga. Was gelijk een wereld van verschil… verwachtten we iets soortgelijks als Fiji, krijg je een heel oud en klein vliegveld! Maar goed, Fiji is dan ook een grote bestemming in de Pacific en wordt aangevlogen vanuit o.a. Amerika, Tonga enkel vanuit NZ en Fiji! Kortom: was een klein en oud vliegveld, wel leuk omdat het je gelijk een idee geeft echt ver weg te zijn. De douane beambte had een mooie rieten rok om, sowieso apart maar helemaal omdat het een vent was! Maar goed, dat is dus de lokale klederdracht die veel mensen dragen… welcome to Tonga! Buiten het vliegveld gelijk gepind (hadden geluk!) en we werden opgewacht door een busje die ons naar onze rust-bestemming zou brengen… Fafa Island Resort voor de kust van Nuka’alofa. Ging allemaal heel vlot, dus binnen een uur zaten we op de boot, en 3 kwartier later op Fafa Island! En dat was nog eens een heerlijke aankomst zeg…. We hadden een luxe eiland resortje verwacht, maar dit overtrof toch wel onze verwachtingen hoor… het restaurant zag er mooi uit, veel romantischer dan Fiji waar je met zijn allen aan een grote tafel zat. Hier losse tafeltjes, met een schitterend uitzicht over de lagune voor de deur…. Heerlijk! En toen werden we naar ons hutje gebracht, en werd het alleen maar beter!!! We hadden een afgelegen hutje, aan het strand (waar maar 3 andere hutjes aan zaten dus je had echt het gevoel dat je het voor jezelf had) waar de eerste 2 ligbedden stonden… vervolgens hadden we nog 2 ligbedden in ons tropische tuintje… waar overigens ook een hangmat hing ussen een paar palmbomen, en tenslotte nog 2 ligbedden op de houten veranda voor het hutje!! Op die veranda stond ook nog een overdekt zithoekje, dan hadden we binnen nog een zithoekje, en een erkertje in de hut met een grote ligbank, een bed dat zo groot was dat als we ‘s morgens wakker werden je je armen wijd kon doen en je nix aanraakte… zelfs elkaar niet, een apart kamertje voor onze kleding waar ook een koelkastje stond en waar 4 badjassen hingen, en dan als klap o pde vuurpijl de badkamer: een openlucht badkamer, waar je dus moest douchen en naar de WC gaan met uitzicht over een tropisch tuintje!!! Het hele huisje was gebouwd in lokale stijl, met enkel hout, riet en glas…. Stond verder helemaal open naar de buitenlucht, heel aparte ervaring! Het slapen ging de eerste nacht nog wat onwennig vanwege de geluiden in het bos en de wind die je continu hoort, maar daar wenden we snel aan gelukkig. Verder niet al te veel te vertellen over onze tijd daar, hebben 3 dagen vol kunnen maken met slapen/ luieren/ relaxen/ eten/ drinken/ snorkelen/ beachballen/ boek lezen/ zonnen op een van de 4 mogelijke plaatsen (hangmat/ ligbed 1/ ligbed 2/ ligbed3)/ rummikub spelen (dit werd gedurende de vakantie een steeds spannender wordende strijd, wie zou er de meeste potjes winnen in 10 dagen!)/ strandwandeling rond het eiland maken. Zit er nog ff over na te denken maar dat is echt alles wat we gedaan hebben die 3 dagen!! Klinkt heel saai, had nooit gedacht dat ik het had gekund (Jacq is wat makkelijker met relaxen) maar het had van mij nog best een paar dagen langer mogen duren, wat een genot was dat zeg!! Nou ja, de foto’s spreken verder boekdelen, echt heerlijk genoten daar. De 2e dag hadden we helaas wel wat bewolking en de 3e dag regende het een uurtje, maar over eht algemeen goed weer gehad dus heerlijk bijgekomen.

Na 3 nachten moesten we helaas ons paradijsje alweer verlaten… erg jammer, maar aan de andere kant hadden we ook zin om nu ‘echt’ te gaan beginnen met ons hoofddoel van de vakantie: walvissen zien en duiken!!! Kortom, mixed feelings… we werden vroeg van het eiland gehaald helaas, en waren veel te vroeg op het vliegveld. Was het internationale vliegveld al klein en oud, het was een walhalla vergeleken met het domestic vliegveld!! Jacq begon steeds nerveuzer te worden, die is echt geen held van de combinatie propellor vliegveld + vliegen over zee + 3e wereld land… vooral niet toen bleek dat het vliegtuig waar we in vlogen uit de zestiger jaren bleek te komen!! Ach, hoort bij het avontuur hoor, toch?! Maar goed, de spanning werd lekker opgevoerd doordat we er zo vroeg waren… het was heerlijk weer (goed warm) dus we zaten lekker buiten op de stoep te wachten. Aangezien er niet veel te doen was op het vliegveld (verwacht vooral geen duty-free winkels/ winkels in het algemeen of enige andere vorm van vermaak behalve een WC) ben ik me maar gaan focusen op het oud-Nederlandse spel ‘piek-een-steentje-in-dat-metalen-roestvat-aan-de-andere-kant-van-de-weg’. Nou, nadat ik dat 15 minuten zittend had gedaan en er eindelijk eentje in had gepiekt was die spanningsboog ook wel weer weg, en moesten we wat anders verzinnen. Gelukkig had Jacq toen een beetje de zenuwen onder controle en werd het Rummikub te voorschijn gehaald (ja ja, weet het.. erg vals van mij om misbruik te maken van Jacq haar emoties op dat moment… maar het was dan ook een spel op het scherpst van de snede in de vakantie!!!) zodat ik haar ff een paar keer kon inmaken (heb geen medelijden met haar, want Jacq was nog veel fanatieker toen we op Vava’u waren en ik een paar wijntjes op had, dus dat is pas misbruik maken van de situatie!!!). nou goed, uiteindelijk konden we dus instappen, en dat is een heel ritueel met Jacq op dat soort momenten… het leukste is eigenlijk dat je koffers worden gewogen (niets ongewoons) waarna je vervolgens zelf wordt gesommeerd op de weegschaal te gaan staan met je handbagage! Tsja, het vliegtuig mag niet over gewicht zijn uiteraard… wij bleken ook nog eens 23 kilo over gewicht te zijn (een of andere vreemde regel dat als je van een internationale vlucht aankomt en binnen 24 uur doorvliegt heb je 20 kg limiet, anders maar 10 kg). Kregen al allerlei financiele spookbeelden in ons hoofd (toen we 2 jaar terug naar OZ verhuisden hadden we iets van 12 kg overgewicht dat we met luchtvracht moesten laten verzenden tegen een bedrag van rond de 120 euri) maar het viel mee gelukkig… welgeteld 2 Pa’anga (Tonga $) per kilo… kwam dus neer op 12 euri ofso… niet leuk, maar geen reden om je je zo enorm op te winden als ik deed tegen dat mens aan de balie :-). Maar goed, Jacq dacht al weer verder en de rekensom werd al omplexer: propellor vliegtuig + vliegen over zee + 3e wereld land + OVERGEWICHT… de zenuwen factor liep op…. toen liepen we de vertrekbaan op (met de gedachten aan het vliegtuig van vorig jaar op Fiji met een halfzachte band nog vers in haar geheugen) en werd het nog wat spannender… gelukkig zag dat ding er goed uit, tot we binnen zaten en de roestplekken bij de propellor zagen, en het bouwjaar van het vliegtuig (ergens in de 60’er jaren dus). Al met al was Jacq dus niet vrolijk, al was het prachtig weer (totdat we een half uur in de lucht zaten en in de wolken terecht kwamen)… nou ja, vlucht zonder problemen verlopen, Jacq beetje nerveus maar rustige vlucht met rustige landing op Vava’u een uur later!

Het was te merken dat dat Vava’u 400 km noordelijker ligt, temperatuur was echt een paar graden hoger, lekker!! We werden opgewacht door een van de lokale taxi’s. denk je dat je in een afgelegen gebied zit, blijk je in een taxi busje te stappen met een bas-box die zo groot is dat de koffers niet meer in de bus passen, alle stoelen bekleed met tijger-print kleedjes (Grrr…..), 2 duivels hoorns op het dak geplakt, dikke velgen, special spray paint op de carosserie… en dan besef je dat je nooit uit moet gaan van stereo typen, haha!! De tijd staat ook in Tonga niet stil… was wel aardige gast overigens, leek een stoer typje met tattoo’s en dikke ketting, maar was heel aardige vent. Die tattoo’s zijn daar onderdeel van de Pacifische cultuur, en de kettingen en ‘gangsta’ uiterlijk is een van de nadelige macho-kenmerken van de Pacifische bevolking, zegt echter nix over de persoon. Nou ja, welcome to Vava’u zeg maar….

Werden snel naar ons hotelletje gebracht waarbij we door het stadje op Vava’u (‘Neiafu’ of ‘Port of Refuge’). De Lonely Planet beschrijft dat Neiafu een van de meest druk bezochte jachthavens in de Pacific is doordat het in een van de meest veilige baaien ter wereld ligt (vandaar ook de naam ‘Port of Refuge’). Als je de kaart erbij pakt zul je zien dat het eiland een soort hoefijzervorm heeft, waarbij de daadwerkelijke haven dan in het hoefijzer om een bocht ligt. Moeilijk uit te leggen, maar als je het ziet begrijp je wel waarom. Als gevolg daarvan is het een van de weinige plekken in de Pacific waar je uitgebreid kunt uit eten en cafeetjes kunt bezoeken. Aangezien de periode dat wij er zaten ook het hoogtepunt van het zeilseizoen is, verwachtten wij een drukke boel… nou ja, stom van ons uiteraard, want het is Tonga!! Een hoofdstraat van 500 meter en dat was het wel…. Achteraf bleek echter dat de meeste cafes en restaurants niet aan de hoofdstraat liggen, maar dat je via allerhande kleine aftandse houten trappetjes naar beneden van de weg af naar het water toe moet lopen, waar je dus alles vindt bij de aanmeerplekken van de boten, logisch achteraf maar viel op dat moment wat tegen! Het hotel waar we zaten viel ook tegen… hadden we op Fafa nog een luxe hut tot onze beschikking waarbij je (als je wilde) de hele dag niemand anders zag) zaten we op Vava’u in een ‘rijtjes’-hut met tussenliggende muren van houten planken, waarbij de spaanplaat-planken niet geverfd waren, het douche gordijn nog net niet schimmelde, en alles er gewoon een beetje krakkemikkig uitzag. In het hutje naast ons zaten ook nog eens mensen die geen rekening met je hielden, en die dus ‘s avonds om 11 uur maar ook ‘s morgens om half 6 uitgebreid zaten te praten voor de hut/ in de ut waarbij je alles letterlijk kon verstaan… erg fijn als je de halve nacht al amper hebt kunnen slapen door de wind (uiteraard hadden ook deze hutjes weer enkel Louvre-raampjes door de warmte die niet dicht konden)/ blaffende honden/ kukelende hanen/ en tot overmaat van ramp gezang uit de lokale kerk ‘s morgens om 5 uur (de mensen op Tonga zijn streng katholiek en de zondag is een echte rustdag waarbij alles dicht is en men meerder malen per dag in de kerk zit, te beginnen dus ‘s morgens heel vroeg)…. Kortom: de eerste ochtend waren we niet blij!!! Zeg maar gerust dat Jacq redelijk ongelukkig was waarbij ik echt mijn best moest doen om de moed erin te houden… gelukkig konden we na overleg met de eigenaars een ander hutje krijgen dat los stond van andere hutjes midden in de tropische tuin, en dat maakte een flink verschil. Vanaf dat moment ging alles ook een stuk bergopwaarts zeg maar!!

Zondagochtend was het heerlijk weer, en gingen we op pad voor de eerste dag ‘walvissen’ (geen idee hoe je ‘whale watching’ vertaalt). We waren dus allebei moe, sjaggie en niet blij… Jacq al helemaal niet dus ik zag de bui al helemaal hangen… eenmaal op de boot bleek ook nog eens dat je voor je eigen lunch moest zorgen (erg fijn als je ook al geen ontbijt op hebt doordat alles dicht is) die we uiteraard niet hadden… gelukkig stopten we nog bij een resort, dus daar kon ik gelukkg nog een lunch pakket met wat water kopen. Nou ja, daarna dus eindelijk op pad… de boot was aardig volgeladen, we hadden een man of 14 aan boord. Een meisje dat voor ons zat begon honderd-uit te kletsen, maar daar hadden we dus geen zin in… bovendien kende zij alle anderen die aan boord waren gekomen, dus was redelijk druk. Nou goed, zo meer over al die figuren.

We zagen de eerste walvis al redelijk snel, dus dat was een meevaller!!! Wat een heerlijk gezicht was dat weer, en de mooie herinneringen aan onze trip naar Eden van vorig jaar kwamen weer terug! We bleven deze walvis een tijdje volgen, maar konden helaas niet het water in met hem. Dus gingen we weer op pad naar de volgende, en de stemming was al iets beter. Nou ja, zo ging het dus de hele dag door, en kwamen we meerdere walvissen tegen. Ergens halverwege de middag kwamen we bij een walvis moeder met kalf uit, waarbij al een andere walvis boot was, waarbij de mensen aan boord van die boot anderhalf uur de tijd hadden om met de walvissen te zwemmen (dat zijn de regels: in principe mag je zo lang zwemmen met de walvissen als ze blijven, tot er een andere boot komt, dan mag je nog maar anderhalf uur blijven om ook de andere boot een kans te geven). Nou goed, dat werd dus een lange tijd wachten, en maar hopen dat de walvissen zo lang zouden blijven!! Nou ja, tijdens het wachten kwamen we in gesprek met iedereen, en dat bleek wel een beetje een van de hoogtepunten van de vakantie te worden!! Ten eerste dat meisje over wie ik het eerder had: zij is een hippie uit Byron Bay (een plaats in OZ die bekennd staat om de hippie bevolking), en dan bedoel ik ook echt een hippie… ze werk als ‘psychic’ en haar leven staat dus volledig in het teken van ‘hogere machten’… zij was naar Vava’u gekomen vanwege de ‘positive energy’ die uitgaat van de plaats door alle walvissen, en verbljft daar een paar maanden om die energie te voelen… en zo. Maar goed, super vriendleijk en aardig, maar veel van haar gesprekjes gingen mij een beetje het ene oor in en het andere uit, ging me beetje te ver… om een voorbeeld te geven zat ze met iemand te praten, en opeens moest ze stoppen ‘omdat ze een signaal van boven kreeg’… deed ze dus de ogen dicht, en ging ze met haar handen ‘iets’ uitstralen naar de persoon met wie ze zat te praten. Nou ja, je moet er voor open staan waarschijnlijk en ik ben er net wat te nuchter voor. Jacq niet, en die heeft heel veel met haar zitten kletsen, en hopelijk heeft ze er wat aan!! Het was gewoon een toffe meid, dus no worries.

Naast haar waren er nog een stuk of 8 aan boord die van een heel groot jacht uit de haven aan boord waren gestapt… dat jacht hadedn we al gezien, waarbij we ons afvroegen wat het was… er stapten dus 8 man vanaf aan boord van onze boot, waarbij we gingen afvragen wie de eigenaar was, en wat de relaties van de anderen waren: zoons met verloofde/ broers/ etc.? nou ja, gaandeweg de dag werd het duidelijk… het jacht was dus een super-jacht, afkomstig uit Zuid Frankrijk en de mensen die op onze boot zaten waren de crew op die boot! De eigenaar was er helemaal niet, die zat lekker thuis in Zuid Frankrijk, en kwam af en toe lekker overvliegen. We hebben de hele week contact gehouden met die gasten (was nieit zo moeilijk want er waren maar een paar echt leuke cafeetjes waar we allemaal zaten) en het verhaal werd steeds interessanter. Die gasten zitten dus het hele jaar aan boord van dat jacht, en de baas komt gemiddeld een week of 5 per jaar over om van een vakantie te genieten… hij stuurt zijn boot de wereld over, en als ze ergens zijn wat hem bevalt komt ie langs… zo zijn ze dus via de Caribbean en Panama naar de Galapagos geweest, waar de goede man op bezoek is gekomen. De crew was tot die tijd alleen aan boord, en was verantwoordelijk voor onderhoud en overtocht van het jacht. Op de Galapagos werd het verhaal anders, omdat ze dan 24 uur per dag klaar moeten staan voor de baas. Dat beteket niet alleen alle maaltijden/ schoonmaken/ onderhoud van alle materiaal, maar ook verplicht mee duiken met hem! Al die gasten zijn fanatieke duikers, en onderdeel van hun werk was om met de baas mee te gaan als hij ging duiken met zeehonden…. Verplicht het wereld wonder van de honderden hammerhaaien op de Galapagos aanschouwen onderwater, etc…. naast de verplichte duiken moesten ze ook nog eens verplicht alle eilanden op de Galapagos met de baas bezoeken, waarbij ze dus alle toeristische plekjes hebben gezien waarvoor een normale toerist 3.000 euri per week betaalt (en dat is enkel een week verblijf op een boot, tel daar je overige kosten nog maar bij op), en het was een zware trip, want dat moesten ze 2 weken lang doen!!! Ik doe er nu lacherg over, maar het is duidelijk dat als je crew bent op een boot waarbij je wordt betaald voor je diensten door een man die 2 weken vakantie komt vieren op de Galapagos en daar US$55,000 voor kwijt is, er wel iets van je wordt verwacht. Ze gaven wat voorbeeldjes die wel wat aangeven: de douche moet worden schoongemaakt iedere keer nadat de baas hem had gebruikt, het mocht niet gebeuren dat er iets stuk is aan het duikmateriaal, en als de baas beslist dat er 5 man meegaat ipv 4 terwijl ze allemaal al klaar staan om het water in te gaan, mag het niet 3 minuten duren voordat alles klaar is, om nog maar te zwijgen van wanneer en wat hij wil eten en drinken (de kok aan boord was kok geweest in een restaurant met Michelin sterren, dan weet je het wel!!). nou goed, na vertrek uit de Galapagos ging de baas naar huis, en ‘moesten’ zij naar tahiti varen… helaas kwam de baas daar weer op vakantie, en moesten ze verplicht duiken op wereldberoemde plekken als Bora Bora/ Moorea en Tahiti…. We hebben filpmjes en foto’s gezien, en daarvan word je als duiker heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel jaloers… een ‘wall-dive’ (duik waarbij je langs een verticale muur zwemt die tientallen zoniet honderden meters diep gaat) met tientallen haaien om je heen, duiken in kristal-helder water in de lagune van Rangiroa met zicht van een meter of 50 en kleuren zo fel dat het lijkt alsof alles boven water is opgenomen, om nog maar te zwijgen van de ontmoetingen met schildpadden/ manta’s en noem het maar op… vanaf Tahiti moesten ze in zwaar weer naar Tonga (en dat was niet al te best, waarbij ze dwars door een zware storm zijn gevaren waarbij ze meerdere oproepen tot hulp hadden ontvangen) waar ze dus toen al 2 weken voor anker lagen, wachtend op bericht van de baas wat te doen… tel daarbij op het feit dat ze gemiddeld US$200 per dag verdienen (belastingvrij omdat ze op open zee zitten) en nagenoeg niets opmaken omdat ALLES voor ze wordt geregeld (tot op de tandpasta, tandenbortsels en scheergerei toe!!) en het is een interessant leven. Zeker niet altijd makkelijk, wel genoeg verhalen waar ze ons mee konden vermaken een week lang!! mocht iemand interesse hebben iets dergelijks te doen: de kapitein zoekt geregeld mensen om een stuk van een trip mee te maken, opdat er zo tijdelijk nieuw bloed aan boord komt… je kunt je voorstellen hoe gesprekken verlopen nadat je een jaar lang met dezelfde 8 man op een boot van 40 meter hebt gewoond!!

Dat waren dus de mensen op onze eerste dag walvissen, dus we hadden genoeg gesprekstof tussen het zoeken naar walvissen door!! We waren dus gebleven bij die andere boot die anderhalf uur de tijd had om te zwemmen… gelukkig waren de walvissen er nog na anderhalf uur, en wereden we in groepen ingedeeld (er mogen maximaal 5 mensen tegelijk het water in met de walvsieen); Jacq en ik zaten in groep 2. je kunt je voorstellen hoe nerveus en zenuwachtig iedereen was… en je kunt je voorstellen hoe groot de teleurstelling was toen de eerste groep het water inging en de walvissen binnen 40 seconden wegzwommen om niet meer terug te komen…….. balen in het kwadraat. Maar goed, dat is de natuur en die kun je niet dwingen. De rest van de middag verder gezocht naar walvissen, maar geen kans meer gekregen om te zwemmen. We hebben wel waanzinnige beelden gezien van ‘breaching whales’ (walvissen die met hun hele lichaam uit het water springen) dus de dag was zeker geslaagd.

De sfeer was dus weer enigszins opgeklaard, tot de volgende ellende aan kwam zetten…. Toen we terugkwamen in het hutje, kon ik het tasje van de camera niet meer vinden, nu is dat niet zo’n probleem ware het niet er een geheugenkaartje inzat met alle foto’s van onze heerlijke tijd op Fafa eiland. Ik had op de boot een geheugenkaartje gewisseld, en daarna het tasje terug in mijn tas gedaan, die ik idd niet had afgesloten…. Was Jacq in NZ al niet blij met de sleutel die ik was verloren, wil je niet weten hoe ze zich voelde toen ik het nieuws vertelde van het tasje, en al helemaal niet toen ik ook nog eens aangaf dat de foto’s van Fafa erin zaten…. Zaten we eindelijk eens in een hotel zoals Jacq zich dat al d’r hele leven voorstelde, en dan…. De positieve sfeer was weer snel weg helaas. De volgende morgen kreeg ik gelukkig een brainwave terwijl ik langs de tafel liep waar alle spullejtes op lagen… ik besefte me dat ik het tasje in de rugzak had gedaan, en dat in de rugzak een ander ding zat met ruimte erin….probeer je het verhaal van de auto-sleutels op NZ maar ff te herinneren, en bedenk dan waar een camera tasje in zou passen…. Juist ja, het doosje van het onderwaterhuis van de camera!!!! Vraag me niet waarom, maar om de een of andere reden had ik besloten dat het wel slim zou zijn om het tasje in dat doosje te stoppen… dus daar zattie nog netjes in!!! we waren allebei dolgelukkig, maar het werd wel duidelijk dat ik iets beter op moest letten… en dat blijkt ook wel uit de opmerkingen die vrienden van mij hebben gezet op het verhaal uit NZ met de verloren sleutel… toch jammer dat er mensen zijn die mij al ruim 25 jaar kennen en weten hoe lomp ik kan zijn, haha! Om nog ff op dit onderwerp door te gaan, er waren meer dingen kwijtgeraakt… zo denk ik dat we ongeveer 3 uur zijn kwijtgeweest in een week tijd met het zoeken naar de sleutel van het hutje, en niet alle keren waren mijn schuld, echt waar! Daarnaast zijn we een nog een aantal keer de portemonnee kwijtgeraakt (wel over het algemeen mijn schuld) en pasjes uit de portemonnee… om de vakantie dan maar af te sluiten met het laten liggen van onze regulators in de taxi (regulator = de ademautomaat, ongeveer het meest kostbare onderdeel van de duikuitrusting) die de chauffeur gelukkig had gevonden en teruggegeven, om thuis te komen en te beseffen dat we onze duikschoenen in Tonga hadden laten liggen…. Nou ja, per saldo enkel schoentjes kwijt van 15 euri, dus de schade valt nog mee….

Maar goed, ‘s avonds na de walvis tocht met de hele groep afgesproken in een lokaal tentje waar we rugby-wedstrijd Engeland - Samoa op het WK in Frankrijk hebben zitten kijken, erg gezellig weer. Maandag zouden we voor het eerst gaan duiken, maar we waren helaas zo dom geweest om op de boot te weinig water te drinken… het was een graadje of 30, met hoge luchtvochtigheid, en dan moet je dus meer water drinken dan 1 liter met 2 man over een hele dag…. Werden maandag dus wakker met een knallende koppijn, werden we neit vrolijk van en moesten dus helaas besluiten om de duik af te blazen. Met de extra druk onderwater kan het alleen maar erger worden. Die dag was dus min of meer verloren, beetje gelanterfant, geslapen en wat in Neiafu gegeten en gedronken. Dinsdag was een betere dag gelukkig, en gingen we wel duiken! Helaas was het weer erg slecht geworden, dus de kleuren kwamen neit echt goed uit onder water (het was bewolkt, en aangezien onderwater de kleuren rood en geel sterk moeilijk kunnen doordringen, was het onderwaterlandschap een aaneenschakeling van blauw-tinten. Maar goed, we waren redelijk nerveus vooraf, de laatste duik was al meer dan een jaar geleden in Fiji. We gingen ook nog eens voor het eerst duiken in grotten en swimthroughs doen (een swimthrough is een opening/ tunnel in een rots waar je dus doorheen zwemt) en dat bracht een extra spanning met zicht mee… wat als er iets misgaat en je zit in zo’n tunnel? Nou ja, gelukkig ging alles goed, en was het een superdag… in de pikzwarte grot (van buitenaf, werd een stuk lichter als je er eenmaal in zat) zat een aantal bay rifhaaitjes, wat een gave ervaring was. Normaal zie je haaien op de bodem liggen, of wegzwemmen, maar deze bleven constant in zicht rondcirkelen, erg gaaf. De swimthroughs waren ook gaaf, en was wel spannend eigenlijk! Visleven viel tegen helaas, kwam wellicht doordat er meer rots dan koraal te zien was. Al met al toch een mooie dag! Na het duiken ook besloten dat we woensdag weer wilden walvissen. Ons huidige pakket had de 2e (en laatste) walvistrip op vrijdag staan, wat gelijk onze laatste kans zou zijn om deze waanzinnige beesten te zien. Dat risico vonden we wat te groot, dus besloten om woensdag met een andere organisatie te gaan.

Het weer woensdag was weer helemaal perfect, en bepakt en bezakt met 2 flinke lunch pakketten en 3 anderhalf liter flessen water hadden we er zin in! het lot was ons gunstig gezind, want dit keer hadden we slechts 5 man aan boord…. Wij waren groep 1 voor de hele dag!! Helaas hadden we flinke moeite om walvissen te vinden…. Achteraf scheen dat dit kwam doordat het volle maan was en de walvissen dan minder aan de oppervlakte verblijven. Al met al duurde het een uur of 3 voordat we de eerste walvissen zagen, maar na daar een uur achteraan gevaren te hebben bleek dat zij niet in waren voor een zwempartij. Weer een uur zoeken naar de volgende, weer geen zwempartij. Begonnen langzaam alweer te vrezen voor het ergste… tot de schipper opeens een berichtje kreeg van een vriend, dat zij een walvismoeder en kalf in de buurt hadden die lagen te slapen en heel rustig waren!!! Dus op volle snelheid daarheen gevaren, en verdomd…. Daar lagen ze, samen rustig te liggen, met weer de mensen van de andere boot die aan het snorkelen waren bij ze… het zou toch niet weer he…. Ook zij hadden echter een kleine groep, dus na slechts een half uur mochten wij het water in!!!!!!! ben nog nooit zo nerveus geweest geloof ik… jeetje, mijn hart ging tekeer… sta je dan op het punt om te gaan zwemmen met walvissen van 14 meter groot en 40 ton zwaar, in water van een meter of 70 diep!! Als er walvissen kunnen zwemmen, wat dan nog meer… maar goed, zodra we eenmaal in het water waren gegleden konden we nog maar aan 1 ding denken: zwemmen, en zo snel mogelijk voor ze wegzwemmen!!! En ik zal nooit het moment vergeten dat uit dat schijnbaar oneindige blauw, je opeens een schaduw ziet opdoemen, en die wordt groter, en groter, en groter, en opeens is het een fucking walvis!!!!!!! En ze was groot…. Onbeschrijfelijk… we waren zo dichtbij dat je je hoofd moest draaien om het beest van voor tot achter te kunnen zien, en ze was zo mooi…. Adembenemend. Echt ieder detail was waanzinnig, de staart, de vinnen, het oogje, de remora’s die onder de buik zaten, echt te gek gewoon!! En dan als bonus het kalfje erbij… wat een schatje, wat een liefje! In het begin ben je alleen maar bezig zoveel mogelijk in je op te nemen, tot je beseft dat ze nog wel even blijven liggen, en je wat meer kunt relaxen. De moeder lag lekker te slapen, het kalfje was wakker en ging lekker spelen… wat een dingen die we toen meemaakten! Een keer kwam het kalfje recht op me afgezwommen, keek me recht in mijn gezicht, en dook vlak voor me weg, had het aan kunnen raken!!!!!!! Of het moment dat het kalfje onder de kin/ buik van mama ging liggen, en mama heel voorzichtig haar vinnen (die ze wijd had) om haar kalfje heendeed als een soort omhelzing… of het moment dat mama het kalfje met haar snuit uit het water tilde, of het moment dat het kalfje zich een aantal keren helemaal ronddraaide naast de moeder, of dat de moeder verticaal met haar staart naar boven in het water ging hangen, en de zon schitterend weerkaatste op haar witte onderkant, en het kalfje er rondjes omheen zwom, of het moment dat…. Tsja, kan zo wel uren doorgaan… moge duidelijk zijn wat een geweldig moment in ons leven dit is geweest… kippenvel! We zijn door de natuur gezegend, door 30 minuten lang in onze eigen Discovery Channel documentaire te hebben mogen figureren… we hebben een half uur lang mogen genieten van dit waanzinnige spektakel… kan het nog bijna niet geloven!!! Uiteraard was iedereen dolgelukkig en in zijn nopjes, en gingen we met een heerlijk gevoel terug naar Neiafu, wat een dag, een dag om nooit te vergeten, woensdag 26 september 2007!!!!!

