De winter is begonnen

---

1 juni, de eerste officiele dag van de winter!!! Tsja, het saaie winter ritme is nog steeds van toepassing. Redelijk frips ’s nachts, maar wel met zalige temperaturen overdag (strak blauwe lucht, geen wind en een graadje of 18). Dus ja, we mogen absoluut niet klagen, al zijn de ochtenden een stuk minder als ik op mijn fietsje door de koude mist (ja ja, mist.... het is al dagen achtereen mistig, terwijl je hier normaal amper mist ziet door de droogte) naar kantoor fiets... en helemaal omdat ik nu mijn handschoenen kwijt ben. Tsja, krijg je ervan he als je na de voetbal ff een paar biertjes gaat doen om de 2e overwinning van het seizoen te vieren in de kroeg!!

Qua werk is het dus allemaal een beetje aangetrokken gelukkig. Vorige week mijn eerste demo gegeven van het andere WMS pakket dat wij leveren, en ging goed gelukkig. Dus weer wat extra kennis erbij, en is nodig omdat het eerdere WMS pakket waar ik veel mee gewerkt heb eigenlijk te kostbaar en complex is voor een kleine markt als Australie. Heb dus veel te weinig demo’s kunnen geven, wat ik dus in de portemonnee voel doordat mijn salaris nu op commissie is gebaseerd. Basis blijft hetzelfde, maar je wil toch allemaal stapjes hoger zetten en die had ik nog niet gedaan doordat het zo moeizaam verloopt. Wel goed nieuws over de commissie trouwens: kreeg een telefoontje van de baas dat die klant waarvoor ik vorig jaar in China zat extra licenties had gekocht voor een kwart miljoen dollar... en daar kreeg ik dus nog commissie over omdat ik op die deal had gewerkt, dus dat was een erg lekker extraatje moet ik zeggen! Nu alleen nog zorgen dat dat ieder kwartaal gebeurt ipv 1x per 9 maanden zoals nu :-S. Nou ja, demo ging dus goed, verder trainingen kunnen regelen van nog 3 anderer producten die we kunnen aanbieden, dus laten we hopen dat het 2e helft van het jaar in dat opzicht beter wordt. Heb een goed gesprek gehad met mijn baas over die andere aanbieding die ik had gekregen, en hem hem eerlijk verteld dat ik absoluut teleurgesteld ben in hoe het de afgelopen 9 maanden is gegaan. Nieuwe baan met hoge verwachtingen en voorspellingen, en uiteindelijk slechts 1x commissie verdiend door een deal waar ik in augustus aan had meegedaan. Daarnaast had ik weinig geleerd doordat we weinig demo’s hadden en weinig klatnen waar we over de vloer kwamen, dus ik kon mijn ‘sales’ technieken niet ontwikkelen in een tempo dat ik had gehoopt/ verwacht. De toekomst ziet er nu echter goed uit, met die 3 trainingen dus gepland en daarnaast Alan die bij een groot aantal prospects over de vloer is geweest, en het er redelijk positief uit ziet qua projecten in de komende maanden. Heb dus besloten het een half jaar aan te kijken, en dan opnieuw te zien wat te doen. Ook aangegevevn dat ons aflopende visum daarin mee speelt. Mocht het eea weer niet naar verwachting lopen, dan verlengen we ons visum niet en gaan we terug naar Europa want dan is er geen reden om hier te blijven (voor carriere niet meer bevorderlijk om hier te blijven dan). Hoop dus dat ik hem duidelijk heb kunnen maken dat er het eea moet veranderen omdat we anders weg zijn over een jaar. heb hem uiteraard niet verteld dat we allaang besloten hebben dat we over een jaar weggaan.... als dat zou zijn zou hij zijn best niet meer doen, en gooi ik de kans weg dat ik via Manhattan word overgeplaatst met een bijdrage in de verhuiskosten.... moet komende maanden dus nog ff geregeld met hem praten om dit punt te verduidelijken, maar de eerste zaadjes zijn geplant zal ik maar zeggen.

Verder begint Jacq het dus idd wat beter naar haar zin te krijgen. Het is nog steeds geen wereldbaan, maar ze verdient er goed geld mee, en daardoor kunnen we nu een stuk ruimer leven. Daarbij kan ze ’s morgens zelf lekker sporten en dingen voor zichzelf doen, en daar is ze momenteel tevreden mee.

Het lopen gaat nog steeds erg lekker, we houden het allebei nog steeds 3x (Jacq) en 2x (ik) in de week vol, waarbij we niet eens meer denken aan de 7 km, maar of het 10 of 11 wordt. We beginnen redelijk fit te worden. Ik had dit vrijdag aan Jacq aangegeven dat die 10 me ook wel wat te makkelijk af begon te gaan, en ik misschien wel 15 wilde proberen. Had ik natuurlijk niet moeten doen, want Jacq kent mij veel te goed en zei dat ik dat nooit binnen het uur kon doen.... tsja, of ik nou wilde of niet die uitdaging kon ik gewoon niet negeren. Heel vervelend als je zo competitief bent in sporten zeg. En zeker omdat we die vrijdagavond lekker een hapje waren wezen eten en drinken (in de Melbourne Wine Room, een tent waar we al vaker wat over hadden gehoord en waar ze schijnbaar hele goede wijn hadden en lekker eten. De ingang is in een kroeg, dus we verwachtten er niet teveel van, maar het restaurant zat erachter waar we dus werden heengebracht, en dat was super goed!! Mooie tafellakens, nette bediening en een super menu, met uiteraard lekkere wijntjes... om het gezellige etentje af te maken zijn we nog een koffie wezen doen bij Spuntino, waar uiteraard een sticky (sticky = zoet dessertwijntje) bij moest, en vooruit, omdat het gezellig was nog een.... we zaten lekker binnen bij de open haard, beetje te kletsen, dus waarom niet). Door alle drankjes was ik zaterdagochtend dus niet helemaal fris helaas, maar ja... de ‘challenge’ lag er he... die KAN je gewoon niet negeren.... dus maar gewoon gaan rennen, in mijn hoofd een tijd van 65 minuten aangehouden, met de hoop op het uur. Nou ja, ging niet makkelijk dus was erg verrast om te zien dat ik er 60 minuten en 40 seconden over had gedaan!!! Totdat ik thuiskwam en de afstand namat op mapmyrun.com en bleek dat het slechts 14 km was ipv 15.... dus toch niet gered. Nou ja, blijft een redelijke tijd, en feit dat ik he tniet heb gered betekent dat de uitdaging gewoon op me blijft wachten!!! Die dag wel helemaal kapot, mijn lichaam had een flinke opdonder gehad, en aangezien Jacq ook flink stuk was wezen lopen en we daarna de rest van de dag in de stad waren wezen shoppen waren we helemaal dood ’s avonds. Vielen allebei om 8 uur in slaap op de bank, gezellig op zaterdagavond, haha!!

Wel positief voor de voetbl, want was helemaal fit de volgende dag... op de pijn in mijn benen na van het lopen de dag ervoor dan. Maar goed, beetje opwarmen en het ging wel weer. Had er sowieso weinig zin in, want het was koud, mistig en we moesten tegen een veel te goede tegenstander spelen. Hoewel we de week ervoor wel onze eerste overwinnning hadden geboekt (tegen Albert Park dus, onze rivalen.... een klinkende 2-0 overwinning waarop helemaal nix was af te dingen) en eindelijk van de onderste plaats af waren. Nou goed, wellicht dat de onverschilligheid ons heeft geholpen, want zowaar alweer een zwaarbevochten overwinning behaald tegen de nummer 2! Kortom, in 2 weken tijd van degradatie kandidaat naar hoog in de middenmoot, leuke competitie dus waarin iedereen aan elkaar is gewaagd. Na de wedstrijd zijn we met een grote groep de kroeg ingegaan om de overwinning te vieren, en ook omdat het de laatste wedstrijd was van een van de gasten die weer teruggaat naar de UK. Dat is helaas het verhaal ieder seizoen weer, backpackers die dan hier een tijdje zitten, een aantal wedstrijden meespelen en dan weer vertrekken naar huis. maakt het er niet makkelijker op om een constant team neer te zetten. Nou ja, wel een goede reden om de kroeg in te duiken dus niet teveel klagen!! Bovendien speelde Australie tegen Irak wat live werd uitgezonden, dus was helemaal goed. Was een goede wedstrijd trouwens joh, of zou dat aan de vele jugs bier hebben gelegen die steeds werden neergezet?!?! Hoe je het ook wendt of keert, ze hebben gewonnen wat toch niet verkeerd is aangezien Irak kampioen van Azie is. Helaas daarna op mijn fietsje door het donker terug naar huis, en ben dus ergens mijn handschoenen kwijt geraakt....geen idee waar die dingen gebleven kunnen zijn, meende te herinneren dat ik ze had aangedaan toen ik uit de kroeg kwam, maar kan ook best niet.... in ieder geval was het vanmorgen flink koud op de fiets :-(

Wat is er verder nog gebeurd... ow ja, Marco en Ange zijn naar NL geweest. Weet niet meer precies wanneer eigenlijk, maar we zijn marco gisteravond van het vliegveld wezen ophalen. Ange blijft nog een paar dagen omdat ze met een vriendin naar Londen gaat, maar Marco moest aan zijn dagen/ geld denken (hij werkt hier zoals zoveel anderen als ‘contractor’ wat zoveel betekent dat je eigenlijk als consultant voor jezelf werkt, waarbij je zelf voor alles verantwoordelijk bent zoals een laptop/ tlf/ ziekteverzekering/ etc. maar daarbij wel het salaris krijgt dat normaliter aan je werkgever wordt betaald. Dus als ik voor Manhattan naar een klant zou gaan, kost dat die klant zo’n $200 per uur, en je dan zelf een vast salaris hebt. In het geval van Marco krijgt dat dus zelf (hoewel het geen $200 is maar een stuk minder), en moet hij zijn belasting e.d. afdragen. Probleem is dus o.a. dat hij geen vakantiedagen heeft, dat zit allemaal inbegrepen in zijn uursalaris. Als hij dus niet werkt, krijgt hij dus gewoon helemaal niets, dus vandaar dat hij niet te lang in NL wilde blijven). Maar hij kwam dus gisteren thuis na 2 en half jaar niet in NL te zijn geweest. Hoewel het gesprek kort was (hij was moe dus we hebben hem enkel thuis afgezet en zijn niet naar binnen gegaan) bleek toch wel dat het wel wat met ze gedaan heeft... zij weten dus ook nog steeds niet of ze hier willen blijven of terug willen naar NL, maar na dit bezoekje wordt het denk ik wel wat duidelijker. Ze zijn allebei nog een beetje binnenvetters dus kunnen het niet psies zeggen, maar over een paar weken denk ik dat we er wel een goed gesprek over zullen hebben!!

Nou, dat was het eigenlijk wel weer... zoals ik al zei: rustig en saai wintertempo, maar beloven dat de volgende tripjes geboekt staan dus de smeuige en spannende verhalen gaan er weer aankomen!!!!!!!


Tot snel
JnR

---