Alweer bijna halverwege


Advertisement
Colombia's flag
South America » Colombia » Cartagena
May 2nd 2008
Published: May 2nd 2008
Edit Blog Post

GuatavitaGuatavitaGuatavita

Guatavita
Eens even kijken. Terwijl Joost zich ligt op te fokken omdat hij geen Youtube kan kijken (een echte junk) ga ik maar eens een update erop gooien. Het is iets van 30 graden buiten, maar ik ben natuurlijk weer verbrand. Dus even schuilen voor de zon.

Het vervelende is dat het alweer twee weken geleden is eer ik de laatste update erop gooide, en er daardoor teveel verteld zou moeten worden om alles te omvatten. Het makkelijkste is om dan maar gewoon niets te tikken, maar daar ga ik niet mee wegkomen, dus dan maar een paar dingen eruit vissen.

De eerste week heb ik gespendeerd in de hoofdstad Bogota. Een miljoenen stad dus van alles te doen. Ik ben blijven slapen in het zogenaamd meest populaire hostel van Colombia, Platypus. Er waren wel een paar relaxte mensen maar over het algemeen stikte het er van mensen die helemaal naar Colombia schijnen te komen om zich iedere avond knetter lam te zuipen. Ieder zijn ding natuurlijk, maar aangezien de te ontmoeten mensen voor mij een van de hoofdredenen was om op reis te gaan vind ik dit soort paupers toch een zware teleurstelling. Zeker in een land als Colombia.
Guatavita2Guatavita2Guatavita2

Guatavita2
Ik had juist verwacht om hier wat meer serieuzere reizigers tegen te komen, maar het meeste wat je hoort is in de trant van "Ik ben al anderhalf jaar onderweg, vond het tot nu toe helemaal geweldig, ben bijna iedere avond dronken geweest en dat voor een prikkie". Het valt me ook op dat dit soort mensen nooit de moeite nemen om Spaans te leren. Echt een beetje jammer. Jammer van mij ook dat ik nog steeds niet in staat ben die mensen links te laten liggen. Als ik er maar lang genoeg bij in de buurt ben dan ga ik me er vanzelf aan lopen irriteren.

Los van het hostel zijn er een paar mooie dingen te zien in Bogota, waaroder de vrouwtjes, echt niet normaal meer, maar ook een hele berg aan minder mooie dingen. Ik dacht dat ik wel wat armoede had gezien de afgelopen jaren, maar in Bogota is het wel heel extreem. Of misschien lijkt dat alleen maar zo doordat de vrouwtjes die erlangs lopen er zo mooi uitzien. Hoe dan ook... je hebt een touristischer gedeelte waar het er allemaal wel netjes uitzien en waar het stikt van de politie, maar als je
Valle de Cocora Valle de Cocora Valle de Cocora

Zoals altijd is het extreem moeilijk om een gebergte of vallei in zijn geheel op de gevoelige plaat vast te leggen. Zo ook dit keer.
daar eventjes buiten gaat dan lijkt het wel alsof je in een heel ander Bogota terecht komt.

Al met al heb ik me toch vermaakt in Bogota, maar ik denk dat je wel een heel dikke huid moet hebben om het een mooie stad te noemen (of gewoon een dikke plaat voor de kop, dat volstaat ook). Op zondagen gaat trouwens de halve stad een berg op naar een soort van bedevaartsoort, Cerro de Monsteratte. Dat heb ik ook gedaan (te voet). Ofschoon ik zaterdag pas om 2 uur in mijn nest lag toch maar om 6 uur opgestaan, en ik heb er absoluut geen spijt van, zonder twijfel de mooiste dag in Bogota. Ik was ook meteen van mijn kortademigheid af (Bogota ligt op 2600 meter).

Ik had ook nog een dagtripje gemaakt naar Guatavita en de bijbehorende laguna de Guatavita. Zeer mooi rustig dorpje en bijbehorend landschap/meer. Wat dan wel weer jammer is is dat ik in Guatavita nota bene aan de man van het toeristen bureautje vroeg of ik te voet naar het meer kon lopen en hij dat bevestigde met de informatie dat ik daar 4 uur over zou doen, terwijl ik eenmaal boven
Don EllasDon EllasDon Ellas

Don Ellas in zijn organische finca
op de berg aangekomen een beveiligings mannetje aantrof die zijn poot stijf hield en beweerde dat het meer gesloten was. Alsof men hier altijd alles volgens de regeltjes doet. Gelukkig was het wel een erg mooie wandeling, maar ja, toch jammer dat het meer was afgesloten, zeker ook omdat ik na de wandeling bergaf erachter kwam dat er onderaan de berg een bord stond met de openingstijden van het meer. Beetje onhandig.

Op iets van een dinsdag of zo (ik weet echt niet meer precies) had ik met Joost afgesproken in een dorpje Salento (de informatie van Joost is incorrect, ik denk dat Salento eerder 800 dan 80.000 inwoners heeft). Echt een extreem rustig dorpje waar de Colombianen uit de buurt naar toekomen in de weekenden en vakanties. Salento ligt midden in de Koffie regio. De weg van Bogota naar Salento was echt extreem mooi. Drie Andes ruggen scheren door Colombia. Bogota ligt op de meest Oostenlijke rug en Salento op de middelste. Dat betekent dus een vette bergetappe. En een vruchtbaar landschap, echt niet normaal meer. Ook veel mooie finca´s gezien onderweg, kompleet met zwembad en alles erop en eraan. Maar ook veel heel erg afgelegen huisjes gezien
PuppiesPuppiesPuppies

De Britse eigenaar van het hostel in Salento had een hond die net puppies had geworpen. Dit is er eentje.
zoals je die ook hebt in het zuiden van Mexico. In totaal denk ik 9 uur in de bus gezeten.
In Salento had ik een hostelletje gereserveerd, was op zich vrij relaxed (en goedkoop). In Salento zie je nog mensen die te paard gaan. Dat ziet er charmant uit, maar ja, je zou ook gewoon de wegen kunnen asfalteren (je bent ingenieur of niet). Waar het natuurlijk om ging was de koffie. Die smaakte feitelijk net zo goed als in de rest van het land, maar we hebben ook nog een hele kleine finca van Don Ellas bezocht. Een mannetje van 70 jaar die nog even een trap is aan het aanleggen in zijn finca. Mooi rondleidinkje gekregen van de man door zijn organische finca, en tot besluit uiteraard een bakje pleur. Ook nog maar even een zakje boontjes op de kop getikt. Zijn grond was trouwens net zo zwart als de zakken potgrond bij de intratuin.
We zijn trouwens ook nog in de Cocora vallei geweest. Helaas begon het te regenen (niet te zuinig). Ik was al van plan om terug te keren naar het hostel, maar Joost wilde door, daar ben ik nu blij om, maar toen het
Dowtown SalentoDowtown SalentoDowtown Salento

Dowtown Salento
besluit eenmaal genomen werd zag het er wat minder rooskleurig uit. Uiteindelijk is het wel een mooie natuurdag geworden met uitzichten over een extreem mooie vallei. Joost vond het nog nodig om iets persoonlijks achter te laten op de helling van de berg (tot 2 keer toe). Vlak voor vetrek liepen we nog de Britse eigenaar van het hostel tegen het lijf welke wel heel erg trots was om zijn huis te laten zien. Zijn uitzicht was ook wel dik in orde, maar om daar nu te gaan wonen gaat wel wat ver. Maar goed, ieder zijn ding. De beste man is overigens 1 poncho rijker, ik ben hem vergeten in te pakken.

Na Salento zijn we nog een avondje in Pereira geweest, daar was echt niets te doen maar het lag op de route naar Medellin.

Voor Medellin (de zogenaamde stad van de eeuwige lente) had ik hoge verwachtingen, maar er is er geen een waargemaakt. Ik vond het echt zes keer niets. We hadden ook wel weer de knullige fout gemaakt om in een hostel te gaan zitten in de "Zona Rosa" buurt (beetje de populaire uitgaansbuurt waar het vooral zien en gezien worden is). Met
Chubby Mona LisaChubby Mona LisaChubby Mona Lisa

Chubby Mona Lisa
alle gevolgen van dien. Een waar paradijs voor de mensen die me in Bogota irriteerden. En het zat dan ook knettervol met van die feestbeesten. Ik mag er dus eigenlijk niet over zeuren, had gewoon ergens anders naartoe moeten gaan, maar ja. Het hostel zelf was wel helemaal ok, echt mooi ingericht met een aantal zeer nette bankstellen en zo, iets wat ik in ieder geval in geen enkel ander hostel gezien heb, maar 90 procent van de gasten was continu bezopen of onder invloed van drugs en stond je een beetje vreemd aan te kijken als je niet meedeed. Een beetje jammer van alle inzet van de hostel eigenaar, maar ja. Het heeft ook alleen maar geregend in die stad. Echt ruk.

Uiteindelijk zijn we maar vertrokken naar Cartagena, ook daar had ik hoge verwachtigen van
Medelin - Catagena is normaal 13 uur in de bus, dat was voor mij echt serieus een twijfelgevalletje. Ik zit niet graag lang in de bus, zeker niet als ik op vakantie ben, maar blijkbaar lag er niets interessants op de route. En dat klopt ook wel achteraf gezien. Dus mezelf er maar toe gezet om maarliefst 13 uur in de bus
Stierenring BogotaStierenring BogotaStierenring Bogota

Stierenring Bogota
te zitten. En dan voel je hem al aankomen... vertraging. En niet te zuinig. Latinos hebben sowieso al de slechte gewoonte om 2 uur na vertrek de bus ergens bij een wegrestaurant te parkeren en dan ongeneerd te gaan bunkeren, dus toen de bus na 2 uur ergens stopte was dat geheel volgens verwachting. Dat hij vervolgens 7 uur stilstond niet. Blijkbaar was er een dreiging over de radio gekomen van een wegversperring. Op zich natuurlijk zeer attent, maar al het andere verkeer reed gewoon door. Uiteraard vindt men het dan noodzakelijk om nog maar eens een keer te gaan bunkeren, waardoor we uiteindelijk 21 uur (!) erover gedaan hebben. Een nieuw record voor mij persoonlijk.

Tot nu toe bevalt Cartagena mij uitstekend. Op een paar dagen na in Bogota en Salento heb ik nu pas echt het vakantie gevoel te pakken, zal ook wel met de zon te maken hebben en de witte stranden en groene zeeen. We zaten de eerste nacht nog in een soort van hostel, maar zitten nu een paar deuren verder waar het een stuk rustiger is. Ik stoor me nu aan niemand meer. Misschien ben ik wel te oud voor dat doorzakken iedere
Lama´s op weg naar de top van Cerro de MontseratteLama´s op weg naar de top van Cerro de MontseratteLama´s op weg naar de top van Cerro de Montseratte

Lama´s op weg naar de top van Cerro de Montseratte
avond. In Nederland doe ik het ook al een tijdje niet meer, maar ik blijf het vreemd vinden dat ik me irriteer aan mensen die het wel doen.

We blijven hier nu nog een paar dagen hangen en dan vertrekken we naar Santa Marta alwaar we in een appartement kunnen via de ouders van Lilian (vriendin van Joost, half Colombiaanse). Dat zal ook wel relaxted zijn.

Al met al vermaak ik me dus eigenlijk wel, maar het aspect leuke mensen ontmoeten is er niet zo bij. De eerste dagen toen ik nog alleen was heb ik wel een paar leuke Colombianen ontmoet, maar om een of andere reden gebeurt dat niet als je met zijn tweeen reist. Wat ik geloof ik nog niet vermeld heb is dat het me opviel dat de Colombianen op het platteland echt exteem vriendelijk zijn. Als je langs ze loopt dan zeggen ze zelf niet snel als eerste iets, maar op het moment dat jij goejedag zegt dan breken die gezichten open in een glimlach die er zijn mag.

Zo, dan ga ik nu een poging doen om wat foto´s erop te mikken.

De groeten.


Additional photos below
Photos: 11, Displayed: 11


Advertisement

Bovenop Cerro de MontseratteBovenop Cerro de Montseratte
Bovenop Cerro de Montseratte

Bovenop Cerro de Montseratte
Op weg naar de gesloten Laguna de GuatavitaOp weg naar de gesloten Laguna de Guatavita
Op weg naar de gesloten Laguna de Guatavita

Op weg naar de gesloten Laguna de Guatavita.


Tot: 0.231s; Tpl: 0.02s; cc: 7; qc: 44; dbt: 0.0408s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1; ; mem: 1.1mb