veldweekverslag/ ff naar huis

---

Maandag: Ondanks dat Elke vanuit Nederland Bona en Issouf op het hart gedrukt had dat maandag een veldwerkdag moet zijn, zitten we toch van 8:30-13:00 bij het CIFOR kantoor te wachten op allerlei bureaucratische, financiële of administratieve onduidelijkheden; schijnt bij Afrika te horen. Aankomst 15:00 in Korsimoro, veel te laat om nog het veld in te gaan. Tijd om de regensimulator te testen na de reparaties van 2 ½ week geleden. Terwijl Siaka en Issouf de spanning van het voor de eerste keer “het apparaat” in werking zien nog nauwelijks verwerkt hebben, gaat Bart al door het lint omdat het niet naar behoren werkt. De op een viltstift gebotvierde drang om iets te slopen wordt in Afrika niet begrepen. Onderzoek en materiaal worden vervloekt; gelukkig is er ’s avonds whisky.

Dinsdag: Siaka wordt 30, Bart en ik hebben nog geen cadeau. Bart wil thuis blijven om de regensimulator te repareren. Ik wil het veld in om te karteren, maar dan blijkt de auto overnight opeens twee lekke banden te hebben gekregen. Met natte rijst geplakt. Nog een halve dag kunnen karteren. ’s Avonds belt Mawgosia dat d’r moeder nog maar enkele dagen heeft en in geval van overlijden mijn steun kan gebruiken.

Woensdag: Begeleiders Elke en Erik zijn ’s nachts uit Nederland overgekomen maar arriveren door autopech pas om 14:00 in het veld. Toch nog enkele nuttige sites afgegaan waaronder een heuveltop waar ik bereik blijkt te hebben en door Gosia op de hoogte gesteld word van het overlijden. Iedereen is zeer begripvol als ik vertel dat ik donderdagnacht een vlucht kan pakken. ’s Avonds krijgen we onder het genot van een biertje en whisky van Erik te horen dat de regensimulatorproblemen met een simpel bijgeleverd klemmetje waarschijnlijk te verhelpen zijn.

Donderdag: Nuttige dag met Erik en Elke in het veld waarbij we alle response units afgegaan zijn. Jammer voor de leergierige Siaka en Issouf dat de voertaal Nederlands is, waardoor hun voornaamste bijdrage het ijverig graven van gaten is. Ze hebben nog nooit meegemaakt dat “un professeur” mee de heuvel beklimt, door struiken struint, zelf gaten wil graven en in z’n handen spuugt om klei te bevochtigen. ’s Avonds met Elke terug naar Ouaga (weer autopech) om bij haar nog tot 00:30 te slapen alvorens naar het vliegveld te gaan. Daar krijg ik te horen dat ik met geen mogelijk mee kan aangezien Royal Air Maroc geen balie heeft op het vliegveld (ter grootte van busstation marnixstraat) waar ik me ticket op zou moeten halen (ondanks dat dit door Gosia’s reisbureau/RAM verzekerd was). Gelukkig had ik ook m’n oorspronkelijke terugvluchtticket bij me (toevallig ook RAM) waarmee het geen probleem was in het vliegtuig te komen.

Vrijdag: Op Schiphol hereniging met Gosia (nog niet met bagage die in Casablanca is blijven hangen). Een weekje steun, troost en liefde. Donderdag ga ik weer terug.

---

Comments

[Maartje]

sterkte Joost!!