CUBA nov 2001

---

CUBA


4 NOVEMBER T/M 21 NOVEMBER 2001

Zondag 4 november 2001.

Joepie, eindelijk naar CUBA.
Cees is zo lief om ons op zijn vrije zondag, om 6.00 uur, naar Schiphol te brengen.
We gaan met onze auto.
Brigit en Marieke verzorgen weer onze beestjes.
Alles is geregeld!!
We zijn ruim op tijd bij de incheckbalie omdat onze paspoorten geen ½ jaar meer geldig zijn maar 5 maanden, kan dit problemen op leveren.
In het ergste geval moeten we dan bij de Marechaussee een nieuw paspoort halen.
Maar zo ver komen we niet!!
In vertrekhal 3 bij balie 21 worden we ontvangen door een grondstewardes van Martinair met de vraag: Waar vliegen jullie heen? Havana.
Dan kunnen jullie niet inchecken want er raast een orkaan richting cuba.
De crew is aan het vergaderen wat te doen maar uiteindelijk wordt de vlucht 24 uur uitgesteld.
Daar sta je dan!
Cees is al terug naar huis.
We besluiten de koffers in een kluis te zetten en maar proberen met de trein naar huis te gaan.
Onderweg naar de kluis komen we Ludo en zijn vrouw (van de tennisbaan) tegen. Zij hebben iemand afgezet op Schiphol en wilden net naar huis gaan.
Perfect! Wij kunnen meerijden en al met al zijn we om 10.00 uur weer thuis.
Gek gevoel. We hadden deze dag anders gepland. Er is niets meer in de koelkast .
Jan gaat de boeiborden schilderen die de aannemer zaterdag vernieuwd heeft en ik heb de kelder opgeruimd.
Dat moest al een tijd gebeuren en je bent in zo’n bui van ’flikker alles maar weg wat je niet gebruikt’.
Cees kwam nog langs toen hij op zijn e-mail las dat wij weer thuis waren.
Om 18.00 uur moeten we Martinair weer bellen maar ze weten nog steeds niets.
We krijgen het advies om morgenochtend om 5.00 uur te bellen.


Maandag 5 november 2001.

Om 5 uur loopt de wekker af.
MartinAir bellen en de vlucht gaat definitief door.
Deze keer gaan we met de trein naar Schiphol want we hebben geen koffers te dragen.
Cees wilde ons wel naar Schiphol brengen maar het is nu maandag en de treinen rijden weer en je weet het nooit met de files.
Om 8.30 uur checken we in.
Alles gaat goed en we hoeven geen nieuwe paspoorten te halen.
Om 10.20 uur stijgen we op.
We lezen het AD en de Telegraaf en er staat in dat er 600.000 Cubanen geëvacueerd zijn voor orkaan Michelle.
Onze planning schuift ook op.
Eerst waren we van plan om Havana te bezoeken maar nu bezoeken we Havana wel als we terug gaan.
We moeten op tijd in Cienfuegos zijn waar we Udo ontmoeten ergens op een terrasje.
Dit wordt nog vervolgd of dat het ook werkelijk gelukt is.
Nu eerst 10 uur en 20 minuten vliegen naar Havana, we vliegen inmiddels ten hoogte van Spanje.
Het is een rustige vlucht en stralend mooi weer, al zie je niet veel boven de wolken.
Om 15.10 uur landen we in Havana.
Het is 25 graden.
Met de taxi gaan we naar Hotel Bello Caribe.
Dit is niet volgens afspraak want we zouden opgehaald worden, maar het taxigeld krijgen we terug wordt ons verteld. (dit is ook gebeurd).
Wat het eerste opvalt in Cuba zijn de prachtige oude Amerikaanse “bakken”.
Het is niet druk op de weg we zien veel omgewaaide bomen en takken maar het wordt allemaal al opgeruimd.
Ons hotel ziet er leuk uit.
Jan regelt een auto (hier in het hotel) en ik regel een kamer. Alles oke!
We rijden met de auto naar Havana, via Plaza de la Revolution naar het oude centrum. Het is net of je door een museum loopt. Schitterende gebouwen en auto’s.
Het moet wel snel opgeknapt worden anders stort alles in.
De Cubanen zijn erg vriendelijk.
Om 18.00 uur is het pik donker want door de orkaan brandt er nergens licht.
De terug tocht naar het hotel is een ramp.
Na 100x vragen zijn we om 19.30 uur in het hotel terug.
Water is er alleen om 20.00 uur en wel 40 minuten lang.
Het water komt te laat maar we kunnen snel even douchen.
Daarna eten we in hotel iets, het was geen goede keus, (mijn schuld) maar zo’n eerste dag moet ik altijd even “inkomen”.
Ik zit dit te schrijven op de toiletpot want de douchelamp is de enige lamp die het doet. Knap lastig maar wel echt Cuba! Om 21.30 uur liggen we op een oor.


Dinsdag 6 november 2001.

Lekker geslapen. Er was zelfs water vanochtend. Na een slecht diner was het ontbijt redelijk. Er staat hetzelfde als bij het diner. Patat en pizza.
Bij de receptie vragen we een reservering te maken voor de nachten 6 en 7 november in Vinales.
De dame was niet erg enthousiast en via een reserveringsburo vertelt ze dat alle hotels vol geboekt zijn. Dat is balen. (Later hoorde we dat er een salsafestival is).
We kopen een telefoonkaart en gaan zelf de hotels bellen.
In San Diego de los Banos kunnen we slapen.
Dit ligt wel een eind van Vinales af maar is het dichtstbijzijnde hotel. (70 km).
Onze eerste stop die dag is Las Terrazas.
Dit dorpje aan een meer (San Juan de los Banos) ligt in het beschermde natuurgebied Sierra del Rosarion.
In 1971 werden er huizen gebouwd in het kader van een herbebossingsprogramma.
Las Terrazas is het eerste onderzoeksproject van ecotoerisme in Cuba.
We bezoeken in het gebied een oude koffieplantage en wandelen een stuk de berg op.
Wij nemen een duik in de warmwaterbronnen van San Juan de los Banos en laten ons verwennen door een kletterende waterval.
Helaas verliest Jan zijn horloge, een Zwitsers stel helpt ons nog met zoeken maar het is onbegonnen werk. Jammer.
De parkwachter vraagt of er een klein meisje mee mag rijden naar het dorp. Zij heeft een pannetje eten bij zich. Natuurlijk nemen wij het meisje mee.
Verder op drinken we koffie op een andere plantage, je kan je lepel recht op in je kopje zetten, zelfs met suiker (welke weer stijf staat van de mieren) krijg je je lepeltje niet krom.
We gaan weer verder. Veel Cubanen hebben geen auto en staan overal langs de weg te liften.
Richting Soroa nemen we nog een vrouw mee en ik krijg een sinasappel en een mandarijn. Met handen en voeten begrijpen we elkaar.
In Soroa hebben we flink gewandeld naar een prachtig uitkijkpunt.
Boven op de berg hebben we een sinaasappel gegeten van een jongen die daar stond. Heerlijk zoete sinasappels. Na een hele afdaling kopen we bij een man sambaballen.
We gaan weer verder en daar staat dat zelfde vrouwtje te liften en we nemen haar maar weer mee. Toen zij uit stapte stapte er gelijk weer een in. Ik wilde dit niet maar de mensen zijn wel blij met een lift.
Deze jongen werkt in een tabaksplantage en laat zijn identiteitskaart zien en hij probeerde met ons te praten. We vertellen waar we heen willen en hij wijst de weg.
Een weg die wij nooit hadden gevonden.
Onderweg ziet hij een vriend staan en vraagt of hij ook mee mag rijden.
Dit blijkt achteraf niet zo’n goed idee want de telelens is weg en Jan zijn zwembroek ook. We zitten in de rimboe.
We moeten de weg weer vragen , want van borden en wegwijzers hebben ze nog nooit gehoord.

De dame aan wie wij de weg vragen, vraagt of zij mee mag rijden, we hebben onze buik vol van lifters maar ze zag er betrouwbaar uit en we vinden het zelf nooit.
Dit gaat goed en ze wijst ons het hotel.
Het is een prachtig hotel in een natuurgebied.
We verkennen het dorp, wat niet veel is. Er is een winkel maar er is niets te koop.
De mannen komen met hun ossenwagen terug van het land en de vrouwen zitten in de schommelstoel op de veranda van de huizen.
De huizen hebben een opknapbeurt nodig de verf bladdert eraf.
En nu zit ik met een Pina Colada aan het zwembad en Jan drinkt een biertje.
Er komt een man langs en vraagt (in keurig Engels) of we vanavond willen komen luisteren naar hun muziek en je kan ook dansen.
Het is nu 18.30 uur en de band speelt zich warm.
We kunnen horen hoe klinkt.
Het wordt alweer donker, de band speelt goed en swingend.
We eten een kipsandwich en friet voor $3. Lekker.

Vandaag hebben we kalkoengieren, vissen, een papagaai, een schildpad, kippen,een konijn, palmbomen en koffieplanten gezien.

Woensdag 7 november 2001.

Jan staat vandaag op met een paar hele mooie en hele grote muggenbulten.
Tijdens het ontbijt staan de deuren naar buiten wagenwijd open.
Het is alweer heerlijk weer.
Het ontbijt is a la carte de meisjes spreken geen Engels dus het is moeilijk bestellen maar het smaakt goed.
Nu op weg naar Pinar del Rio.
Bij het inrijden van de stad houdt een jongen ons aan en zegt dat de binnenstad nog gesloten is voor auto’s ivm met het salsafestival.
Dan vragen we de weg naar de sigarenfabriek, Fabrica de Tabacos Francisco Donatier.
Hij zegt dat het daar veel te duur is en dat hij ons naar een tabaksplantage brengt, 15 km buiten de stad.
We moeten eerst nog langs zijn huis omdat hij tegen z’n moeder moet zeggen dat hij met ons mee is.
Het is veel langer dan 15 km dus de irritatie stijgt.
Bij de plantage aangekomen mogen er geen toeristen naar binnen, dit ivm de orkaan.
Onderweg terug naar Pinar wijst hij ons wel tabaksplanten aan.
Dus terug naar af en naar de toeristen tabaksfabriek.
Handgemaakt Havana’s kosten $1 per stuk.
Jan koopt hier wel rum.
In de fabriek zie je van het begin (niet het groeien van de planten) tot het einde het proces.
Tot aan het dicht plakken van de sigarendozen.
We lopen een stuk door de stad en zien voor het eerst winkels. Terrasjes en broodjes zijn er nog steeds niet bij.
We gaan verder naar Vinales.
De natuur is fantastisch.
Uit de vlakte van de Vinales-vallei rijzen enkele, 400 meter hoge, bizarre kalksteenrotsen op, de Mogotes.
De fraaie groen overwoekerde heuvels zijn 160 miljoen jaar oud en heten in de volksmond ‘olifantenruggen’.

In Vinales zelf lopen we de ‘stad’ op en neer maar er is niet veel te beleven.
We komen langs een Cubanaca-agent en vragen hem voor morgen een hotel te reserveren.
Het lukt hem ook niet want de telefoonlijnen zijn dood.
Even boven Vinales bezoeken we Cueva del Indio.
De 1 km lange grot werd door een ondergrondse rivier uitgeslepen. Het verhaal gaat dat de grot diende als schuilplaats voor de Indianen toen Columbus en zijn mannen verblind door de goudkoorts over het eiland trokken.
We lopen een stuk door de grot en we varen 10 minuten met een boot.
Ik zie niet veel in de rotsformaties.
De gids suggereert drie schepen van Columbus en nog veel meer.
Aan het einde van de tocht staan souvenirskraampjes.
Jan koopt een houten beeldje.


Nu kijken of we ons hotel terug kunnen vinden.
We zijn weer genoodzaakt om een lifter mee te nemen om de weg te vinden.
Hij kent de weg goed en laat ons een park met een aap zien.
Wel zielig die aap. Hij zit helemaal alleen in een kooi.
Ik voer hem 3 kaakjes.
Om 17.00 uur zijn we terug in het hotel.
We lopen het dorp nog even door en gaan dan zwemmen.

Jan drinkt een bier en ik een pina colada.
Later aan de bar komen we in gesprek met een leraar Engels.
De scholen zijn dicht door de orkaan dus zit hij aan de bar.
We mogen alles vragen over Cuba.
Jan vraagt wat is er na Fidel? De Cubanen willen weer een Fidel.
Ze verdienen niet veel geld maar de gezondheidszorg en nog veel meer is allemaal gratis. Ik ga op een gegeven moment naar bed maar Jan drinkt met Pillo nog wat.

Donderdag 8 november 2001.

Om 6.00 uur zit ik al buiten naar de zonsopgang te kijken.
Ik heb een schitterend zicht over het zwembad, de palmbomen, vlinders en de vogels.
De eerste “bussen” rijden al. Een bus is hier een open vrachtauto waar mensen in gepropt worden. Het Cubaanse leven begint weer. Vandaag wordt een lange autodag. We hebben nog geen contact kunnen krijgen met Cienfuegos.
De orkaan heeft daar veel schade aangericht.
We moeten er toch naar toe want daar hebben we met Udo afgesproken.
Binnen 1 ½ uur zitten we weer in Havana.
Na drie kwartier rond rijden vinden we eindelijk de aansluiting naar Cienfuegos.
Op iedere hoek moeten we de weg vragen want van borden hebben ze hier nog nooit gehoord. Nu zitten we bij een tentje langs de A1 een broodje en een flesje fris te drinken. Niet alleen de hond komt bedelen maar de kippen ook.
Op de grote weg kom je van alles tegen.
Fietsers, lifters, knoflookverkopers, karren met paarden en ossen, vrachtauto’s vol mensen en af en toe een auto.
Zelfs de politie en militairen staan te liften omdat ze geen auto hebben.
Alles is erg schoon, de berm wordt goed onderhouden met kapmessen.

We rijden nu in een gebied dat behoorlijk getroffen is door de orkaan Michelle.
Bomen liggen om, de sinasappeloogst ligt op de grond.
We willen een stukje door Zapata rijden, een moersgebied, maar bij het eerste plaatsje is alles zo verwoest, huizen zonder daken, telefoonpalen over de weg, dat we maar omgekeerd zijn.

Er staat in dit dorp wel een mooie stoomlocomotief.

Om in Cienfuegos te komen moeten we over een binnen weg.
Er staat een oud vrouwtje te liften en Jan neemt haar mee, als dank krijgen we twee handkusjes want praten kunnen we niet met elkaar.

We zijn om 14.30 uur in Cienfuegos en rijden naar de kust om in hotel Fara Luna te slapen. Het is een mooi hotel maar vol!! De andere hotels langs de kust zijn allemaal dicht door waterschade.
Ze sturen ons door naar de stad, naar Hotel Union, hier kunnen we ook met onze vouchers terecht. Ook vol dus!! Ook in de stad zijn de andere hotels dicht.
Opeens bedenk ik dat er een agent van Cabanacan in deze stad zit, om de hoek .
Maar zij doen niets, vol is vol en zij kunnen het ook niet helpen.
Wij gaan weer terug naar de receptioniste van het Union hotel want zij was veel aardiger en zij vond het wel allemaal vervelend voor ons.
Hotel Union is super-de-luxe maar wij vroegen of zij niet een slaapplaats weet waar we alleen maar kunnen slapen, geen luxe. Wel kunnen we morgen in het hotel terecht. Nu slapen we bij een vrouwtje thuis. Particular.
Er is een zee van ruimte, een grote slaapkamer (haar slaapkamer) en 2 andere kamers maar er is geen water.
De buurt is niet geweldig en alleen onze auto en een oude oldtimer staan in de straat.
We hebben een oppas voor de auto gevonden en hij zou ‘s nachts een oogje in het zeil houden.


Vanaf ons balkon kijken we de straat in en wat zien wij? Zijn vrouw staat de auto te wassen met water van..?? ik weet het niet.
Het is nu 5 uur en eigenlijk ben ik doodmoe van de knallende ruzie die we hadden maar als het goed is komt Udo naar het plein bij het theater en daar zitten we nu op het terrasje te wachten. En ja hoor daar is Udo!
Het is een hartelijke ontmoeting.
Udo stelt een wandeling voor door de stad.
We gaan langs zijn kamer (ook particulier) het is een mooie kamer, dan lopen we langs de kust en hij wijst mooie gebouwen aan en Udo kan bier met pesos kopen.
Het is makkelijk als je Spaans spreekt en hier vaker bent geweest.
Een restaurant vinden is een probleem en we eten bij een plaatselijke tent.
Udo neemt vlees, Jan rijst en ik een fles water, dit zegt genoeg over de tent.

Ik moet naar de wc en dus lopen we het Union hotel in.
Jan zegt dat hij vast gaat inchecken voor morgen dan hebben we dat vast gedaan.
Zo gezegd zo gedaan en hij krijgt een sleutel mee. We slaan steil achterover, er is dus wel een kamer vrij.
Nu blijkt er een hele groep niet gekomen te zijn en het is nu 22.00 uur dus denken ze dat de groep niet meer komt.
Deze groep kan ook niet opbellen over het hoe en wat.
We besluiten die kamer te nemen (het is tenslotte al betaald met de vouchers) en dan hebben we water en een ontbijt.


We halen de spullen bij de privé-kamer op. We hebben al $20 betaald en we laten het maar zo. We zijn de dollars toch kwijt maar nu slaap ik wel lekkerder en kan ik douchen.

Udo legt nog wel uit aan de mensen (alle buren komen er bij staan) wat er aan de hand is maar ze begrijpen er niets van.
Als we in het hotel zijn geïnstalleerd nemen we nog een biertje.

Udo moet nog 10 minuten lopen op zijn blaren (nieuwe schoenen).

Jan kijkt nog TV naar CNN.
Morgen hebben we om 9.00 uur met Udo afgesproken in de lobby van ons hotel.

Vrijdag 9 november 2001.

Udo is jarig vandaag en hij krijgt van ons een paar cartoon sokken.
We hebben heerlijk geslapen en ontbeten.
Udo haalt ons op in ons hotel en vandaag gaan we naar Trinidad.
Dat is ongeveer een uur rijden.

Trinidad is de op drie na oudste koloniale stad van Cuba.

Als je door de met kinderkopjes geplaveide straten loopt moet je wel gaan fantaseren over vroegere tijden, het is een groot museum.
In 1988 verklaarde UNESCO Trinidad tot cultureel erfgoed.
De met veel geld gerestaureerde herenhuizen vormen een scherp contrast met de armoede van de Trinitarios.
We wandelen door de straten en bezichtigen de oude auto’s, ezels en gebouwen.
Op Plaza Mayor zijn de musea en paleizen gevestigd.
Het wordt wel het mooiste plein van Cuba genoemd.
In het oudste gebouw en café van Trinidad, La Canchanchara, drinken we wat bij een goede band.
Het stel uit Zwitserland, die we een paar dagen geleden ontmoet hebben, komt ook binnen wandelen en we drinken samen wat.
Verder bezoeken nog het station waar een mooie stoomloc staat.
Er is nog een kleine markt maar daar verkopen ze alleen vlees en wat fruit.

Terug in Cienfuegos stoppen we bij Faro Luna, het hotel langs het strand waar we eerst wilde gaan slapen.
We zonnen een half uurtje en gaan dan wat drinken bij het zwembad van het Faro Luna hotel.
Hier ontmoeten we de vier Nederlanders van de avond daarvoor.
We gaan bij elkaar zitten en het wordt een gezellig middag.
Een van de mannen is Jan Sijthoff van de kranten en de ander is Wim vd Beek, hij heeft een bedrijf in Leusden. (Akasystems).
Gezamenlijk rijden we terug naar Cienfuegos en willen samen gaan eten.
De een wil hier en de ander wil daar dus wensen we elkaar een prettige vakantie en gaan onze eigen weg.
Wij eten een pizza en kip.
Het is te weinig en Jan neemt nog een broodje kaas bij El Rapido maar later op een terras bestellen de jongens nog een bord vlees.
We gaan vroeg naar bed want iedereen is moe.
Het is nu 22.00 uur.

De mop van deze dag is:
We bekijken een pizzarestaurant, met de andere vier mensen, en krijgen nog een tip voor een ander restaurant en zoef daar gaan we ook nog even kijken.
Maar iedereen gooit zijn deuren dicht ik sta nog op de straat en ze rijden gewoon weg. Ik sla nog tegen het raam aan maar niks hoor!! Dan ga ik maar lopen want ik weet waar ze naar toe rijden. Na een paar minuten komen Jan en Udo terug rijden.
Ze waren tegen mij aan het praten maar kregen geen antwoordt en zo kwamen ze er achter dat ik niet in de auto zat.
Geen bier meer voor de boys.

Zaterdag 10 november 2001.

Udo ontbijt met ons in het hotel.
Hij heeft zijn handdoek meegenomen om bij ons te douchen want nu is er bij Udo geen water meer.
Ook nu lukt het niet om een hotel in Camaguey te reserveren omdat er nog geen telefoonverkeer is.
We nemen afscheid van Udo en gaan op weg naar Camaguey via Sancti Spiritus.
Gelukkig staan er weer geen borden langs de weg maar we rijden maar 1x verkeerd.
Sancti Spiritus ligt 70 km ten oosten van Trinidad en aan beide kanten liggen ananas- en tabaksplantages.
De stad zelf is niet bijster interessant.
Er is een markt, waar ik lekkere pindakoekjes koop, en er staan mooie oude gebouwen.
In een plaatsje verderop koop ik bij een mannetje 3 sinasappels voor 1 pesos.
Jan steekt 3 vingers op en ja hoor, dat worden dan 9 sinasappels waar we 3 pesos voor betalen maar we nemen maar 6 sinasappels mee.
Heeft dat baasje ook weer een goeie dag.

Het landschap blijft boeien, er is veel leven op staat en langs de weg.

In Camaguey is het hotel vol waar we wilde slapen maar het Plaza Hotel is nog plaats.
Hup, de stad in, we lopen over prachtige pleinen, door straatjes en bekijken de oude auto’s en kerken.
We eten een pizza in een “restaurant”. Dit bestaat uit 1 lange bar en de pizza’s komen in 1x keer op de bar samen met een glas water.
Plastic borden en bestek, je moet het mee maken maar lekker was het niet. (0,70 cent voor 2 pizza’s)’.
In een kroeg geeft Jan een halve liter bier aan een zwerver maar die vent deed erg raar.

In een andere “kroeg” krijgen we weer een “idioot”aan tafel en Jan geeft maar weer een biertje weg.
De kerel nam een interview af met een transistorradio, hij werkt bij de krant was zijn verhaal.
We moesten mee naar zijn huis maar daar hebben we onze buik vol van en dat hebben we niet gedaan.

Zondag 11 november 2001.

Jan stapt de douche uit en glijdt op zijn kont. Auw!!
Om 9.00 uur zijn we op weg naar Santiago de Cuba. Veel suikerriet, rijstvelden en moerassen onderweg. Het is een stralende dag en hoe verder we naar het oosten gaan hoe warmer het wordt.

Onze eerste stop vandaag is Bayamo.
Hier heerst een revolutionaire sfeer.
We lopen het Cespedes-plein rond en zien de Iglesia San Salvador kerk, een van de oudste kerken op Cuba en wordt de kerk van het lot genoemd.

Het is nog 127 km naar Santiago de Cuba maar 25 km daarvoor bezoeken we de kleine bedevaartplaats El Cobre. Het ligt midden in de heuvelachtige Sierra Maestra.
In deze witte kerk vereren de Cubanen het Mariabeeld en volgens traditie leggen gelovigen offerandes aan de voeten van de maagd neer. Veel bloemen, sieraden en medailles. Ook de nobelprijs-medaille van Hemingway ligt hier. Hij ontving de medaille voor ‘De oude man en de zee’. Eindelijk zijn we in Santiago de Cuba.
We slapen hier in een bungalowpark, Versalles. Mooie kamer met balkon en er is een super zwembad.

We zitten vlakbij Fort Morro en hier gaan we als eerste naar toe.
Het uitzicht is fraai over de stad, de dichtbeboste Sierra Maestra en de Caribische kust.
El Morro diende in de 18e eeuw als bescherming tegen piraten en andere vijanden.
Vliegtuigen komen erg laag over en het lijkt of ze neerstorten.
Nu gaan we naar het centrum. Veel verder dan Parque de Cespedes komen we niet.
Het is vernoemd naar een vrijheidsstrijder.
Het fraaiste plein in Santiago was getuige van de belangrijkste historische evenementen in Cuba.
Hier regeerde de Spaanse koloniale macht, maar moesten de Spanjaarden in 1898 capituleren voor de Amerikanen, op 1 januari 1959 verzamelden duizenden mensen zich op het plein om de guerillaros, en met name Fidel Castro toe te juichen die hier de overwinning van de revolutie afkondigde.
We lopen nog wat door de straten en drinken een biertje en mijn eerste cappi in het hotel op het plein.Terug op het plein wordt het steeds drukker. Het is zondag en van groot tot klein is iedereen feestelijk gekleed.
De kinderen spelen verstoppertje of rijden op driewielers en kleine autootjes die verhuurd worden. Er rijdt ook een klein rijtuig die door een geit wordt getrokken.
Erg gezellig en we zitten hier de hele avond op een bankje te kijken.
Ook speelt er op het plein een salsa band. Er wordt gedanst en gezongen.
Tussendoor eten we gebakken rijst en gebakken bananachips en kool in een restaurant tussen de Cubanen.
De Cubanen betalen hiervoor 40 pecos en wij $6.35 maar we waren van te voren netjes ingelicht. Hier spreken ze allen Spaans en het was ook een verrassing wat we te eten kregen af en toe wijs je op het bord van iemand anders als je daar iets ziet liggen wat bekend is. Maar het was lekker. Op het plein trekt Jan iedere zwerver en bedelaar aan en ze geven hem allemaal een hand. Hij is dan hun amico en hij krijgt een kus (getver).
Om 24.00 uur zijn we terug in Versalles.

Maandag 12 november 2001.

Om 7.00 uur zit ik alweer buiten in de zon te lezen.
Om 8.15 uur liggen we heerlijk in het zwembad en daarna ontbijt.
Dit is een goed begin van de dag.
We rijden over de kustweg naar het oosten waar tussen de rotsen van de bergen zandbaaien liggen.
Onze 1e stop is een klein maar prachtig strand, Juragua waar we onder de bomen een plekje zoeken.
Het is erg heet vandaag.

Lekker gelezen en gesnorkeld.
We gaan weer verder en komen langs een transportmuseum en een prehistorisch park.
Op ons 2e strandje is het werkelijk fantastisch snorkelen, vlakbij de kust ligt een koraalrif, zelfs Jan is er heen gezwommen.
Op de weg terug naar Santiago de Cuba bezoeken we het transportmuseum, Jan kan zijn lol op.
De auto’s zijn niet gerestaureerd en staan zoals ze ooit gekomen zijn.
Gewoon buiten met een simpel dak er over.
De salamanders vinden de auto’s een ideale behuizing en lopen in en uit.
Er is ook nog een schuur met miniatuur autootjes.

Terug in het hotel (15.00 uur) nemen we een douche en gaan naar het centrum om een tabaksfabriek te bezoeken maar ze gaan net dicht.
Dan de rumfabriek maar. Die kunnen we niet vinden en we worden aan gesproken door een man.
Hij vertelt dat de rumfabriek gesloten is en dat we ervoor staan.
Hij weet een andere fabriek en in de hitte lopen toch met hem mee.
(leren wij het dan nooit???)
We komen uit in een winkel waar ze drank verkopen en we worden pissig.
Dit is volgens Jan de laatste keer dat we met iemand meelopen!!!!!

Zoals iedere grote stad in Cuba heeft ook Santiago een Plaza de la Revolution.
Een bronzen ruiter, Antonia Macea een guerrillastrijder staat midden op het plein omringd door jungelkapmessen die de grond uit steken.
Op een parkeerplaats vlakbij het plein oefenen een paar honderd mensen uit het leger een paradepas. Best eng gezicht.
Het is tijd om naar Parque de Cespedes te gaan waar het gisteren zo gezellig was.

Het regent nu en het plein ligt er verlaten bij.
We schuilen bij een bank en weer worden we aangesproken, de man spreekt duits en hij vraagt aan ons wat er op zijn T-shirt staat.
Dat zijn Donald Duck en vrienden maar de man heeft er nog nooit van gehoord.
We drinken een cappi in Hotel Casa Grande maar Jan neemt een mojito.
We gaan vanavond barretje in en barretje uit, eten pizza en spaghetti en het is weer droog.

Dinsdag 13 november 2001.

Weer als eerste in het zwembad en dan op naar Guardalavaca (bescherm de koe).
Het is 168 km en de weg zit vol gaten maar het uitzicht is betoverend.
Om 12.30 uur zijn we in Guardalavaca en slapen in Hotel Atlantico all-in.

Dat betekend dus een bandje om en gratis eten en drinken. We zijn maar gelijk gaan lunchen en dat smaakt goed. Voor het eerst deze vakantie verse groenten.
De droomstranden zijn roomwit en de koraalriffen voor de kust, het water is blauw en lekker warm.

Maar ons is ons niet als je lekker kan luieren maar toch gaat fietsen.
Het is heet en de fietsen niet al te best (gratis van het hotel) en Jan heeft moeite met de heuvels. Hij zweet en heeft het benauwd.
Er rijden hier veel gele NZH bussen, met de tekst Amerongen of buiten dienst.
We willen naar de Indianenbegraafplaats Chorro de Maita fietsen dit is de grootste begraafplaats van Taino’s op Cuba.
2 km voor de begraafplaats geeft Jan op, ik heb duidelijk een betere fietsdag vandaag.
We rijden via het strand terug naar het hotel en we moeten gelijk even snorkelen maar dat valt tegen, geen koraal.
Na een douche gaan we wandelen op zoek in de andere hotels naar leuke T-shirts.
Weer proberen we een hotel voor 15 november te bespreken, het lukt maar duurt wel 25 minuten.
Het hotel heeft een ander telefoonnummer gekregen door de orkaan maar de mensen zijn erg behulpzaam.
Na een bier en pina colada, het diner weer terug naar het bier en de pina colada.
Morgen hebben we de dolfijnen geboekt, wij zijn benieuwd.

Woensdag 14 november 2001.

Vandaag ben ik jarig en mijn cadeau van Jan is zwemmen met de dolfijnen.
Om 9.00 uur worden we opgehaald en gaan we naar het nationale park Naranjo.
Voordat we dolfijnen zien worden we lek gestoken door de vliegen en de muggen.
Met de boot varen we het park in naar de dolfijnen.
Het is een afgesloten gebied waar ze zwemmen, dat is jammer, maar de dolfijnen hebben er lol in om met ons te zwemmen en ze laten zich aaien.
Het zijn echte knuffels.

Ik heb lekker veel tijd met de dolfijn want in onze groep zaten Duitsers die de dolfijn maar een keer aaiden en toen niet meer. Mij best!
Hij is heel zacht en geeft kusjes.
Het is wel “nep” maar het was toch erg leuk.
Daarna is er nog een show van een zeeleeuw en van dolfijnen die kunstjes doen.
Er is de hele ochtend life-muziek aanwezig.

Om 14.00 uur zijn we terug in het hotel en gaan we lunchen.
Daarna gaan we met de auto naar Playa Blanca, er staat in het boek dat je hier kan snorkelen, niet dus!
Op het strand is het wel gezellig, er is een groep jongeren die in de hitte moeten volleyballen, handlopen, hordelopen.
Dan naar Don Lino, staat ook in het boek, maar het tij is niet gunstig dus ik waag mij niet op de rotsen. Het uitzicht is fantastisch. Allen wij tweeën op het strand met zo’n machtige oceaan is overweldigend.
We hebben op de plek (Bahia de Bariay) gestaan waar Columbus op 28-10-1492 voet aan land zette en zei: Ik heb nog nooit zo’n mooie plek gezien. De beide rivieroevers waren omzoomd door bloeiende groene bomen, die er heel anders uitzagen dan bij ons. Ze waren behangen met allerlei soorten bloemen en vruchten, waartussen talloze vogels hun zoete gekwinkeleer lieten horen. Er waren daar ontelbare palmbomen…….Deze waren middelgroot en hadden heel brede bladeren, waarvan de inboorlingen de daken van hun behuizingen maakten. Het terrein was vlak en gelijkmatig. Ik stapte in de sloep en zette voet aan wal. Vervolgens liep ik op twee hutten af, die naar ik aannam vissers toebehoorden. Toen de inboorlingen me zagen, sloegen ze doodsbang op de vlucht….Daarna stapte ik wederom in de sloep en voer een flink stuk de rivier op. Ik moet toegeven dat ik bij de aanblik van deze bloeiende tuinen en groene bossen en door het zingen van de vogels een dermate innige blijdschap heb gevoeld, dat ik het niet voor elkaar kreeg om hier weg te komen en mijn reis voort te zetten. Dit eiland, rijk aan uitstekende ankerplaatsen en diepe rivieren, is beslist een van de mooiste die mensenogen ooit hebben mogen aanschouwen.
Uit het logboek van Christoffel Columbus.
Terug in het hotel nemen we een heerlijke koele Pina Colada en sturen een paar kaarten weg.
Vanavond is er weer muziek in het hotel. Je moet wel in het hotel blijven want verder is er niets.
Voor ons zijn die twee dagen all-in weer genoeg geweest. We zijn wel bruin geworden.
Jan heeft veel dikke bulten van muggen en vliegjes.

Donderdag 15 november 2001.

Om half acht liggen we al in de oceaan, maar we zijn niet de eerste.
Het water is heerlijk warm.
Ontbijten en we pikken ham mee voor de katten. Er zit een poes met vier jongen in de tuin. Ze vinden het lekker.
Het is bloedheet maar we moeten toch een lange rit maken omdat we morgen vlak bij Santa Clara willen zitten, daar zien we Udo weer, en we willen ook nog naar Cayo Coco.
Hier ligt het fijnste koraalzand ter wereld, met een diameter van slechts 0,12 mm.
Sommige streken zijn nog ongerept maar geleidelijk aan neemt het toerisme toe.
De hele weg is een 2-baans weg met veel verkeer zoals paarden, fietsers, voetgangers en vrachtauto’s.

Om 15.30 uur zijn we in Maron in Hotel Maron.
Dit is een gat van niets maar heeft wel een mooi station.
Ik koop bij een mannetje een puntzakje chips en verderop bij een meisje een pizza.
Ook hier rijden veel NZH bussen naar Alblasserdam en Enschede.

Ik zit nu aan de rand van het zwembad en Jan ligt erin, er vliegt een vleermuis boven zijn hoofd.
Het wordt alweer donker en de muggen komen ook in grote getallen.
We eten niet in het hotel maar buiten vinden we een cafetaria en eten voor de verandering pizza, spaghetti en friet.
Mijn pizza voer ik voor driekwart op aan de hond.
In het donker wandelen we nog door het dorp waar iedereen buiten zit.
Ook hier is het om 18.00 uur donker.

Vrijdag 16 november 2001.

Ik heb de wekker gisteren avond in de auto laten liggen, we willen vroeg naar Cayo Coco gaan. We zijn op tijd wakker.
Je moet over een 26 kilometer lange dijk rijden om op het eiland te komen.
Er zijn veel mangrove bomen en moerassen met flamingo’s, witte reigers, pelikanen en ander vogels. De nationale vogel van Cuba is de tocorroro.
Het eiland is sinds kort ontdekt door de toeristen en er komen al veel hotels op het eiland. De stranden zijn ook echt als de bounty stranden beloven.
Wij zoeken ons eigen bounty strand en gaan lekker zwemmen.
Snorkelen lukt hier niet het water is door de orkaan niet helder en het water is erg zout. We proberen nog een ander strand maar ook hier kunnen we niet snorkelen.
Wel hebben we een lekke band en Jan moet in de hitte, in zijn zwembroek, op het bounty strand een band verwisselen.
Om 12.00 uur gaan we naar Santa Clara.
Het is een mooie tocht, langs dorpjes met bananenbomen, rietendaken en tuintjes.
We lopen door Remidos en het lijkt of de tijd heeft stil gestaan.
Nu zitten we op het plein voor ons hotel in Santa Clara.

De auto kunnen we niet parkeren maar de receptionist biedt aan om de auto weg te zetten op een “save place” en het kost maar $1.
Hotel Santa Clara Libre. Het is geen goed hotel, de kogelgaten zitten nog in de muur.
Onder leiding van Che Guevara veroverden de guerrillero’s de stad. (dec. 1958).
Het was de laatste beslissende strijd.

De kinderen spelen ouderwetse spelletjes, tollen , knikkeren hoepelen, dit zie je door heel Cuba. We eten weer pizza voor 4 pesos en wachten hier op Udo.
Udo komt om 18.15 uur met zijn vriendin Yailen.
Aardig meisje ze brengt parfum en lippenstift mee voor mij, nog voor mijn verjaardag.
Udo heeft een restaurant besproken maar er is geen tafel vrij en we moeten een uur wachten.
Er lopen wel steeds mensen naar binnen en die gaan ook eten maar wij komen nooit aan de beurt. DAN NIET!!!
We gaan particulier eten, dat is bij iemand thuis. Nu schrikken we pas echt van de prijs en ook hier gaat ons diner niet door.
We lopen door de donkere straten en opeens zien we onze auto staan, midden op straat er kan geen auto meer door, als dat maar goed komt!
Uiteindelijk eten we weer pizza.
De vriendin van Udo is pas 18 en een half, zij komt naast me lopen en geeft mij een arm of een hand. Zo loopt iedereen hier in Cuba.

In een super gezellig bar nemen we nog een Mojito, Udo kent de barman en we mogen in pesos betalen. Er speelt een super goeie band en er wordt gedanst.


Het duurt niet lang of Jan en ik moeten ook dansen, we brengen er niet veel van terecht.
Om 23.00 uur gaan we, voor dat we gaan slapen, met de lift in ons hotel naar het dak om te genieten van het uitzicht.

Zaterdag 17 november 2001.

Vandaag rijden we samen met Udo en Yailen naar Havana.
Bij de receptie gaan we vragen of ze de auto willen halen. Er staat een Nederlands meisje en zij doet aangifte dat haar auto is opengebroken en de radio eruit is gestolen. Zij had de auto wel naast het hotel geparkeerd.
De receptionist gaat onze auto halen en ik houd mijn hart vast, maar onze auto is oke!
Inmiddels zijn Udo en Yailen gearriveerd en kunnen we vertrekken naar Havana.
Jan rijdt en Yailen wil voorin zitten. Als we een bekende van haar tegenkomen zwaait ze uitbundig dat ze in een auto rijdt en ook nog voorin zit.
Eerst bezoeken we nog de Plaza de la Revolucion, er staat hier een bronzen beeld van Che met zijn gezicht richting Argentinië en op muur ernaast heeft een kunstenaar gevechtsscenes uit steen gehouwen.
Onder dit beeld is een museum en een mausoleum, erg interessant om de geschiedenis stap voor stap te volgen.

We pakken de grote weg om snel in Havana te zijn en we zijn er om 13.00 uur.
Het oude centrum is werkelijk fantastisch. Oude gebouwen, oude auto’s, pleinen en mensen. De gebouwen worden gelukkig weer gerestaureerd.

Op de markt kopen we muziekblokjes die de Cubanen ook in de bandjes gebruiken.
Op een bepaalde manier moet je de blokjes in je hand leggen en komt er een mooi geluid uit. Even oefenen en het lukt.
In de bar waar Hemingway iedere dag een Mojito dronk hebben wij ook een Mojito gedronken. De muren hangen vol met foto’s en schilderijen er is geen plekje op de muur wat onbeschreven is.
Heerlijke wijk om door hen te slenteren.

Udo en Yailen slapen particular, wij zitten 10 km verder op langs de kust. In Maria Hemingway. Het is erg luxe. In plaats van een parkeerplaats voor de auto heb je hier een aanlegsteiger voor je boot. Vanuit onze kamer kijk je uit over de oceaan.
Er is nog een hotel op het complex en daar drinken we een cappi.
We eten in ons eigen hotel er is een buffet en een live band.

Na het eten is er entertainment buiten bij het zwembad, dansers, zangers en een goochelaar.
Jan neemt weer iets te eten van het buffet want hij heeft een mager hondje zien lopen.
We vinden de hond en hij loopt mee naar het zwembad en gaat bij Jan op schoot op een ligbed liggen kijken naar de show. Die gaat er voorlopig niet vanaf.

Wij gaan uiteindelijk naar de kamer en het hondje, we noemen hem maar Che, blijft lekker op de stoel liggen.

Zondag 18 november 2001.

Om 7.00 uur zit ik buiten op het balkon en het stormt en de regen komt met bakken naar beneden.Als we naar het restaurant lopen voor het ontbijt zijn we redelijk nat.
Jan heeft geen jeuk meer en de vliegen en muggen laten zich nu ook niet zien.
Om 9.15 uur nemen we de shuttlebus van het hotel naar het centrum van Havana en deze bus komt ons ook ’s avonds weer ophalen.
We ontmoeten Udo om 10.30 uur.
Het is druk in het oude centrum want er wordt de Havana marathon gelopen.
De straten zijn niet afgezet en de oude auto’s rijden tussen de lopers door.
Yailen staat achteraf want gisteren is ze door agenten in de gaten gehouden, ook hier mag je niet met mannelijke toeristen over straat lopen.
Om 10.00 uur gaat de zon schijnen en het wordt weer een stralende dag.
Vandaag houden we min of meer een “kroegentocht”. Er wordt veel gegeten en gedronken.

Jan wil graag met een oude Chevrolet rijden , maar dat is alleen voor de Cubanen bestemd en het valt niet om iemand te vinden die ons mee wil nemen.
Maar het lukt en Jan is in zijn element. We zien een deel van Havana wat niet te lopen is bijvoorbeeld het Plaza de la Revolucion.

‘s Ochtends liepen we langs een auto waar de motorkap van openstaat, de man zit boven op de auto met zijn benen in de motor en probeert iets te repareren.
Jan steekt ook zijn hoofd onder de motorkap en dat vinden ze prachtig.
Hij laat de mannen een foto van zijn eigen oldtimer zien.
In het oude Havana spelen goede bands in de kroegen.
Het middelpunt van het centrum is Plaza de la Catedral met zijn fraaie Spaanse koloniale kathedraal, een van de mooiste pleinen in Zuid-Amerika.

Aan de kop van het plein staat de massieve Catedral in barokstijl. In 1750 werd de eerste steen gelegd. Men zegt dat de stoffelijke resten van Columbus hier hebben gelegen voordat ze naar Spanje werden verscheept.
Rechts van de Kathedraal staat het Palacio de los Marqueses de Aguas Claras. In het gebouw zit een goed café, El Patio, en daar zitten we een groot deel van de middag te genieten van de goede band en de spontane dansers die gewoon langs lopen en dan gaan dansen. Op het plein staan nog twee paleizen en er is een museum, Casa Bayona. Maar het leukste hier is op het terras zitten, kijken en genieten.

Om 18.00 uur gaat Udo kijken of er een bus terug gaat naar Santa Clara, hij kan er niet zo goed tegen dat hij niet gewoon met zijn vriendin hand in hand kan lopen.
Dus nemen we afscheid van elkaar.

Wij gaan in de bar van Hemingway eten, Bodeguita del Medio, het is duur en je krijgt weinig te eten.
Om 20.30 uur komt de shuttlebus ons weer ophalen maar helaas dit is Cuba en de bus komt niet.
Dan maar op de goedkoopste manier terug naar het hotel en dat is en een ei-taxi. Dit is een soort ei waar wij in zitten met een brommertje er voor. Het is een leuk meisje die ons terug rijdt.
Toen we twee weken geleden hier waren was alles pikdonker en konden we weinig zien nu is alles verlicht en Havana is zeer de moeite van het bezoeken waard.

Maandag 19 november 2001.

Na het ontbijt rijden we voor de laatste keer Havana in.
Jan kan niet genoeg krijgen van deze stad met zijn prachtige auto’s en schiet nog een zwart/wit fotorolletje vol.
Om 10.00 uur zijn we op weg naar Varadero. Onze 1e stop is Cojimar.

Hier ligt het jacht Pilar (de boot van Hemingway) voor anker en hier woont nog steeds zijn bootsman Gregorio Fuentes, die intussen meer dan honderd jaar is. Hij verdient een paar dollar bij om toeristen oude verhalen te vertellen. Wij hebben hem helaas niet ontmoet.
(In januari 2002 stond er een bericht in de krant dat hij op 104-jarige leeftijd is overleden.)
Vlakbij het kleine fort staat het Hemingwaymonument (1898-1961).
De weg is goed en we schieten aardig op.
Op 95 km van Havana rijden we over de hoge Bacunayagna brug.

Aan de ene kant zie je de oceaan en aan de andere kant een prachtige palmbomenvallei.

In Matanzas lopen we rond en bekijken de bekende dingen, verder is er niet veel te doen.

Om 13.00 uur zijn we in Varadero.
Het strand oord van Cuba. De Cubanen zelf mogen hier niet komen.
We slapen in Bella Costa, 4 sterren en all-in.
Eten, slapen, drinken maar ook waterfietsen.
We willen gaan waterfietsen maar de golven zijn te hoog dus dat gaat niet door.
We verkennen het hotel, het is erg groot en we gaan maar gelijk lunchen.
En daarna lekker in de oceaan zwemmen.
Ik ga luieren op een strandstoel en Jan gaat langs de kustlijn lopen, daarna nog een duik en af en toe een Pina Colada drinken.

Op het strand wachten we op de zonsondergang.

We kopen shirts, een kalender en de afscheidsbrief van Che aan Fidel.
Eten en naar de dansshow.

Om 22.00 uur gaan we naar boven.
Ik wil lezen en Jan tv kijken maar er is een stroomstoring dus Jan heeft geen tv en ik geen boek.

Dinsdag 20 november 2001.

Rustig dagje vandaag.
Het is onze laatste dag in Cuba.

Ontbijten en naar het strand om te waterfietsen dit kunnen we tot 10.00 uur doen want dan gaan we met de catamaran mee om te snorkelen.
Bij het rif is het water troebel dus weer niet snorkelen.
Het duurt lang voordat de oceaan de orkaan te boven is.
Onze gids gooit brood in het water en daar stormen de vissen op af.
Mooie vissen en ze bijten zelfs.
Ik duik een meter of twee naar beneden om het koraal te zien, dat gaat wel maar je kan maar een paar seconden kijken en mijn oren staan op springen.
Al met al toch een leuk tochtje.

Om 12.00 uur zijn we terug, snel douchen en lunchen en onze eerste Pina voor vandaag hebben we ook al weer op.
Er is een winkelcentrum die we bezoeken, meer om de tijd vol te maken.

Daarna moeten we toch echt naar het vliegveld.
Om 18.00 uur vliegen we back home.

Fijne vakantie geweest,

NOVEMBER 4, T / M 21 NOVEMBER 2001

Sunday, November 4, 2001.

Yay, finally to Cuba.
Cees is so sweet to us on his free Sunday, at 6.00, to the airport Schiphol.
We take our car.
Brigit and Mary again provide our animals.
Everything is arranged!
We have plenty of time to check our passports as no longer valid but half years 5 months, this problematic.
In the worst case, we in the military police get a new passport.
But so far we do not!
Desk in Terminal 3 at 21, we received a grondstewardes Martinair with the question: Where you going to fly? Havana.
Then you can not check in because a hurricane roars toward Cuba.
The crew was in a meeting what to do but eventually the flight was postponed 24 hours.
There you are!
Cees is already back home.
We decide to put luggage in a safe and just try to take the train to go home.
On the way to the vault we Ludo and his wife (the tennis court) against. They wanted someone dropped off at the airport and just go home.
Perfect! We can ride and all in all, we are back home at 10.00.
Funny feeling. We had planned this day different. There is nothing in the fridge.
January is the buoy painted signs that the contractor has replaced Saturday and I have cleaned the basement.
That had been happening for a while and you are in a mood of "flickering away everything but what you do not use '.
Cees came by when he read his e-mail that we were home again.
At 18.00 hours we Martinair call again but they do still nothing.
We are advised to call tomorrow morning at 5:00 am.


Monday, November 5, 2001.

At 5 o'clock the alarm clock off.
Martinair flight and will definitely call on.
This time we took the train to Schiphol, because we have no luggage to carry.
Cees we wanted it to Schiphol but it's now Monday and the trains are running again and you never know with the files.
We check in at 8.30.
Everything is going well and we do not need to get new passports.
At 10.20 we take off.
We read the AD and the Telegraph and it says that there are 600,000 Cubans evacuated Hurricane Michelle.
Our planning moves on.
At first we planned to visit Havana to visit Havana, but when we do go back.
We need time to Cienfuegos where we meet somewhere on a terrace Udo.
This is further prosecuted or whether it actually succeeded.
Now first 10 hours and 20 minutes flight to Havana, we fly now at the height of Spain.
It was a quiet flight and bright weather, though you can see not much above the clouds.
At 15.10 hours we land in Havana.
It's 25 degrees.
By taxi we go to Hotel Bello Caribe.
This is not as agreed because we were picked up, but the cab fare we get back we are told. (This has happened).
What first strikes in Cuba, the beautiful old American "bake".
It is not busy on the road we see a lot of blown trees and branches but it's all been cleared.
Our hotel looks nice.
January arrange a car (here in the hotel) and I control a room. All right!
We drive by car to Havana, Plaza de la Revolution through to the old town. It's like walking through a museum. Beautiful buildings and cars.
It must be quickly restored to everything else collapsed.
The Cubans are very friendly.
At 18.00 hours the night because of Hurricane cock burns no light.
The journey back to the hotel is a disaster.
After we ask 100x at 19.30 in the hotel again.
Water is only 20.00 and is 40 minutes long.
The water comes too late but we can quickly take a shower.
Then we eat something in hotel, it was not a good choice, (my fault) but some day I always "income".
I'm writing this on the toilet because the shower is the only light bulb that does it. Pretty hard but real Cuba! At 21.30 hours we are on a ear.


Tuesday, November 6, 2001.

Slept. There was even water this morning. After dinner it was a bad breakfast reasonable. It is the same as at dinner. French fries and pizza.
At the reception we ask to make reservations for the nights in June and November 7 in Vinales.
The lady was not very enthusiastic, and through a booking agency tells them that all hotels are booked full. That sucks. (Later we heard that there is a salsa festival).
We buy a phone card and start calling the hotels themselves.
San Diego de los Banos, we sleep.
This is a late Vinales but it is the nearest hotel. (70 km).
Our first stop that day Las Terrazas.
This village on a lake (San Juan de los Banos) is located in the protected area Sierra del Rosarion.
In 1971 houses were built as part of a reforestation program.
Las Terrazas is the first research project of ecotourism in Cuba.
We visit the area in an old coffee plantation and a walking piece of the mountain.
We take a dip in the hot springs of San Juan de los Banos and let us pamper by a splashing waterfall.
Unfortunately loses his watch in January, a Swiss couple helps us to find but it's impossible. Too bad.
The park ranger asked if there was a little girl can drive them to the village. She has a pot dinner with him. Of course we take the girl.
Further on we drink coffee plantation to another, you can spoon the right to put in your cup, even with sugar (which is stiff back of the ants) do not bend your spoon.
We move on. Many Cubans do not have cars and are all along the way to lift.
Soroa direction we take another wife and I get an orange and a tangerine. With hands and feet, we understand each other.
In Soroa, we walked quite a splendid lookout.
Atop the mountain, we ate an orange from a guy standing there. Delicious sweet oranges. After a long descent we buy a man maracas.
We will continue and there is that same woman to lift and we take her along again. When she stepped out stepped right back into one. I did not want but people are happy with an elevator.
This boy works in a tobacco plantation and lets see his ID and tried to talk to us. Tell us where we want and it points the way.
A road we had never found.
Along the way he sees a friend stand and asks if he can drive it.
This appeared to be a bad idea because the telephoto lens is gone and Jan are also swimsuit. We are in the jungle.
We must ask the road again, because of signs and signposts have never heard.

The lady to whom we ask for, ask them if they can drive, we have our bellies full of hitchhikers but she was reliable and we never find it.
This goes well and she points us to the hotel.
It is a beautiful hotel in a nature reserve.
We explore the village, which is not much. There is a shop but there is nothing to buy.
The men with their ox-wagon back in the country and the women sit in the rocking chair on the veranda of the house.
The houses have a refurbishment of the paint peeling off.
And now I sit with a Pina Colada at the pool and drink a beer in January.
A man comes along and asks (in English nicely) if we want to come tonight and listen to their music you can dance.
It is now 18:30 and the band plays them warm.
We can hear sounds.
It is already dark, the band plays well and swinging.
We eat a chicken sandwich and fries for $ 3. Nice.

Today we have turkey vultures, fish, a parrot, a turtle, chicken, rabbit, palm trees and coffee plants seen.

Wednesday, November 7, 2001.

January stands today with some very nice and very large mosquito bites.
During breakfast, the doors wide open to the outside.
It's been great weather.
Breakfast is a la carte the girls do not speak English so it's hard to order but it tastes good.
Now towards Pinar del Rio.
When driving into the city holds a boy and tells us that the city still closed to cars because of the salsa festival.
Then we ask the way to the cigar factory, Fabrica de Tabacos Francisco Donatier.
He says it is much too expensive and that he brings us to a tobacco plantation, 15 km outside the city.
We must first pass by his house because he told his mother to say he was with us.
It is much longer than 15 km so the irritation increases.
Arrived at the plantation, no tourists inside, this is because of the hurricane.
Pinar, he points the way back to us or tobacco plants.
So back to square one and the tourists tobacco.
Handmade Havana cost $ 1 each.
January buys here is rum.
In the factory you can see from the beginning (not the growing of plants) to end the process.
Until the seal of cigar boxes.
We walk a lot through the city and see the first stores. Terraces and sandwiches are still not.
We continue to Vinales.
The scenery is fantastic.
From the plains of the Vinales Valley rising single 400 meters high, bizarre limestone rocks, the Mogotes.
The beautiful green hills are overgrown 160 million years old, popularly called "elephant backs".

Vinales itself we walk the 'city' up and down but there is not much to do.
We pass a Cubanaca agent and ask him for a future hotel reservation.
He succeeds not because the phone lines are dead.
Just north of Vinales visit Cueva del Indio.
The 1 km long cave was carved by an underground river. The story goes that the cave served as shelter for the Indians when Columbus and his men blinded by the gold rush of the island covered.
We walk a lot through the cave and sail 10 minutes by boat.
I do not see much in the rock formations.
The guide suggests three ships of Columbus and more.
At the end of the tour are souvenir stalls.
January buys a wooden statue.


Now see if we can find our hotel again.
We are again forced to a lifter to take the path.
He knows the way well and let us see a park with a monkey.
However sad that monkey. He sits alone in a cage.
I feed him three jaws.
At 17.00 pm we are back at the hotel.
We walk to the village for a bit and then go swimming.

January I drink a beer and a pina colada.
Later at the bar we talking to an English teacher.
The schools are closed by the hurricane so he sits at the bar.
We can ask anything about Cuba.
January asking what is there after Fidel? The Cubans want another Fidel.
They do not earn much money but the health and much more all free. I go to bed at one point in January but some drinks with Pillo.

Thursday, November 8, 2001.

At 6.00 o'clock I was outside watching the sunrise.
I have a magnificent view over the pool, palm trees, butterflies and birds.
The first "bus" ride a bus is already an open truck where people are crammed. The Cuban life begins again. Today is a long autodag. We have no contact can get to Cienfuegos.
The hurricane has a lot of damage.
We must still go there because we agreed with Udo.
Within 1 ½ hours we're back in Havana.
After three minutes driving around we finally found the connection to Cienfuegos.
On every corner, we ask for from the road signs, they are never heard. Now we're in a tent along the A1 a sandwich and a soda to drink. Not only the dog is begging, but the chickens too.
On the highway to get to everything.
Cyclists, lifters, garlic vendors, carts with horses and oxen, trucks full of people and the occasional car.
Even the police and soldiers are to lift because they have no car.
Everything is very clean, the berm is well maintained with machetes.

We drive into an area that is quite affected by Hurricane Michelle.
Trees are for the orange crop is on the ground.
We want a piece of riding Zapata, a nut area, but in the first place so everything is destroyed, houses without roofs, telephone poles on the road, but we reversed.

It is in this village is a beautiful steam locomotive.

Cienfuegos to come, we have an inside path.
There is an old woman lift and Jan takes her as a thank you we get two kisses because we can not talk with each other.

We are at 14.30 in Cienfuegos and drive to the coast at the Hotel Fara Luna sleeping. It is a nice hotel but full! The other hotels along the coast are all close by water damage.
They send us to the city, at Hotel Union, here we go with our vouchers. So too full! In the city the other hotels closed.
Suddenly I realize that an agent Cabanacan in this town is around the corner.
But they do nothing, full is full and they can not help it.
We go back to the hotel receptionist at the Union because she was much nicer and she found it uncomfortable for us all.
Hotel Union is super-luxurious, but we asked if they do not know a place where we can only sleep, not a luxury. But we can go tomorrow in the hotel. Now we sleep with a woman home. Particular.
There is plenty of space, a large bedroom (the bedroom) and two other rooms but there is no water.
The neighborhood is not great and just our car and an old classic car standing in the street.
We have found a babysitter for the car and he would overnight an eye on keeping.


From our balcony we look down the street and what we see? His wife is washing the car with water ..? I do not know.
It is now 5 hours and actually I'm tired of the huge argument we had but when it comes Udo well to the square to the theater and here we are now waiting on the terrace. And yes there is Udo!
It was a cordial meeting.
Udo suggests a walk through the city.
We go past his room (even private) is a beautiful room, then we walk along the coast and he points to beautiful buildings and Udo pesos can buy beer.
It's easy if you speak Spanish and have been here more often.
Find a restaurant is a problem and we eat at a local tent.
Udo takes meat, rice in January and a bottle of water, this says enough about the tent.

I need the toilet, so we walk the Union Hotel.
John says that he goes down tomorrow to check that we have been determined.
No sooner said than done and he gets a key with. We hit straight back, so there is a room Fri
Now there appears a group not to come and it's now 22:00, so they think that the group no longer come.
This group can not call the how and what.
We decide to take that room (it is already paid for the vouchers) and then we have water and a breakfast.


We get the stuff at the private room. We have already paid $ 20 and we leave it at that. We are the dollars lost anyway but now I can sleep better and I can shower.

Udo still explains to the people (all the neighbors come with it) what's going on but they do not understand.
When we installed in the hotel we take a beer.

Udo has yet to walk 10 minutes to his blisters (new shoes).

January looks even TV to CNN.
Tomorrow at 9:00 we have agreed with Udo in the lobby of our hotel.

Friday, November 9, 2001.

Udo's birthday today and he will send a pair of socks cartoon.
We slept and had breakfast.
Udo picks us up at our hotel and today we are going to Trinidad.
That's about one hour away.

Trinidad is the fourth oldest colonial city in Cuba.

If you walk through the cobbled streets running you have to fantasize about ancient times, it's a big museum.
In 1988 UNESCO declared Trinidad to cultural heritage.
The big money restored mansions are a sharp contrast with the poverty of the Trinita Rios.
We walk through the streets and see the old cars, donkeys and buildings.
At Plaza Mayor, the museums and palaces located.
It is the most beautiful square of Cuba said.
In the oldest building in Trinidad and café, La Canchanchara, we have a drink with a good band.
The couple from Switzerland, we met a few days ago, is also within walking together and what we drink.
Further still visit the station where a locomotive is nice.
There is a small market but they sell only meat and some fruit.

Back in Faro Luna Cienfuegos stop at the hotel along the beach where we first wanted to go to sleep.
We sunbathing half hour and then go drink at the pool at the Hotel Faro Luna.
Here we meet the four Dutch nationals of the night before.
We will sit together and it becomes a fun afternoon.
One of the men in January Sijthoff the newspapers and the other is Wim vd Beek, he has a business in Leusden. (Akasystems).
Together, we drive back to Cienfuegos and want to eat together.
One is here and the other wants it so we wish each other a happy holiday and go our separate ways.
We eat a pizza and chicken.
It is too little, and in January will have a cheese sandwich at El Rapido but later on a terrace to order a plate of meat, boys.
We go to bed early because everyone is tired.
The time now is 22:00.

The joke of the day is:
We look at a pizza restaurant, with four other people, and get a tip for another restaurant and zoom here we also have a look.
But everyone throws its doors closed, I'm still on the road and they drive just gone. I still beat against the window at nothing but hear! Then I run it because I know where they're driving. After a few minutes, come back in January and Udo drive.
They were talking to me but got no answer and if they found out I was not in the car.
No more beer for the boys.

Saturday, November 10, 2001.

Udo breakfast with us at the hotel.
He has his towel with him to take a shower with us because now there is no water at Udo.
Again it is not possible to book a hotel in Camaguey because no telephone traffic.
We say goodbye and head for Udo through Camaguey Sancti Spiritus.
Fortunately, there are again no signs along the road we drive but 1x wrong.
Sancti Spiritus is located 70 km east of Trinidad, and both sides are pineapple and tobacco plantations.
The city itself is not very interesting.
There is a market where I buy delicious peanut cookies, and there are beautiful old buildings.
In a place away from a guy I buy three oranges for 1 peso.
January 3 crosses fingers and yes, it will be over 9 oranges we pay 3 pesos but we assume it 6 oranges.
The owner also has a good day.

The landscape continues to fascinate, there are many people on the state and along the road.

In Camaguey, the hotel is full of what we wanted to sleep but the Plaza is still room.
Zip, the city, we walk on beautiful squares, streets and see the old cars and churches.
We eat a pizza in a "restaurant". This consists of a long bar and the pizzas come in 1x times on the bar with a glass of water.
Plastic plates and cutlery, you have to do it but it was not nice. (0.70 cents for 2 pizzas).
In a pub in January gives a pint of beer to a bum, but the guy was very strange.

In another "pub" we get an "idiot" at the table in January and again gives away a beer.
The guy did an interview with a transistor radio, he works at the newspaper was his story.
We had to his house but we filled our bellies and we have not.

Sunday, November 11, 2001.

January gets the shower and sliding on his butt. Ouch!
At 9.00 we are on our way to Santiago de Cuba. Many sugarcane, rice fields and swamps on the road. It's a glorious day and the further we go east the hotter it gets.

Our first stop today is Bayamo.
Here a revolutionary atmosphere prevails.
We walk around the Cespedes Square and see the Iglesia San Salvador church, one of the oldest churches in Cuba and the Church of destiny called.

It is still 127 km to Santiago de Cuba only 25 km before we visit the small pilgrimage El Cobre. It is located in the Sierra Maestra hills.
This white church worship the statue and the Cubans traditionally faithful lay offerings at the feet of the Virgin down. Many flowers, jewelry and medals. The Nobel medal of Hemingway is here. He received the medal for "The Old Man and the Sea '. Finally we are in Santiago de Cuba.
We sleep here in a bungalow, Versalles. Nice room with balcony and a super pool.

We are near Morro Fort and here we go first.
The view is beautiful over the city, the densely forested Sierra Maestra and the Caribbean coast.
El Morro served in the 18th century as protection against pirates and other enemies.
Aircraft are very low and they seem to crash.
Now we go to the center. Far beyond the Parque Cespedes, we do not.
It is named after a freedom fighter.
The most beautiful square in Santiago witnessed major historical events in Cuba.
Here reigned the Spanish colonial power, but the Spaniards had to capitulate to the Americans in 1898, to January 1, 1959 thousands of people gathered at the square at the guerillaros, especially Fidel Castro, who welcome the victory of the revolution proclaimed.
We walk through the streets a bit and drink a beer and my first cappi plein.Terug at the hotel on the square is getting busier. It's Sunday, and from large to small, everyone is dressed festively.
The kids play hide and seek or riding tricycles and small cars that are leased. There is also a small carriage pulled by a goat.
Very nice and we sit here all night on a bench watching.
Also plays a salsa band in the square. They dance and sing.
In between we eat fried rice and fried banana chips and cabbage in a restaurant between the Cubans.
The Cubans pay for this and we pecos 40 $ 6.35 but we were properly informed in advance. Here they all speak Spanish and it was a surprise we got to eat now and then you point at someone else's plate if you have anything lying in what is known. But it was good. On the square in January attracts every vagrant and beggar, and they all give him a hand. He is their amico and he gets a kiss (getver).
At 24.00 hours we are back in Versalles.

Monday, November 12, 2001.

At 7:00 am I'm already out in the sun reading.
At 8.15 am we are in the pool and enjoy breakfast afterwards.
This is a good start to the day.
We drive along the coastal road to the east where the rocks of the mountains, sandy bays.
Our first stop is a small but beautiful beach, Juragua where we find a spot under the trees.
It is very hot today.

Nice read and snorkelling.
We go again and pass a transportation museum and prehistoric park.
On our second beach is really excellent snorkeling, a coral reef near the coast, in January is even swam.
On the way back to Santiago de Cuba, we visit the Transport Museum, in January can be fun.
The cars are not restored and stand as they ever come.
Just outside with a simple roof over it.
The salamanders are an ideal case the cars and walking in and out.
There is also a barn with miniature cars.

Back at the hotel (15.00) we take a shower and go to downtown to visit a tobacco factory but they're just close.
But then the rumfabriek. We can not agree and be spoken by a man.
He says the rumfabriek closed and we are doing.
He knows another factory in the heat and run it with him.
(We never learn??)
We come from a store where they sell liquor and we are pissed.
This, in January the last time we walk along with someone !!!!!

Like any major city in Cuba, Santiago has a Plaza de la Revolution.
A bronze horse, Antonia Macea a guerrilla fighter stands in the middle of the square surrounded by jungelkapmessen stabbing the ground.
In a parking lot near the plaza practicing a few hundred people from the army parade. Scary face.
It's time to go to the Parque Cespedes go where it was so much fun yesterday.

It's raining now and the square is deserted.
We take shelter in a bank, and again we are approached, the man speaks German and he asks us what's on his T-shirt says.
Donald Duck and his friends but the man has never heard of.
We drink a cappi at Casa Grande in January but takes a mojito.
We're going out tonight, bar and bar, eating pizza and spaghetti and it's dry again.

Tuesday, November 13, 2001.

Again, the first in the pool and then on to Guardalavaca (protect the cow).
It is 168 km and the road is full of holes but the view is enchanting.
At 12.30 hours we are sleeping in Hotel Atlantico Guardalavaca, and all-inclusive.

That means to a band and free food and drink. But as we had lunch and it tastes good. For the first time this holiday fresh vegetables.
The dream beaches are creamy white and coral reefs, the water is blue and warm.

But us, we can not relax if you like but still ride.
It is hot and the bikes not too good (free of charge) and Jan has trouble with the hills. He has to sweat and breath.
There are a lot riding yellow buses NZH, Amerongen with the text or out of service.
We want the Indian Cemetery Chorro de Maita bikes this is the biggest cemetery of Taino on Cuba.
2 km to the cemetery in January to give, I'm clearly a better day of cycling today.
We drive along the beach back to the hotel and we need them while snorkeling but that is not, no coral.
After a shower we walk looking at the other hotels to fun t-shirts.
Again, we try a hotel for 15 November to discuss the works but it takes 25 minutes.
The hotel has a different phone number given by the hurricane, but the people are very helpful.
After a beer and pina colada, the dinner back to the beer and pina colada.
Tomorrow we have booked the dolphins, we are curious.

Wednesday, November 14, 2001.

Today is my birthday and my gift of Jan's swimming with the dolphins.
At 9.00 we are picked up and we go to the Naranjo National Park.
Before we see dolphins, we are punctured by the flies and mosquitoes.
By boat we sail into the park for the dolphins.
It is an enclosed area where they swim, which is unfortunate, but the dolphins have fun with us and they allow themselves to swim stroke.
They are real toys.

I have lots of time with the dolphin, because in our group were the Germans who once dolphin petting and then no more. All right!
He is very soft and gives kisses.
It's called "fake" but it was still fun.
Then there is a show of a sea lion and dolphins do tricks.
There is live music available all morning.

At 14.00 pm we are back at the hotel and go to lunch.
Then we go by car to Playa Blanca, it says in the book that you can snorkel here, not so!
On the beach it is nice, there is a group of young people in the heat to play volleyball, handrails, hurdles.
Then to Don Lino, is in the book, but the tide is not favorable, so I am not venture onto the rocks. The view is fantastic. All two of us on the beach with a mighty ocean is overwhelming.
We have the place (Bahia de Bariay) stood where Columbus set foot on land at 28/10/1492 and said: I have never seen such a beautiful place. Both river banks were lined with lush green trees that looked very different than ours. They were hung with all kinds of flowers and fruits, among which many birds warble sweet they were heard. There were numerous palm trees ... .... They were medium sized and have very broad leaves, which the natives were the roofs of their enclosures. The terrain was flat and even. I got into the boat and set foot ashore. Then I walked on two huts, which I assumed belonged to fishermen. When the natives saw me, they beat terrified to flee. ... Then again, I stepped into the boat and do a good deal on the River. I must admit that I am at the sight of the lush green gardens and forests and the singing of the birds have felt such a deep joy that I had not manage to get out of here and continue my journey. This island, rich in excellent anchorage and deep rivers, is certainly one of the nicest people ever have eyes may see.
The log of Christopher Columbus.
Back at the hotel we take a nice cold Pina Colada and send a few cards.
Tonight there will be music in the hotel. You have to stay in the hotel because there is nothing further.
For two days we are all in back enough. We have turned brown.
Jan has many large lumps of mosquitoes and flies.

Thursday, November 15, 2001.

We are already at half past seven in the ocean, but we are not the first.
The water is warm.
Breakfast ham and we pick them for the cats. There is a cat with four young in the garden. They find it nice.
It is very hot but we still have a long ride tomorrow because we want to sit near Santa Clara, where we see Udo again, and we also want to Cayo Coco.
Here is the finest coral sand in the world, with a diameter of only 0.12 mm.
Some areas are still pristine but gradually Tourism is growing.
The whole road is a 2-lane road with heavy traffic such as horses, cyclists, pedestrians and trucks.

At 15.30 hours we are in Maron Maron Hotel.
This is nothing but a hole has a nice drive.
I buy from a male point a bag of chips and a girl away from a pizza.
Again many NZH bus ride to Alblasserdam and Enschede.

I am now on the edge of the pool and it is January, there is a bat flying overhead.
It is already dark and the mosquitoes come in large numbers.
We do not eat in the hotel but found outside a cafeteria and eat pizza for a change, spaghetti and fries.
I make my pizza for three-quarters of the dog.
In the dark we walk through the village where everybody sits outside.
Again the dark at 18.00.

Friday, November 16, 2001.

I have the alarm last night in the car leave, we want to go early to Cayo Coco. We wake up in time.
You should have a 26 km long dike to the island.
There are many mangrove swamps with trees and flamingos, white herons, pelicans and other birds. The national bird of Cuba is tocorroro.
The island was recently discovered by tourists and there are already many hotels on the island. The beaches are really like the bounty beaches promise.
We seek our own bounty beach and go swimming.
Snorkeling here is not water works by the hurricane are not clear and the water is very salty. We try another beach but again we can not snorkel.
We do have a flat tire in the heat and January must, in his swimming trunks, beach bounty to change a tire.
At 12.00 we go to Santa Clara.
It's a beautiful journey, past villages with banana trees, thatched roofs and gardens.
We walk through Remidos and it seems time has stood still.
Now we are in the square outside our hotel in Santa Clara.

We can not park the car but the receptionist offers to put the car away to a "save place" and it costs only $ 1.
Hotel Santa Clara Libre. It's not a good hotel, the bullet holes are still in the wall.
Led by Che Guevara captured the guerrillas of the city. (December 1958).
It was the last decisive battle.

The children play old games, spinning tops, marbles get out, you see it all over Cuba. We eat pizza again for 4 pesos and are waiting for Udo.
Udo is at 18.15 with his girlfriend Yailen.
Nice girl with lipstick and perfume she brings to me, before my birthday.
Udo has discussed a restaurant but there is no free table, and we have to wait one hour.
There are however still people who go in and eat well but we will never turn. DO NOT!
We go private dinner, which is at someone's home. Now we are really scared of the price and this is not our dinner.
We walk through the dark streets and suddenly we see our car standing in the middle of the street there is no car through, but if that is good!
Eventually we eat pizza again.
Udo's girlfriend is only 18 and half, they will walk beside me and gives me an arm or hand. So is everyone here in Cuba.

In a very nice bar we have a mojito, the bartender knows Udo and we can pay in pesos. It plays a very good band and it is danced.


It is not long before John and I also have to dance, we do not spend a lot of it.
At 23.00 am we, that we go to sleep, with the elevator in our hotel to the roof to enjoy the view.

Saturday, November 17, 2001.

Today we drive together with Udo and Yailen to Havana.
At the reception, we ask if they want to get the car. There is a Dutch girl and she does report that her car has broken out and the radio was stolen. She had the car is parked next to the hotel.
The receptionist will retrieve our car and I hold my breath, but our car is okay!
Meanwhile, Udo and Yailen arrived and we can go to Havana.
January and runs Yailen to the front. If we encounter an acquaintance of her exuberant that she waves them in a car rides and sitting still in front.
First we visit the Plaza de la Revolucion, there is here a bronze statue of Che with his face to the wall next to Argentina and has an artist's battle scenes carved stone.
Under this sculpture is a museum and a mausoleum, very interesting history step by step.

We take the high road quickly in Havana and we are at 13.00.
The old town is fantastic. Old buildings, old cars, places and people. The buildings are happily restored.

At the market we buy music boxes that Cubans in the bands used.
In a way, you put the pieces in your hand and there will be a beautiful sound. To practice and succeed.
In the bar where Hemingway drank mojitos every day we have been drinking a Mojito. The walls are covered with photographs and paintings, there is no place on the wall which is blank.
Lovely area to stroll through them.

Udo Yailen sleep and Particular, we are 10 km further along the coast. In Mary Hemingway. It is very luxurious. Instead of a parking space you find a dock for your boat. From our room looking out over the ocean.
There is a hotel complex and there we drink a cappi.
We eat in our hotel there is a buffet and a live band.

After dinner entertainment is outside by the pool, dancers, singers and a magician.
January takes something to eat from the buffet because he has a skinny dog ​​a walk.
We find the dog and he walks back to the pool and go with Jan's lap lie on a lounger watching the show. That goes from the time being.

We go into the room and eventually the dog, we call him Che remains comfortably on the seat.

Sunday, November 18, 2001.

At 7:00 am I sit outside on the balcony and the storm and the rain comes pouring beneden.Als we walk to the restaurant for breakfast, we are quite wet.
Jan has no more itching and the flies and mosquitoes have now not seen.
9.15 am we take the shuttle bus to the center of Havana, and this bus is our evening retrieve.
Udo We meet at 10.30.
It is busy down town Havana because the marathon.
The streets are not shut off and the old cars drive through between runners.
Yailen afterwards is because yesterday she is being watched by police, here you can not walk the streets with male tourists.
At 10.00 hours the sun shine and it will be another glorious day.
Today, we more or less a "pub crawl". A lot of eating and drinking.

January'd like an old Chevrolet ride, but that's only for the Cubans and is not intended to find someone who wants to take us.
But it works in January and is in his element. We see a part of Havana is not running, for example, the Plaza de la Revolucion.

In the morning we walked past a car with the hood open, the man sits atop the car with his legs in the engine and trying to fix something.
January sticks his head under the hood and find them beautiful.
He shows the men a picture of his own classic car show.
In Old Havana good bands playing in pubs.
The centerpiece of the center is Plaza de la Catedral, with its beautiful Spanish colonial cathedral, one of the most beautiful squares in South America.

At the head of the square is the massive Cathedral in the Baroque style. In 1750 the first stone was laid. It is said that the remains of Columbus are located here before they were shipped to Spain.
To the right of the Cathedral is the Palacio de los Marqueses de Aguas Claras. The building is a good cafe, El Patio, and here we are a large part of the afternoon to enjoy good relations and spontaneous dancers who just pass by and then go dancing. On the square are two palaces and a museum, Casa Bayona. But the best thing here is the terrace, watch and enjoy.

At 18.00 hours, Udo see if a bus back to Santa Clara, he can not be good for him not just with his girlfriend walking hand in hand.
So we say goodbye to each other.

We will eat in the bar of Hemingway, Bodeguita del Medio, it is expensive and you get little to eat.
At 20.30 hours the shuttle will pick us again but unfortunately this is Cuba and the bus does not.
But then the cheapest way back to the hotel which is an egg and taxis. This is a kind of egg that we are there for a moped. It's a nice girl that drives us back.
When we were here two weeks ago, everything was pitch black and we could see much now, everything is illuminated, and Havana is well worth a visit.

Monday, November 19, 2001.

After breakfast we drive for the last time in Havana.
January can not get enough of this town with its beautiful cars and shoot a black / white roll of pictures.
At 10.00 hours we are heading to Varadero. Our first stop is Cojimar.

Here lies the yacht Pilar (Hemingway's boat) anchored here and still lives his boatswain Gregorio Fuentes, who is now over one hundred years. He earns a few dollars from tourists to old stories. We have unfortunately not met him.
(In January 2002 there was a newspaper article that he is 104-age is deceased.)
Near the small fortress stands the Monument Hemingway (1898-1961).
The road is pretty good and we shoot at.
At 95 km from Havana, we drive over the high bridge Bacunayagna.

On the one hand you see the ocean and across a beautiful valley palm trees.

Matanzas we walk around and see the familiar things away and there is not much to do.

At 13.00 hours we are in Varadero.
The beach resort in Cuba. The Cubans themselves can not come here.
We sleep Bella Costa, 4-star all-inclusive.
Eating, sleeping, drinking well water cycles.
We want to pedal, but the waves are too high so it does not.
We explore the hotel, it is very big and we like it for lunch.
And then take in the ocean swim.
I'm lying on a beach in January and will run along the shoreline, then a dip and occasionally drinking a Pina Colada.

On the beach we wait for the sunset.

We buy shirts, a calendar and the farewell letter from Che to Fidel.
Dinner and a dance show.

At 22.00 hours we go upstairs.
I want to read and watch TV in January but there was a power failure in January so I have no TV and no book.

Tuesday, November 20, 2001.

Quiet day today.
It's our last day in Cuba.

Breakfast and to the beach to pedal it, we can do to 10:00 because then we take a catamaran to snorkel along.
At the reef, the water is cloudy again not snorkeling.
It takes long before the hurricane to the ocean above.
Our guide throws bread into the water and fish off the storms there.
Beautiful fish and even bite them.
I swim a meter or two down to the coral to see, that will go but you can only watch a few seconds and my ears are about to explode.
All in all, a nice trip.

At 12.00 we're back, quick shower and lunch and our first Pina for today we have already over.
There is a mall that we visit, in order to make full time.

Then we really to the airport.
At 18.00 hours we are flying back home.

Fine holiday,
Wilma

---