Spring has sprung

---

Goed... zijn we weer met de volgende slaapverwekkende update :-)

Zoals al zo vaak gemeld afgelopen maanden gebeurt er weinig spannends meer in ons leven... we werken, sporten, genieten van een regelmatig kopje koffie, en dat is het wel. Gelukkig is het weer afgelopen weken eindelijk een beetje normaal geworden... hadden we afgelopen jaren al eind September, begin oktober de zomerse temperaturen boven de 30 graden te pakken, nu hebben we er tot november op moeten wachten, schandalig toch gewoon ;-)!!
Het was dus idd helaas niet veel allemaal tot nog toe die zomer, af en toe een mooie dag met blauwe lucht maar met de temperatuur wilde het maar niet echt opschieten. Desalniettemin genieten we met volle teugen van de wandelingetjes over de golfbaan met 15 graden, stralende lucht en een kopje koffie op weg naar kantoor, hardlopen langs het strand met lekker zonnetje boven je hoofd, en vooral ook voetballen onder een blauwe lucht!! Afgelopen weken voor het eerst sinds mijn operatie weer gaan meedoen aan de wekelijkse “kick around” op de donderdagavond tijdens de zomer-stop. Kan wel zeggen dat dat wel iets heel bijzonders had, die eerste keer over het veld rennen en de bal aanraken, zaaaalig gewoon, hier heb ik die pijn en ellende voor over gehad! Merk nog wel dat ik voorzichtig ben in de duels, maar is niet meer dan logisch denk ik. Vooral gezien de velden hier zwaar slecht zijn (veel zand, putten, keihard) en dus heel link voor enkel blessures. Ook al heeft het enorm veel geregend afgelopen maanden (stonden de water reserves in de dammen een jaar geleden op 25%, sinds afgelopen week staan ze op 53% en dan zijn de zware regenbuien van dit weekend, waarbij een maand regen is gevallen in 24 uur, er nog niet eens bij opgeteld) de velden blijven nog wel een tijdje super slecht voor ze er weer bovenop zijn. Voorzichtig aan dus, maar het biertje na het partijtje smaakt er niet minder om, haha!!

Over regen gesproken, dat is dus ook gelijk de voornaamste reden waarom de lente zolang op zich heeft laten wachten.. het lijkt hier wel verdorie NL met al die regen!! Zijn we in de afgelopen jaren gewend (verwend?) geraakt aan strak blauwe luchten en hoge temperaturen, sinds deze winter lijkt het weer patroon terug te zijn veranderd naar meer ‘normale’ toestanden (althans, volgens veel van de locals) en regent het geregeld, met veel grijze en bewolkte lucht... nou goed, als dit normaal is dan weten we zeker dat we snel weg willen!! Afgelopen week wel eindelijk een lekker weekje gehad met temperaturen boven de 25 graden en afgelopen donderdag en vrijdag dan eindelijk boven de 30... alleen wel jammer dat die gevolgd warden door enorme onweersbui en zware regenbuien dit weekend...

Wat verder... met Jacq gaat het goed, ze heeft het groene licht gekregen vd fysio om weer lnagzaam te beginnen met hardlopen. Ze mocht beginnen met 1 minuut hardlopen en dan elke 2 dagen een minuut erbij, niet veel maar ze was als een kind zo gelukkiig! Langzaam opbouwen nu dus maar, en dan maar zorgen dat ze snel weer de oude is. Op haar werk heeft ze het nog steeds gehad, en binnenkort gaat ze terug naar 2 dagen per week omdat die college terug komt van zwangerschaps verlof en haar oude dagen weer op gaat pakken (hier in OZ mag je een jaar lang verlof nemen na zwangerschap, waarna de werkgever verplicht is je terug te nemen op dezelfde functie, weliswaar zonder geld tijdens het verlof, maar dus wel verzekerd van een baan). Nu verwacht niemand daar dat die vrouw het ook echt volhoudt, omdat ze al veel loopt te klagen dat ze het zo druk heeft met 3 kinderen en niet flexibel is. Ze werkt tegenwoordig al weer 1 dag per week, en heeft al geen geode indruk achtergelaten! Ze belde vorige week af onder het mom van ziekte-verlof, met een super reden... haar kinderen waren de hele nacht wakker geweest en ze was zelf erg moe!!! Tsja... dat krijg je hier in OZ met de “sickies” die iedereen heeft... elke werknemer heeft recht op 10 ziekte-dagen (sickies) die cultureel hier ongeveer worden gezien als verkapte vakantie dagen. De sickies die je over hebt aan het eind van het jaar vervallen, dus zien veel mensen het als hun plicht om ze op te nemen... “chucking a sickie” is een veel gehoorde uitspraak van mensen als ze geen zin hebben om te werken, flink gezopen hebben de avond vantevoren, of gewoon zoals die collega van Jacq te moe zijn om te gaan werken!! Echt heel bizar om dat concept te bevatten als NLer die zelfs komt werken als die doodziek is! O ja, is waar... een aantal weken geleden had ik een flinke verkoudheid te pakken na mijn trip naar Japan. Niets mis mee zou je zeggen, beetje niesen, neus snuiten en ff erdoorheen... Maar je wilt niet weten hoeveel toespelingen ik kreeg van mijn collega’s om de volgende dag toch maar niet naar kantoor te komen!!! Kreeg te horen dat ik wel goed mijn handen moest wassen zodat ik mijn bacillen niet zomaar achterliet, dat het beter zou zijn als ik thuis was om mijn bacillen niet te verspreiden, etc. En op het einde vd dag dan ook nog de opmerking dat ik maar gewoon thuis moest blijven als ik me morgen nog zo voelde!! Je wordt dus zowat gedwongen om thuis te blijven met een verkoudheid!!! Tsja... nu is mijn werk gelukkig flexibel genoeg om thuis te werken dus no worries, maar raar blijft het wel.

Ook nog wel interessant om te vermelden zijn de ontwikkelingen op mijn werk mbt vervolg stappen. Er zijn nu eigenlijk 3 dingen die spelen: eerste gesprek met collega’s in Europa over een mogelijke overplaatsing naar hun team, gesprekken met collega’s in de VS over mogelijke overplaatsing, en het gerucht dat mijn baas is gevraagd naar een ander team over te stappen met de mogelijkheid voor mij om zijn baan over te nemen hier... het gesprek met de VS loopt het beste eigenlijk, omdat ik daar via een hoge pief binnen ben gekomen die ik afggelopen januari tijdens de kickoff in Singapore had leren kennen. Die had wat lijntjes uitgezet en via hem dus in gesprek gekomen wat meestal goed werkt. Helaas is er ff een personeelstop ingezet tot het einde vh jaar om kosten te besparen, maar per januari moet dat weer gaan spelen en ondertussen houd ik contact. Zelfde geldt met Europa al ben ik daar zelf mee in contact gekomen, dus iets meer werk om dat gedaan te krijgen. Over het gerucht van mijn baas heb ik officieel nog niets gehoord, dus ff afwachten maar zou ook een optie zijn om promotie te krijgen. Helaas betekent dat dan nog wel wat langer hier zitten, maar goed, een jaartje leidinggevende ervaring over ons team in Azie en dan met een nog beter gevulde bagage op naar de volgende stap! Nou ja, spannend genoeg allemaal dus maar nog niets concreets... to be continued!

Eigenlijk ook niet zo erg allemaal dat het nog ff op zich laat wachten, want dan kunnen we nog ff ene tripje Thailand meepiken :-). Heb namelijk te horen gekregen dat de jaarlijkse sales kickoff dit jaar op Phuket in Thailand wordt gehouden!!! Kortom, het hele team uit de regio wordt voor een week ingevlogen naar het Marriott hotel op Phuket aan het strand, om de ‘strategie voor 2011’ te bespreken... en moet er wel bij vermelden dat er idd veel geluld en gesproken wordt, en dat het zeer vermoeiend is allemaal, waarbij de laatste 3 dagen ook worden volgestopt met training. Ok, we drinken ook af en toe een biertje en proberen wat tijd aan het zwembad door te brengen, maar het is toch echt werk hoor, hahahaha! Helaas kan Jacq in januari weinig vakantie nemen omdat haar ene collega de hele maand al op vakantie is, anders had ze die week al meegekund en lekker kunnen relaxen. Maar goed, met al mijn vluchten vd afgelopen tijd heb ik een berg frequent flyer punten opgebouwd met Singapore Air, genoeg om een ticket voor haar te boeken naar Phuket. Ze komt dan vrijdagavond aan na de conferentie, blijven we het weekend nog ff lekker daar in het hotel hangen zodat ik kan bijkomen van een zware week (zwaar vooral door de korte nachten en ‘netwerken’ aan de bar met alle collega’s ;-)...) in het weekend. Maandag worden we dan opgehaald voor een 4-daagse liveaboard duiktrip naar een van de 10 mooiste duikplekken ter wereld: de Similan Islands. Liggen voor de westkust van Thailand op de grens met Burma. Hier wilde ik altijd al eens heen, en schijnt supermooi tte zijn. Marco is er al eens geweest en vond het schitterend, dus mooie mogelijkheid! We zitten dan 3 nachten op een boot die de duikplekken tussen de eilanden afgaat en waarbij we 15 duiken kunnen doen tijdens die 4 dagen. Kortom, 4 dagen genieten van zee, schitterende duiklocaties, elkaar, en hopelijk manta roggen en walvishaaien (de Similans zijn een van de weinige plekken waar walvishaaien regelmatig worden gespot, dus dat zou wel helemaal super zijn uiteraard!!!). Het weer schijnt in die periode prachtig te zijn, iets minder warm dan anders maar belangrijker geen regen en wind!! Dat hopen we echt want tijdens onze vorige liveaboard op het Great Barrier Reef in 2005 was dat wel ff anders, en kotsend overboord hangen is toch echt minder prettig dan het water inspringen om een mooie duik te doen, neem dat maar van ons aan, haha!!

Nou goed, dat is januari dus. Tot die tijd is het nog wel ff druk en hectisch op mijn werk. Vierde kwartaal is altijd hetzelfde liedje, en dit jaar al helemaal omdat de resultaten iets tegenvallen tov het budget. Moet dus ff aanpoten nog voor demonstraties hier in Melbourne komende week, dan nog een in India in December (hopelijk hoef ik er niet heen en kan ik het remote doen) en dan is het waarschijnlijk de resterende weken een kwestie van bijspringen waar noodzakelijk. Die deal in Japan ligt overigens nog steeds op koers, vd week nog 2 conference calls gehad tot middernacht mijn tijd (enige tijdstip waarop de klant hun mensen uit de VS, Europa en Japan bij elkaar konden trommelen) en hopelijk is het over 3 weken allemaal rond. Zou lekker zijn om zo het jaar te eindigen!
What else... o ja, geen idée of jullie al hebben gehoord over de sprinkhanen plaag die ze hier verwachten? Schijnt de ergste te worden in de afgelopen 20 jaar ofso geloof ik... door de warme noordenwind van afgelopen dagen zijn ze nu al in de stad gesignaleerd, en is nog maar het begin! En het toeval wil dat op de dag dat we dat nieuws hoorden vd week we op de bank TV zaten te kijken... opeens hoor ik me toch een gil van Jacq, sprong ze vd bank en begon ze raar te springen en doen... schrok me echt kapot... toen ik haar eindelijk een beetje tot bedaren had gekregen kreeg ik uit haar dat ze dacht dat er een grote spin op haar been zat.. niet fraai!! Wij zoeken, en opeens fladderde er wat door de kamer heen.. geen spin dus! Bleek het een sprinkhaan te zijn verdorie!!! Goed.... is dus geen onzin dat de plaag de stad had bereikt... nou goed, we wachten wel ff af wat er verder gaat gebeuren. Ze verwachten niet al te veel ellende in de stad (hoewel de parken wel kaalgevroten kunnen worden door die beesten als het te erg wordt) maar in de bush verwachten ze wel veel ellende. Boeren zijn doodsbang dat ze hun oogst verliezen, en er zijn zelfs al commercials op TV en radio over wat te doen als je met je auto in een zwerm terecht komt, omdat ze je zicht kunnen belemmeren en je radiator kunnen over-verhitten!! Kortom, we kunnen ons weer verheugen op een unieke ervaring deze zomer, haha!!

