Patagonië deel 2

---

Na onze intensieve hike in Torres del Paine zijn we blij om weer terug in de bewoonde wereld te zijn. Aangekomen in Puerto Natales blijven we nog een nacht bij Oscar en Gloria om uit te rusten. Ook nu zijn er veel andere gasten aanwezig van over de hele wereld. Zo ook een wazige hippie uit Polen die een film wil maken over de vrijheid op Antarctica. Hij wacht in Chili op toestemming van de wetenschappelijke crew aldaar. Tijdens het eten haalt hij grappige goocheltrucs uit en vertelt ons wilde verhalen over zijn bezoek aan Amsterdam. Geregeld valt hij languit op de bank in slaap gevolgd door de zin “I have no time!”. De volgende ochtend blijkt hij verbannen naar een tent in de tuin: Gloria wil niet meer dat hij in huis hangt. Wel met het goede nieuws trouwens dat hij mag gaan filmen op de zuidpool. We zijn benieuwd wat dit voor verslag wordt.. Wij doen het net als de Pool rustig aan. We laten onze kleding wassen in het stadje en worden door Oscar uitgenodigd om op zijn werk als mechanicus bij de veerboot te kijken. Interessant om te zien hoe relaxed – en zo anders dan in Nederland – het werk wordt gedaan. Tussen de overtochten door gooit Oscar zijn hengel uit om te vissen (hij vangt gemiddeld vijf vissen per werkdag!).

In de avond nemen we de bus naar El Calafate, Argentijns Patagonië. Vlakbij dit plaatsje ligt de Perito Moreno gletsjer waar we de volgende dag een bezoek aan zullen brengen. Na een busrit van zes uur – inclusief een langzame, maar verder vrij gemakkelijke grensovergang – komen we in de nacht aan bij ons hotel.

Onder leiding van Vivianne, onze gids, vertrekken we tegen lunchtijd naar de beroemde gletsjer. Op de heenreis vertelt ze ons veel over het gebied. Zo groeien er overal langs de weg, in de steppe, bosjes met besjes waar jam en likeur van wordt gemaakt. De mythe gaat dat als je eenmaal zo’n El Calafate besje hebt geproefd je ooit een keer terugkomt naar deze regio. We zullen dus wel terug moeten! El Calafate wordt omringd door bergen en meren met een prachtige turquoise blauwe kleur. Het water in deze meren is afkomstig uit verschillende gletsjers in het gebied, waaronder de Perito Moreno. Deze gletsjers zijn een overblijfsel van de laatste ijstijd, zo’n 20.000 jaar geleden, en spelen een belangrijke rol in het in stand houden van ons huidige klimaat op aarde. De Perito Moreno gletsjer beslaat een oppervlakte vergelijkbaar met de stad Buenos Aires en is 160 meter hoog (100 meter onder en 60 meter boven water). De gletsjer is vernoemd naar de Patagonië expert Moreno (‘Perito’ betekent expert in het Spaans). Omdat hij het gebied zo goed kende was Moreno onder andere betrokken bij de verdeling van Patagonië tussen Chili en Argentinië in begin twintigste eeuw.

Wow! In de verte zien we de blauwwitte gloed van de gletsjer al. Als we even later uit de bus stappen lijkt het alsof het plots is gaan onweren. Toch is er geen wolkje aan de lucht. Het gedonder komt van brokstukken ijs die afbreken van Perito Moreno. Vivianne neemt ons mee naar een bord met wandelroutes en daarna hebben we een paar uur de tijd. De wandelroutes leiden over een mooi aangelegd houten pad naar verschillende uitkijkpunten over de ijsmassa. Van dichtbij lijkt het een onvoorstelbaar grote merenguetaart met blauwe accenten. Het is een onwerkelijk aanzicht en we voelen ons heel klein. Na de wandelroutes nemen we bij het restaurant een drankje gekoeld met een stuk ijs van de gletsjer.

Omdat El Calefate ons verder weinig te bieden heeft vertrekken we zondag via een omslachtige route terug naar waar we een week eerder waren: Punta Arenas. De reis duurt in totaal 12 uur, maar we vervelen ons geen moment. Zoals het hoort op een lekkere luie zondag komen we de dag door met lezen, muziek luisteren en onze foto’s nog een keer bekijken. In Punta Arenas verblijven we dit keer niet bij Claudio maar lopen we het eerste de beste hostel binnen voor een kamer. Dit blijkt een goed hostel waar een van de gasten ons vertelt hoe we het beste naar Vuurland kunnen. Zijn tips zullen we op dinsdag opvolgen, maar eerst huren we een Suzuki SX4 om een dag omgeving Punta Arenas te verkennen.

Punta Arenas is pas 150 jaar onderdeel van Chili. Voor die tijd leefden er alleen inheemse stammen in Patagonië en Vuurland. Ontdekkingsreizigers waren al eerder in dit gebied geweest, maar hadden tot dan toe geen interesse getoond om het gure land te veroveren. Door latere internationale ontwikkelingen besloten de Chilenen het gebied halverwege de 19e eeuw te bezetten. Fuerte Bulnes, een oude militaire basis 60 kilometer ten zuiden van Punta Arenas, herinnert hier aan. We bezoeken het openluchtmuseum in dit gebied dat een prachtig (en strategisch) uitzicht heeft over de straat van Magellan en bijbehorende baaien.

De volgende ochtend nemen we om 9 uur ’s ochtends de reguliere ferry van Punta Arenas naar Povernir, de ‘hoofdstad’ van Chileens Vuurland. Chileens Vuurland heeft 7000 inwoners, dus jullie kunnen je voorstellen dat Porvenir niet echt een bruisende stad is. Gelukkig zijn we hier niet voor de musea, maar om koningspinguïns te zien. Sinds een aantal jaren is er een groepje van vijftig koningspinguïns dat zich heeft gevestigd op Vuurland en de kolonie is groeiende. De twee uur durende busrit begint met gezellige Spaanse muziek uit de radio, maar al snel zijn we zover in niemandsland dat deze geen bereik meer heeft. De chauffeur remt een paar keer hard af voor een familie overstekende guanacos die alle tijd hebben, maar plots uit het niets komen we aan bij een zeecontainer waar we entree betalen en uitleg krijgen over de pinguïns. Om de dieren zoveel mogelijk rust te gunnen mogen er maar twintig bezoekers per keer bij de kolonie. We zijn maar met vijf bezoekers, want zoveel toeristen zijn er niet in dit uitgestrekte niemandsland. De pinguïns zijn werkelijk prachtig om te zien. Een heel bijzondere ervaring!

In de avond eten we heerlijk bij Club Croacia’. Er zijn begin twintigste eeuw veel Kroaten naar Porvenir gekomen om hun geluk te beproeven in de wol industrie. Vandaar dit onverwachte bezoekje aan een Europees restaurant.

De volgende dag gebruiken we om van Porvenir terug te reizen naar Punta Arenas. Onderweg zwemmen dolfijnen enthousiast mee met de boot. Op donderdag is het al weer tijd om afscheid te nemen van het uitgestrekte landschap van Patagonië. We vliegen terug naar Puerto Montt en overnachten in Puerto Varas. Hier zijn we vanochtend weer opgehaald door de Pachamama bus. Na een bezoek te hebben gebracht aan de kleine Duitse nederzetting Frutillar reizen we nu 550 kilometer naar het noorden om de waterval ‘Salto del Laga’ te bezoeken. Morgen staat een bezoek aan een wijnhuis gepland voordat we doorgaan naar Santiago. We hebben dan nog anderhalve dag in de hoofdstad. Hierna zit onze reis er op en vliegen we terug aar Nederland.

Bedankt voor al jullie leuke reacties op onze verhalen. Wij gaan nog een paar dagen genieten van de Chileense vriendelijkheid, de lekkere fruitdrankjes, het mooie uitzicht en het prachtige weer!

P.s. Foto's volgen zodra we beter internet hebben.

---