COMING SOON HOUSE ADVERTISING ads_leader
Isla blablabla
Vanuit hier voor julie allemaal: Prettige kerstdagen en een hééél gelukkig nieuw jaar! Ola Muchachos!
Onze laatste update vanuit Centraal Amerika en wel vanuit Panama want op vrijdag de 22ste vliegen we naar Chille om daar kerst en nieuw jaar te vieren!
De laatste dagen in Costa Rica verliepen wat minder voor zieke Denise... Alles wat ik at kwam er met dezelfde vaart aan beide kanten uit (jullie mogen zelf bedenken hoe dat dan eruit ziet...) en ´t enige wat ik heel goed kon was in bed liggen. Waarschijnlijk iets verkeerds gegeten?? Na twee dagen was ik het behoorlijk zat (en Job natuurlijk ook....) en zijn we met een halfzieke Denise naar Bocas del Toro (een eilandengroep in het noorden van Panama wat bestaat uit meerdere Nationale Parken) vertrokken. In een nieuw en schoon hostel kon Denise nog wel ff verder ziek zijn! Tijdens het tukje ging Job het strand van Bocas del Drago bezoeken (mooi, schoon strandje met helemaal niemand, ooooh whats new???) en tja... wat kun je nog meer doen dan rondjes varen en naar de kleine eilandjes eromheen gaan waaronder Isla Bastimentos. Om eerlijk te zijn hebben we nog nooit zo'n smerig eiland gezien!! Overal afval en smerigheid (ja, er was vorige week een storm en daarom...... maar natuurlijk!!!).
De mooie schone huisjes waren ook niet echt om over naar huis te schrijven, als we nu nog geen dengue fever krijgen dan weet ik het ook niet meer! Gelukkig wel een leuk onderkomen gevonden met een mooie porch met uitkijk op het geweldige dorpje.....en een mooi strand 'ontdekt'. Er was namelijk ook een mooie kant van het eiland, alleen moest je daarvoor wel een half uurtje door de modder lopen! Na (weer) een dag regen komt een dag zon dus een mooie dag om een bootje met kapitein te huren en een tochtje te maken met onze nieuwe vrinden
Ombi, Alex and Robbert . De eerste stop is... Dolphin bay!! En eerlijk is eerlijk, dolfijnen waren er zeker, heel bijzonder! De ene keer 4 meter van onze boot vandaan en dan weer 10 meter verderop, Denise haar dag kon al niet meer stuk! Daarna op zoek naar een mooi snorkel plekje..... nou ja mooi.... bijna geen koraal te bekennen en maar 25 mensen op een oppervlak van 10 vierkante meter. Van ecotourisme en behoud van natuurschoon hebben ze volgens ons hier nog niets gehoord! Job kon zich nog wel even 10 minuutjes vermaken maar al snel gingen we
naar onze volgende bestemming; Red Frog beach! Als echte touristen de coolbox mee (inclusief lekkers) en een heerlijke versnapering op een soort van strandje genuttigd al hadden we iets meer strand verwacht.... Maar wederom bleek er een storm te zijn geweest en het halve strand was echt gewoon weggeslagen, leuk man, beetje zwemmen en ondertussen hele bomen ontwijken die nog in het water drijven! Gelukkig vertelde onze taxi/bootchauffeur na een minuut of 45 dat er een mooi stuk strand een stukje verderop lag... Ok bedankt! Dus daar nog ff gaan chillen en zwemmen in de golven om de dag te beeindigen.
Genoeg strand en zee gezien, vandaar dat we besluiten naar Boquete te vertrekken, een leuk pitoresque bergdorpje dichtbij (hoe kan het ook anders) een National Park. De volgende morgen vertrokken we om 8 uur vol goede moed een 3,5 uur durende busreis naar Cerro Punta aan de andere kant van de Vulkaan om daar onze hike terug naar Boquete te beginnen. Deze Quetzal trek zit volgens de Lonely Planet vol met allerlei exotische dieren en vele Quetzalvogels die je vooral ziet als het heeft geregend. Mooi dachten wij, dan is die regen toch nog ergens goed voor! Om
Riviertje
Hier eindigt het pad toch echt in dit kniediepe ijskoude woeste kolkende met krokodillen bezaaide riviertje! 13u bereikten wij het Ranger Station waar we onze 'echte' hike starten die zo'n vier uur zou duren. Het begin viel nog mee, maar na een uurtje werd het toch wel erg modderig en die vogels waren ook nergens te bekennen.... Vol goede moed liepen we door om vervolgens nog geen vogels te zien! Het pad werd steeds drassiger dat ons ook nog uiteindelijk naar een rivier bracht zonder brug! En het had wat geregend, dus geen laag water en een lichtelijke stroming was aanwezig (mooi om te raften, maar om in over te steken wat minder...). Er was echter geen andere optie, dus schoentjes uit en oversteken maar! IJSKOUD water, maar de overkant is behaald en uiteindelijk het Ranger Station ook die ons vertelde dat we nog een half uurtje moesten lopen om een collectivo te vinden die ons naar het centrum van Boquete bracht. Na een half uur kwam er een vriendelijke meneer langs met een pickup en dat vonden wij allang collectivo genoeg! Achterin met een vaart van 80 km per uur (op een lichtelijk slingerweggetje) leek het alsof wij in een achtbaan zaten met zo nu en dan een
'voelde jij de bodem van de auto nog?' aktie....
Maar gelukkig waren we voor het donker veilig weer terug in het hostel voor een lekkere warme douche (Dit hostel wat trouwens is ingericht door en voor bejaarden, we moesten ons echt bedwingen om niet iedere keer als we gingen slapen
weltrusten oma!!! te roepen...). Sorry oma's....
Omdat we er toch een beetje in zitten en omdat Job nog niet genoeg heeft van al het moois besluiten we om terug te gaan naar Costa Rica voor het National Park 'Corcovado'. Denise besluit om het dit keer maar een keertje te laten schieten en geniet lekker van haar boekje! Dus ga ik dan maar gewapend met de tent (en alles wat we eigenlijk bij ons hebben voor het hiken...). Een gids is natuurlijk niet nodig en dat merk je als je gelijk het eerste ¨stempelpunt¨ mist waar je je moet inschrijven! Gelukkig was deze meneer zo vriendelijk om met een boos gezicht achter me aan te rennen en te zeggen dat het pad ergens anders begon! Ik was alleen maar een mooie rooie papagaai aan het fotograferen... echt! Verder was het inderdaad niet echt nodig en wat riviertjes en menig monkey, racoon en papagaaien verder kwam
Corcovado National park
Papagaaien zijn hier genoeg! ik aan bij het rangerstation. Geweldig ergens halverwege in de jungle. Dus... tentje opzetten en diertjes kijken, het begon al eind van de middag te worden dus dan begint de pret. Ze zeggen dat er hier tapirs (kruising olifant/paard?) en zelfs jaguars en andere katachtigen zitten! Jammer dat ik die dan net niet gezien heb. Zelfs niet toen ik 's nachts met een paar de jungle in ben gegaan om ze te gaan zoeken, maar vervolgens verdwaal en ineens heel ergens anders uit kom dan verwacht! Wel heerlijk geslapen daarna met het geluid van de jungle plus duizende sterren boven je hoofd! ´s Morgens wel weer vroeg op om de rivieren op het juiste moment (eb) over te steken! Daarna lekker rustig over strand en door bos weer terug. Eigenlijk weinig meer gezien dan geweldige stranden en grote rode papagaaien! Een aanrader deze hike!
Vervolgens via David (waar we in een helemaal tot in de puntjes PAARS Hostel hebben geslapen) naar Panama City.
Heel aparte stad, waar de wolkenkrabbers naast de krottenwijken staan! Het ene moment loop je door een verlaten achterbuurt, en vervolgens in een enorm drukke winkelstraat waar je echt alles kunt kopen wat je maar wilt!
Panama Kanaal
Een mooi stukje vakwerk van 80 km lang! Made in 1913! Hier kwamen we ook onze
oude vrienden Dirkjan en Marieke uit Zwolle 'toevallig' tegen waarmee we nog even het alombekende Panama Canal hebben bezocht! Toch een mooi kunstje geflikt hier bijna 100 jaar geleden!
Hier enkele feiten:
Het Panamakanaal is een ruim 81 km lang kanaal door de landengte van Panama. Het bijzondere aan het Panamakanaal is dat het schip als het ware over de bergrug geheveld wordt. De Atlantische Oceaan en de Stille Oceaan zitten niet geheel op het zelfde niveau, maar het Gatun-meer in Panama is hoger dan beide (ca. 26 meter boven zeeniveau). Het verbindt de Atlantische Oceaan met de Grote Oceaan. Het kanaal is een belangrijke ader in het intercontinentale transport. Het voordeel van dit kanaal is dat men niet meer helemaal om Zuid-Amerika heen hoeft te varen, wat ongeveer een zestig dagen vaartijd scheelt. Het Panamakanaal varieert in breedte tussen de 70 en 300 meter. De sluizen zijn 33,53 meter breed. Er kunnen schepen geschut worden met een maximale breedte van 32,3 meter. Het kanaal is tevens de scheiding van de Noord- en Zuid-Amerikaanse continenten. Staatkundig ligt Panama in Noord-Amerika (waartoe Centraal-Amerika behoort). Het Panamakanaal is de enige plek ter wereld waar de kapitein het gezag over zijn schip moet overdragen tijdens de passage.
Wil je meer weten over het Panama kanaal check dan:
Panama kanaal Nou, daar zijn wij dus geweest.....
Genoeg stad gezien, op naar de schone natuur van de San Blas eilanden en hun Kuna cultuur. De reis erheen begon al vol spanning en avontuur. In totaal zou het zo'n vier uurtjes duren voordat wij konden genieten van zon, zee en strand mits het niet zo hard ging regenen... De eerste paar uurtjes verliepen dan ook vlekkeloos totdat de weg zich ontpopte in 1 grote glijbaan! Naar beneden was al moeilijk, dus omhoog helemaal! Met flink veel gas geven wat uiteindelijk resulteert in flink veel rook bij de motor komen we omhoog... Een maal omhoog gekomen blijkt dat we gewoon weer naar beneden moeten, maar dat we moeten wachten op een andere auto vol met (dronken??) locale mannen (en nog een vrouw + kind). Ze kwamen niet heel soepel omhoog en onze chauffeur was niet de
Casco Antiguo
Het ¨oude¨ gedeelte van Panama City beroerste om ze te helpen. Al met al waren er een aantal 'mooie wegen' omhoog en naar beneden en het eindigde in de zogenaamde
Iguana hill. Er werd ons aangeraden om toch maar even uit de auto te stappen... Lekker met de voetjes in de klei en lopen maar! Al deed onze chauffeur mooie pogingen en heeft hij verschillende technieken in huis, al met al leek het erop dat hij het niet ging redden... Maar geluk zit in een klein hoekje en na een minuut of 15 kwam er een mooie bulldozer aan om de auto naar boven te slepen!
Dus na ongeveer 6 uur waren we na nog een boottochtje op de plaats van bestemming, de San Blas eilanden! We hadden ons voorbereid op een paar dagen slapen in een hangmat, maar er stond zowaar een bed in onze 'hotelkamer'. Helaas moesten we douche en toilet delen met de rest van de familie, voor zover we die gingen gebruiken! Want inderdaad, we wisten dat het een weekje primitief zou zijn, maar dit was echt back to basic (big brother zou er nog wat van kunnen leren!). Een mooi hutje boven de zee was onze
w.zee en tevens onze douche.
Onderweg
Na 6 keer proberen, hulp uit onverwachte hoek! Alvorens de douche moesten we wel een bak met water pakken uit de grote ton, want waterleidingen kennen ze niet op ons eiland.... Dus...
Maar.... na een lekkere lunch en een tour naar twee andere eilanden vergeten we de rest al snel en kijken we onze ogen uit! Het centrale dord van de Kuna´s bestaat eigenlijk uit 4 kleine eilandjes die allemaal hun eigen regels en ¨opperhoofd¨ of ¨chief¨ hebben. Iedere avond om 6 uur komt het dorp bijeen om te debateren over de gang van zaken en om te socialisen met elkaar, de ¨chiefs¨ liggen dan centraal in een hangmat terwijl de rest van het dorp daar als een arena omheen zit. Zo moet er ook gevraagd worden of ze naar de grote stad mogen. Want aangezien de San Blas eilanden geen belasting betalen aan Panama zijn ze een op zichzelf staande gemeenschap en hebben ze een soort paspoort nodig om hun land te verlaten!
De mensen hier zijn erg vriendelijk en de vrouwen zijn prachtig traditioneel gekleed tot in de puntjes! Versieringen om hun armen en benen, een gouden ring door hun neus, speciaal gemaakte blouses met 'molas', kuna kettingen, armbandjes en oorbellen en niet te vergeten een
Back to basic
Sommige dingen ga je toch missen, bijvoorbeeld een mooie witte WC, in plaats daarvan gebruiken we deze voor 5 dagen! hoofddoek om hun kort geknipte haar. Dit heeft allemaal te maken met het ¨vrouw¨zijn en vanaf hun 15de worden alle meisjes in 4 perdioden kort geknipt om zo hun te laten zien dat ze vrouw zijn geworden! Een hele eer! Maar ze staan wel open voor verandering en je ziet ook wat ¨stadsmeisjes¨ die het weer laten groeien! Maar de traditie blijft!
De volgende dag is het tijd om meer moois in de omgeving te ontdekken! Met een heuze zeilpunter (!) varen we naar een nabij gelegen eilandje om de ochtend in de zon te spenderen, te zwemmen en te snorkelen en dat op een eiland waar niemand anders is behalve één palmboom en een klein huisje, heerlijk!
Dag drie brengt ons naar nog meer (bijna) onbewoonde eilandjes! Hier komen de San Blas echt tot hun recht want het zijn echt de azuur/ turquoise blauwe wateren met de Parelwitte stranden. Na een bootrit op ietwat onrustig water bereiken we een eilandje met het blauwste water wat we ooit hebben gezien, WAUW! hier kunnen we wel wat daagjes
drink met je billen bloot, melk uit een kokosnoot! zingen!
Terwijl Denise het strand aan het verkennen is met haar
rug, duik ik nog met mijn snorkeltje in de wondere wereld van het koraal en de vissen! Wat wil je nog meer? Nou, misschien nog wat eten? Geen zorgen, dat vangen we wel even voor je en binnen No Time hebben we een kreeft, die ik net nog door mijn snorkeltje zag, op ons bord! Beetje zand eraan maar ach, kniesoor die daarop let!
Maar na 4 dagen vis en rijst gaan we toch maar weer eens richting bewoonde wereld aan!
Als dank krijgen we nog een speciaal voor ons (uhuh) bedachte afscheidsdans, geweldig! Heel speciaal allemaal en geweldig om te zien dat je toch zo dichtbij een lang bewaarde cultuur kunt komen!
Als het goed is vliegen we straks de 22ste richting Chili om vervolgens met de bus naar Mendoza (Argentinie) te gaan om daar kerst en oud en nieuw te vieren. En daarmee zit ons Centraal Amerika avontuur erop en kan het Zuid Amerika avontuur beginnen! We hebben er alweer zin in, maar eerst even een paar weken op een plek blijven om zo weer een beetje tot rust te komen! Even de vele indrukken verwerken.
Hier nog wat extra
FOTO'S en voor diegene die we
Kuna Culture II
Speciale dans ter afscheid van ons. niet meer spreken voor die tijd alvast het volgende!
Een hele fijne witte kerst en een geweldig nieuw jaar!
COMING SOON HOUSE ADVERTISING ads_leader_blog_bottom
Tot: 0.099s; Tpl: 0.017s; cc: 12; qc: 23; dbt: 0.0318s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
De Mannen
non-member comment
2-0 ... 3-3
Ja, ja, je moet ook gewoon vliegen naar San Blas, ipv met een bus, jullie knieperige hollanders!!! Ik ben bang dat jullie de mooiste stad in de Amerika's missen. Cartagena is echt iets voor jullie! Maar die traditionele KUNA kledingdracht van Denise ziet er ook wel geinig uit! Later Dirk Jan