Advertisement
Published: April 6th 2012
Edit Blog Post
forsythia
in en rond ons vorige huis ook alles in orde Was ik al niet de knapste in ons dorp, nu ben ik naar de onderste regionen gezakt. Een week geleden kon ik mijn voet niet hoog genoeg optillen om over een rimpeltje in een tapijt te stappen, waardoor ik voorover ben gevallen en met mijn knieën en mijn voorhoofd op de tegelvloer ben gesmakt.
In eerste instantie schrok ik het meest van de val zelf en was ik blij dat ik mijn armen zo hield dat daar niets gebroken is. Er was wel een velletje kapot op mijn voorhoofd en dat onbetekenende wondje bloedde als een rund. Dus dat leek op dat moment het ergste.
Ik had behoorlijk pijn in mijn hoofd en in de knieën, buiten de hartkloppingen van de schrik. Meteen met betadine en gaasjes de wond gedept en al snel kon ik er een gewone pleister opplakken. Toen heb ik een tijdje een ijszak in een washand tegen mijn voorhoofd aan gehouden, want dat begon op te zetten. Ik bedacht dat ik ook nog wat arnika korrels had ergens. Ooit gekregen van een Amerikaanse vriendin, omdat ze de genezing na mijn schildklieroperatie zouden bespoedigen. Of dat ook het geval was, weet ik niet want die schildklier is maar
brug over ouvèze
alles nog kaal, maar wel zonnig een keer weggehaald;-)
Maar goed, van de arnikakorrels heb ik steeds wat genomen en daardoor is de zwelling aardig verminderd. En daarna gesmeerd met arnikagel. Mijn voorhoofd werd natuurlijk toch blauw en de bloeduitstorting zakte met de dag verder naar beneden. Nu zit het vooral naast mijn neus in de ooghoeken en onder mijn ogen. Ik zie er dus niet uit. Leek ik eerst vooral op Worf uit Star Trek, inmiddels ben ik meer iemand die te lang met teveel oogmakeup in de regen heeft gelopen.
Arme Paul, die moet steeds tegen dit misbaksel aankijken.
Afgelopen dinsdag is er weer eens een röntgenfoto gemaakt van mijn linkerheup. Ik heb het laatste jaar steeds meer last van mijn linkerbeen gekregen en de ischias verwarde de boel behoorlijk. Maar nu was de heup wel erg stijf geworden, vond de huisarts ook, net als de osteo. Vandaar de foto, en ook de val trouwens.
De foto gaf aan dat de artrose heel ver gevorderd is, en de huisarts zei meteen dat dit een heupoperatie werd. Natuurlijk zit ik niet op zo’n operatie en de verdere rompslomp te wachten, maar ik wil toch wel liever van het gekreupel af. De huisarts belde meteen
monica en silvio
bij het huis van zijn ouders, terras vol anthuriums met de orthopedisch chirurg dr. Bean (Flip Mertens), op zijn mobieltje. En die zei, ja mevrouw mollandaise kende hij wel. Hahaha, ik ben zo’n beetje vaste klant bij hem. Ik kon de volgende dag bij hem terecht om een afspraak voor een operatie te maken.
Vandaag ben ik bij dr. Bean geweest, in de kliniek in Orange, en de operatie is gepland op 10 mei. Het had ook al volgende week gekund (wachtlijsten, wat is dat?), maar wij gaan van 2 tot 6 mei naar Nederland met het vliegtuig, en het leek niet verstandig om zo kort na een operatie met een nieuwe heup een dergelijke reis te maken. Want je weet maar nooit.
Dr. Bean legde zoals hij dat altijd doet, met veel verve en enthousiasme de hele procedure aan ons uit. Een toegewijd arts die nog steeds geen genoeg heeft van al die heup- knie- schouder- en andere operaties.
In principe moet ik op een week in de kliniek rekenen, maar als ik me goed voel, geen pijn heb en aardig kan lopen, mag ik ook eerder naar huis. Ik heb van de week twee mensen gesproken die van dr. Bean kort geleden een nieuwe heup
pronkkamer van silvio's ouders
helemaal vol met flessen drank, vooral whisky hebben gekregen en die waren allebei na drie dagen weer thuis. Dat zie ik ook wel zitten. Maar we kijken wel hoe het gaat. Ik zal hoe dan ook blij zijn dat er weer vooruitgang in zit, in plaats van alsmaar meer pijn en slechter lopen, zitten en slapen..
In ieder geval kan ik gewoon naar huis en daar revalideren, met een steuntje van een andere Vlaming, mijn fysio en osteo.. En van Paul uiteraard. Die zal toch wat hand- en spandiensten moeten verlenen. Gelukkig dat we nu in een makkelijk huis wonen, alles gelijkvloers, en dat we ook een afwasmachine hebben! Alleen moet hij ook mijn taak overnemen bij de nieuwe bewoners van ons oude huis, want daar moet het zwembad onderhouden worden. Gelukkig hoeft dat in het begin nog niet al te fanatiek. En tegen de tijd dat dat wel moet, ben ik vast al in staat het over te nemen en kan ik ook lekker zwemmen. Goeie therapie:-)
En op een gegeven moment kunnen de krukken gelukkig ook in de opslag:-)
Van een vriendin hier had ik twee krukken te leen gekregen, en er eentje meegenomen naar Madeira. Maar in Funchal heb ik na een paar
monica en haar kinderen
ik moest steeds lachen om dat apenkopje van die kleine dagen een andere gekocht, eentje die helemaal om de onderarm zit, waardoor je hem af en toe los kunt laten, bijvoorbeeld om iets af te rekenen, zonder dat ie meteen op de grond kukelt. Die kruk heb ik daar achtergelaten, omdat ik het lastig vond met twee krukken te reizen. Ik dacht er makkelijk zo-eentje hier te kopen. Maar op het internet zag ik dat dat soort bijna niet te vinden is hier. In Nederland wel, maar erg duur.: http://mooi-gezond.twenga.nl/medische-krukken.html#hx=1&s=5&c=2066d&page=1
Toch eerst maar verder gekeken hier. In Vaison zit een winkel met medische hulpmiddelen. Daar hadden ze toch alleen de open soort. Nee, zei de dame toen ik naar de gesloten soort vroeg, dat bestaat niet in Frankrijk! Toen ik zei dat ik verder ging kijken beweerde ze ook nog dat zij de enige waren in Vaison waar je krukken kon krijgen.
Bij de apotheek vroeg ik ernaar, en daar belden ze meteen met hun krukkenleverancier en die vertelde dat er eentje in de catalogus stond die ik ter plekke kon inkijken. En ja hoor, daar was de kruk die ik zocht! Een stuk duurder dan in Funchal. Daar betaalde ik 5,60. In Vaison kostte hij 17,50. Daar had ik
dozen en andere rommel
het meeste is inmiddels opgeruimd wel een iets degelijker geval voor. Maar omdat ik een briefje van de dokter had, hoefde ik maar 5,20 te betalen. Wat een verschillen. De goedkoopste enkele kruk in Nederland vond ik voor 26,50 bij de Vegro thuiszorgwinkel.
Inmiddels heb ik zijn maatje ook besteld, want na de operatie moet ik me in eerste instantie met twee krukken verplaatsen.
Door al dit gedoe, ligt Funchal al weer ver achter ons. De laatste dagen daar waren we voornamelijk druk bezig met afscheid nemen van iedereen. Op zondag werden we nog uitgenodigd bij Monica en Silvio thuis in Machico. Daar wonen ze nog steeds bij zijn ouders. Nu met twee kinderen, pfff, zij liever dan ik. Ze kwamen ons ophalen en we hebben daar een leuke middag doorgebracht met een soort high tea. Toen we zeiden dat we om een uur of acht wel naar huis wilden, stelde Monica ons nog voor om een hap eten te maken. Maar na alle koekjes, kaasjes en vooral de eigengemaakte drankjes van de vader van Silvio hadden we het even helemaal gehad. Dus het hele spul weer in de auto om ons terug te brengen naar Funchal.
Op maandag nog wat gefitnesst en afscheid
genomen van iedereen in het sportcentrum. Vervolgens een kleine, maar aangename lunch met Igor gehad. En toen de koffers ingepakt en afscheid genomen van Adriana, de zus van onze huisbazin, die alles wat de verhuur betreft regelt.
Op dinsdagochtend nog even koffie gedronken bij Opan en ook daar van iedereen hartelijk afscheid genomen.
In ons nieuwe huis was alles oké. Geen waterleidingen of -meters kapot gevroren, geen lekkages, en het huis lekker warm, want de buren hadden de elektra aangezet.
We hadden toch een grotere bende achtergelaten dan we dachten. De woonkamer stond nog vol dozen en tuinmeubelen en de keuken vol oningeruimd servies. Maar de volgende dag hebben we om te beginnen de leuke rooie Ikea bank in elkaar gezet. Daarna alle tuinmeubelen naar buiten, boodschappen gedaan, de post opgehaald en wat dozen uitgepakt. En zo voort. Iedere dag een paar dozen ruimen, de satellietschotel is geinstalleerd, de buitenkast staat en is gevuld.
We hadden voor half mei een housewarming gepland. In het Frans heet dat
la pendaison de crémaillère. Ofwel het ophangen van de haak voor de kookketel, zoals dat vroeger in de grote open haard in de keuken gedaan werd, als het huis klaar was.
Maar dat moeten we maar even uitstellen tot juni of juli, want half mei zal ik nog niet veel waard zijn. Niet erg, zo hebben we gewoon wat meer tijd om alles weg te ruimen, de keukendeurtjes te schilderen, en misschien ook al de luiken, en nog meer kleine klusjes te doen die op ons liggen te wachten.
Advertisement
Tot: 0.081s; Tpl: 0.014s; cc: 12; qc: 29; dbt: 0.0397s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb