Advertisement
Published: October 6th 2007
Toen ik eindelijk aankwam in Zaventem, na met mijn oudertjes en kleine neefje Arto vastgezeten te hebben in elke file die ook maar mogelijk is tussen Lille en Brussel, vond ik mijn bijna flippende reisgenootje in de luchthaven. Krista verzekerde dat ze zowieso zonder mij vertrokken zou zijn ... en ik geloof haar!
Na drie slopende vluchten, heel veel honger en uitgeput van al het wachten op pijnlijke luchthavenstoelen arriveerden we met een klein propellorvliegtuigje (het interieur leek op dat van onze caravan, Krista kon zelfs niet rechtop staan) in Bagdogra, op 90 km van Darjeeling. Een bus zagen we na anderhalve slapeloze dagen niet meer zitten en we trakteerden ons op een taxi. Moe maar tevreden zagen we onze eerste reepjes India voorbijschuiven ...
Ondertussen zitten we al enkele daagjes in Darjeeling, op een goeie 2000 meter hoogte en we voelen ons allerbest! India is de zotheid zelve, maar we laten ons maar al te graag inpalmen. Veel herinneringen die tijdens de laatste twee jaar uit ons geheugen gesleten waren voelen nu weer heel vers, een beetje als terugkomen in een huis waar je lang geleden gewoond hebt. We krijgen hier zoveel impulsen dat we dikwijls niet weten
waar eerst te kijken, ruiken of luisteren. Je ziet de zotste dingen, het ene neusgat walgt van de stank terwijl het andere heerlijke aroma's ruikt, het onophoudelijk getoeter van de auto's en hese geblaf van honden wordt afgewisseld met gezellig geroezemoes en hemelse muziek uit krakend kapotgespeelde boxen. Weinig dingen zijn middelmatig in India, alles is heel luid, heel pikant, heel vies, heel mooi, heel walgelijk, heel triest, heel sterk, heel ongelooflijk, heel overweldigend, heel ... Indisch...
Maar we zijn wel op een fantastische plaats gestart. Door de hoogte is het in Darjeeling overdag een aimabele 25 tot 30 graden, en 's nachts zakt de temperatuur tot een graad of 15, ideaal om te slapen. Ook de mensen zijn hier een pak kalmer dan we ons herinneren van het meer zuidelijke India. Verkopers houden een beleefde afstand, bedelaars vragen bescheiden om een aalmoes en kindjes profiteren van ons om hun Engels te oefenen, veel van hen schijnen effectief naar school te gaan...
Maar we hebben geen zittend gat en daarom zijn we morgen weeral verder. Na een half dagje door de Indische bureaucratie te hebben geworsteld hebben we een vergunning gekregen om de staat Sikkim te bezoeken, nog noordelijker dan we nu al zitten. Sikkim grenst aan Bhutan, Tibet en Nepal en men wil heel nauwkeurig bijhouden wie ginder reist, omdat vooral die eerste 2 landen niet echt gesteld zijn op toeristen en hun grenzen langs de bergen vrij simpel over te steken zijn (wat we als verantwoorde reizigers natuurlijk niet gaan doen).
Jullie horen het, alles gaat goed met ons (buiten de blauwe plekken op Krista's heupen van onze flinterdunne matras en mijn wijsheidstand die het allerbeste moment heeft gekozen om zich door het laatste laagje weerbarstig tandvlees te boren, maar ach, daar vallen we niet over...). Volgende keer horen jullie van ons vanuit het hoge noorden, met de mount Everest in onze achtertuin ... en ondertussen hopen we natuurlijk op veel toffe reacties!
Advertisement
Tot: 0.08s; Tpl: 0.014s; cc: 8; qc: 58; dbt: 0.0542s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
t myriam
non-member comment
Wauwwww
Als dat geen fantastische start is ! En het allerleukste is dat we kunnen meegenieten. Hier schijnt hetzelfde zonnetje als bij jullie, maar het verschil is dat we bijlange geen 25° halen.