Advertisement
Published: January 23rd 2013
40 kg schaakpotentie
nee, zoveel ben ik niet afgevallen, ik bedoel het bord ;)Eindelijk tijd om wat te schrijven. Vorige maand was druk, maar we zijn nu terug in de stad voor minstens 6 dagen. Good stuff.
Voor iedereen die zich afvraagt wat het verhaal met mijn gezichtsbeharing is: scheren in de jungle is geen goed idee in verband met wondjes. Alles ontsteekt nogal makkelijk in dit klimaat en ontstekingen zijn naar.
Dan over naar de Brulaap. De brulaap (howlermonkey) is een zwart beest dat in een kubus van 40 bij 40 cm past. Minus staart dat is. De brulaap leeft in groepen van ca. 10 apen, waarvan 1 het mannetje, dat uiteraard dominant is. Het mannetje houdt de rest van de groep op de hoogte van gevaar in de omgeving. Meestal is er niets aan de hand en dat geeft dit beest aan met om de 10 seconden schreeuwen dat er niets aan de hand is. Mensen die minder getalenteerde slapers zijn dan ik liggen er nachten wakker van. De botfly komt verderop in deze update, tere zielen krijgen een waarschuwing als dit aan bod komt. De vorige update was erg kort, maar de foto's op Flickr geven een aardig beeld. We hebben 2 weken lang druk gewerkt, en de werkdag eindigt
om 1600, tijd om te wassen en eten te koken. 'S avond tijd voor andere dingen. Tijdens de eerste jungle-weken ben ik begonnen schaakstukken te maken. Het schaakbord is tot zover een stuk karton geweest. Daar is dankzij de avonduren verandering in gekomen. Draagbaarheid van het geheel laat nog wat te wensen over, maar het is zeker speelbaar. Tot zover is mijn schaakpret vooral coaching en mooiere schaakstukken maken.
Maar dat is allemaal lang verleden tijd, verder met het recentere verleden.
Tijdens een korte stop van 2 dagen in de stad meegemaakt hoe regenseizoen er ongeveer uitziet. Iedereen in Belize is het wel eens dat het weer dit jaar wat in de war is. Het hoort koel en droog te zijn en twee dagen stortbuien passen niet echt in dat beeld.Twee dagen stortbuien in de stad voor de duidelijkheid, de ochtend van vertrek hebben we glimlachend geconstateerd dat als het weer niet opknapt we een interssante Trek voor de boeg hebben.Na een uurtje in de bus, door de regen, zijn we uitgestapt bij de "Gravelpit", de start van de Indian Creek track. Dat de Trek interessant wordt is na 5 minuten lopen duidelijk als we bij de eerste brug
Voetbalveld
Ofzo, archeologen zijn fantasten is de algemene indruk ; ) aankomen. De hoeveelheid water die gevallen is maakt dat het lieve stroompje dat de brug overspant veranderd is in een 50 meter brede rivier. En de brug is volledig overstroomd. De training die we gehad hebben in rivercrossings liet veel aan de verbeelding over bij gebrek aan woeste rivieren met sterke stroming, drijvende boomstammen en strainers (plekken waar je onder water gezogen wordt). De theorie wordt gelukkig overdekt met een rijkelijke lading water. Alle training die we gehad hebben, is nodig, iets wat Boo, onze instructeur, nog nooit meegemaakt heeft.
De Trek gaat van start over een stuk landbouwgrond, waarna we de jungle induiken. Eindelijk het echte werk, alles is overgroeid en nat en bij tijden stekelig.De trek die we volgen bestaat de eerste dag uit een redelijk duidelijk pad dat ons naar de Creek brengt. Indian Creek is normaliter enkeldiep, maar de eerste oversteek komt tot "tickle-hight". Dat is net iets hoger dan waar de meeste mensen hun bovenbenen eindigen ; ) Veel regen later komen we bij de volgende oversteek. Het stroompje is 25 meter breed en we hebben touwen en carabiners nodig om eroverheen te komen.Het einde van de eerste dag is na deze oversteek, kamp
midden in de jungle in de stromende regen (Camp 1). Vuur aankrijgen lukt niet met tondel, stukjes rubber van een autoband en afval van snacks worden noodzakelijk kwaad.
De tweede dag is het pad niet meer duidelijk. Het plan is om de Creek te blijven volgen via jagerspaadjes, oprecht padvinderen omdat er nogal veel van deze paadjes zijn, de meeste doodlopend of in een andere richting.We spenderen de ochtend aan het beklimmen van overgroeide heuvels. De "kaart" die we hebben geeft dit weer als een witte vlek met de tekst "numerous depressions" : ) Na lang zoeken komen we tot de conclusie dat het pad ietwat kwijt is.Dus terug naar het kamp van de eerste dag, de rivier weer oversteken en verder zoeken. In de regen uiteraard. De zoektocht brengt ons terug bij ons startpunt van de eerste dag, en we proberen de jungle op een andere plek in te duiken. Na 2 uren lang door tickle hight water te hebben gelopen (alle paden in dit gebied zijn volledig overstroomd) komen we een local tegen die de weg weet. Happy days dus!We gaan terug naar Camp 1, maar vlak voordat we de rivier oversteken moeten we in een moeras
naar rechts. Effectief afgelegde afstand om 15.00 'smiddags: nul ; ) Omdat we voor donker kamp willen opslaan, is het sinds 14.00 quickmarch, en met stevig doorploegen zijn we om 17.45 (zonsondergang) bij Camp 2, in een grot. Eindelijk droog, een stukje luxe dat bijzonder welkom is. 'Savonds de grot verkend, maya potscherven en drupsteen. Evening entertainment, gekke boel!
Na de 5e dag trek hebben we de rivier een keer of 12 overgestoken, hebben we eten voor 5 dagen voor 16 mensen opgegeten (happy days, lichtere tassen) en zit het festijn erop. Het is voor het eerst dat onze instructeur de volledige trek heeft gedaan, de vorige keren is het niet gelukt om het pad te vinden. En de trek die we gedaan hebben is volledig ongeschikt voor jeugdigen, de omstandigheden waren soort van gruwelzaam.
Nadat we uit de jungle gekomen zijn gaan we verder naar Ringtail village, home of BDARRT (Belize Disaster and Rescue Response Team.
Als hartelijk welkom worden we in single file formation opgesteld door Garcia, Belize Defense Force Special Forces Instructor in Jungle Survival and Jungle Warfare. Hij heeft een fluitje en dat gaat de komende dagen ons leven beheersen.
We krijgen 2 uren
om "rustig" onze hangmatten op te hangen en eten te koken, precies waar we aantoe zijn na 5 dagen bikkelen door de regen. De campsite is in een moeras, droge voeten is een absoluut onderschatte prettigheid. Daar komt een aantal van ons meer en meer achter, 's avonds neemt een combatmedic Henry zijn voeten onder handen. Stel je een bevalling voor, maar dan met een man. Als dat lukt dan heb je ongeveer een beeld van hoe voeten repareren jungle-style werkt.
De volgende twee dagen zijn minder gruwelzaam dan verwacht, we krijgen kayaktraining en meer riverrescue traing. Offensive en defensive swimming zijn onderdeel van het programma. Een drenkeling moet uit het water gehaald worden, maar het betreft hier een ietwat paniekerige drenkeling. Die het nodig vindt om de redder die naar hem toezwemt vast te pakken.
Het idee is om de drenkeling niet de gelegenheid te geven om de redder ook een drenkeling te maken. Garcia ligt met een glimlach in het water heel lief "help help save me" te roepen. En houdt de redder een paar seconden onder water, best impressive voor een 5 turf hoog menneke. De redder in dit geval was Duncan, ik heb helaas niet
Uitzicht, schaars goed in de jungle
de regenwolken daarentegen zijn overvloedig de gelegenheid gehad om met Garcia te stoeien. Dus met de mede-vechtsport-enthousiastelingen in de groep er een mooie traingen van gemaakt :D
Owjah, de botfly heb je nog van me tegoed. En ik heb een waarschuwing beloofd: de alinea kan de fijnbesnaarde lezer ietwat onpasselijk maken. Eventuele nachtmerries voor eigen rekening ; )
Tijdens Trek ben ik gestoken door een mozzie (das gewoon een steekmug, no worries). Opzich is dat geen wonder, je wordt in de jungle de godganse dag aan een stuk door lekgestoken.Het bijzondere aan deze beet is dat de mozzie een parasiet bij zich heeft die het voornamelijk voorzien heeft op koeien. De parasiet laat de mozzie met rust, maar kruipt tijdens een mozziebite naar zijn doel.Mensen zijn een hele aardige host als er geen koeien in de buurt zijn.Meet the Botfly...De botfly infecteert mozzies en zijn larve wordt in de host geinjecteerd, in dit geval in mijn arm. De larve is in eerste instantie minitieus, maar knabbelt er lustig op los en is na een dag of 5 voelbaar. Voelbaar in de zin dat je voelt dat je van binnenuit opgegeten wordt. Om het uur is het knabbeltijd en na elke knabbel is de larve
weer een beetje groter. En knabbelt vervolgens harder en meer. Een volgroeide botfly is ca 7 mm in doorsnee en 4 cm lang.
http://www.flickriver.com/photos/alan_cressler/480796744/Dat is uiteraard buiten de waard gerekend.
Na een dag of 8 ben ik redelijk flauw van mijn nieuwe huisdier. De larve moet ademen en heeft een luchtgaatje. Ducttape over het luchtgaatje mag waarschijnlijk niet van de dierenbescherming, maar soit.Na een uur of 10 is Collin (ja, hij heeft een naam gekregen 😉 dood en moet vervolgens nog uit mijn arm gehaald worden. Hard knijpen en een pincet levert een worm op van 1 mm doorsnee en 1,5 cm lang.Deze zit nu in mijn betadinefles, hopelijk overleeft wijlen Collin de terugreis en kan hij in de trofeeënkast :P Na 2 dagen kayak-fun zijn begint de Rescuetraining. Garcia vindt dat we lui zijn en begint de ochtend met de groep 10 minuten in een koud stroompje te zetten. Iets met teamwork en attention. We houden de moed erin als groep met alle vingers roteren als ochtendgym. De rest van de dag bestaat uit oefenen met allehande rescue-equipment om gewonden uit grotten en rivieren te halen.'Savonds verder met theorie en om 2200 op bed.Om 0200 wakker worden met het
de "stokes"
usage: bind de patient vast aan het kippengaas. lieve fluitje en surprise nachtoefening in junglerescue.De rest van de training bestaat uit 24 knopen leren, veel meer scenario's en veel meer technieken en materiaal. Liersystemen, katrolsystemen, veel technische pret. Tijd om middelbareschool-natuurkunde van stal te halen.Garcia krijgt in de loop van de dagen meer lol in de groep en zet zijn drillsergeant-pet af. En blijkt een hele aardige vent te zijn die als voornaam Wendy heeft ; )
Op dag 10 van de training bestaat de grande finale uit een Cave-rescue. Na een dag van abseilensystemen opzetten en partienten over de rivier takelen (great fun) gaan we om 2200 St. Hermans Cave in. Het is een grot met een rivier, heel veel modder en onmogelijk nauwe doorgangen. Een van ons wordt de patient en moet door de grote geholpen worden naar de andere kant van de heuvel.Het is een lange nacht en rond 0400 hebben we 2 echte patienten, onderkoeling. Na heet water en daarna koffie voor de groep gewoon verder met het scenario en om 0600 is de boel afgerond.De hele groep, inc de patient, 3 brancards en 6 zware rugzakken met touwen, katrollen en carbiners staat weer buiten.
De volgende dag bestaat uit een paar uur
slaap, materiaal van alle modder ontdoen en het begin van Jungletraining. We leren hoe we een shelter in de jungle maken van cohunpalm, saplings en vines.En hoe we vallen kunnen maken voor klein grut.
Dag twee bestaat uit flora and fauna en het maken van vallen voor groot grut. Denk Rambo 1; vlijmscherpe spikes met boombast aan zwiepende takken vastgemaakt.
De volgende dag is het begin van de beltkitphase: Alleen First aid, waterflessen en een machete mee (en nog een paar noodzakelijkheden zoals een firekit etc.) en de jungle in.
Simpelweg fantastisch. Drie dagen lang hardcore kamperen.
Heel veel training toegepast, heel veel aanvullende dingen geleerd en heel de jungle uitgekomen. Mission accomplished.
Advertisement
Tot: 0.078s; Tpl: 0.013s; cc: 12; qc: 50; dbt: 0.0438s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Astrid
non-member comment
Goeie verhalen
Dag stoere! Ik hoor het al.. hij wordt stoer(der) ! ;) Maarrehm.. heet zoiets niet schurft? Jakkie jakkie bah bah bah.. Hij heeft schurft ?! Lol, blij dat je er vanaf bent. Volgende x maar gewoon verwijderen dacht ik zo.. ? Iets met.. euhm.. logica? :P XXX