Advertisement
Published: March 16th 2006
Peuter met jetlag
Bij mama slaap je veel beter!Hoi allemaal,
Nou ,de titel van deze week vat ons gevoel van afgelopen periode enorm goed samen... Zoals ik al op de site had gezet is Balou erg ziek geworden. Nadat zijn oogje weer wat beter was geworden, merkten we dat hij wat stilletjes en afwezig werd. Ook at hij heel slecht, en ademde hij heel snel en zwaar. Donderdagochtend vonden we dat dus wel genoeg geweest, en heb ik vrij genomen om met Boutje naar de dierenarts te gaan. Daar bleek dat hij heel erg last van constipatie had, en dat hij waarschijnlijk ook uitgedroogd was. Als gevolg moest hij dus blijven, en zouden we ’s middags meer horen. De dokter vond het er niet goed uitzien in ieder geval. Nou goed, ’s middags werd onze ergste angst dus bewaarheid, het bleek dat de gifwaarden in zijn bloed enorm hoo waren, sommige zelfs 5 maal de maximaal toegestande waardes. De dokter raadde dus aan om hem direct naar een speciaal dieren-ziekenhuis te brengen, waar hij aan het infuus kon, en men een ultrasound kon maken van zijn nieren, de verwachting was namelijk dat zijn nieren het (al dan niet tijdelijk) hadden begeven. Uit de ultrasound bleek dat zijn nieren
Andere peuter met jetlag
Tsja, laat de vrouw het zware werk maar doen!!! enorm verschrompeld waren, tot ongeveer 15% van de normale omvang..... zeer waarschijnlijk hebben zijn nieren nooit goed gefunctioneerd, maar kon hij het compenseren. Nu was die reserve echter op, en vandaar dat hij (in onze ogen althans) ineens zo achteruit ging. Dit was een enorme schok voor ons natuurlijk, zeker gezien het feit dat de dokter voorspelde dat het waarschijnlijk niet lang zou duren voor hij zou overlijden. Uiterarad hebben we hem in het ziekenhuis gelaten, waar ze hem aan het infuus hebben gedaan om alle gifstoffen nuit zijn lichaam te verwijderen. Daarnaas kreeg hij medicijnen om zijn nieren te stimuleren, en ook om zijn eetlust op te wekken... al met al niet echt prettig dus.
We waren er donderdag en vrijdag echt helemaal kapot van, amper geslapen, en veel gehuild. Vrijdagavond zouden Sharon, Marcel en Youri aankomen, dus hadden we een auto gehuurd om ze op te halen van het vliegveld. Via Coles Myer had ik een promotiecode gekregen, waarmee ik een auto kon huren voor 50% van de normale prijs, erg interessant dus, en huren was nu goedkoper dan een taxi nemen. Ze kwamen pas redelijk laat aan in de avond, dus zijn we gelijk nadat we
Beter dan al die sneeuw
Gezellig op weg naar een ontbijtje in heerlijk weer de auto hadden opgehaald naar Baloutje gereden, hoef niet te vertellen wat een hoopje ellende we daar tegenkwamen. Het ging gewoon erg slecht met hem, en de vooruitzichten waren niet goed. Er werd gelukkig erg goed voor hem gezorgd (24 uur per dag zusters en artsen in de buurt) dus daar maakten we ons geen zorgen over. Hij was alleen erg afwezig en zielig, en dat infuus in zijn pootje was ook erg zielig. Zaterdag hebben we de auto van Julie kunnen ophalen, omdat zij voor 2 weken met vakantie ging. Dus dat was een erg prettige bijkomstigheid, vanaf dat moment konden we erheen gaan wanneer we wilden, en dat hebben we ook gedaan. Zo om de 3 tot 4 uur zijn we bij hem langsgeweest, ook ’s nachts, omdat hij bij ons wel af en toe wat at, en bij de zusters niet. Al met al ereg vermoeiend, maar dat was geen enkel probleem voor ons!!! Dinsdagochtend mochten we hem uiteindelijk mee naar huis nemen, al waren zijn bloedwaardes nog steeds veel te hoog. In het ziekenhuis konden ze echter niets meer voor hem doen, dus nu is het een kwestie van afwachten.... hij is in de afgelopen 2
Boeffie gaat los
Die krabben en garnalen zijn echt helemaal afgekluift dagen redelijk sterk gebleven, maar is nog steeds erg zwak en afwezig. We hebben echt geen idee hoe lang het nog duurt. Soms heeft hij zijn oplevingen, soms zakt hij weer in, het is echt net een achtbaan met al die pieken en dalen. Dan hoop je weer, dan ben je weer bang dat DE beslissing genomen moet worden.... nou ja, voorlopig denken we dat hij nog gelukkig is hier (komt af en toe kopjes geven, eet nog steeds goed, enligt ’s nachts nog steeds bij ons en komt om aandacht vragen), dus kunnen we het nog voor ons uitschuiven. Maar goed, we beseffen ons erg goed dat het niet lang zal duren...
Dat voor de downs... dan nu de ups. Vrijdagavond waren de Boeffies dus aangekomen op het vliegveld, en wat was dat raar zeg.... staan we daar op het vliegveld te wachten, en komen ze door die deur lopen... net alsof je ze gisteren nog gezien hebt, erg bizar! Ze waren helemaal kapot omdat Youri slecht had geslapen in het vliegtuig, hij was niet vervelend geweest, hij sliep gewoon niet! Was wel erg fijn om ze te zien, net alsof we mekaar pas nog gezien hadden... dus
En de rest...
Deze mooie koraal-forel (coral trout, geen idee wat het Nederlandse woord is?) is ook niet lang intact gebleven op dat bord lekker naar huis gereden, waar we op het gemakje op het balkon zijn gaan zitten met een biertje en wijntje erbij, wat hebben we dat gemist zeg!!!!! Dus heerlijk zitten kletsen,, tot ze echt te moe waren en we lekker naar bed gingen. Zaterdag was Youri erg vroeg wakker, dus Sja en Jacq zaten vanaf 4 uur te beppen met een kopje thee, terwijl Youri op de bank in slaap was gevallen weer..... Mars sliep gewoon door, die was echt kapot! Nadat iedereen langzaam aan wakker was geworden, zijn we lekker wezen ontbijten bij de Galleon, was weer zalig! Mars en Sja begrijpen nu waarom ontbijten hier zo fantastisch is.... het weer was ook zalig, dus was echt een perfecte ochtend. Na het eten was Youri weer een beetje ingedut, en gingen we terug naar huis zodat hij zijn middagslaapje kon doen. Wij zijn daarna gelijk weer naar Baloutje gegaan. Toen we terugkwamen lagen Sharon en Youri nog te slapen, en hebben we met zijn 3-tjes lekker op het balkon zitten kletsen met een lekker biertje erbij in de zon... Mars onder een handdoek over zijn borst, want die was binnen een kwartier al bijna verbrand, zo heet was het
God wat is dat heet
Als je goed kijkt zie je de zweetdruppels op zijn voorhoofd... moet wat worden met sterkte 7 over 2 weekjes weer. Nadat de rest van de family wakker was geworden hebben we ons aangekleed, en zijn we heerlijk vis wezen eten. Youri was ook mee uiteraard, en dat ventje bleef ons verbazen. Hij was zo lief en vrolijk, en totaal niet vervelend! Hij heeft de hele avond gespeeld, en dat was zo fijn, want wij konden ook lekker genieten van onze tijd met zijn allen op die manier. Na het eten zijn we weer naar huis gegaan, want Youri moest toch weer naar bed. Lekker op het balkon gaan zitten met wederom een drankje en een goed gesprek, prima geregeld! ’s Avonds nog ff langs Balou, en Youri had het zaterdagavond wel erg zwaar en heeft een tijd gehuild voor hij eindelijk in slaap viel. Is ook niet zo raar natuurlijk. Wij zijn ’s nachts nog een paar keer naar Balou geweest, en waren zondag dus ook helemaal kapot. Zondag hebben we het verder rustig aan gedaan, eerst weer wat lekker wezen ontbijten, en daarna naar het strand gegaan. Het was enorm heet zondag (35 graden) dus de Boeffies waren wel toe aan een beetje afkoeling... op het strand een beete ge-beachballed, maar verder waren we er niet eht bij.
Sharon had het ook naar haar zin
Tsja, Sharon en wijn, wat wil je nog meer! Het werd steeds duidelijker hoe slecht het ging met Balou. Toen het weer tijd was voor Youri zijn slaapje zijn we weer teurg naar huis gegaan, en wij door naar het ziekenhuis. Nadat we zijn teruggekomen zijn we lekker ff Indiaas wezen halen, want Youri lag lekker te slapen. En Marcel nam uiteraard het pittige gerecht wat we al gehoopt hadden.... en hij had het zwaar!!!! De zweetdruppels stonden op zijn voorhoofd, maar hij heetf het wel opgegeten. Als ze terug zijn heeft hij me uitgedaagd om beide sterkte 7 te nemen van het gerecht (hij had nu sterkte 5), dus dat wordt nog een leuke wedstrijd dadelijk, haha!
Verder een beetje veel van hetzelfde: kletsen, drinken, en meer kletsen! Maandagochtend zouden ze vertrekken, dus zijn we vroeg wezen ontbijten. Na het ontbijt hebben we Jacq afgezet bij Baloutje, en hebben Marcel en Sharon ook nog ff gedag gezegd bij hem. Daarna is Jacq daar gebleven, en heb ik Sharon, Marcel en Youri naar het verhuurbedrijf gebracht om hun 4x4 wagen op te halen. Ik ben daarvandaan gelijk teruggereden naar Jacq, waarna de Boeffies op eigen houtje terug zijn gekomen naar ons apartement. Het was toen al aardig laat
Klaar voor vertrek
Echtelijke ruzie..... geworden, en dus besloten we om gezamenlijk bappies te doen, en een makkelijke maaltijd te eten thuis met wat brood en fruit. Na het eten zijn zij dan toch vertrokken, om in ieder geval de stad uit te zijn voordat ze de volgende ochtend in de spits zouden staan. Ze gingen niet ver, en zouden ergens een hotelletje induiken. Wij zijn uiteraard nog naar Balou geweest, en hoorden dat we hem dinsdag mee mochten nemen. Hij zag er een stuk beter uit, maar nog steeds niet geweldig. Maar goed, beter zou hij niet worden en daar werd hij gek van de herrie van de honden.
Dinsdagochtend dus weer vrji genomen, en hem uit het ziekenhuis gehaald. We hadden het idee dat hij het thuis beter zou hebben, en we wilden hem heel graag wat rust gunnen in de laatste dagen van zijn leven. En die gedacht was erg goed! Hij is nu 2 dagen thuis, en hij is nu eigenlijk alerter dan dinsdag. Hij krijgt wel veel medicijnen (voor neiren/ eetlust en tegen misselijkheid) en daarnaast geven wij hem iedere 2 uur een 20 mililiter water (hij moet namelijk 300 ml per dag hebben, en dat drinkt hij zelf
Outback hier we come
Hiermee kun je alles overleven neit). We zijn dus nog steeds erg moe, kunnen nu begrijpen hoe het moet voelen om een baby te hebben en er ’s nachts een paar keer iut te moeten om hem te voeren!!! Maar goed, hij eet goed, is af en toe erg knuffelig, en komt ook geregeld om aandacht vragen. Al kunnen we wel goed zien dat hij het zwaar heeft, ligt voor het overgrote deel maar wat te liggen en voor zich uit te staren... we weten niet waar we goed aan doen, maar vooralsnog lijkt het alsof de weegschaal nog uitslaat naar meer positief dan negatief, maar heo lang nog....
Nou goed, genoeg over Boutje gekletst, ons ventje is erg ziek, maar we merken nog steeds hoe geweldig en hoe lief hij altijd is geweest en nog steeds is, en dat is het beeld dat we bij on smoeten houden al is het wel verschrikkelijk om te beseffen dat hij ons binnenkort gaat verlaten....
Verder is gisteren de Commonwealth Games begonnen hier in melbourne, en dat is te merken... de straten zijn schoon, alle bouwputten zijn klaar of afgedekt, en de stad staat vol met bloembakken.... tsja, de buitenwereld moet de stad mooi vinden
he! Moet wel zeggen dat ik er ook wel van geniet, ben toch ook een beetje ene toerist en moet zeggen dat de stad er echt tiptop uitziet. Het is ook enorm druk, echt te merken dat er zoveel mensen zijn, erg leuk. Het sfeertje is ook gezellig, veel drukte en bedoening op straat, en overal is wel watte beleven. Hier in St Kilda worden dit weekend de marathon en de triathlon gehouden, dus wellicht leuk om ff te gaan koekeloeren, we shall see, eerst maar kijken wat er allemaal met ons ventje gebeurt!
Nou, hier houd ik het ff bij hoor, wellicht niet zo’n leuk verhaal als andere keren, maar het is helaas ff neit anders. Ik hoop binnenkort weer een wat luchtiger verhaal te kunnen delen met jullie....
Tot gauw
Jackie en Robin
Advertisement
Tot: 0.167s; Tpl: 0.016s; cc: 16; qc: 80; dbt: 0.1191s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.4mb
Ernst
non-member comment
Sterkte
Hoi Robin en Jacq, Nou dat is me en verhaal zeg over Balou. Niet leuk , maar wel knap van jullie dat jullie hem zoveel goede zorg geven en dat siert jullie. Meer kun je ook niet doen..... c'est la vie.....zullen we maar zeggen. Ik wens jullie meer plezier en geluk toe voor de komende tijden buiten de dingen die natuurlijk wel goed gaan. Have a nice life en graag tot horens. Groetjes Ernst