Advertisement
Published: January 5th 2007
Edit Blog Post
The road to San Martin de Los Andes
En zie daar in de verte...daar ligt het!! Heee hallo daar,
Eerst maar eens iedereen een schandalig goed, mooi, gezond, warm, gelukkig en liefdevol nieuw jaar gewenst!!!! We hebben jullie allemaal gemist de afgelopen week.
Graag vernemen we, in exacte bewoordingen, nauwekeurige verslagen van schandelijke excessen en misstanden tijdens de vele Oud en Nieuw feestjes!!! Vooral de smerige en ranzige details zijn van harte welkom en verplicht...
Eens even kijken waar waren we de vorige keer gebleven. Ik meen La Serena in Chili... Man man wat lijkt dat weer lang en ver (in kilometer) geleden. Inmiddels zitten wij in het verre verre Patagonie, het zuiden van Argentinie. Eindelijk het Argentinie van de verhalen over wind, kou, wijn en biefstuk. En natuurlijk plaatjes van enorme bergen, gletsjers en eindeloze vlaktes. En we moeten zeggen: het is allemaal waar...al begon Argentinie wat terleurstellend...
Van La Serena zijn we via Santiago (enorme dure Europa-achtige stad) met de bus naar Mendoza (Arg.) vertrokken. Mooie rit langs de hoogste berg (Aconcagua) van Zuid Amerika naar het hart van het wijnland, gek genoeg midden in de woestijn. En man man wat was het daar warm, gadverdamme. We wilden daar gaan raften, maar dat zou tegenvallen door slappe riviertjes. Vervelend dat Margaux
Lago Nahuel Huapi
Op de eerste dag van de Nahuel Huapi Trek! daar net moest horen dat je daar ook kon Ski Diven. Stond die daar al te springen... en ik...tja...ik vond die bungee-jump al wel genoeg. Wat mij betreft dus een goede reden om er een stevige woordewisseling aan vuil te maken...dat doen we wel op Texel, me dunkt!
Goed dan maar door naar het zuiden. Uiteindelijk natuurlijk waarvoor we zo graag naar Argentinie wilden. Argentinie is overigens (net als Chili) behoorlijk Europees (jaja zelfs erg duits/zwitsers als je naar huizen en stadjes kijkt, ai)... Van de ingeklapte economie een paar jaar geleden is weinig meer te merken, wat dus hoge prijzen betekent en wat vervolgens weer slapen in dorms betekent.
Het zuiden dus (halverwege Argentinie), The Lakes District wel te verstaan, bekent om onbetrouwbaar weer en je raad het al: veel meren. En het ging al behoorlijk richting kerst. In San Martin de los Andes (alleen aardig om de fraaie naam) wilden we een vulkaan beklimmen en wat trekkings maken. Helaas viel dat in het water door een vulkaan die dicht was met kerst. Tja dat verwacht je niet, wie heeft er nou van dichte vulkanen met kerst gehoord...Hmm jammer hoor.
Dus wij door naar Bariloche. Mekka
Lago Bi Refugio Frey
Met zon zoals u ziet! voor hikers, mountaineers, rafters, wintersporters etc. Helaas deed de reputatie van het slechte weer zijn naam eer aan. Gevolg: een kleine crisis...Wat moesten we daar nou doen met al die regen en keiharde wind en een naderend kerst..??
Maar onbetrouwbaar weer kan ook positief zijn, het kan ook omslaan naar de goede kant. Op een dagje aanrommelen met redelijk weer besloten we de dag erna toch maar een trekking van 3 dagen te maken. Wat blijkt de volgende dag: prachtig weer.
En maar lopen door mooie bossen, zwoegen door sneeuwvelden, klimmen over rotsen, slipperen van eroderende bergkammen en dat alles gevolgd door een superlieve hond. Raar om een hele kerst op zo´n manier te besteden, maar aan ons wel besteed!!! De derde dag lopen was trouwens enorm k)(%·::..Regen, regen en regen, ArGGhhhh...In Bariloche nog een dag wezen raften wat supertof was. De stevigste rafttrip tot nu toe.
Na Bariloche twee dagen gebust naar El Chalten, het thuis van de wereldberoemde Cerro Torre en de Fitzroy (googlen maar mensen). Oud en nieuw gevierd, al is gevierd een erg groot woord. Met andere woorden: het was erg suf. Helaas kunnen daar geen ranzige en smerige verhalen aan vuil worden gemaakt. Maar
vervolgens wel wat tochten gelopen zonder katers en andere ongemakken. En ai, wat was dat fraai (zie de fotoos). Mooiere verjaarskadoos zijn niet mogelijk. En inmiddels kennis gemaakt met de beruchte Patagonie winden (en dan bedoel ik niet de scheten van Margaux). Ai wat waait dat! Als je al niet moe wordt van het-van-het-pad-worden-geblazen door de wind, dan is het wel van de herrie aan je kop. Mijn gitaarspelen mag dan hard zijn, het is niets bij het geloei van de wind. Mijn baard is er zelfs van afgewaaid.
Nu inmiddels in El Calafate, en weer een hoogtepunt staat voor de boeg. Gletsjerssss...morgen en overmorgen maken we daar wat trips heen en dan door naar Torres del Paine in Chili. Het zegt jullie misschien niets, maar wij kunnen niet wachten!
Ik zeg maar weer houdoe en vergeet vooral die verhalen niet!
Veel liefs en tot over twee maanden
Margaux en Hugo
Zo nu eerst een bieftstuk, al neem ik me iedere dag voor om wat anders te eten. Ze zijn te bizar groot en goed!
Advertisement
Tot: 0.075s; Tpl: 0.031s; cc: 10; qc: 19; dbt: 0.0223s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Xander
non-member comment
Trend!
Het gaat jullie goed man/vrouw! Ook mooi om te zien dat je de trends in de lage landen bij bent. Baarden worden zeau überhip 2007... ik laat hem ook staan. Kan je de heupbewegingen van Anneke en Lucas op ZZ Top nog herinneren in Nijmegen ;) Groet, Xander