Advertisement
Published: April 3rd 2013
Edit Blog Post
De 27ste maakten we 's ochtends een wandeling tot het Mt. Jonh observatie dek waar we enkele uren ervoor ook waren geweest. Overdag heb je hier naast een café, waar we uiteraard iets dronken, een fantastisch uitzicht. In de namiddag zijn we na de wandeling nog tot in 'Leeston' gereden. Dit is een klein stadje op een dertigtal kilometer van 'Christchurch'. Dit was tevens de plaats waar we zouden overnachten.
De volgende dag reden we dan door naar Christchurch voor een bezoekje aan de stad zelf. We parkeerden de camper op de camping waar we zouden overnachten en namen vandaar de bus naar het centrum. Enkele jaren geleden werd deze stad bijzonder hard getroffen door verschillende zware aardbevingen en ontelbare naschokken. Iemand vertelde ons dat alles samen geteld er meer dan 400 aardbevingen en naschokken variërend in sterkte volgden op de grote aardbeving. Het gevolg hiervan is dat een groot deel van het centrum, het eigenlijk hart, niet toegankelijk is voor het publiek. Het staat immers nog volop in de steigers.
Vele mensen verlieten de stad uit vrees voor meer onheil. Sommige gebouwen zijn ze pas recent gaan herstellen, andere liggen er dan weer compleet verlaten bij.
Dat is wat je kan zien van achter dranghekken die pottenkijkers moeten buiten houden.
Om de middenstand een kans te geven werd er wel origineel met de beschikbare ruimte omgesprongen. In containers werden winkels, café's en restaurants tijdelijk ondergebracht. Dit was interessant om te zien. Jammergenoeg ben je zo wel snel door de stad heen, zeker met de helft afgesloten. Christchurch was voor de zware aardbevingen architecturaal de mooiste stad van Nieuw-Zeeland althans volgende sommige Kiwi's zelf.
In de late namiddag na iets lekkers te hebben gegeten namen we na een wandeling in het park de bus terug naar de camping.
De volgende dag reden we naar 'Hanmer Spings' voor de spa baden die Ines graag wou bezoeken. Jammergenoeg had ze uitslag gekregen van iets en wou ze dit niet verergeren dus lieten we de spa baden voor wat ze waren. We liepen dan maar wat rond in de stad en merkten dat het er bijzonder druk was wegens pasen. Nieuw-Zeeland is een vrij katholiek land en net als bij ons is dat dan ook een vakantieperiode denk ik want het liep er vol kinderen.
Voor we richting Kaikura reden aten we eerst nog iets
in een leuk café. Wat ons hier opvalt is dat de porties altijd vrij royaal zijn en de prijs goed meevalt. Dit in tegenstelling tot betaalde activiteiten, die zijn dan weer duur tot zeer duur.
We reden door tot iets voorbij Kaikura voor een plaatsje aan de kust waar we gratis mochten staan met onze camper tijdens de nacht. Je kan en mag immers niet overal overnachten met zo een ding.
Als het lijkt dat we die dag niet veel gedaan hebben, kan ik je toch vertellen dat we die dag terug meer dan 300 kilometer gereden hebben. Momenteel staat er op de teller bijna 5000 gereden kilometers en dat sinds de 6de maart, niet mis en vooral niet te onderschatten.
De 30ste reden we terug naar Kaikura om ons even van informatie te voorzien bij het lokale Info kantoor. Een zeer handig iets hier in Nieuw-Zeeland, daar vrijwel elke stad met meer dan 5 man er zo eentje heeft. We informeerden naar een wandeling die we daar konden maken want de weergoden waren ons opnieuw gunstig gezind. Ik weet dat op het moment van schrijven in Vlaanderen het iets minder is 😊
We
besloten op een 3 uur lange tocht langsheen de kust om via een stukje landinwaarts terug bij de parking te komen waar we de camper hadden achtergelaten. Op die parking zagen we trouwens een grappig beeld, een zeehond die zich onder een voertuig tegen een band had genesteld. Hoe de eigenaars van de wagen die hebben weggekregen had ik graag willen weten want hij maakte geen aanstalten om zich te verzetten.
Na de lange wandeling reden we nog een 160 kilometer naar Picton, waar we de volgende dag opnieuw de ferry zouden nemen, ditmaal naar het noord eiland. We moeten immers helemaal terug tot in Auckland geraken waar we beiden ons vlucht hebben op de vierde april.
Over de 31ste maart en de eerste april kan ik kort zijn. We namen de ferry terug naar het Noord eiland en reden een goeie 500 kilometer tot aan de 'Waitomo Caves'. Eén van onze laatste activiteiten hier in Nieuw-Zeeland.
Op 2 april stonden we tegen elf uur klaar om te beginnen aan de eerste van drie grotten. We hadden een combo ticket voor de 3 gekocht want dan kregen we aardig wat korting
in vergelijking met de individuele prijzen. We begonnen met de 'Aranui Cave' met zijn prachtige witte, roze & bruine stalagmieten, stalactieten en vloeistenen. Onze gids gaf ons gedurende 45 minuten rondleiding in deze mooie grot.
Aansluitend hierop bezochten we de 'Waitomo Glowworm cave' met zijn duizenden 'magische' gloeiwormen. Eigenlijk zijn het maden maar hadden ze deze plaats de 'Waitomo magots cave' genoemd denk ik niet dat hier veel volk de revue zou passeren. De grot wordt al sinds de jaren 1880 uitgebaat trouwens. Onze rondleiding hier duurde eveneens een 45 tal minuten. Via de ingang van de grot brengen ze je bij enkele bootjes waar we instapten. Via een kabel, die in de grot gespannen is, bewoog de gids ons verder doorheen de grot naar de uitgang en dat in bijna complete duisternis. Vanuit het bootje zie je boven je hoofd dan duizenden 'gloeiwormen', waardoor het haast lijkt alsof je 's nachts buiten naar de sterren zit te kijken. Fascinerend !
Na deze 2 grotten hadden we even de tijd om te lunchen alvorens aan de 3de en laatste grot te beginnen. Deze laatste, de 'Ruakuri Cave', was de grootste van de drie. Daar liepen we naar beneden
via een spiraalvormige ingang, enkel verlicht om de zoveel meter met rode lampjes. In het midden staat een rots waar waterdruppels opvallen. Kijk maar naar de foto wat voor bijzonder zicht dat gaf. Naast enkel gloeiwormen zagen we hier ook bijzondere kalksteen formaties, eveneens te zien op de foto. Naast een rondleiding met gids kon je hier ook tuben, zwemmen, abseilen, klimmen, kortom een mens kon zich daar wel even bezig houden.
We mochten onze camper tijdens dan nacht parkeren iets verderop op de parking van een motel.
Na het opstaan reden we naar het 'Otorohanga Kiwi House' om -u raadt het al - een Kiwi te zien. Dit kon niet ontbreken bij een bezoek aan Nieuw-Zeeland vonden wij beiden. In een weinig verlichte kamer zagen we dan eindelijk een kiwi die op zoek was naar eten door met zijn lange snavel te ploeteren in wat aarde. Jammergenoeg was het strikt verboden foto's te nemen of te filmen maar geloof mij als ik zeg dat het een heel grappig beest is. Een leuke mollige bol met veren en lange dikke poten eronder en voorzien van een lange snavel geeft een bijzonder resultaat. Kiwi's zijn trouwens nachtdieren
vandaar de donkere kamer.
Verder in het park zagen we naast Kea's en Kaka's, beiden grote dikke papegaaien, nog wat andere gevleugelde dingen alsook wat salamanders en hagedissen.
Na dit “beestig intermezzo” trokken we dan naar Auckland waar we de volgende dag onze camper zouden afleveren op de parking waar ik hem een maand eerder in ontvangst had genomen.Hiermee komt het hoofdstuk Nieuw-Zeeland tot zijn einde. Binnen enkele dagen zit ook mijn reis van meer dan 5 maanden erop wanneer ik terug in België land.
Advertisement
Tot: 0.447s; Tpl: 0.014s; cc: 11; qc: 62; dbt: 0.2961s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb