Advertisement
Published: November 14th 2006
Edit Blog Post
Lake Suchitoto
It´s always dificult to photograph a lake. This is part of lake Suchitoto. Ofschoon ik de dag van tevoren nog expliciet aan een mannetje aan het loket in Guatemala-Stad gevraagd had of er een bus van Guatemala-Stad naar San Salvador ging, en zo ja waar die dan vandaan vertrok en hoelaat, stond ik de dag erna een half uur voor vertrek op diezelfde plek naar diezelfde man te luisteren naar zijn verhaal dat er helemaal geen bus vertrekt van die plek. Desalniettemin kan ik voor het luttele bedrag van 185 Quetzales (18 euro 50) mee met een vriend van de beste man. Hierbij wordt ik dus voor een eurootje of 12 afgezet. *Ik godver, jij godvert, wij godveren, ik heb gegodverd, to godver or not to godver!*
Dus toch maar met die man meegegaan want een dag extra in Guatemala-Stad is ook niks.
Vele, vele, vele uren later kom ik aan in San Salvador. Heb zeker twee uur met de chauffeur staan wachten op een groep van maarliefst 4 personen die ook meemoesten naar San Salvador, het stukje daarvoor zat ik letterlijk als enige in de bus, naast de chauffeur uiteraard. Samen met de 4 andere passagiers treedt ook een stewardess de bus in. Ze heeft verder niets bij zich en doet ook
Catedral Suchitoto
The cathedral of Suchitoto. niets, dus ik vraag me af waar die 12 extra euro´s nu heen zijn gegaan. El Salvador zelf is in ieder geval niets. Enorm veel zooi, mensen gooien echt letterlijk alles op straat wat ze niet meer nodig hebben. En het stinkt er dientengevolge ook vreselijk. Daarnaast stikt het er van de MacDonalds, Burgerkings, Pizzahuts, Wendy´s, Mister Donuts, etc. Op het eerste gezicht was ik daar niet over te spreken, maar na een paar uur werd het me duidelijk dat ik er zeer dankbaar voor moest zijn omdat de Salvadoriaanse keuken echt zes keer niks is. Naast alle fastfood ketens zijn er enorm veel bewakers. Staan ze in Mexico nog voor alle juweliers en banken, hier staan ze letterlijk voor iedere winkel, waarbij winkel in de ruimste zin van het woord dient te worden opgevat. Staan ze in Mexico nog met de vinger op de trekker van een AK-47, hier staan ze met de vinger op de trekker van een shotgun. Mensen die een supermarkt binnengaan moeten hun pistool af staan. En neem maar van mij aan dat bijna iedereen een pistool draagt hier (niet alleen in de hoofdstad).
Tijdens mijn verblijf in San Salvador bleef ik slapen in een
Beach Tunco
Beach Tunco at the pacific nearby La Libertad. hostel met matrassen zo hard als hout, en kakkerlakken. De tent was niet echt relaxed, maar er was simpelweg geen serieus alternatief. Vanuit San Salvador ben ik een dagje naar Suchitoto geweest en een dagje naar het strand. Dat was wel relaxed.
Na een paar dagen ben ik maar vertrokken naar Santa Ana, de tweede stad van El Salvador. Daar is het een stuk relaxeter maar zeker niet minder smerig. Van daaruit ben ik een dagje naar Cerro Verde geweest en een dagje de route van de bloemen gedaan. Vooral Cerro Verde was gaaf, dat was een natuurpark alwaar ik een vulkaan heb beklommen. Tijdens die beklimming was het verplicht een gids te huren (normaliter een dollar, maar omdat ik helemaal alleen was vroegen ze of ik misschien iets meer wilde betalen, hetgeen ik dan maar gedaan heb). Naast de gids gingen er nog twee gasten van de toeristenpolitie mee om mijn veiligheid te garanderen. Dus in totaal waren we met zijn vieren. Die twee van de politie waren uiteraard gewapend tot op het bot. Inclusief granaten. Om tot de top van de vulkaan te geraken moesten we eerst een berg af, en daarna de vulkaan op, om vervolgens uiteraard
Stairway Cerro Verde
Just a few of the 1357 steps. de omgekeerde route te volgen. De eerste berg af lagen er kunstmatig aangelegde trappen van boomstammen. 1357 in totaal. Neen, dat is geen type fout, 1357 stuks. Een van die gasten van de politie ging voorop, vervolgens de gids, dan ik, en als laatst die andere politieman. De voorste man moest volgens mij voor 5 uur ´s middags nog in Panama zijn. Een tempo, een tempo, niet normaal meer! We gingen echt door de dichtgegroeide jungle waar dan dat pad doorheen ging. Ik kon er helemaal niet van genieten omdat die vent zo snel naar beneden ging. Eenmaal beneden aan de 1357e trap meteen die vulkaan op. En weer een tempo als een gek. Al snel werd het me teveel. Ik kwam immers net vanuit San Salvador dat op zeeniveau ligt, terwijl dit gebied zo rond de 2000 meter ligt. Bovendien liep ik op mijn sneakers, niet echt de meest geschikte schoenen om een vulkaan mee te beklimmen. Uiteraard was ik steeds degene die om een pauze moest zeuren. Later zou blijken dat die gasten (gids en politiemannen) maarliefst iedere dag die vulkaan op klimmen. Eenmaal boven was het bijkomen en genieten van het uitzicht, en weer naar beneden. Naar
View of the lake near vulcano Sana Ana
View of the lake near vulcano Sana Ana beneden was zwaar relaxed, maar ja, daarna stonden die 1357 treden weer te wachten. Tijdens het bestijgen van zowel de vulkaan als de 1357 treden heb ik liggen hijgen als een buffel. Ik geloof niet dat mijn hartslag ooit onder de 180 is gekomen. Die andere drie hadden in het begin blijkbaar nergens last van, maar na een paar honderd treden van de laatste beklimming begonnen de gids en de langzamere politieman ook te hijgen (de langzamere politieman liep tijdens de laatste beklimming vooraan). Op een gegeven moment ging het de snelste polieman (welke dus achteraan liep) te langzaam, waarop hij iedereen inhaalde. Deze gelegenheid greep ik aan om achter hem aan te gaan. Een paara honderd treden verder hadden we de andere twee gelost. Ik was al aan het hijgen en dat was er niet minder op geworden. De snelste politieman had blijkbaar nergens last van. Ik merkte wel dat hij steeds korte demarrages plaatste, waardoor ik dacht dat hij ook op zijn maximum bezig was want anders zou hij wel een fatsoenlijke demarrage plaatsen om mij voor goed te lossen. Bij iedere demarrage van zijn kant moest ik steeds een paar meter laten, maar steeds kon ik terug
View from the top of the 1357 steps of the sunset
View from the top of the 1357 steps of the sunset komen. De aanval is de beste verdediging, dus was ik er over na aan het denken om zelf te demarreren (hoewel dat niet eenvoudig is als je al op 180 bpm zit). Net op het moment dat ik wilde aangaan, ging zijn telefoon af. Hij neemt op en begint simpelweg te praten zonder te hijgen. Op dat moment breek ik mentaal en moet ik hem laten gaan. Uiteindelijk verlies ik op de laatste pak hem beet 200 treden nog een dikke vijf minuten, maar ik ben de andere twee ver voor. Uiteindelijk arriveren we ruim anderhalf uur te vroeg weer terug op de startplek. Genoeg tijd om even te ouwehoeren met die gasten. We hebben het over de potentie van het toerisme in El Salvador en de criminaliteit waar ook ik hinder van ondervonden heb. En aanverwante en minder aanverwante zaken. Uiteraard doen ook Cruiyff, Gullit, Van Basten en Rijkaard de ronde. Na de politiemannen te hebben getrakteerd op een drankje (want ze nemen geen geld aan) ga ik nog even het natuurpark in. Daar wordt ik wederom geconfronteerd met trappen van boomstammen. Ik besluit de trap af te gaan, maar na een uur langzaam dalen (en het eind was
The vulcano I climbed
The vulcano I climbed (together with the guide, a policeman and Rambo 4.5) nog lang niet in zicht) besluit ik maar weer terug omhoog te gaan omdat ik anders niet voor 5 uur terug bij de parkeerplaats zou kunnen zijn.
Het mag vanzelf spreken dat ik de dag erna verrek van de spierpijn. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo goed geslapen heb. Al met al een schitterende dag.
De dag erna wil ik vertrekken naar Honduras, maar in tegenstelling tot wat er in de Lonely Planet staat vertrekt er geen bus vanuit Santa Ana naar Honduras. Dat komt me eerlijk gezegd wel goed uit, want door alle actieviteiten rondom Santa Ana had ik Santa Ana nog niet gezien. Morgen vertrek ik naar San Salvador om van daaruit dan alsnog te vertrekken naar Honduras alwaar ik ga duiken in de Caribean.
Na een week El Salvador kan ik concluderen dat het veel potentieel heeft wat toerisme betreft, maar ik denk niet dat het er ooit van gaat komen. Mensen blijven toch wel hun zooi op straat gooien. En de criminaliteit zal er ook niet minder op worden. Bovendien moet de keuken verbeterd worden. Wat me trouwens wel is opgevallen zijn de vrouwen. Goedemorgen zeg! Ik had me van te
A wall in Santa Ana
You´re damn right that PSV belongs to the champions only wall! I even saw a guy in Santa Ana with a PSV shirt on. I also saw some with an AJAX shirt on though. I guess the PSV shirts were all sold out. voren voorgenomen om geen gebruik te maken van mijn goede ligging in de Latijns Amerikaanse markt, maar dat wordt me wel heel erg moeilijk gemaakt hier. Ik durf zelfs na een week te concluderen dat in een piepklein landje als El Salvador meer mooie vrouwen wonen dan in Mexico, Guatemala en Nederland bij elkaar.
Advertisement
Tot: 0.055s; Tpl: 0.013s; cc: 12; qc: 28; dbt: 0.0238s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Jan
non-member comment
Je had meer tijd nodig
Jossie, Je had meer tijd nodig gehad om een fatsoenlijk beeld te kunnen vormen van dit land. Je blog rammelt aan alle kanten. Hoop dat de mensen die dit lezen ook nog even verder zoeken online. El Salvador heeft meer dan genoeg te bieden. You'd better focus your energies on robots instead of blog writing...