Kleren maken de man, maar van schoenen hebben ze geen kaas gegeten


COMING SOON HOUSE ADVERTISING ads_leader
Vietnam's flag
Asia » Vietnam » South Central Coast » Quảng Nam » Hoi An
May 21st 2008
Saved: November 19th 2016
Edit Blog Post

Na de zoveelste vermoeiende en lange busreis arriveerden we op 6 mei in het midden van Vietnam in de stad Hoi An. Al snel vonden we een mooi hotel met zwembad, ontbijt en gratis internet! Vooral het zwembad was geweldig. Want ondanks het feit dat het de laatste paar dagen veel geregend had, was het tussen de buien door nog steeds ontzettend warm en benauwd. Een duik in het zwembad vonden we daarom geen overbodige luxe!
Doordat Hoi An de oorlog redelijk goed doorstaan heeft, is er nog veel van de oude charme terug te vinden in deze stad. Er zijn veel oude gebouwen, koloniale huizen en oude tempels. De sfeer is prachtig. Er waren heel wat “Kodakmomenten”!

Hoi An staat ook wel bekend als Tailor-paradise oftewel kleermakersparadise. En dat is duidelijk merkbaar tijdens een wandeling door de talrijke kleine mooie straatjes die Hoi An kent: kleermaker na kleermaker na… er zijn meer dan 500 kleermakers!! Je moet wel heel stevig in je schoenen staan om hier niets te kopen/laten maken, want de prijzen zijn laag en wie wil er nou niet op maat gemaakte kleren voor een habbekrats kopen!
Op onze eerste dag in Hoi An werden we door iemand aangesproken die vroeg of we mee wilden gaan naar zijn shop. Aangezien we wel wat kleren wilden laten maken, bedachten we dat het geen kwaad kon om een kijkje te nemen en eens te informeren naar prijzen. Zo gezegd, zo gedaan en na een half uur kwamen we tot de conclusie dat hetgeen Dong en zijn familie ons aanbood, helemaal niet zo slecht was. Maar om nou meteen bij de eerste de beste kleermaker kleren te bestellen… dat leek ons geen goed plan en daarom keken we de eerste dag een beetje rond en vergelijkten we stoffen, kwaliteit en prijzen van verschillende shops.
De volgende dag zaten we echter toch bij Dong aan tafel om kleren te bestellen. Hij bleek een van de beste kleermakers te zijn. Helaas duurde het drie dagen voordat we alle kleren terugkregen. De reden: Dong is niet degene die achter de naaimachine zit. Dat werk laat hij aan iemand anders over en helaas heeft deze bewuste medewerker de maten niet goed overgenomen en sommige details vergeten. Uiteindelijk waren we al met al zeer tevreden met de aanvulling van onze garderobe!
De schade:
Kai: 1 linnen pak, 1 hemd, 1 lange broek, 1 korte broek
Danielle: 2 winterjassen, drie jurkjes

Maaaaar…. Hoi Ans handwerkers beperken zich niet slechts tot kleding, je kunt hier ook schoenen laten maken. Helaas hadden we met de schoenen minder geluk. De kwaliteit van Kais schoenen is ronduit slecht te noemen. En Danielles twee paar schoenen pastten in eerste instantie niet en moesten vaak worden aangepast. Ze is zelfs meegegaan naar het kleine schoenenatelier waar 15-jarige jochies schoenen maakten, zonder gevoel voor maat en mode. Uiteindelijk was de score bij Danielles schoenen 50-50: een paar schoenen is goed gelukt, het andere niet. Maar goed, we kunnen natuurlijk niet altijd geluk hebben.

En we hebben nog meer souvenirs gekocht… namelijk lantaarns. Ook die vind je in alle geuren en kleuren en voor weinig geld in de vele winkeltjes. Wij kochten lantaarns bij Nguyen, een jonge Vietnamese vrouw van 20. Ze vertelde dat haar vriend Nederlands is en toen ze hoorde dat Danielle zijn landgenoot is, werd ze nog vriendelijker dan ze al was! Ze nodigde ons zelfs uit om’s avonds met haar ergens een drankje te drinken.
Die avond zagen we echter ook een andere kant van haar en langzaamaan ontstonden er barsten in haar verhaal. Ineens bleek haar vader ziek te zijn en had ze problemen met haar baas. Misschien werd ze zelfs wel ontslagen! Dit soort verhalen horen wij wel vaker en wellicht zit er een kern van waarheid in. Het probleem is echter dat men deze verhalen meestal alleen met ons deelt in de hoop dat wij dan een financiele bijdrage kunnen leveren. En het leek erop dat onze “vriendschap” met Nguyen dezelfde kant uitging.
Nguyen nodigde ons uit om samen met haar naar Cham Island te gaan, het eiland waar ze is opgegroeid en waar haar ouders nog steeds wonen. Enerzijds leek het ons geweldig om met haar mee te gaan en het leven van een echte Vietnamese familie van zo dichtbij te mogen meemaken. Maar we vreesden dat we alleen als geldschieters werden uitgenodigd. Bovendien klopte ook deze keer Nguyens verhaal niet: het ene moment vertelde ze dat ze haar familie al een jaar niet meer had gezien, het andere moment zei ze dat ze drie maanden geleden een festival met haar familie heeft gevierd op Cham Island.
Wij besloten om de makkelijke weg te kiezen en uiteindelijk niet met haar mee te gaan. Daarop zei ze keihard dat ze sowieso niet met ons meekon, want haar zus trouwde in Hoi An. Tja, hoe kun je zo iets nou vergeten.
Met Ina en Lotta (twee duitse vrouwen die in Amsterdam wonen. We hebben hen bij “onze” kleernaker hebben leren kennen) kwamen we tot de conclusie dat Nguyen een pathologische leuegenaar is en zo vertsrikt is geraakt in haar eigen leuegens dat ze het verschil tussen feit en fictie niet meer kent. Nguyen druipte af en met Ina en Lotta deden we nog een drankje en we hadden samen een geweldige avond.

Het lijkt er wellicht op dat we alleen maar hebben geshopt in Hoi An. Maar dat is niet helemaal waar. We hebben rondgelopen en genoten van de sfeer van de stad. Met een fietsje hebben we de omgeving verkend. En we hebben samen met Fiona (die we uit Dalat kennen) een boottocht gemaakt.
Hoi An was geweldig. Met overvolle backpacks en een lichtere portemonnee verlieten we deze prachtige stad.



Kleider machen Leute, aber von Schuhe machen haben sie keine Ahnung…

Am 6 Mai nach einer langen und anstrengenden Busreise erreichten wir die Stadt Hoi An in der mitte von Vietnam. Und schnell fanden wir ein Hotel mit Schwimmbad inclusive Fruehstueck und gratis Internet! Das Schwimmbad war wunderbar!
Trotz das es die letzten paar Tage viel geregnet hat, war es schon sich im Schwimmbad ab zu kuhlen da es doch ziemlich schwuel war.
Da “Hoi An” den Krieg relativ gut uberstanden hat, hat die Stadt immer noch seinen alten charme. Die Strassen sind mit alten kolonialen Hausern gepragt und jedemenge Tempeln. Eine Stadt wo man sehr viel Fotos machen konnte.
Hoi An ist auch bekannt fur seine vielen Kleidermacher. Was uber all sichtbar ist da in all den kleinen Strassen Schneider, Schneider Schneider und Schneider sind. Mehr als 500 Stuck! We hier nicht Kleider auf mass machen last fur Preise die unter H&M niveau sind der ist selbst dran schuld…
An unserem ersten Tag in Hoi An wurden wir von jemanden angesprochen ob wir ihn begleiten wollten zu seinen Shop. Da wir uns sowiso was Schneidern lassen wollten dachten wir uns das es keine schlechte idee ist um mal mit zu gehen und sich zu orientiern.
Wie gesagt so getan. Nach einer halben Stunden kammen wir zum entschluss dass das angebot was “Dong” und seine Familie uns machte gar nicht so schlecht ist. Aber gleich beim ersten und besten Schneider etwas zu bestellen…das schien uns keine gute idee und wir schauten uns in der Stadt nochmals um. Wir verglichen Stoffe, Preise und Qualitat in anderen Laden.
Am nachsten Tag gingen wir zu Dong und liessen uns dort beraten,vermessen und bestellten unsere Kleider. Leider dauerte es drei Tage bis unsere Kleider fertig waren 😞. Der grund: Dong ist nicht der jenige der hinter der Nehmaschine sitzt. Das tat jemand anders und der hatte die Masse nicht gut ubernommen und manche Details vergessen und wir musten deswegen fast alle Klamotten haufig anpassen lassen.
Im endefeckt waren wir sehr zufrieden mit unserer neuen Garderobe!
Wir liesen machen:
Kai: 1 Leinen Anzug, 1 Hemd, 1 lange Hose, 1 kurze Hose
Danielle: 2 Winterjacken, 3 Kleider

Aaaaabbber…. In Hoi An gab es nicht nur Schneider, man kann sich hier auch Schuhe machen lassen. Leider hatten wir mit den Schuhen weniger gluck. Die Qualitat von Kai’s Schuhen war sehr schlecht. Und Danielle’s 2 Paar Schuhe pasten nicht und musten atliche male angepast werden. Das resultat war so la la, das eine paar war gut und das andere paar entsprach nicht dem resultat was wir erwartet hatten. Na ja wir konnen nicht immer gluck haben.

Und dann haben wir noch mehr Souvenirs gekauft…namlich Stoff Lanternen. Die findet man hier in allerlei Sorten, farben und grossen und das fur wenig Geld. Wir kauften Lampen bei Nguyen, einer jungen Vietnamesin die 20 Jahre alt ist. Sie erzahlte das ihr Freund aus der Niederlande ist und als sie horte das Danielle ein Landsmann ist, wurde sie noch freundlicher als sie schon war.
Sie lud uns ein um Abends mit ihr etwas trinken zu gehen. Diesen Abend entdeckten wir auch ihre andere Seite, so langsam schlichen sich kleine fehler in ihrer Geschichte ein und wir wurden immer skeptischer. Auf einmal kammen “Geschichten” so wie das ihr Vater krank ist und das sie probleme mit ihrem Boss hat. Vielleicht wird sie selbst entlassen! Diese Art Geschichten horten wir schon des ofteren, vieleicht sind es auch keine Geschichten sonder die wahrheit…
Die Sache ist das die Geschichten meist uns erzahlt werden um uns auf zu vordern einen kleinen Geld beitrag zu leisten. Es schien das unsere Freundschaft mit Nguyen darauf zu ging.
Nguyen lud uns ein um mit ihr zusammen nach Cham Island zu gehen die Insel wo sie aufgewachsen ist und wo ihre Familie wohnt.
Es schien uns einerseits eine super gelegenheit um
mit ihr mit zu gehen und das Leben in einer Vietnamesischen Familie zu erleben. Aber wir vermutteten das wir nur als Geldspender eingelden wurden. Ausserdem stimmten manche geschichten die Nguyens uns erzahlte nicht: erst erzahlte sie das sie ihre Familie seit einem Jahr nicht mehr gesehen hat und im anderen moment erzahlte sie das sie vor 3 Monaten ein Festival mit ihren Eltern auf Cham Island gefeiert hat. Wir beschlossen des wegen nicht mit zu gehen. Dann sagte sie plotzlich das sie doch keine Zeit hatte da sie zu der Hochzeit ihrer Schwester in Hoi An gehen muste. Wie kann man nur so etwas vergessen…???
Mit Ina und Lotta (2 Deutsche die in Amsterdam wohnen. Wir traffen sie bei “unserem” Schneider wo wir unsere Kleider machen liessen) kammen wir zum entschluss das Nguyen eine pathologische Lugnerin ist und sie sich in ihren lugen verhaspelt und das sie den Unterschied zwischen Fakt und Fabel selbst nicht mehr kennt.
Nguyen machte sich auf den Heimweg und wir tranken noch mit Ina und Lotta etwas und genossen von dem herrliche Abend.

Es scheint das wir nur am einkaufen waren in Hoi An aber das stimmt nicht ganz.
Wir lieffen viel herum und genossen von der grossartigen Atmosphere die diese Stadt ausstrallt.
Wir erkundeten die Umgebung mit dem Fahhrad und wir machten mit Fiona (die wir aus Dalat kenne) eine Bootfahrt. Mit vollen Rucksacken und lehren Portmone verliesen wir diese wunder schone Stadt.
.


Additional photos below
Photos: 49, Displayed: 29


COMING SOON HOUSE ADVERTISING ads_leader_blog_bottom



Comments only available on published blogs

Tot: 0.164s; Tpl: 0.012s; cc: 20; qc: 95; dbt: 0.0782s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1; ; mem: 1.4mb