Ok, en dan gaan we afsluiten met een logisch slotstuk: een toetje.... wat bedoel ik hoor ik je denken! Nou goed, hier gaan we... afgelopen winter was de TV-show Master Chef hier wederom het best bekenen TV-programma, ik geloof dat dat ook in NL nu op de TV is, maar is een show waarbij 20 amateur koks worden uitgedund tot er na een aantal weken slechts 1 over is: de Master Chef. Hiervoor moeten ze allerlei opdrachten en tests uitvoeren, een ervan is de zogenaamde “Celebrity Chef Challenge”. Hierbij moet een deelnemer het opnemen tegen een beroemde chef, waarbij ze allebei die chef zijn “signature dish” moeten maken, het gerecht waarmee die chef bekend is geworden. Nou goed, een van de celebrity chefs afgelopen jaar was Phillipa Sibley, een toetjes-chef hier uit St Kilda (het gerecht is bekend geworden toen ze nog werkte bij restaurant Circa waar Jacq en ik ons anderhalf jarig huwelijk hebben gevierd :-)... tsja, zeg nou zelf, je kan toch niet genoeg redenen hebben om een feestje te vieren?!?!?!) Nou goed, dat gerecht van die Philipa is als een bom ingeslagen nadat het op TV was geweest... het werd in een keer het meest bekende gerecht van de hele serie, en heel culinair Australia had het enkel nog over haar toetje!! Nou ben je natuurlijk nieuwsgierig naar wat het was... komt-ie dan: een Snickers!! Huh??? Snickers?? Die chocolade reep??? Ja!!!!! Het unieke van wat ze had gedaan was de bij iedereen bekende doorsnee Snickers reep om te toveren tot een geweldig, bizar en vooral zalig toetje!!! Ze had de reep ontleed, en haar versie erop gemaakt door het op te bouwen met soortgelijke ingredienten: een bodem van verbrijzelde pinda’s in caramel, daarbovenop caramel mousse, dan een laagje chocola, dan 3 bolletjes chocolade room met daartussen gezouten pinda caramel, en daarbovenop weer een laag chocola.... kortom: heel gezond en licht!!! Nou goed, we hadden het er al een tijdje over dat we dat eens moesten gaan proberen want sinds een paar maanden werkte ze bij een nieuw tentje in St Kilda: Il Fornaio (weet niet of de Boeffies dit lezen, maar we hebben daar ooit met jullie zitten ontbijten, waarbij Your steeds de trap op en af wilde lopen!!). Dit was oorspronkelijk een soort bakkertje en enkel overdag open, maar ze maakten er een toetjes restaurant van dat ook in de avond op is!! Afgelopen zaterdag dus maar eindelijk tijd gevonden om erheen te gaan... viel beetje tegen toen we binnenkwamen, waren amper mensen binnen dus we vroegen ons af of de hype niet een beetje tegenviel... nou goed, eerst ff pastaatje besteld (je kon er ook kleine gerechtjes bestellen) voordat we ons op het toetje zouden storten. Tot onze verbazing begon het daarna opeens helemaal storm te lopen!!! Groepjes van 4, stelletjes, groepjes van 6, tot zelfs groepen van 12 man!!! Voordat we erg in hadden zat het helemaal vol, en moesten er zelfs mensen wachten tot ze aan de beurt waren! En je mag raden waar ze allemaal voor kwamen.... haha!! De Snickers waren niet aan te slepen, te bizar voor woorden gewoon!! Uiteraard werden we nog nieuwsgieriger en konden niet wachten tot wij aan de beurt waren... en kan zeggen dat het niet teleurstelde!!! Het smaakte echt net als de beroemde reep, maar dan wel veeeeeeel lekkerder en veeeeeeel smaakvoller! De gezouten pinda caramel was heel bizar en apart, zoet maar tegelijkertijd echt zout! Tsja... dit was dan toch wel een van die momenten die ons heel lang zal bijblijven. Naast de Snickers stonden er nog veel meer lekkere toetjes op het menu, en ik was een beetje over-enthousiast dus besloot er nog maar een te bestellen: de Million Dollar Bullet – dropijs, met frambozen saus, en een geweldig blok pure chocolade granache... bijna ongelooflijk maar ik durf te zeggen dat ik deze lekkerder vond dan de Snickers!!! Haha!! Voelde me net een Oempa-Loempa toen we naar huis waggelden... maar ff de lange route via het strand genomen in de hoop dat we er wat van de suiker af konden wandelen, hahahaha!! Nou goed, een verschrikkelijk foute avond natuurlijk, maar zoals gezegd zeker een die ons nog lang zal bijblijven! Nu snappen we waarom mensen ervoor kiezen om naar een restaurant te gaan voor een specifieke gerecht of kok... het is soms overdreven allemaal, maar dit was duidelijk zo’n voorbeeld waarvoor ik begrip kan opbrengen voor mensen die vanuit andere steden komen om dit te eten! Er zat zelfs een stelletje naast ons die bijna wekelijks kwamen om de Snickers te eten... bizar toch!!

Nou goed, dit was denk ik wel de beste afsluiter van een van mijn verhalen ooit, na zo’n toetje moet je gewoon stoppen. Tot de volgende keer weer!!!

Xxx
JnR

---

Photos

Albert Park golfbaan
Mooie blauwe regen onderweg naar kantoor

de SNICKERS
zie die gezouten pinda caramel s heerlijk smeuig zijn... daar wil je toch gelijk je lepel inzetten!!!

de SNICKERS!!!
Haha!! Jacq vond um ook redelijk ok ;-)

Il Fornaio toetjes
De Million Dollar Bullet... niet te versmaden!!

Comments

[shaatje]

toetje?? TOET!!
Geef mij ook een paar van die toetjes!!!!!!! xxx