Mambo

---

Mambo,

Na geacclimatiseerd te zijn (wat niet heel moeilijk is aangezien het weer hier continu ideale temperatuur heeft, 22°C overdag, 17°C in de nacht) eventjes tijd maken om een eerste blog te schrijven zodat jullie ook op de hoogte blijven van al de avonturen hier. Na een aangename vlucht van 12 uur en een zware controle voor Mexicaanse griep, die we uiteraard met volledige glans doorstaan hebben, kwamen we aan in Dar Es Salaam. Aan de uitgang nog eventjes goed uitkijken naar een naambordje met Bernd Annaert en Marianne Hubeau en daar kwam onze droom uit. Een klein mannetje, genaamd professor Mtakwa stond ons op te wachten. Na een korte kennismaking en wat geldwisseling (van 100 euro naar 170000 shilling, van arme Belgische student naar Rijke blanke visitor en van Europees burger naar wereldburger) stapte we in de jeep voor een rit van 4,5 uur. Normaal gezien duurt deze rit maar 2,5 uur maar door de drukte van de baan, de veiligheid van de chauffeur en de tussenstop om een eerste Tanziaans biertje te drinken is het wat uitgelopen. Gedurende de rit maakte we kennis met Tanzania in het pikdonker en prof Mtakwa. Prof Mtakwa is een super vriendelijk man, zo scoorde hij zwaar wanneer hij zei dat Antwerpen de mooiste stad is van België en toen hij ons beloofde ons te begeleiden in de vele safari’s (reisjes) die we willen ondernemen. Moe en voldaan kwamen we aan in Morogoro, onze thuisbasis voor de twee komende weken. Na de chauffeur af te zetten in een sloppenwijk verschoten we dan ook toen we ons verblijf zagen, een villa met een poort, 3 slaapkamers, een keuken, een badkamer, een living en een prachtige tuin, waar de bloemen aan de bomen talrijker en kleurrijker zijn dan we ooit gezien hebben.

De daaropvolgende dagen bestond ons leven vooral uit het ontdekken van vele plaatsen en gewoontes in een totaal nieuwe cultuur die toch wel vele verschillen vertoond met ons westers wereldje. We ontdekten de verschillende delen van de universiteitscampus, waar we ons ondertussen al thuis voelen, mede dankzij de enorm vriendelijke Afrikanen die ons weliswaar constant nieuwsgierig aankijken, maar ook vaak vriendelijk groeten en altijd klaar staan voor een praatje. Verder maakten we ook kennis met Swai en Ndjaka, 2 studenten uit Tanzania en Madagascar die ook in ons project zitten. Vooral met Ndjaka en zijn vriend Matsynthith (of absynth zoals we hem noemen) hebben we al veel tijd doorgebracht. Beiden zijn uit Madagascar afkomstig, en het is merkwaardig hoe dit eilandvolk totaal verschillende uiterlijke kenmerken vertoont van de Afrikanen op het vaste land, Darwin’s standpunt weeral eens bewezen.

Aangezien de campus een gesloten cocon is namen we al vaak een daladala (minibus voor 7 personen waarin minstens 16 man wordt vervoerd) naar het stadscentrum waar één van de grootste markten van Tanzania gelegen is. De eerste keer dat we er kwamen werden we goed afgezet, aangezien we nog totaal niet met de Tanzaniaanse shilling overweg konden, maar ondertussen hebben we ons getraind in het afdingen adhv enkele swahili woorden zodat er niet meer te spelen valt met deze 2 belgen. Voor de rest is Morogoro een te gekke stad, waar men een heerlijke cocktail van mensen aantreft, bestaande uit ongeveer 3/4de liter Tanzanianen, 1dl traditionele Masaaimensen, een snuifje Indiërs(die echter de smaak bepalen), een snuifje blanke ontwikkelingshelpers, 1dl traditionele moslims (geïmporteerd uit Zanzibar) en tegenwoordig ook een klein blank meisje met blonde haren en een iets grotere blanke jongen met een snor en een baardje.

Het feit dat we vaak op ontdekkingstocht gaan neemt niet weg dat we ook veel tijd moeten steken in het schrijven van onze onderzoeksaanvraag voor de universiteit van Morogoro. Deze bestaat uit het uitvoeren van een literatuurstudie en het uitwerken van een methodologie die we vanaf volgende week zullen moeten toepassen in het veld. Dit is iets ingewikkelder dan in België doordat we een zeer trage tot vaak geen internetconnectie hebben. Vandaag worden ze waarschijnlijk besproken, spannend…

Toch proberen we in onze vrije tijd ook vaak de toerist uit te hangen (aangezien ons visa nog steeds een toeristenvisum is en geen onderzoeksvisum, moeten we ervan profiteren). Zo hebben we al een 4-uur durende trip (50% jeepzitten, 50% hiking by foot) naar de Uluguru Mountains gedaan. De natuur is overweldigend prachtig: homegardens (met vele banana (ndizi) bomen, bonen, sweet potatoes, cassava en nog veel andere gewassen waarvan zowel de Engelse als de Swahilinaam mij niet echt bekend voorkwamen) op de lagere hellingen, terwijl het regenwoud machtig uitkijkt vanuit de hoogste delen van het gebergte. De grootste dieren daarentegen zijn we tegengekomen op een zonnige namiddag in onze tuin, toen opeens 5 apen via het dak ons huisje omsingelden. Ook zijn we met onze vrienden van Madagascar naar Farmersday geweest (nanenane 8 Augustus) waar alle boeren nieuwe technologieën voorstellen, een zeer groot gebeuren aangezien de grote meerderheid van de mensen in deze streek aan landbouw doen om te overleven.

Opmerkelijk aan Tanzania is de relatief grote gelijkheid tussen de mensen. In Morogoro zijn er minder bedelaars dan in Brussel. De mensen zijn arm, maar aangezien iedereen in dezelfde situatie zit, is de kloof tussen rijk en arm relatief klein. Het belang van de verschillende statussen is dan weer opmerkelijk. Maar eigenlijk is dit een gewoonte, de gewoonte van respect te tonen. Want je zou eens een professor moeten aanspreken met meneer, wij hebben het alvast nog niet gedurfd…

Volgende week zijn wij hier weer, met hopelijk leuke avonturen, nieuwe ervaringen en een grotere kennis van het swahili, want om eerlijk te zijn, het gat dat gecreëerd wordt tussen de mensen en ons is groter door het taalgebrek dan door de huidskleur.
Tunasoma Kiswahili, Tunaota kusema Kiswahili nzuri sana.
Kwaherini!

---