Advertisement
Published: April 27th 2010
Edit Blog Post
Terwijl het in Nederland lekker lenteweer is, is hier de herfst begonnen. We wilden dan ook zo snel mogelijk naar het zuidelijkste gedeelte van Argentinie. Met de winter in aantocht, wordt het daar namelijk niet alleen snel kouder, maar worden ook de mogelijkheden voor overnachtingen, excursies en openbaar vervoer aanmerkelijk beperkter.
Om de 2300km te overbruggen, hebben we vanuit Buenos Aires het vliegtuig genomen naar Ushuaia. Ushuaia is de meest zuidelijke stad ter wereld. Chili schijnt nog een dorpje te hebben dat nog net iets zuidelijker ligt, maar we voelden geen aandrang om dat te bezoeken. Ushuaia zelf vonden namelijk we niet echt spannend. Ushuaia promoot zichzelf als 'el fin del mundo'. Daar is het meeste ook wel meteen mee gezegd. Zoals in vrijwel alle plaatsjes waar we zijn geweest, is ook Ushuaia weer gebouwd volgens de gridstructuur. En zoals werkelijk overal is ook hier de hoofdstraat weer vernoemd naar de nationale vrijheidstrijder San Martin.
Vanaf het vliegveld in Ushuaia naar het stadje hadden we een taxi gedeeld met een Mexicaans stel. Zij hadden mee gedaan aan het programma Wipe-Out en hadden er meteen vakantie aan vast geplakt. De opnames hiervoor vinden blijkbaar plaats in de buurt van Buenos
Aires. Omdat het direct goed klinkte hebben we samen gezocht naar een hostel. Ook de volgende dagen zijn we met z'n vieren opgetrokken. Zo hebben we o.a. een excursie gemaakt naar de pinquins en een zeven uur durende wandeltocht gemaakt door het nationale park Tierra del Fuego. Vervolgens zijn wij met de bus door gegaan naar Puerto Natales in Chili met de afspraak de Mexicanen weer te zien in het noordelijker gelegen El Calafate.
De busrit naar Puerto Natales duurde 15 uur. Toen we daar 's avonds aankwamen hebben we na wat zoeken uiteindelijk een goedkoop hostel gevonden. Bovendien hadden we gehoord dat ze daar een heel goed ontbijt hadden. Omdat het geld er nogal hard uitvliegt en de banken maar beperkt sponsoren, hebben we een gedeelde kamer genomen. Gelukkig bleven de andere bedden leeg. Het ontbijt bleek de volgende ochtend te bestaan uit een gebakken ei met een stuk toast en een kop oploskoffie. Viel een beetje tegen dus. Maar daar zijn we inmiddels aan gewend. Het ontbijt in Argentinie is notoir slecht. Wat taai brood met boter en jam en een kop koffie. En als je gelukt hebt, nog iets wat hier door moet gaan voor smeerkaas.
Na het ontbijt zijn we met een busje naar het nationale park Torres del Paine gegaan om daar een dagje te wandelen. Eerlijk gezegd was dit een beetje de 'loser'-optie. We hebben daar zoveel mensen ontmoet die vier of vijf daagse tochten door dat park maken. Helemaal bepakt en bezakt met tent en slaapzak wandelen ze dan tot ze bij de Torres zelf (de bergtoppen) komen. Met name 's ochtends schijnen deze helemaal rood te worden in het eerste zonlicht. Aangezien wij met onze nieuwe Mexicaanse vrienden hadden afgesproken in El Calafate hadden we (gelukkig) niet de tijd om een dergelijk slopende tocht te maken.
El Calafate was het absolute hoogtepunt in Argentinie. We zijn daar naar de Perito Moreno Gletsjer geweest. Dit is een van de 48 gletsjers van het Zuid-Patagonische IJsveld. De op twee na grootste zoetwaterreserve ter wereld. En het is de enige gletsjer ter wereld die nog steeds groeit. Je moet je een enorme ijsmassa van 5 km breed voorstellen die ruim 60 meter boven het water uittorent en uitmondt in een soort fjord. Onder het water schijnt nog zo'n 150 meter te zitten. Alles bij elkaar zo'n 200km2 groot. Elke dag beweegt het ijs
één a twee meter. Aan de voet van deze ijsmassa breken voortdurend enorme brokken ijs af. Het breken van dit ijs klinkt exact als de donder tijdens onweer. Het is echt indrukwekkend. Om de een of andere reden vertrekken vrijwel alle excursies in de ochtend. In de middag gaan ze dan al weer terug. Bij toeval hadden we een excursie gevonden die in de middag vertrekt en 's avonds pas terug gaat. Voordeel is dat het ijs al de hele dag in de zon heeft gestaan en dat er bovendien veel minder mensen zijn. We hadden het geluk dat er pal voor ons een stuk op afbreken stond. Toen we aankwamen vielen er elk half uur al omringende stukken ijs af. En een kwartier voordat de bus weer vertrok viel na vier uur wachten dan eindelijk het 30 meter grote stuk ijs met donderend geraas naar beneden. Echt super.
Na El Calafate zijn we nog naar El Chalten geweest waar we om elf uur 's ochtends zijn vertrokken om te wandelen in het nationale park daar. Ook daar zie je dezelfde Torres weer als in Chili, maar nu vanaf de andere kant. Vrijwel iedereen die je daar tegen komt,
loopt in high-tech wandelkleding met mooie wandelschoenen. Wij liepen daar in onze spijkerbroek en trui op onze gympen. Niet echt lekker voorbereid dus. Het was dan ook lekker koud. We hebben nog even een fles met water gevuld in een bergmeer voor de weg terug en zijn toen weer aan de afdaling begonnen. Om negen uur, een uur na zonsondergang, en helemaal gesloopt waren we terug in ons hostel. Vervolgens hebben we een groot deel van de nacht wakker gelegen omdat we een vierpersoonskamer hadden en Melissa, onze Mexicaanse vriendin van 1,50m, het hele nationale park heeft omgezaagd tijdens haar slaap. Het gevaar zit altijd waar je het niet verwacht.
Na een busrit van 34 uur vanuit El Chalten zijn we om 12 uur 's nachts aangekomen in Bariloche. Een leuk plaatsje met zeven prachtige meren vlak naast elkaar. We waren na aankomst op het busstation naar een benzinestation gegaan waar ze WIFI hadden. De bedoeling was om daar op internet naar een hostel te zoeken. Vervolgens begaf de oplader van ons netbookje het en was de batterij op. Maar zoals elke keer lossen de problemen zich vanzelf op: naast ons bleek een Argentijnse echtpaar te zitten waarvan de
vrouw op uitwisseling naar Leiden was geweest. Zij wisten nog een heel leuk hostel in de buurt. Hier hebben we vier dagen gezeten. We hebben toen een kleine motor gehuurd en zijn vervolgens lekker langs de meren gaan crossen. Erg mooi.
Al met al was Patagonie erg mooi: grote uitgestrekte vlaktes met weinig, afgewisseld met prachtige bergen, bossen en meren.
Advertisement
Tot: 0.164s; Tpl: 0.013s; cc: 10; qc: 55; dbt: 0.1095s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb