Advertisement
Published: January 29th 2011
Edit Blog Post
curral
op de rand van het dorp Zodra je hier een stukje gaat rijden, kom je op steile hellingen en bochtige wegen terecht. Dat is deels wat het eiland interessant maakt, al heeft het daardoor natuurlijk ook wel zijn beperkingen.
Een van de instructeurs in Holmes Place, het sportcentrum waar we regelmatig fitnessen, vindt het jammer dat je altijd maar steil op en neer gaat met de fiets, zelden een lekker stukje vals plat. Hij gaat daarom nog wel eens naar het vaste land om te wielrennen, al fietst hij toch vrijwel ieder weekend met zijn vrienden richting de hoogste pieken hier (1800 m). Toen hij hoorde dat wij in Frankrijk wonen vlak bij de Mont Ventoux, begonnen zijn ogen te glimmen. Al leek de Mont Ventoux hem een te grote uitdaging en zou hij liever eerst de Alpe d'Huez “doen”.
De buschauffeurs die dagelijks al die hellingen moeten trotseren, zijn ware F1 coureurs geworden. Vorige week namen wij een bus naar Curral das Freiras (Nonnendal). Een dorp, gelegen in een vallei op 633 m, omringd door hoge bergen. In de 16e eeuw is daar een klooster gesticht door nonnen, die uit Funchal waren gevlucht voor Franse piraten. Pas in 1959 is er een berijdbare weg naar
curral
indrukwekkende rotspartijen alom dat dorp aangelegd.
Volgens het busschema zou die rit vanuit Funchal een uur en een kwartier moeten duren. Onze chauffeur/coureur deed er echt krap een uur over. En dat had nog een stuk sneller gekund, als er niet in de tunnel vlak voor Curral iets mis ging met de bus. Er klonk ineens een hoop geratel, en de bus minderde flink vaart, om met een gangetje van nog geen 50 km uiteindelijk Curral binnen te sukkelen. Toch te veel gevraagd van de motor, al scheurend over de bochtige bergwegen?
De tocht is een aanrader, tenminste voor wie niet al te zwak van hart is en weinig last van hoogtevrees heeft. Op de top van een van de omringende bergen, de Eira do Serrado, ligt een viersterrenhotel, met natuurlijk een schitterend uitzicht op de vallei waar Curral ligt. De bus rijdt daar speciaal voor naar boven, en weer terug langs dezelfde smalle bergweg, voor hij de tunnel induikt die uitkomt in Curral. Het mooist is misschien wel om uit de stappen op die top en naar Curral te wandelen. Geen moeilijke tocht, maar wel een zware belasting voor de knieën, dus wij zijn maar in de bus blijven zitten.
De
curral
vanaf het lunchterras ligging van het dorp is prachtig, met hier en daar adembenemende uitzichten. Het dorp zelf is helemaal niets aan. Er zijn veel restaurantjes, want ze leven er van toeristen. Verder leven ze er van wat het land hen biedt, en dat zijn voornamelijk kastanjes. Daar wordt van alles gemaakt: een zoetig brood, kastanjelikeur, salades, soepen, omeletten enz. In Funchal kun je bij diverse stalletjes aan de boulevard gepofte kastanjes uit Curral kopen.
Rondom het dorp zijn ook wijngaarden waar de druiven voor de madeirawijn groeien.
En dat is het dan wel. De tocht is echt de voornaamste reden om naar het dorp te gaan.
Wij hebben rondgelopen, foto's gemaakt, geluncht, en hebben ons leven toen weer toevertrouwd aan een buschauffeur. Deze reed zo mogelijk nog harder en scherper dan de chauffeur op de heenweg. Maar dat kan natuurlijk ook komen omdat we nu naar beneden gingen. In ieder geval waren we ruim binnen het uur in Funchal.
We leven hier eigenlijk net als we dat de rest van het jaar in onze Provençaalse dorp doen. Want drie maanden vakantie vieren, dat is niet te doen zeg. Dus we hebben een ritme ontwikkeld waar we ons allebei in kunnen vinden.
eira do serrado
gezien vanuit de bus Paul houdt zijn websites bij en doet de beurs. Ik hou mijn contacten bij en de flat (!). We sporten twee keer per week. Paul heeft zijn saxles op woensdag. De eerste paar keer ben ik meegegaan, maar de laatste keer ben ik lekker gaan fitnessen. Misschien over een week of twee dat ik weer meega en een videootje maak.
Ik moest door de stromende regen, want net die dag en de dag ervoor hing er een diepe depressie boven Madeira en het water viel met bakken uit de hemel. Het was maar goed dat ze de laatste tijd zo ijverig de kanalen aan het schoonmaken en uitdiepen waren, want die kregen het weer flink voor de kiezen. Het is ongelooflijk wat er dan weer aan grind en stenen en rotsblokken meekomt. Over een paar duizend jaar is Madeira twee keer zo laag en ook twee keer zo breed geworden. Want het grind en de rotsen uit de uitgediepte kanalen wordt nog steeds over het strand uitgestort en het lijkt of de haven steeds smaller wordt. Wel dieper. Want ook daar zijn ze aan het baggeren.
Ik ga vaak 's morgens voor het ontbijt naar de supermarkt. Die is
hier vlak bij onder een winkelcentrum tegenover de markt. Die heet Pingo Doce (zoete druppel) en daar is Ahold mede-eigenaar van. Dat is niet de reden dat ik er vaak kom. Ik wist dat niet eens tot vandaag, toen ik aan het zoeken was naar de oorsprong van de naam. Ik kom er graag omdat ze een goed assortiment hebben en de prijzen laag zijn.
Bovendien hebben ze er een heel aardige slager.
In het begin had ik geen idee dat zo'n man Engels zou spreken, dus de eerste keer dat ik er halfom gehakt kocht, had ik intensief de kaartjes bij de diverse soorten gehakt bestudeerd, en toen deed ik mijn bestelling. Een beetje vragend, want je weet maar nooit. Bovendien is de uitspraak van het Portugees toch wel heel speciaal.
Maar iedereen om me heen, inclusief de slager, knikte goedkeurend naar me.
Bij de slagerij werken ze met metalen handschoenen aan de hand die niet snijdt. Zoiets heb ik nog nooit gezien. En natuurlijk doen ze een plastic handschoen aan voor ze het vlees aanraken. Schoon volkje die Portugezen, hun toiletten zien er ook altijd prima uit en ze stinken nooit. Zelfs de openbare zelden of nooit.
Later
sneeuw!!!
op de hoge bergen gezien vanaf de boulevard in funchal bleek overigens dat de slager, of in ieder geval een van hen, uitstekend Engels sprak. Ik stond aan de toonbank en de Portugees naast me was klaar, maar hij bedacht zich en wilde toch nog wat hebben. Hij keek naar mij en zei iets in het Portugees. Ik zei dat ik geen Portugees sprak. Tegen de slager zei de man toen iets in de geest van, hoe kun je nou in Portugal geen Portugees spreken. Maar de slager vond dat helemaal geen punt, en riep:
hello, good morning, what a beautiful day! En daarna wilde hij zijn Engels op mij oefenen.
Over het algemeen spreken de meeste mensen hier in Funchal Engels, maar in de supermarkten niet altijd. Dus is het zaak een paar woorden Portugees op te kunnen boeren. Maar dat valt niet mee. Veel woorden ken ik wel, maar de uitspraak blijft een uitdaging, om niet te zeggen, een groot struikelblok. En verstaan is helemaal een kunst, soms lijkt het wel of ze vergeten zijn hun gebit in te doen, zo slist en ssssht het. Maar ze spugen niet. Nee zeg, het zijn de lama's niet.
Vorige week stonden we voor het gebouw van de Nuon van Madeira,
Electricidade da Madeira (EEM). Komt een man naar buiten en die vraagt – in het Engels - of hij ons kan helpen, of we iets willen weten. De koe bij de horens vattend, zei Paul, dat we nieuwsgierig waren hoeveel je hier nou betaalde voor een kWh en zo. De man liep met ons mee naar binnen en zei dat we bij een van de loketten konden vragen. De eerste aan wie we het vroegen verwees ons door naar zijn collega die kennelijk beter Engels sprak. Die was nog even bezig, en terwijl zijn klant naar geld zocht in haar portemonnee, vroeg hij alvast waar we voor kwamen.
Hij leek het leuk te vinden om met ons te praten want hij trok werkelijk alle registers open. Geen foldertjes, zoals we dat gewend zijn in Nederland en Frankrijk, maar wel een allervriendelijkste ambtenaar, die ons alles geduldig uitlegt. Hij printte een paar rekeningen om te laten zien wat het gemiddelde zo'n beetje is per maand, voor een koppel zoals wij. We zagen dat de kWh-prijs hier op Nederlands niveau ligt, hoger dus dan in Frankrijk. Maar ja daar wordt de elektriciteit gesubsidieerd, dat scheelt natuurlijk een stuk.
De EEM int ook het luistergeld voor de radio. Kijkgeld bestaat hier kennelijk niet. Een luttel bedragje van ongeveer 2,50/maand. Maar er zijn veel mensen die dit niet willen betalen. En dat kan. Als je de elektriciteitsrekening contant voldoet aan het loket, kun je weigeren het luistergeld te betalen en de ambtenaren kunnen daar niets tegen doen.
Het is maar dat u het weet, zei de man met een grijns. Wat een scheet.
Advertisement
Tot: 0.125s; Tpl: 0.021s; cc: 9; qc: 48; dbt: 0.0565s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb