Advertisement
Published: January 18th 2009
Exit Nepal, India entry En dus waren we na ruim twee maanden klaar om India weer in te gaan. Topfit incl. schone longen en vol goede moed dachten we voldoende credits opgebouwd te hebben om de gekte weer aan te kunnen. En ik moet zeggen dat het tot nu toe geheel niet slecht gaat. In de afgelopen maand is het hele land doorkruist van oost naar west en we zijn inmiddels een behoorlijk eind op weg van west naar zuid. Het neemt allemaal niet weg dat het een zot land is en blijft. Er zijn zoveel mensen joh, ook nog eens verschillend allemaal, zoveel naturen en culturen, ervaringen en belevenissen etc. Het lijkt godsonmogelijk om onze vinger erop te leggen, op dit niet-te-bevatten land. Wellicht nog maar een reisje hierheen dan?!!!?
Casten ofzo? Vanaf de grens wilden we door naar Varanasi, eerst per bus en vervolgens per trein. En in die eerste bus vanaf de grens begon het feest, oftewel de stevige staaltjes onbegrijpelijkheid.
Wij kopen kaartjes voor de bus en we worden naar binnen geloodst door de 'conducteur'. Deze beste man haalt twee mensen van de één na laatste rij af en zegt dat wij daar kunnen
gaan zitten. Wij denken: ach het zal wel en gaan zitten. Komen even later de weggestuurde mensen terug om hun plaatsen terug te eisen. Ze hadden net zoveel betaald en zaten er al eerder, dus stonden ze in hun recht. Wij staan op en maken plaats, waarop die conducteur probeert die mensen toch weer weg te krijgen. Wij proberen op onze beurt die conducteur uit te leggen dat dat niet hoeft en dat die mensen gelijk hebben. Die conducteur snapt daar helemaal niets van en probeert vervolgens mensen van de laatste rij af te krijgen. En wij maar weer aangeven dat dat niet hoeft omdat die mensen er immers eerder waren en hetzelfde betaald hadden. Uiteindelijk staan we dus gedurende drie uur in een hobbelende bus naar Gorakhpur. Margaux wordt nog even lekker in haar kont geknepen, maar ja dat kan je natuurlijk niemand kwalijk nemen.
Wij maakten er maar van dat het iets te maken zou hebben met de verschillende casten. Zij lagere caste en wij een hogere. Dit soort dingetjes gebeuren niet heel erg vaak en van dat castensysteem merk je niet dagelijks wat, maar het is er wel. Iets wat onbegrijpelijk is.
Lost in Translation Andere dingen die voor verwarring zorgen zijn de LIT's (Lost in Translations). Indiers spreken wel een beetje Engels, maar een uitgebreide woordenschat of een taalkundig formuleringsvermogen is allerminst aanwezig. Een aardig voorbeeld deed zich voor toen ik langs de weg een koude fles water en sigaretten wilde kopen. Dat ging zo:
'Namaste'
- 'Namaste'
'Do you have a cold water for me please?'
- 'Huh...water?'
'Yeah, cold water please!'
- 'Coke?'
'No, I want water, cold please!'
- 'No have, coke, sir!'
'No I don't want coke, I want water'
- 'Aaah, water'
'Yes, cold, please. Like brrrrrr, cold'
- '(grote ogen)....?!?!?'
'AAARGGHH, nevermind. Only water please'
En uiteindelijk kom je terug bij Margaux en blijk je de sigaretten te zijn vergeten. Dit soort dingen gebeuren vaak. Vaker dan me lief is eigenlijk, maar meestal kan je daar goed mee omgaan, maar in sommige gevallen heb je een mindere bui en moet je erg je best doen om niet te gaan slaan of schelden.
Toffe Indiers Ook in het contact met hele vriendelijke Indiers die er niet op uitzijn om je iets te verkopen, je ergens willen brengen in hun auto-rickshaw of iets anders van
je willen (mn schoolpennen, chocalade, andere snoepjes of gewoon geld zijn er gewild) is taal een beperking. Dit zijn echter gewoon hele lieve, aardige en geinteresseerde indiers. Helaas beperken de conversaties met hen zich tot het volgende voorbeeld:
'Namaste'
- 'Namaste'
'Your country, sir? Your home is where'
- 'Holland' (maar of je nu Swaziland, Angola of Denmark zegt... het maakt allemaal niet veel uit!)
'Aaah, nice country! Your good name, sir?'
- 'Hugo. And what is yours?'
'My name Ranj (of Satish, Deepak of Vijay). First time India?'
- 'No second time. First we were in India then Nepal and now back in India'
'......(?). You job?'
- 'Teacher'
'Good job! You married, sir?'
- 'Yes for five years' (dit zeggen we altijd maar om de verwarring niet al te groot te laten worden. Geen gekke ideeen krijgen pa en ma!)
'Children?'
- 'No we don't have any children'
'......(???)'
- 'First we travel and then later children,..... maybe!'
'You have sexual problems, sir?'
- 'WHAT THE F*****!?!?!'
Die indiers hebben waarschijnlijk het hele jaar een verhaal te vertellen over het geweldige contact ze hebben gehad met een toerist. Dat je niet verder komt in die contacten
is natuurlijk jammer omdat we wel meer van het land en de mensen zouden willen begrijpen.
Minder Tof Gesprekken met toffe indiers verlopen dus zoals hierboven, maar nog vaker zijn de gesprekken korter en met minder toffe indiers. Deze gesprekken beginnen altijd zo:
'Hello, rickshaw?'
'Friend, do you want smoking (charas)?'
'Sir, boat?'
'Hello, banana?'
'Want a room, friend?'
Vooral als je net vol bepakt ergens aankomt, ben je de haas. Dat die mensen zo aan je trekken, is natuurlijk niet vreemd, want het is hier hard vechten om de centen van toeristen. En die toeristen laten het massaal afweten door de aanslagen in Mumbai en de malaise in hypotheek en financiele wereld.
En daar sta je dan (relatief) schandelijk rijk te zijn, temidden van één miljard armoedzaaiers. En dat kan leiden tot pijnlijke en moeilijke situaties waar je van schaamte en schande toch wel even heel stil wordt.
Als je dan bv. met een rickshaw voor een stoplicht stopt, staan er rijen dik zgn. 'untouchables' opgesteld. Die blijven je maar (zachtjes) aantikken met de vraag om een paar roepies. Die lui zien er zo verwaarloosd, ellendig, ongezond, ziek en onhygienisch uit dat je maag
zich omdraait en je hart breekt.
Haat/Liefde Gisteravond hadden we het er nog over, over al dit soort dingetjes en over 'wat het nou precies is met India'. Eerder noemde we het een haat/liefde-verhouding, maar dat is niet de juiste benaming om de relatie met India aan te geven. Het is geen haat en ook geen liefde. Het is met name de voortdurende verbazing over hoe het land werkt en hoe Indiers omgaan met elkaar, toeristen, hun natuur, hun religieuze tradities en rituelen etc.
Het is moeilijk om er iets genuanceerds over te zeggen zonder moralistisch te klinken, dus oppassen nu! In ieder geval is voor ons westerlingen nauwelijks een aanknopingspunt tussen onze cultuur en de oosterse cultuur te vinden. Geen aanknoppingspunt qua fatsoensnormen (duwen in rijen, boeren en scheten), hygiene (poepen en pissen op straat en niet alleen door koeien), gelijkheidsbeginselen (het achterlijke caste-stelsel, het enorme verschil tussen arm en rijk), verkeersregels, etc etc.
Het zou allemaal best ok zijn als je af en toe eens met dit soort dingen wordt geconfronteerd. Echter al die maffigheid vindt de hele dag door plaats. De onverklaarbaarheid is alom en er zijn ZOVEEL Indiers, zoveel rickshawdrivers, souvenirverkopers, sadhus,
koeien, stippen op voorhoofden!
Nu kan je twee dingen doen! Of je kiest ervoor om van dit alles gek te worden (het te haten). Of je kiest ervoor om het allemaal gewoon te gaan vinden (er te van houden). Uiteindelijk kunnen wij maar moeilijk een keuze maken en dat zal waarschaanlijk wel blijven zo.
Dan maar naar het zuiden Iedereen had ons al voorspeld dat het in het zuiden van India relaxter zou worden. Dus na de trip van oost naar west, konden we niet wachten. En in Goa blijkt die belofte ingelost te worden. Alles was daar relaxter. Minder aangegaap en er wordt minder aan je getrokken. Wat ook daarbij natuurlijk ook wel erg helpt, is zout zeewater in je haar, zand tussen je tenen, goeie mojito's en verse vis. Dat hele Goa doet aan als een eiland in de Middelandse Zee. Geweldig.
Deze blog is grotendeels geschreven vanuit Hampi in de binnenlanden van zuidelijk India. Reden dat we daar waren, waren de overblijfselen van een groot rijk dat pakweg 500 jaar geleden hiervandaan de boel bestierde. Hardstikke leuk al die ouwe meuk, maar wat het heel tof maakt is de natuur waarin al die
ruines zich bevinden. Dit wordt lastig uitleggen... Let op: de natuur hier bestaat uit bergen. Jaja... Niet zomaar bergen, maar bergen die eroderen alsof het niets is. Gevolg van al die erosie is dat er allemaal stenen op die bergen liggen. Ronden keien die je kan vergelijken met zandkorrels, maar dan zandkorrels van 4 of 5 meter groot. Nou ja, je zou het moeten zien om te begrijpen wat ik bedoel. Het ziet er hypnotiserend en surreel uit. Op zijn Dali's en dan met daar tussendoor al die ruines.
Het nare was hier alleen dat ik voor de tweede keer in een maand tijd een hardnekkige vorm van schijteritus, buikkramp, koorts en een algeheel lamlendig gevoel kreeg. Bwwuuurrggghhhh.
Anyhow: ook dat is met de hulp van wat Antibiotica de kop ingedrukt. Nu rest ons nog een maand en ik moet zeggen dat de kop al wel richting Europa begint te staan. Het thuis op de bank hangen met de poes, studio sport, Oakfield, praatjes met maatjes, rode wijn met franse kaas, een gewoon ordinair groot stuk vlees. Het lijkt ons allemaal weer een grote uitdaging!
Vooralsnog gaan we even verder met wat strandachtige taferelen (daar zijn we
What the F&*%
Wat nou doggy-style?inmiddels goed in) en verder zien we het allemaal wel.
Voor nu zeggen wij weltrusten en sterkte in Hollandia. En houd ons maar weer op de hoogte van de stand van zaken.
Groetjes,
Margababa en Sadhu Hugo
Advertisement
Tot: 0.154s; Tpl: 0.014s; cc: 8; qc: 24; dbt: 0.0938s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Omer Dotan
non-member comment
Great Photos
Guys, wonderful photos. Seems like you doing great fun. Keep doing that (having fun...)