Het zwemmen met walvissen was ons hoofddoel van de vakantie, en we konden niet geloven dat het ons echt was gelukt… vooral niet toen we hoorden dat de walvis-boten op de donderdag erna niet een walvis hadden gezien, en dat alle tochten voor vrijdag waren gecancelled vanwege het weer en de volle maan…. Tsja, toen beseften we ons nog meer hoe gelukkig we waren, en dat de ingave om de vrijdag naar woensdag te verplaatsen echt door het lot was ingegeven!

De overige dagen hebben we nog heerlijk gevuld met duiken, kletsen met de groep mensen van de eerste walvis boot, lekker eten en drinken. De cafeetjes en restaurantjes die we vonden waren idd super gezellig, en het eten was erg goed, met name de vis in kokosnoot curry (al begonnen we wel het gemis aan groentje te merken… om de een of adnere reden hebben die landen enkel tomaat/ komkommer en een blaadje sla als groente). Het gezelschap was fantastisch, het uitzicht super (ieder tentje had uitzicht over de mooie haven) dus in een woord: geweldig! De overige duiken waren ook niet al te spectaculair, al hebben we wel een zeeslang en een aantal Maori wrasses gezien (vissen van zo’n 2 meter groot die je niet al te vaak ziet en aangeven dat het eco-systeem redelijk tot zeer gezond is). Een punt om op te merken is nog wel een duik met een enge swimthrough. Omdat Tonga heel vulkanisch is, heb je daar een flink aantal grotten en swimthroughs. Een van de swimthroughs was een redelijk enge, ten eerste lang (een meter of 20 schat ik), met een 90-graden bocht in het midden, en slechts een meter of zo in doorsnede. Daar ga je dus met 5 man achter elkaar doorheen, en Jacq aarzelde al of ze het moest doen of niet. Opeens nam ze een beslissing, en dook ze erin achter iemand aan zonder echt op mij te letten… dat is dus iets wat je nooi moet doen: les 1 in het duiken, overleg altijd goed met je buddy, en houd contact!! Ik kon niet bij haar komen en ze schoot voor iemand anders die moest afremmen en tussen haar en mij terecht kwam… nou ja, nix mis mee want ik was ondertussen zeer op mijn gemak geraakt en begon me steeds comfortabeler te voelen onder water. Onderweg stopten we een aantal keer in die tunnel, wat ik niet zo fijn vond omdat dat betekende dat al het zand opwapperde en aangezien ik als laatste de tunnel inging, zag ik niet veel. Nou ja, dan maar gewoon ademen en wachten, kan niet veel anders!!! Was verder een super-duik en was erg opgewonden toen we eruit kwamen… tot ik Jacq haar verhaal hoorde… zij was in die tunnel enorm in paniek geraakt, doordat die persoon voor haar steeds stopte om foto’s te maken, en Jacq kreeg claustrofobische gevoelens… die raakte dus zo in paniek dat ze het liefst gelijk eruit was gegaan, wat dus niet kon omdat we met zijn alle in die tunnel zaten… was wel erg trots op haar dat ze toch rustig is gebleven, en de duik heeft afgemaakt: een teken dat ook zij zekerder van zichzelf wordt! Nou ja, was een angstig moment, maar ook wel weer een leerzaam moment. Kijk, we hebben nu ieder zo’n 50 duiken weg, en dan kom je op een punt dat je steeds moeilijkere duiken gaat doen, omdat je meer wilt dan lange koraalvelden met duizenden visjes… dus je gaat dieper/ grotten in/ swimthroughs/ etc. Nou ja, goed uitgepakt en een leerervaring rijker!!

De rest van de week gewoon lekker genoten. Het weer was helaas niet al te best (bewolkt en af en toe regen) maar de temperatuur was goed, we hadden ons doel bereikt, we hadden lekkere wijn gekocht op Auckland airport, de Rummikub wedstrijd was in alle hevigheid losgebarsten, dus helemaal goed! Voor degenen die nieuwsgierig zijn naar de einduistalg Rummikub: 22-17 voor mij, haha! We liepen de hele week gelijk op, tot ik op de laatste dag gehakt maakte van Jacq. Volgend jaar beter meissie!!! Ow ja, nog een ding dat ik bijna vergeten was… de Fakaleiti!!! Dit zijn de lokale travestieten… wij keken onze ogen uit, omdat er een playback show was van travestieten in de lokale kroeg! We kregen het hele verhaal te horen, en het blijkt dus dat travestie heel geaccepteerd is in de Pacificsche cultuur. Veel jongens worden van jongsafaan opgevoed als meisje, en worden dus als zodanig beschouwd en geaccepteerd. Het is dan ook de normaalste zaak van de wereld als een man geen vrouw kan oppikken in de kroeg, en dan naar huis gaat met zo’n fakaleiti…want ze is toch een vrouw? Heel apart, en wij maar denken dat NL zo vrijdenkend is! We zaten een keertje in een taxi met zo’n fakaleit, en die begon heel rustig over zijn ‘husband’ die dit deed en zus deed en zo deed… tsja, zo open zijn wij niet gewend hoor! Vind het wel super overigens, vooral gezien het feit dat de mannen daar heel ‘mannelijk’ zijn (kijk maar eens naar het lokale rugby team, allemaal beren van kerels, heel fors en groot, iets wat je op straat over het algemeen ook ziet) en travestie dus een heel normaal verschijnsel is. Nog een leerzaam moment!!

Nou, dat was eigenlijk het hele verhaal wel. Kan in detail ingaan in alle maaltijden/ duiken/ etc. maar de grote lijnen zijn wel duidelijk na 8 pagina’s typen…. Nu nog de mooiste foto’s erbij en klaar is klara! Heb trouwens ook de meeste foto’s op mijn Hyves pagina gezet als mensen meer willen zien dan de foto’s bij de blog.

Nou, bedankt voro ieders geduld en aandacht weer, en tot de volgende keer met de update van ‘ons leven na de walvissen’!!!

Liefs
Jackie en Robin

---

Photos

Fafa Island Resort
Ons eerste cocktailtje op het terras van het restaurant... zeg nou zelf...

Fafa Island Resort
Het strand voor ons hutje

Fafa Island Resortr
Strand aan de andere kant van het eiland

Fafa Island Resort
's Avonds al even mooi als overdag

Fafa Island Resort
Kregen geen genoeg van de zonsondergang

Fafa Island Resort
Onze fale... ons eigen hutje in de bush!

Fafa Island Resort
Zucht, alweer de ochtend van vertrek... lekker kopje koffie en nog even genieten van de rust

Vava'u
Uitzicht bij aankomst op Vava'u

Vava'u
De haven van Neiafu vanaf een van de vele cafeetjes langs de kant

Vava'u
Een boot met NLse vlag!! We kwamen een echtpaar tegen dat al 5 jaar de wereld aan het rondzeilen is, vertrokken vanuit A'dam, via Caraibisch gebied, de meren in Canada, overland naar Alaska en via de Pacific naar Tonga

Vava'u
De Rummikub competitie in volle vaart...

Vava'u
Een leuke avond met de fakaleleti's

Vava'u
De fakaleti avond, gezellig hoor!!

Duiken op Vava'u
Een eilandje boven een van de duikplaatsen, een met een aantal grotten en swimthrouhgs

Duiken op Vava'u
Actie shot

Duiken op Vava'u
Een van de vele swimthrough: The Split Rock (naam van de duik-site daar)

Duiken op Vava'u
Een van de vele Maori Wrasses, schitterende vis!

Duiken op Vava'u
Weer een mooie duik, via een swimthrough eindigend als wall-dive

Duiken op Vava'u
Yes, weer een duik overleefd!

Duiken op Vava'u
Kusje?!?!

Duiken op Vava'u
Een van de koraal-formaties die deze site 'Chinese Pagodas' als naam geven

Duiken op Vava'u
Een van de duikers uit onze groep poseert bij de ingang van een grot waar we met ons allen in zitten

Duiken op Vava'u
Finding Nemo... found him!

Walvissen op Vava'u
Mama en baby!

Walvissen op Vava'u
Een van mijn favorieten... helaas paste mama er niet helemaal op!

Walvissen op Vava'u
Spelende baby

Walvissen op vava'u
Steuntje van mama

Walvissen op Vava'u
Mooie opname van moeder/ baby en remora's

Walvissen op Vava'u
Tsja.... geen woorden voor

Walvissen op Vava'u
Woehoe!! Zij is groot en ik is klein....

Walvissen op Vava'u
Wat een plaatje... knuffen met mama die d'r vinnen om d'r baby heendoet...

Walvissen op Vava'u
Heel speciaal moment... de zon op d'r wtte onderkant, schitterend

Comments

[Xan]

Wow!
Prachtig zeg! Kom ik bij Hoek van Holland haast nooit tegen die walvissen... Kreeg het trouwens wel benauwd van de duikverhalen. Net als die keer dat jij (Rob) in paniek raakte op diepte omdat je alleen maar blauw zag. Zat te hyperventileren toen ;-) Bye

[wendy]

jullie hebben ook nix aan je leven he , hahahaha ! helemaal geweldig ! liefs wen