Advertisement
Published: August 5th 2008
Edit Blog Post
Ik kreeg van het thuisfront wat geluiden binnen dat ik te weinig update. Ik lig ondertussen al bijna een week op het strand te bakken, dus tja, ik had misschien inderdaad wel even een keertje online kunnen gaan… Maar daarover later meer.
Voor zover jullie weten was ik net in Huaraz aangekomen. Huaraz is een niet al te grote, maar flink toeristische plaats, aan de Cordillera Blanco. Een bergketen met een en al besneeuwde toppen. Het perfecte startpunt om te gaan wandelen, klimmen of een gletsjer te besteigen. Het feit dat het zo toeristisch is betekend natuurlijk dat er zat leuke hotels en goede restaurants zijn. Mijn eigen hotel Churrup was niet supergoedkoop, maar had een hangplek op de bovenste verdieping met en spectaculair uitzicht. Ik had wat leuke mensen ontmoet, maar helaas pas nadat ik een vierdaagse wandeltour had geboekt. Anders had ik me waarschijnlijk bij hen aangesloten.
Eerst op een dagtocht naar de Chavin de Huancar ruines geweest. Het Machu Picchu van... nou ja, de Chavin cultuur. Erg indrukwekkend. Helemaal als je, je bedenkt hoe oud het is. De stad is eeuwenlang verloren geweest (met uitzondering van het ene gebouwtje waar de dorpsidioot in woonde). Tegenwoordig hebben
ze de boel weer grotendeels te voorschijn gehaald.
De Chavin hielden ervan om hun rites op te leuken met San Pedro. De drug of choice voor praktisch alle oude culturen hier. Hallucinaties gecombineerd met rare windtunnels voor de geluidseffecten. Het zal een flinke trippy ervaring zijn geweest. Vooral de ondergrondse tunnels waren erg indrukwekkend.
De dag daarna was het tijd voor mijn wandeltocht: de Santa Cruz hike. Ik had al mijn dagen de dorm voor mezelf gehad, maar natuurlijk werd ik de nacht dat ik om 4 uur ‘s nachts op moest staan naar een kamer met andere mensen verplaatst. Ik weet zeker dat ze het op prijs stelden.
Ik had geboekt bij een organisatie die door Lonely Planet werd aangeprezen. Ik had ze heel uitgebreid uitgehoord over wat allemaal in de prijs inbegrepen was, maar ik had me de moeite kunnen besparen. Ik was de enige boeking (leugenaars) en ik was doorgegeven aan een andere organisatie. En met mij nog 12 anderen die her en der hadden geboekt. Tot dusver de: maximaal 7 mensen in een groep claim (LEUGENAARS!). Na een mooie (maar voor het zitvlak erg ongemakkelijke) rit door de bergen kwamen we aan bij
het startpunt van onze hike.
De eerste dag was het niet bepaald een zware wandeltocht. Voornamelijk bergafwaarts of vlak. We kwamen vrij vroeg in de middag aan bij de eerste kampplaats, maar net te laat om nog even lekker uitgebreid in de zon te kunnen zitten. Die verdween namelijk al snel achter de bergen en zonder was het flink koud.
Kou was een thema voor de rest of de van de tocht. Elke nacht hadden we genoeg Helado om de tenten en grond te bevriezen en de slaapzakken die ze voor ons hadden geregeld waren lachwekkend dun (alleen moesten we erin slapen, dus niemand lachte). Drie maaltijden per dag was ook iets te veel gevraagd. ‘s Ochtends 2 broodjes en voor het middagmaal kregen we een zakje met 1 broodje, 1 stukje fruit en drie chocolaatjes. Niet bepaald genoeg als je zware fysieke arbeid verricht. Het avondeten was warempel warm, maar ook niet echt jut van het. De 2e avond was de spaghetti zo slecht dat iedereen het ondanks de honger aan de hond heeft gevoerd.
Ze hebben 1300 dollar aan ons verdiend, maar ik zou niet weten wat ze met dat geld hebben gedaan. Het is
in ieder geval niet naar de hike gegaan.
Gelukkig was de tocht mooi genoeg en de groep leuk genoeg dat het toch een fantastische ervaring was.
We waren met een flink internationaal gezelschap. Israel, Frankrijk, Amerika, Engeland, Denemarken, België en natuurlijk Nederland vertegenwoordigd door mij.
Allemaal ontzettend leuke mensen, met uitzondering van de Fransman die binnen 1 dag iedereen tegen zich in het harnas wist te jagen en de rest van de tijd met niemand meer heeft gepraat omdat we zijn ‘meningen’ niet deelden (De meningen waren dat Israel niks te zoeken heeft in het midden oosten, Amerikanen arrogant kapitalistisch tuig zijn en dat iedereen die anders dacht dan hij achterlijk was... Charmante jongen).
De bestijging van de top was zwaar maar wel te doen en het uitzicht was absoluut de moeite waard. Overal om ons heen waren besneeuwde bergtoppen en lagunas.
Terug in Huaraz zijn we nog met de hele groep uit eten gegaan en toen moest ik de bus naar Trujillo halen. Maar daarover volgende keer meer.
Advertisement
Tot: 0.128s; Tpl: 0.012s; cc: 14; qc: 58; dbt: 0.072s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Dafne
non-member comment
Ja, inderdaad! Ik wist wel dat je op het strand lag te bakken, maar was onderhand wel nieuwsgierig naar je avonturen voor die tijd! x Daf