Advertisement
Published: January 30th 2009
Edit Blog Post
hola chicos al otro lado del mundo! como andan? todo bien?
de derde werkweek zit er hier ook weer op en ik moet zeggen dat ondanks de korte werkdagen, ik toch altijd blij ben dat het weekend is… meer omdat de guardia en de uitspattingen op donderdag de week zo zwaar maken, dan omdat het werk niet leuk of te zwaar is…
kheb nu ook mn eerste weekje gynaecologie derop zitten en eigelijk zijn die consultaties en die onderzoeken nog wel leuk…
ik ben ondertussen al ne pro in het nemen van uitstrijkjes, in het uitvoeren van borstonderzoeken en sinds vandaag ook in anamnese (patiënt ondervragen) doen… jaja, ik heb vandaag mijn eerste anamnese in het spaans gedaan… de assistente vroeg of ik het zag zitten om het ne keer zelf te doen en of ik het ineens ook wou opschrijven dan… in ’t begin was ’t effe stressen omdat ik de patiënte soms ni goe verstond, maar uiteindelijk heb ik alles gevraagd en heb ik alles op papier kunnen zetten en hebben we ’t samen met de assistente nog eens overlopen… nu, ze moest wel lachen met mijn dingen op papier… ik ken al die afkortingen van hier ni,
dus ja, stond heel da blad vol, alles helemaal uitgeschreven… en in plaats van de juiste terminologie te gebruiken, had ik allemaal zo dingen geschreven van geen pijn, niet regelmatig… dyspareunie, anke… aaaaah ja…. dysmenorrhee, anke… aaaaah ja… de woorden zijn helemaal ’t zelfde als in het nederlands, maar dan zit je als een kieken te zoeken achter die woorden omdat je denkt dat het zo simpel wel ni zal zijn… hmmmm… wel dus…
kben vandaag ook samen met lucie op de neonatale geweest en we hebben een pasgeboren tweeling mogen flesjes geven… waarom neem ik mijn fototoestel toch op de verkeerde dag mee? ze waren een klein uurtje oud, twee meisjes, kleintjes wel, maar tip top in orde en goed verzorgd door ons… 😉
gisteren hadden we wel nog iets ergs op de consultatie… een mevrouw die al suuuuuperlang met ne tumor in haar baarmoeder rondloopt… die nu zodanig groot is geworden dat hij tot aan haar middenrif komt en dat ze der ademhalingsmoeilijkheden door krijgt… levermetastasen, buikvliesmetastasen, … alles erop en eraan… komt dan op de consultatie… als ze rechtzit, valt ze bijna flauw, door te lage bloeddruk… als ze neerligt, kan ze ni ademen omdat heel die
massa dan duwt op haar longen… ze kregen daar dan geen bloed bij geprikt enzo… echt erg om te zien… nu, ik zeg ni dat zulke dingen in belgië niet kunnen, want daar hebben we ook al kankers gezien die té ver gevorderd waren voor de mensen naar het ziekenhuis kwamen… maar heel de setting hier is dan zoooo primitief dat die vrouw gewoon anderhalf uur op ne stoel heeft gezeten, dat vijf man in da kotteke stond om vanalles te vragen, bloed te prikken, een infuus te prikken, … en dan op een gammel bedje naar boven is gereden, terwijl de dokters er al uit waren dat ze niets zouden doen en dat ze daar maar zou liggen verkommeren…
enfin ja… ik denk dak er sowieso wel harder door word, door de dingen hier te zien en mee te maken… eigelijk zou da ni slecht zijn voor alle toekomstige dokters van bij ons…
maaaaaaaar, ik ging ook nog vertellen over gisterenavond, over de bbq op het dakterras…
nu ja, barbecue… de Argentijnse mentaliteit heeft ons weer verrast… Valeria had ons gezegd van jaaaaa asado op mijn dakterras, er is 19 man uitgenodigd, jullie kunnen al vroeger komen, dan
kunnen jullie nog mee zwemmen… wij hadden dan beloofd van oké, wete, wij zullen pannenkoeken bakken voor iedereen… een typisch belgisch dessertje en ze kenden dat hier blijkbaar ni… of toch op dat moment was er niemand da reageerde van aaaaaah ja, pannenkoeken…
dus lus en ik gisteren na het werk, snel snel naar de winkel, alles gaan kopen, als gekken beginnen pannenkoeken bakken (ik kan ne pannenkoek draaien door die omhoog te gooien en er is een filmke van, maar ons griet heeft mij der al zoooo mee uitgelachen, dak het niet ga publiceren) om toch zeker klaar te zijn tegen een uur of zes, als we nog wilden gaan zwemmen…
we hadden dan op internet aan valeria gevraagd om welk uur dat ze wilde dat we kwamen… ze wist het ni, ja ze moest nog eten gaan kopen en een kleedje voor de doop van haar petekindje dit weekend en blablabla… wat dachten we van 9 uur… we zaten hier dan ook van ja, zwemmen, da zal wel niks worden…
om 9 uur gaan we dan naar daar… iets van half10 waren we er… er doet daar niemand open als we aanbellen… we vonden het al bizar… gelukkig
ging er net iemand binnen, met wie we mee het gebouw binnen konden… stonden we voor valeria haar deur, komt die net uit de douche, de deur opendoen… ooooooooh jullie zijn er al… half10 en nog geen kat te bespeuren… en ineens zegt ze van jaaaa, ik weet eigelijk ni wie er komt en jaaaa, ik heb nog geen eten gekocht, we gaan da direct wel doen…
nu, hier zijn de winkels inderdaad wel elke dag open tot voorbij 10 uur, maar toch…
uiteindelijk waren we met een stuk of 10 en hebben we helemaal geen barbecue-dingen meer gaan kopen, maar hebben we gewoon pizza’s besteld en bier en cola gaan halen en hebben we pizza gegeten op het dakterras, allemaal rond een kei-kleine tuintafel… het had zeker zijn charmes… maar de Argentijnse manieren blijken er weer uit…
en uiteindelijk kenden ze dus wel pannenkoeken en noemt dat zelfs gewoon panqueque (again, zoek het niet te ver) en eten ze dat hier niet zoals wij met confituur of siroop of iets, maar met dulce de leche, das de plaatselijke zoetigheid (maar echt als in mierenzoet)…. het sloeg wel aan, maar gezien het beperkte aantal aanwezigen hebben we geen 50 pannenkoeken
verpatst gekregen en hebben we bijgevolg een heel deel terug mee naar huis kunnen nemen… heel het weekend pannenkoeken voor anke…
om twee uur waren wij de eersten die naar huis gingen… iedereen moest de volgende dag om acht uur wel werken… maaaar da zijn hier altijd zorgen voor morgen… als het vanavond maar leuk is… ik ben over het algemeen ook zo, maar hier is da nog drie keer zo erg… ik wil ni weten tot hoe laat da spelleke daar nog is doorgegaan…. 😉
enfin ja, het was wel weer super… weer nieuwe mensen leren kennen… kga ze al allemaal kennen tegen dat ik naar de clinica ga… ik zie het al helemaal zitten…
ik zie dat ik er hier weer een heel epistel van aan het maken ben… ik zou beter verder werken aan mijn stagewerk…
de duifjes gaan dit weekend naar Salta… maar aangezien ik tijdens de vakantieweek een grotere reis wil maken dan zij en daarvoor de nodige centjes wil behouden, ga ik ni mee… dus home alone voor drie nachten… en veeeeeel tijd voor stagewerk…
en ergens nog wel eens een momentje voor een blog 😉
ik mis jullie allemaal !!!!
dikke
zoen x
Advertisement
Tot: 0.09s; Tpl: 0.012s; cc: 9; qc: 48; dbt: 0.0562s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb