Advertisement
Published: April 26th 2008
Edit Blog Post
Pap en mam waren weg, dus ik moest weer aan het werk en terug naar mijn gewone leventje. Vreemd genoeg waren mijn maagklachten gelijk voorbij toen ik weer terug ging naar mijn gebruikelijke gaar keukens (nou ja, eerlijk gezegt heb ik deze week best luxe gegeten... om af te kicken).
Iedereen is het er unaniem over eens dat ze zich helemaal gaan laten doorlichten door hun eigen dokter zodra ze thuis zijn. peru is een schitterend land, maar hard voor de gringos.
Deze week zijn we op weefcursus geweest. Hoe ga je hier op weefcursus? Moeizaam. Het wordt nergens officieel aangeboden, wat jammer is, want volgens mij is het een gat in de markt waar ze veel geld aan kunnen verdienen. Er is hier een hele sterke copieer cultuur. Als iemand iets met succes doet, wordt het oppeens op elke straathoek nageaapt, maar de mensen komen zelden met een eigen idee.
Zelf had ik een Chinchero weefvrouwtje op de San blas markt verteld dat ik het graag wou leren. Dat kon wel. 30 sol voor een dag, inclussief eten en zonodig een slaapplaats. 30 sol is omgerekend 7,50. Op momenten als dat voel je, je echt een vieze profiteur,
Kat weeft
In de uren dat ik er geen bal van snapte, redde deze kitten mij van complete frustratie maar ik heb 4 vriendinnen meegenomen en 150 sol voor een dag werk is hier een flinke hap geld.
Je kon merken dat dit de eerste keer was dat ze les gaf (natuurlijk had ze het haar dochters geleerd, maar dat is toch anders dan het in 1 dag een stel gringas duidelijk moeten maken waarvan de meesten matig Spaans spreken). Ik had als eerste mijn weefgetouw om mijn middel.
Kleine uitleg hoe je weeft; De draden zijn gekruist, met een bovenlaag een onderlaag. Om een patroon te krijgen moet je de kleuren die je wilt zien naar boven halen en de kleuren die je niet nodig hebt laten vallen. In ons ontwerp (het makkelijkste! WTF?!?) mocht je maar met twee kleuren werken. De rest veranderd nooit.
Cirila zat naast me rode draden naar boven te plukken. Aan de draden te trekken en op magische wijze onstond er inderdaad een patroon. Toen ging ze door naar de volgende en zat ik vast. Daarna zat Hannah vast en wist Hester het ook niet meer. We slaagden er niet eens in om de draden opnieuw te kruizen (wat echt ongelofelijk makkelijk is als je het eenmaal wel snapt). Na de
Fricke weeft
(en heeft het heel, heel erg koud)... en Hannah heeft voedselvergiftiging van de aardappelsoep. hele ochtend aangemodderd te hebben en elke steek voor ons gedaan te hebben, viel opeens het kwartje.
Er was eindelijk een patroon te voorschijn gekomen en toen snapte ik eindelijk wat we moesten doen!
Ik had bij haar ongeveer 5 centimeter afgekregen, maar ik ben thuis verder gegaan en nu ongeveer op de helft. Het patroon gaat werkelijk alle kanten op (het feit dat je het snapt, wil niet zeggen dat je het goed doet), maar ik ben er toch uitzonderlijk trots op. Ik moet alleen kijken hoe ik straks aan een nieuwe opzet kom, want het is ontzettend leuk om te doen. Nieuwe ambacht voor de siepelmarkt!
---
Tegen alle verwachtingen in ga ik toch weer engelse les geven! Een dag in de week, wat volgens mij ook zat is voor mijn jongens. Het is best lastig. Miguel Angel leest net lezen en schrijven. Ik kan wel dingen op het bord gaan schrijven, maar tegen de tijd dat hij het in zijn schrift heeft (en dan is het nog maar de vraag of hij het terug kan lezen), is de halve les voorbij. Ik zal meer op geheugen en voorbereide kopien moeten werken.
Jaime begint
The usual suspects
Hannah, Hester, Moniek en Kirsty (nieuw uit Australie) ondertussen wel steeds sneller te lezen. Geen wonder, hij staat elke dag met de Cinicienta (assepoester) naast mijn tafel. Het is zijn favo sprookje, maar ik kan het ondertussen echt niet meer horen of zien 😉. Ik ga denk ik elke maandag een nieuw boekje voor ze meenemen. Ze recyclen dezefde boeken al zolang ik er ben. Laatst hadden ze een donatie van een bibliotheek gekregen. Boeken voor alle leeftijden, netjes in de kast, met een briefje erbij dat ze alles netjes terug moesten zetten.
Maar toen ik terug kwam van het reizen met pap en mam waren alle nieuwe boeken plotseling verdwenen.
Ze zorgden er niet goed voor, dus mogen ze nu alleen op maandag erin lezen.
Niet gek als je bedenkt dat ze in alle boeken die ze tot dusver gehad hebben, mochten knippen, kleuren en schrijven.
Best veel van de jongens lezen graag en ik was nogal blij dat ze ook wat moeilijkere boeken hadden gekregen. Alle leeftijden lezen dezelfde beginnersboekjes. Volgens mij schrikken ze zich rot als ze ooit een dikker boek zonder plaatjes moeten lezen, terwijl ze het qua niveau makkelijk aan kunnen.
Maar ja, typisch Peru.
Advertisement
Tot: 0.061s; Tpl: 0.013s; cc: 7; qc: 24; dbt: 0.0227s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1mb
mam
non-member comment
leuke weblog en fotos
lieve Fricke als ik je zo bezig zie, vind ik het toch jammer dat ik dat boek in Cusco over al die weeftechnieken niet gekocht heb. Als je er mee doorgaat mag je het boek nog wel kopen in het weefmuseum.Geef je nog even de"' waar ben je nu'' site door van Hanneke van der Heiden dochter van mijn vriendin uit Oldenzaal. zij is binnenkort ook in Peru en Cusco. Haar moeder Ans heeft jouw site aan Hanneke doorgemaild. hannagoeslatinoamericana-waarbenjij.nu je kunt haar site dan ook eens bezoeken en mischien je telefoonnummer doorgeven. Hanneke studeert ook in Amsterdam. Nou succes met je jongens, maak er wat moois van. groeten kus mam en andere berichten weer via de privemail