COMING SOON HOUSE ADVERTISING ads_leader
Horcones Valley
start van de track met de dutch-german-dutch-argentinien expedition! Aconcagua
6962m hoog, één van de 7 cumbres, of 7 hoogste bergen per werelddeel! Die wilde ik wel even beklimmen! De Beste tijd van het jaar om dit te doen is januari, mooi begin van het nieuwe jaar dus, het liep alleen iets anders dan verwacht.....
Aangekomen in Mendoza, de gateway voor de Aconagua, begint eerst de zoektocht naar een expeditie, of groep zoals je het ook gewoon kunt noemen! Want aangezien het niet de makkelijkste berg is, denk ik dat het toch handiger is om met meerdere mensen te gaan! Misschien zelfs met een gids? Hmm, dat idee wordt snel verworpen gezien de prijs, wat zal betekenen dat we 3 maanden eerder naar huis moeten! Dan maar op zoek naar andere fanatiekelingen. Maar de feestdagen laten zich niet lenen voor dit soort dingen en er blijkt niemand te zijn in de hele stad die ook maar rond dezelfde datum als ik richting de top gaat! Na veel rondkletsen met mensen die er al zijn geweest en praten met locale gidsen, blijkt dat ik ook gewoon alleen kan gaan en dat je vanzelf genoeg mensen tegenkomt onderweg, hmm, nou laten we dat maar doen dan! Er
Plaza Francia
in de richting van, Spectaculaire South face op de achtergrond! zit niets anders op......
En zo vertrek ik dan op 2 januari 2007. Bepakt met 50 kilo op de rug inclusief crampons, ice-axe en 20 kilo aan voer richting
Puenta del Inca. Maar, klein lichtpuntje, 5 minuten voor vertrek vanuit Mendoza kom ik een Duitser
Axel tegen die ook die kant op gaat en we besluiten om te groupen! haha, expeditie gevonden! Bij aankomst in Puenta del Inca wacht ons nog een verassing want daar staat
Urjan of voor de bekende
Uno uit amsterdam, maar toch stiekem uit Zwolle van de CALO! (Ha, ik had je wel herkend!)
En als 's avonds
Willie uit Argentinie er ook nog bij komt is onze expeditie compleet!
Samen met Axel huur ik een mule (kruising tussen een paard en een ezel) die 60 kilo van ons naar boven draagt in de komende 3 dagen.
Op dag 1 vertrekken wij dan om 12.00 's middags vanaf 2700 meter hoogte richting het eerste
Camp Confluencia (3300m). Kort rustig dagje van 3 uurtjes kuieren in de zon, beetje kletsen met elkaar en om je heen kijken, heerlijk! Uno blijft maar 3 daagjes en
Plaza de Francia
4200 m, Here we are! gaat dan terug, terwijl Willie de dag erna gelijk doorgaat naar Plaza de Mulas en dus een ander reisschema heeft. Beide hebben een tentje bij zich voor de eerste dagen, terwijl Axel en ik al onze spullen op de Mule hebben en dus genieten van een vaste tent inclusief (heerlijk) eten. Een lichte hoofdpijn verstoort niet veel van deze koude avond.
Dag 2 begint met wat verstijfde nog inkomende spieren en na het ontbijt (waarbij we Willie uitzwaaien) gaan we op naar
Plaza Francia (4200m) om te acclimatiseren (voor niet wetenden in dit geval, je klimt hoog en slaapt laag) om vervolgens weer in Camp confluencia te slapen.
Pittig dagje voor mij, en ik merk heel goed dat de afgelopen 4 iets-minder-met-sport-bezig-zijnde-maanden hun tol eisen van mij. Maar wat een geweldig gezicht, the South Face van de Aconcagua! Hier doe je het dus allemaal voor! Lekker tussen de gletsjers lopen en met het hoofd in de soms sterke tegenwind naar adem happen! Want ondertussen merk je wel dat je rond de 4000m zit! Geweldig!
's Avonds nemen we ook afscheid van
Uno die gaat namelijk weer richting Mendoza en zo blijven alleen Axel en ik nog over
Avelange
South Face van onze zo groots opgezette Expeditie!
Axel heeft het er moeilijk mee in de nacht qua hoogte en ik moet zeggen dat het me ook allemaal wat moeilijker valt dan verwacht. Hoofdpijn blijft aanzetten en gaat eigenlijk alleen maar weg met een paracetamolletje... gelukkig hebben we daar genoeg van en de volgende morgen staan we weer fris en fruitig naast onze ijskoude bedjes.
Dag 3 blijkt volgens vele een van de zwaarste dagen te worden, dus besluiten we rond uurtje of 7 te vertrekken. Lekker in het vroege ochtend zonnetje her en der wat riviertjes oversteken en ondertussen worden we links en rechts gepasseerd door treintjes met mules (die als het goed is onze tassen vandaag naar boven gaan brengen!).
En zo klimmen we gestaag naar de 4300 meter van Base camp
Plaza de Mulas Na 5 uurtjes te hebben gelopen (en ik begin al te denken dat het makkelijk wordt) komen we bij het bordje
plaza de mulas - 4hrs
aan en dan begint de pret pas echt. Het gestaag klimmen gaat over in serieus klimmen, de leuke groene plantjes met de kleine bloemetjes zijn ook ineens weg, dus minder zuurstof en de wind denkt ook maar eens tegen te
Base camp
Penitentes, stukken sneeuw, half gesmolten! handig als drinkwater! gaan werken! Na 2,5 uur lopen komen we aan bij een muur, althans zo lijkt het, van tig meter hoog en zien we nog net wat kleine poppetjes zigzaggend hun weg naar boven lopen richting base camp dat waarschijnlijk daarachter zal liggen! Het is ondertussen al 16.00 uur, mijn hoofdpijn is er ook niet minder om geworden, maar toch na 1.5 uur klimmen kom ik dan redelijk moe maar voldaan aan in Plaza de Mulas! Ik krijg een plastic zak in mijn handen gedrukt waarop een nummer staat, deze zak moet ik gebruiken om boven basecamp al mijn ontlasting in te doen, aangezien het boven de 4500m niet meer vergaat. Wanneer ik de zak niet mee terug neem kost me dat 100 dollar! Das nog eens statiegeld!
Gelukkig staat er morgen een rust slash acclimatisatie dagje te wachten om het allemaal een beetje te verwerken. Ondertussen is Willie ook weer gesignaleerd en zijn we weer compleet met z'n 3en!
Heel gaaf om te zien dat er gewoon een heel dorp van tenten op 4300m boven zeeniveau en dus 4305 meter boven jullie is. Inclusief internet, warme douche (voor 10 dollar) en een klein ziekenboegje. Geweldig! En dat wordt alleen gevoed
Slaap zacht! (en koud)
Vlak voordat je de tent inkruipt, nog even dit, terwijl de temperatuur verandert naar -10! door iedere dag de mules en zo nu en dan de helikopter! Verder niets in de omgeving te bekennen dan bergen! Met dat zicht val ik 's nachts lekker in slaap in mijn warme slaapzak plus fleeceliner in mijn tentje met door mijn aderen nog wat meer paracetamol.
Dag 4 begint al met hoofdpijn, heb wat minder geslapen en het was toch stiekem erg koud vannacht! Gelukkig maakt een lekker ontbijtje alles goed, en aangezien het vandaag acclimatisatie dagje is kan ik lekker een beetje rondlopen en rondkijken naar de anderen! Of praten met de mensen die al op de top zijn geweest. Maar vooral een beetje in het zonnetje liggen en lezen en uitrusten! Axel heeft nu wel erg last van AMS (acute mountain sickness)
en ze twijfelen of hij niet naar beneden moet. Maar aan het eind van de middag knapt ie weer op en is ie weer helemaal de oude. Ik daarentegen sukkel nog wat aan en blijf eigenlijk een beetje uitgeput en met hoofdpijn rondsjokken. En merk niet echt aan mezelf dat ik acclimatiseer! Bij de medic blijkt dat alles goed is maar dat mijn zuurstof level van het bloed een beetje laag is namelijk
Plaza de Canada
Hier doe je het toch allemaal voor! 74 (gemiddeld persoon heeft op zee niveau 98 en op deze hoogte tussen 80 en 90) Geen probleem echter want het is pas de eerste dag op deze hoogte en daarom moet je dus ook acclimatiseren! 's Avonds wel lekker een eigen potje gekookt in de neerdwarrelende sneeuw (jaja hier wel) en vroeg naar bed!
Dag 5 weer slecht geslapen, was erg koud vannacht, even langs de medic voor een check of we verder naar boven mogen! Hartslag en bloeddruk is allemaal goed alleen is de zuurstof opname van het bloed gezakt naar 66! wel erg laag! Maar geen nood, iedereen acclimatiseerd anders en ik blijf gewoon nog een dagje langer in base camp! Eind van de middag nog eens checken en vooral rustig aan doen! ´s Middags is het weer een beetje gestegen maar nog niet wat het hoort te zijn! rond de 73 blijft hij steeds hangen! Ze checken nog wat meer als longen en reactie maar vinden niets zorgwekkends! Wel heb ik mijn ¨hoestje¨ (voor de bekenden) weer gevonden op deze hoogte door de droge lucht en de kou! Erg vervelend, zorgt voor hoofdpijn en minder slaap! Had ik nu maar.....
Dag 6 weer koud
Het laatste avondlicht!
Iedere avond, geweldige view van een berg waar ik nog een appeltje mee te schillen heb!! nachtje maar goed geslapen, voel me prima en vol goede moed weer naar de medic voor de check! Nog steeds 64! het schiet gewoon niet op, 's middags is het weer 73 en mag ik toch richting
Plaza Canada (5050m). Nu begint de berg pas echt! Zigzaggend omhoog door de kleine steentjes, iedere 2 stappen op is een halve stap neer! Aangezien Axel al is geaclimatiseerd, blijft hij vanavond al daar slapen en vertrekt wat later! Dus sluit ik me aan bij 2 argentijnen die ik heb ontmoet in Base camp,
Vicente en Diego . Uurtje of 3 lopen en we zijn bij het kamp! Geweldig uitzicht over de hele vallei en over base kamp wat bijna een kilometer lager ligt! Het is nog steeds tegen verwachting in lekker zonnig en weinig wind, heerlijk! Door de kleine steentjes zijn we binnen een uur weer beneden! En ik ga voor de final check naar de medic zodat ik morgen echt de berg op kan waar geen base fascilitys meer zijn!
The medic checkt, en checkt again, en vraagt een van zijn collega's om even te luisteren en komt dan met het bericht: sorry mister, you have a problem!
heel vroeg...
Maar.......?! Ik heb nog nooit in een helikopter gezeten! krijg ik er toch maar mooi bij!!! Voel me goed en weet niet waar hij het over heeft, maar het blijkt dat ik ¨Pulmonary Edema¨ heb, wat niets meer betekent als water in mijn longen en dat verklaarde ook de lage zuurstofopname van het bloed! Een hoogteziekte die kan worden opgelost door onmiddelijk lager te gaan! Huppakee, tas inpakken en met de helikopter naar beneden! Alleen vloog de helikopter niet meer die dag in verband met het tijdstip en het weer! Dus mag ik onder toezicht in het Medic gebouwtje slapen! (Dus zo'n haast had het nu ook weer niet...) De volgende morgen sta ik om 7.00 weer bij de ingang van het park! Alstublieft, doe het rustig aan, je spullen worden rond een uurtje of 4 afgedropt in Puenta del Inca! Tot ziens!
Einde avontuur!
Nu ben ik rustig aan het wachten in Mendoza tot Denise klaar is met haar spaanse les terwijl het weer snikheet is, mijn ¨hoestje¨ is allang weer over en mijn energie kan ik bijna niet meer onder controle houden! Alles is dus weer back to normal!
weten wat Denise ondertussen heeft gedaan??
COMING SOON HOUSE ADVERTISING ads_leader_blog_bottom
Tot: 0.123s; Tpl: 0.012s; cc: 15; qc: 78; dbt: 0.0574s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.3mb
Jowi & Zus
non-member comment
Stoer!
He Job, wat een verhaal zeg, ontzettend stoer van je. Doen het je niet na. Wat een avontuur zeg. Zijn wel heel blij dat je gezond, veilig en wel bent teruggekomen en dat je fijn weer bij zussie bent. Kunnen jullie gezellig de reis samen vervolgen. (Ook al hadden jullie eventjes oponthoud door een pakketje van de Teune's haha, sorry!!!) Maar was toch wel de moeite waard he......Mooiste komt nog, maar nog even wachten tot de 14e van februari!!!! Geniet, dikke kus van Jowi en Zus