Advertisement
Published: November 12th 2008
Edit Blog Post
Trouwe lezers,
Azië is echt een prachtig continent met diverse culturen en waar ieder land weer totaal anders is dan de rest. Nu ben ik 2,5 maand al in Korea en vind ik dit land helemaal de bom. De cultuur is mooi en divers, de mensen aardig en het eten en klimaat gematigd tot lekker. Nu ben ik nog van plan om naar Japan te gaan en er ligt misschien nog een mogelijkheid voor mij om naar Vietnam en Thailand te gaan, maar Korea is eigenlijk de perfecte plek om het grootste en meest invloedrijke land van Azie te bezoeken; China. Met anderhalve week vrijstelling van lessen van de universiteit en de reis heen al geboekt waren we klaar om voor 11 dagen naar Beijing en Shanghai te gaan, om daar de cultuur, het eten, de mensen en de sfeer te gaan bekijken.
Nu wist ik al vrij veel over China, aangezien we het er op school constant over hebben in de lessen. 5000 jaar geschiedenis 1,3 miljard mensen op een stuk land leven dat net iets kleiner is dan het continent Europa waarin meer verschillende volkeren (gewillig of bezet) in spectaculaire landschappen leven die ieder soort klimaat bestrijken.
Officieel nog een communistisch land tegenover de rest van de wereld, maar hard op weg om de grootste kapitalistische natie ter wereld te worden, nadat ook zij hebben gezien dat communisme kut is en het nog NOOIT voor een land beter heeft gewerkt dan een vrije markt. Dit zorgt voor controversie aangezien je aan de ene kant een staat hebt die veel aspecten van het land onder controle houdt (internet, media, geld, en energie), en ik aan de andere kant de meest extreme vormen van armoede en rijkdom in één straat kon vinden wat voor een dubbel gevoel zorgt. Aan de ene kant zie je futuristische gebouwen en 5-laans wegen, en aan de andere de zandwegen en geamputeerde bedelaars met straatkinderen. Ook kennen ze geen hygiëne (geen wc-papier in de wc’s) en is de grote meerderheid van de Chinezen nog steeds onder de indruk dat “great honorable chairman” Mao de grootste man die ooit geleefd heeft. Nogal wazig dus en ik had van Vietnamezen, Japanners en Koreanen al gehoord dat de meeste Aziaten China een asociaal en smerig land vonden en over het algemeen niet veel goeds dachten over de bevolking.
Nu wil ik daar pas over oordelen nadat
ik er zelf was geweest, dus op vrijdag de 31e hadden we een boot geboekt naar China. 11 dagen reizen per trein, boot, vliegtuig en ieder transportmiddel daartussen om de stad van olympische spelen te zien, en de meest economisch ontwikkelde stad van China te zien. Rond de 1100 foto’s werden er gemaakt en er gebeurde iedere dag wel iets, daarom een opgedeelde blog in dagen want tis teveel om in 1 keer te vertellen.
Enjoy.
Dag 1:
Of eigenlijk dag 1 en 2 want de eerste dag was alleen maar reizen om er te komen. We hadden als eerste stap de boot gekozen aangezien dat een stuk goedkoper was en de boot ook wel iets speciaals heeft en in mijn mening een stuk relaxder is dan vliegen. We hadden een groep van 6 personen, maar slechts 3 gingen met de boot en daarom zouden wij een dag later aankomen in Beijing dan de rest, maar ook een dag langer blijven (daarover later meer). De boot was….mwa. Voor een ticket van 100 euri moet je ook geen ‘Queen Victoria” en mij was verteld dar er een arcade aan boord was, dus ik zou me wel vermaken. 3e
klas was onze plek en de bedden waren prima. Om 7 uur voeren we uit richting het land van draken en reizende zon met een reis van 25 uur voor de boeg, en dat is lang als je op een schip zit waar geen zak te doen valt en de arcade in plaats van met credits te werken, je geld per minuut aftroggelt. Balen dus. Ik had m’n DS bij me en de anderen hadden een laptop plus films dus we vermaakten onszelf wel. Na een uur op de massagestoel doorgebracht te hebben (zalig) was het tijd om te gaan pitten en om daar te blijven tot we aankwamen de volgende avond. De reden was omdat we gedineerd hadden op de boot en het niet te pruimen was, dus hoopten we niet al teveel op een goed ontbijt en lunch, dan maar vreten in China. De reis was rustig en relaxed met een middag gevuld in de zeelucht en tussen de Chinese remigranten.
Rond 7 kwamen we aan in Tianjin. Nu wisten we waar we moesten zijn in Beijing en dat we trein moesten nemen naar de hoofdstad. En daar begon voor ons op te doemen dat we
beter onze adressen in het Chinees moesten hebben. Het duurde een half uur om uit te leggen aan een chauffeur dat we naar het station wouden, en hij probeerde ons te naaien met een vastgestelde prijs (te hoog), maar goed we wisten dat de Chinesen je altijd proberen te naaien met de prijs dus we kregen hem zover om z’n meter te gebruiken. Eenmaal onderweg begonnen we achterdochtig te worden toen we al ruim een kwartier onderweg waren naar het station. Het bleek later nog een goed uur te duren voordat we er waren aangezien alles in China ver van elkaar verwijderd ligt. Het gaf ons wel een kans om over de gloednieuwe (lege) snelwegen te vlammen, langs hypermoderne (lege) flats, aangezien weinig Chinezen een auto kunnen betalen en al helemaal geen flat in een stad. Maar goed eenmaal aangekomen in…ergens, hadden we al vrij snel in gebroken gebarentaal onze kaarten bemachtigt richting Beijing. Met de hypermoderne “bullit trian” vlogen we in 25 minuten en met 350 km/u naar Beijing. Nu moet je weten dat de Chinezen per jaar 12.000 km aan snelweg aanleggen en de treinen ongeveer de helft daarvan binnenkort kunnen berijden, dus alles ziet er gelikt en
nieuw uit.
Eenmaal aangekomen in Beijing’s moderne station, waren we allemaal stil over hoe modern alles hier was. Netjes, schoon, groot, niets wat ik had verwacht of wat mensen mij vertelden. Eenmaal in de taxi reden we meer en meer donkere wegen in en stille wijken waar straatverlichting niet bestond of waar de wegen voor koetsen waren ontworpen. En vreemd genoeg, was dat onze bestemming. Onze youth hostel lag in een typische Beijing wijk leerden we later. Een totaal andere wereld van het moderne China dat we zagen tijdens de spelen en wat de regering de rest van de wereld wil laten zien. Maar ik zeik er niet over want onze “hostel” was van binnen schoon en had bedden en een douche dus voor mij was het perfect.
Na ingechecked te hebben en onze bedden te hebben geclaimed gingen we even eten in een lokaal restaurant. En tering wat is Chinees eten lekker. Het is totaal anders van de shit die je in NL krijgt (wat ik niet lust) en vanaf die avond kan ik begrijpen dat de meeste mensen in Azië de Chinese keuken als de beste beschouwen. Ook al eten ze echt alles (insecten, eendenhoofd), ze
zijn fantastisch met vlees en kruiden, en maken ze van iedere maaltijd iets lekkers. Vol met eten en moe van de reis gingen we slapen om de volgende dag vroeg op te staan om het meest bekende icoon van China te bekijken.
Advertisement
Tot: 0.106s; Tpl: 0.01s; cc: 10; qc: 46; dbt: 0.058s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb