Advertisement
Published: February 3rd 2010
Edit Blog Post
Chau Doc - Phnom Penh
Onze beste kleren angetrokken om onze brommer zonder al te veel omkopen over de grens te krijgen... Als we niet gezegd hadden dat wij ook een brommer hadden dan hadden de douaniers het niet eens gemerkt... Amper een week reizen we nu door Cambodja en het moet gezegd: het land heeft ons nu al betoverd! We doorkuisen prachtige plattelandstaferelen: zelfs op de drukke wegen zijn paard-en-kar en de ossenwagen geen uitzonderingen, overal sieren houten paalwoningen met rieten daken het straatbeeld, de papa's vissen in de roodbruine riviers terwijl de kinderen in hetzelfde water plonsen en de allerkleinsten in hun blootje in de tuin spelen. We rijden dan ook door deze landschappen in een vitesse lager om volop te genieten! Dan weer passeren we velden vol palmbomen, iets later rijden we langs droogstaande rijstvelden (het is namelijk droogseizoen), dan weer steken we de rivier over via een oude houten bruggetje dat kraakt onder het gewicht van onze volgeladen minsk, om wat verder langs de bananenplantages door te rijden en uiteindelijk te stoppen in een cafeetje in het dorp om te genieten van een verse kokosnoot. Wat wil een mens nog meer!!
Onderweg nemen we de tijd om regelmatig halt te houden aan een pagode/tempel. Van ver hoor je altijd al de gebeden en liederen weerklinken. Bij het betreden van het domein, komt meestal een vriendelijke monnik, gehuld in gele, oranje en rode gewaden, een praatje slaan in zijn
Phnom Penh
Koninklijk paleis gebrekkig Engels. Met veel plezier krijgen we een rondleiding langs gebedszaal, slaapzaal en studeerruimten. We worden attent gemaakt op de vele taferelen die op de tempels geschilderd zijn en krijgen een uitgebreide uitleg over de boeddhistische figuren die de muren sieren. 'Wat kennen we weinig af van deze godsdienst' is het enige dat in ons opkomt! Om af te sluiten wil meneer monnik nog graag met ons op de foto. Jaja, zelfs in een Cambodjaans klooster is de gsm met ingebouwd fototoestel niet meer weg te denken!
Tot nu toe zijn het vooral dus de prachtige landschappen en de vele tempels die ons elke keer weer tot verstomming verbazen. Natuurlijk zijn er nog andere indrukken die we tot nu toe van Cambodja hebben. De mensen zijn hier duidelijk een stuk donkerder gekleurd dan in China en Vietnam. En ook is het duidelijk dat er hier meer armoede heerst, zeker buiten de grotere steden. Vele kinderen werken gedurende de dag op het veld of staan in voor hun jongere broertjes/zusjes. Vele huizen zijn nog gebouwd van hout en/of palmbladeren en lang niet iedereen rijdt hier rond met een brommertje.
Ook zeer opvallend aanwezig zijn de vele mijnenslachtoffers. Overal in het
Phnom Penh
Koninklijk paleis land passeer je mensen die een arm en/of been missen. Geen wonder als je weet dat er nu nog elke maand 300 slachtoffers bijkomen! Een gruwelijk cijfer!
De reactie van de mensen op onze doortocht is wisselend. In sommige dorpen waar we doorwandelen komen de kindjes allemaal zwaaien naar ons en natuurlijk wil elke kleuter dat we eens naar hem/haar persoonlijk wuiven en hello zeggen. Ook ouders en grootouders porren hun kinderen vaak aan om hen 'hello' te laten zeggen en lachen breed als we antwoorden met 'soustai'. Aan de andere kant zijn er ook mensen die ons, naar ons gevoel dan toch, argwanend aankijken...
Wat het ons hier weer wat moeilijker maakt, is de taal. Ze spreken en schrijven hier immers 'Khmer'. Het spreken begint ons al een beetje te lukken na veel oefenen (hallo, bedankt, hoeveel is het?, en ook tellen in het Khmer begint al te lukken), het leren lezen is een hopeloze zaak. Het Khmer is namelijk een heel ander schrift als het onze en we kunnen maar weinig ontcijferen van al deze sierlijke krullen.
Zo, dat waren onze eerste indrukken van dit voor ons nieuwe land…. Natuurlijk hebben we ook hier niet stilgezeten en
Phnom Penh
Koninklijk paleis: zilveren pagode, met een vloer van honderden zilveren tegels van elk 1kg ondertussen al heel wat gezien!
's Morgens vroeg zijn we de grens tussen Vietnam en Cambodja overgestoken, tussen de rijstvelden door via een kleine grenspost. Dit ging zeer vlot: Vietnam waren we snel uit en in Cambodja was het enkel kwestie van een visum te kopen en een stempel te ontvangen en weg waren we! Naar de brommer heeft niemand gevraagd en deze is dus vrolijk Cambodja binnengereden! We hebben dan nog flink wat kilometers afgelegd tot in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja, en onze verblijfplaats voor een aantal dagen. Hier bezochten we het prachtige Paleis en de 'Zilveren pagoda', we wandelden langs de vele 'wats' in de stad, bezochten de centrale en Russische markt en regelden alvast ons visum voor Laos. Ook namen we de tijd om rustig alles over Cambodja te lezen: we willen hier immers toekomen met ons 30-dagen visum en dat wil zeggen dat we keuzes moeten maken! Na onze planning voor de komende maand ineengestoken te hebben, konden we natuurlijk het museum van volkerenmoord en de 'killing fields' niet links laten liggen. Aangrijpend en tegelijk onbegrijpelijk om te zien wat een ravage de Khmer rouge hier aanrichtte! Het museum bestaat eigenlijk uit gevangenis
Phnom Penh
Koninklijk paleis: zilveren pagode, lekker fris een fortuin onder de blote voeten S21, waar hele families opgesloten, gefolterd en vermoord werden. De kille cellen en de aangrijpende foto's en reportages laten de rillingen over je rug lopen. De 'killing fields' zijn nu eerder een bedevaardsoord geworden, waar in een monument de vele schedels en beenderen opgestapeld liggen van de slachtoffers. Dit was de plaats waar velen naartoe werden gebracht om losweg geexecuteerd te worden. De uitgegraven massagraven blijven de stille getuigen van deze wrede massamoorden….
Na Phnom Penh reden we naar Battambang, de 2e grootste stad van Cambodja. We maakten deze 270 km lange tocht in 3 dagen en hadden zo de tijd om rustig van de landschappen te genieten. De eerste dag tuften we tot Kampong Chhnang. Onderweg stopten we aan de 'Cham tempels', met een zalig uitzicht over de velden. Aangekomen in Kampong Chhnang lieten we ons varen op de tonle sap in een klein roeibootje. We passeerden langs een klein drijvend dorp waar we door alle kinderen enthousiast onthaald werden! Ook wandelden we nog langs de vele paalwoningen aan de oevers van de rivier. In het regenseizoen staan deze allemaal in het water aangezien het water enkele meters stijgt. Via het principe van de communicerende vaten stroomt het
Phnom Penh
Koninklijk paleis water dan immers stroomopwaarts van de Mekong naar het Tonle Sap meer. De mensen leven hier dus echt op het ritme van het water: paalwoningen, drijvende dorpen, boten als transportmiddel, visvangst en akkerbouw op de vruchtbare oevers tijdens het droge seizoen.
De 2e dag reden we naar Pursat. Onderweg stopten we nog aan een groot drijvend dorp, Kompong Loung, om ook hier een boottocht te maken door het dorp. Vreemd om te zien hoe echt alles aanwezig is in dit dorp op het water: fabrieken, een kerk met een cafe ernaast, restaurantjes en winkeltjes, de school, tankstations…. Noem maar op en het is er! Je merkt ook dat de mensen hier ook echt leven van het water: ze doen er de was in, poetsen er hun tanden mee, nemen er een bad in, gebruiken het als zwembad…. En jammer genoeg zien ze het vaak ook als vuilnisbak….
De 3e dag belandden we dan in Battambang waar we 2 nachtjes bleven. We maakten een leuke daguitstap met de brommer langs Wat Banan, Wat Ek en Phnom Sampeu en kregen zo al een voorsmaakje van het beroemde 'ankor wat'. En daar zijn we nu dan ook aanbeland. Na Battambang maakten we een
Phnom Penh
Koninklijk paleis lange rit tot Siem Reap, onze uitvalsbasis voor het bezoeken van dit wereldwonder. En dat is dan ook wat we de komende dagen zullen doen: de zon in 'ankor wat' zien ondergaan, de veelheid aan tempels ontmantelen en ons nog meer laten betoveren door Cambodja!
Advertisement
Tot: 0.168s; Tpl: 0.017s; cc: 12; qc: 65; dbt: 0.0625s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb