Rwanda- Zaïre-Oeganda- Kenia ; Jan 1992

---

AFRIKA.

Rwanda- Zaïre- Oeganda - Kenia

Inleiding.

Voordat wij op reis gaan vertel ik eerst een mooi verhaal-.
De paspoorten moesten worden opgestuurd naar Brussel voor
een visum van Rwanda.
Niets aan de hand, paspoorten komen netjes retour met een
stempel erin.
Weer de paspoorten opgestuurd naar Brussel voor een visum
van Oeganda (13 december 1991) .
Volgens onze informatie duurt een visum aanvraag één dag en
twee dagen heen en terug met de post.
Eén week voor vertrek zíjn de passen nog niet terug.
We krijgen het wat benauwd en ik bel de ambassade in Brussel
op.
"Ja, we hebben ze ontvangen en 20 december 1991 retour
gezonden".
30 december 1991 hebben we ze nog niet terug.
Ik heb de PTT, de douane en weer de PTT gebeld (Nederland
geeft de Belgen de schuld en omgekeerd) maar niemand kon
iets doen.
Ik weer de ambassade gebeld om het strookje met het nummer
van het aangetekende stuk te faxen.
Komt de fax binnen (drie dagen voor vertrek) en daar stond
op "passen nooit ontvangen".

Toen hebben we maar snel nieuwe passen aangevraagd en de
ambassade van Rwanda en Oeganda gevraagd of we vrijdag (dag
van vertrek) ter plaatse de visa konden krijgen.
Dit was oké!
Komt er op 2 januari (één dag voor vertrek) weer een fax
van de ambassade van Oeganda binnen met het volgende "passen
ontvangen.

Nu hebben we dus twee PasPoorten'
WegaannunogwelnaarBrusselomonze''oude'' paspoortenop
te halen omdat daar nu alle visa in staan'

Wat een toestanden'
Maar goed, wê kunnen vrijdag in ieder geval op vakantie,
omdat we toch in Brussel zitten stappen we hier op het
vliegtuig want die maakt hier toch een tussenlanding'

We vliegen namelijk met Sabena

vrijdag, 3 januari 1992.


Om 6.00 uur op.
André Elkhuizen komt ons om 7.15 uur halen om ons naar de
trein te brengen.

Enkele reis naar Brussel, met de metro en de tram hebben we
om 11.30 uur onze paspoorten. hè, hè!

De rest van de middag brengen we in Brussel door.
Het is koud en het waait behoorlijk dus we drinken af en toe
(vaak dus) kof fie.
Op het marktplein heerst nog een kerstsfeerr êr staat nog
een kerstst.al en de versiering hangt ook nog.
Om ca. 15.00 uur stappen we op de trein naar de luchthaven.
Na een half uur zíjn we er al, maar gelukkig konden we al
inchecken dus hadden we voor de resterende uren geen bagage
mee te slepen.
De grondstewardes was erg aardig, de luchthavenbelasting
werd ons kwijtgescholden.
Ze zeí "laat maar zitten", we hadden 11 1/2 kilo overgewicht
en dat hoefden wij ook niet te betalen.
We kregen zelfs een bon voor een gratis drankje omdat we zo
lang moesten wachten.

Het vliegtuig vertrekt pas om 22.30 uur.
Als "tegenprestatie" heeft de grondstewardes op mijn
instapkaart een fles parfum gekocht in de duty free shop.
Ze kunnen wel- door de douane lopen maar niets kopen omdat ze
geen instapkaart hebben.
Ze vroeg of wij dit voor haar wilde doen en wij hadden toch
tijd genoeg dus waarom niet.
Met hangenr Iopen, winkels kijken, koffie en bier drinken
wurgen wij ons door de tijd heen.
Ik heb zeJf een fles Ysatis van 200 mI gekocht.
Uiteindelijk vliegen we redelijk op tijd weg en krijgen nog
een late maaltijd in het vliegtuig. Dan maar slapen.

zaterdag, 4 januari 1992.

Om 5.00 uur worden we al-weer gewekt voor het ontbijt maar ik
krijg geen hap door mijn keel.
De zon komt op, een prachtig gezicht tussen de wolken.

Om 6.30 uur landen we in Kigali.
We worden netjes afgehaald.
De klok moet naar 7.30 uur.
De rest van de groep ontmoeten we bij de herberg, en we zijn
nu met 11 mensen van de groep + 2 personen, Vincent en
Ellen van de leiding.
's-middags gaan we naar de markt en de rest van de dag
brengen we in een zwembad van een hotel- door.
Toen we bij het zwembad weg wilden gaan moesten we 1500
Rwandanese franken betalen, dat wilden we niet
maar die lui deden de deuren dicht zodat we er niet uit
konden.
Uiteindelijk hebben we ze 1000 Rwfr en $10 gegeven (wij
waren met z'n víjfen) en mochten toen weg.

Ook waren inmiddels de korveediensten ingedeeld en Jan had
gelijk die avond korvee.
Men deed korvee met z'n drieën om de twee dagen.
De leiding kookte en reed om de beurt,.

Vorige week had de groep (wij zijn met vijf personen in de
groep gekomen die al enkele weken onderweg zijn) een
ongelukje met tanken.
De diesel was door de hele auto gelopen omdat er door
getankt werd terwijl de tank al vol- was (tankdop zit in het
zitgedeelte boven op de auto)
De maaltijd ( er was erg over de kookkunst van Vincent en
Ellen opgeschept) smaakte die avond ook nog naar diesel
want er wordt voor diverse dagen voedsel ingekocht wat
bewaard wordt in vakken waar natuurlijk ook diesel in
gelopen was.
Er werd besloten om de volgende dag de hele auto met z'n
allen schoon te schrobben.
De diesel lucht is helemaal in het hout van de auto
getrokken en is moeilijk te verwijderen.

's-Avonds bakt Vincent nog oliebollen en dat smaakte we1
goed.
Om 22.00 uur gaan we naar bed.

zondag, 5 januari 1992.

Lekker uitgeslapen en nog een rustig dagje gehad omdat hier
in Kigali de visum voor Zaïre geregeld moet worden.
Het is weekend, daarmee verl-iezen we toch een paar dagen
om alle zaken te regelen.
Toch eerst de auto nog geschrobt, vzeer naar de markt en aan
het zwembad geluierd.
Op de markt stinkt het en iedereen loopt doorelkaar heen.
Natuurljjk kun je er verrukkelijke exotische vruchten kopen.
's-Avonds zijn we "uit eten geweest" in een plaatselijk
restaurant.
Het was behelpen op bankjes en lage tafels maar we zaten
tussen de bevolking.
Het eten was lekker kip, doperwten, salade en friet.

maandag, 6 januari 1992.

Half zeven op.
Eerst naar de nederlandse consul voor een bewijs van goed
gedrag en daarna naar de ambassade voor een visum voor
Zaïre.
Vincent (één van de leiding) regelt dit.
Kitty heeft nog steeds last van haar nek en denkt aan
hersenvliesontsteking, wij gaan met haar naar de apotheek en
de dokter.
Geen hersenvliesontsteking en de dokter schrijft paracetamol
voor.
De wachtkamer zat vol maar na 300 Frs mogen we voorgaan.
Terug naar de herberg want als Vincent voor 14.00 uur terug
is gaan we nog op pad.
Ik ben de stad spuug zat en ik wil weg.
we zullen zien.
's-Middags doen we op de markt nog inkopen.
Deze dag vertrekken we nÍet meer dus dan maar weer naar het
zwembad.
De organisatie is niet zo geweldig.

dinsdag, 7 januari 1992.

om 9.00 uur is dan eindelijk de wagen vol geladen en gaan we
op weg
De natuur is mooi.
Bomen en bloemen en onze eerste apen gezien.
Veel theeplantages.
Hoe verder we rijden hoe meer bomen, het wordt langzaam
oerwoud.
verkeer komen we niet tegen wel mensen langs de weg die met
de onmogelijkste dingen op hun hoofd lopen.
Er komt een lach op hun gezicht als we zwaaien.
We rijden nog steeds op asfalt.
rn het midden van "niets" staat een schitterend museum.
We bekijken dit nieuwe gebouw en bewonderen de oude
voorwerpen en andere bezienswaardigen in het museum.
Zeer leerzaam.
Tot vijf uur rijden we door en vinden een kampplaats.
Voor het eten maken we nog een "bos" wandeling.
Vincent loopt voorop met een kapmes.
we komen door dicht struikgewas, langs vuurpijlen en vreemde
bomen met vruchten.
Dit was 1euk.

Terug zetten we de tent op en Jan heeft korvee.
Het eten (champignonnesoep, gebakken aardappelen met kool)
was heerlijk en we hadden verse ananas en banaan toe.
Om 22.00 uur lagen we in bed.

woensdag, 8 januari 1992.

Lekker geslapen, spullen gepakt en om 8.00 uur weg.

De temperatuur is lekker en toch koud.
Bij een waterval vullen we de jerrycans met water, onderweg
hadden we 5 roadblocks.
We mogen vrij snel doorrijden.
Bij roadblocks en grenzen geldt de afspraak dat op de wagen
de fotocamera's weg moeten en we spreken geen frans of engels.
Zo komen we er snel doorheen.
Bij het Kivumeer stoppen we voor een foto, schitterend, de
kano's van de vissers en de mooie kleur van het water.
Opeens regent het een paar minuten.

In een gehucht bij een theeplantage stoppen we om iets te
drinken (rode limonade), de flessen zijn zo groot dat we de
kinderen de rest van de limonade geven.
Dit werd een vechtpartij.
Hier moet ook het laatste Rwandanese geld opgemaakt worden.
Je kon hier vrijuit fotograferen, op andere plaatsen vonden
de mensen het niet altijd leuk.
Om 10.30 uur staan we aan de grens van Zaïre, dit kan wel
even gaan duren.
De truck staat in een korte tijd omringd met mensen maar wij
mogen ons zowat niet bewegen.
Om 12.I0 uur rijden we verder na een onderhandeling, dit
kostte ons $7 en een fles bier.
Via Bukavu rijden we naar een theeplantage, onderweg pikken
we een paar enthousiaste jongens op, Vincent kent de
jongens, zíj rijden met ons mee naar de plantage.
Ze stonken wel !
We hebben vroeg kamp vandaag maar tijdens het eten breekt er
een noodweer los en dit houdt niet op.
De jongens doen korvee en willen met ons mee voor de komende
1 1/ 2 week.

De groep wil dit niet.
Jacqueline laat haar haar door één van de inlandse meisjes in
mooie sprieten veranderen.
Door de regen liggen we vroeg in bed.

donderdag, 9 januari 1992.

Om half zes op en op weg naar de gorilla's .
Het is stralend weer.
Bij de plaats waar we de gidsen ontmoeten zí1n drie apen
Eén is brutaal- en springt op de auto en pikt een pakje
sigaretten.

De groep wordt in tweeën gedeeld en we gaan naar verschillende
gorilla-families.

Na 26 minuten lopen zien we de eerste gorilla, de zilverrug.
Fantastisch !
We lopen 5 kwartier achter de gorilla's aan en zien totaal-
11 gorilla's .
Baby's, vrouwtjes en de zilverrug.
We kunnen ze naderen tot 3 a 5 meter.
Helemaal niet beangstigend.
De gids vertelde wel als er iets mis mocht gaan we achter de
gidsen moesten gaan staan en absoluut niet wegrennen.
De entree kost $120 pp en $50 voor de videokamera.
We waren twee uur eerder terug dan de andere groep en
moesten wachten bij het beginpunt met het aapje.
Het aapje speelt meer met ons en gaat ervan door met een
leeg fotorolhoudertje .

Hij maakt leuke kapriolen en de kinderen, die natuurlijk
weer naar ons stonden te kijken, gooiden een steen precies
op de kop van de aap.
Dit deed zo zeer dat hij gilde en met allebei z'n pootjes
naar z'n kop greep en hij kon z'n oogjes niet meer open
krijgen, wij riepen oh, en de kinderen lachten zic}i. rot.
De norm van dierenliefde ligt hier duidelijk anders.
Het aapje liep slingerend naar een boom en ging a1s "dood"
zitten het anderen aapje sloeg z'n pootjes om hem heen, heel
lief .
Ik hoop dat het weer goed komt.

Toen de groep weer kompreet was zijn we via het Kivumeer
naar het noorden gereden.
Het meer is prachtig met bergen op de acht.ergrond.
We maken kamp bij een gïoot huis.
Dit kost ons een bak rijst en een paar t-shirts.
voordat we gaan eten nemen we allemaal een duik in het meer,
en "douchen" naakt.

Het eten was rekker en de sterke verhalen over de gorilla's
vliegen over de tafel.
Het is een snik hete dag geweest en je kan tot , s-avonds
laat in je korte broek buit.en zitten.
9.00 uur naar bed.

vrijdag 10 januari 1992.

6.00 uur gewekt door de vogels. Jan scheert zich aan het
meer, mooi opkomende zon.
Het wordt weer heet vandaag.
Aan het ontbijt staan een stuk of 20 kinderen te kijken, zíj
krijgen de overgebleven havermout, 2 tel_len de pap was op.
9.00 uur op weg.

Jan, Kitty en ik lopen vast vooruit terwijl Vincent
pannekoeken bakt voor de l-unch.
Langs de kant van de weg zitten mooie blauwe hagedissen.
Na een half uur worden we door de truck ingehaald.
Na hussel en hoppen stoppen we bij een schitterende
waterval.
we klauteren naar boven en twee van de groep gaan met kreren
en al- onder de straal- staan en vijf anderen springen er
naakt onder.
Er staan hreer een heleboel kinderen bij de truck en die
lopen kilometers met ons mee.

Jan maakt van een jongetje met een "bril-" van ijzerdraad
een foto en gooit een pen, een ander pakt het op en dat werd
vechten.
Het "bril"jonqetje huilt maar loopt nog achter de truck aan.
Na een paar kilometer geeft Jan een shirt aan hem, een
grotere lach kon er niet op dat gezicht komen.
We doen ca. B0 km. over de hele dag.
We rijden nog steeds langs het Kivumeer.
Kamp staat bij een groot huis en voor een pan pap mogen we
in zijn tuin staan.

Dwars door het weiland en door een bamboepad kom je bij het
meer.
Het is een schitterend uitzicht"
Morgenochtend neem ik een duik en de shampoo gaat mee.

zaterdag:, 11 januari 1992.

6.00 uur liggen we naakt in het meer.
Na het ontbijt. gaan we weer verder.
onderweg komen we langs een vulkaan die 10 jaar gereden nog
uitgebarsten is en een deel- van het Kivumeer heeft gedempd.
Het is zeer vruchtbare grond.
We rijden nog steeds langs het meer.
Om 13.00 uur zijn we in Goma.
Een "grote" plaats, hier slaan we drank in.
Er is zelfs een croissanterie (niet echt lekker) maar het
ligt hier ook midden in de bush. De koffie was heerlijk.
Om 14.30 uur rijden we Goma uit.
We wisselen Zaire geld.

Je krijgt 77.000 Zaïres voor fl1.; dat wordt rekenen.
In dit gebied rijden ze op kunstig gemaakte houten steps.
Even een buj en om 17.00 uur zetten we het kamp op.
's-Nachts zien we een vulkaan uitbarsting en we staan boven
op de truck.
In de donkere nacht spuit het vuur de lucht in.
's-Ochtends zí1n we nog langs die vulkaan gereden.

zondag 12 januari 1992.

Weer vroeg op pad naar het Nat. Park Virunga.
Onderweq stoppen we in een dorpje waar een kerkdienst bezrg
is.
Iedereen loopt maar in en uit de kerk en wij mogen ook naar
binnen, maar Jacqueline en ik lopen het dorpje in en praten
wat met de mensen.

In het park zien bij de eerste de beste plas water
nijlpaarden staan.
Lieve, logge, dikke lobbessen.
Na dichte bebossing gaat het over in een vlakte.
Vincent rijdt in een gat en de truck sl-aat bijna om.
Jan en Kitty vallen uit de truck en de fotocamera van Jan
gaat stuk. (gelukkig was dit de reserve camera)
Allle bagage aan die kant rolt uit de luiken.

Er stroomt een beekje maar het water is zo heet dat wij onze
vinger er niet in kunnen houden.
Domme Jan steekt z'n voet er in, au! !
Vincent ruilt met Ellen want hij voelt zich niet lekker en
kan niet achter het stuur zitten.
Later bleek dat hij malaria had.
De weg is onbegaanbaar en we schudden de hele dag.
We zien totaal die dag drie kudden nijlpaarden waarvan 1
kudde onder een brug stond waar we over heen reden.
Om 15.30 uur komen we eindelijk bij een lodger we konden
douchen.
We zaten helemaal- onder het stof.
Toen ik mijn haar waste kwam er modder uit.

We rijden nog een uurtje door en zien impala's, buffels en
zwi jnen .
We zetten het kamp op in het donker aan de rand van het
park
Harde ondergrond en we hebben een kampvuur.

maandag,, 13 januari 1992.

50 km lang dorp Kanyabayonga, schitterend op de heuvel
gelegen.
Hier slagen we voor eên l_euk beeld je.
Bij het water tanken staat er een jongen te kijken met een
vies gat in z'n been.
Kitty verzorgd de jongen en geeft nog wat schone gaasjes
mee.
Verder zien we bergen met weiden.
Niet zoveel afwisseling vandaag.

we moeten lang doorrijden want we lopen achter op het
schema.
's-Àvonds kookt Margreet want Ellen heeft van 9.00 uur tot
19.00 uur alleen gereden.
vincent is nog doodziek en denkt malaria te hebben.
Ellen moet alles alleen doen.
Verder zíjn er uit de groep ook drie mensen flink ziek.

dinsdag , 14 januari 1992.

Natuurlijk weer vroeg op, om 8.20 uur weg.
vincent lag plat bij ons achterin in z,rr slaapzak, hij had
39,6 graden koorts.
Via Lubero en Butembo naar Beni.
In Butembo wat inkopen gedaan en nog bij een ivoorsnijder
binnen geweest.
In Beni zijn vincent en Ell-en naar een dokter geweest"
vincent heeft inderdaad mararia en blijft twee dagen in een
hotel- uitrusten.
Ellen krijgt medicijnen mee voor haar been.
Zij heeft een fikse wond die niet dicht gaat.

Na 15 broden, kaas, aardappelen en fruit ingekocht
te hebben kamperen we op een luxe camping nog net in Beni"
Douchen, heerlijk! ! ! ! !
Hier is stroom dus kan Jan de batterij van de video opladen.
Na de spaghetti naar bed.
Tijdens het eten horen we een veel herrie, een helikoptertor
(ca. 15 cm) vliegt langs de tafe1.
Het is een vies beest.

woensdag 15 januari 1992.

Vroeg op pad naar de pygmeeën.
We gaan toch naar Mount Hoyo omdat de wegen goed zí1n.
Het is erg droog dus geen pottopotto's.
15 km. voor Mount Hoyo springt er een pygmee op de auto en
gaat naast Jan zitten.
Hij kan niet eens met z'n voeten bij de vloer.
13 km. voor Mount Hoyo nemen we de afslag naar !I.H. en na
een kwartiertje komen we bij een bruggetje.

Het ziet er zozo uit en we gaan allemaal uit de truck.
Ellen rijdt er overhêen en het kraakt en steunt maar we
halen het net.
Zo komt er nog een brug en ik vraag mij af of we er terug
wel over heen komen.
De derde brug, giroot en hoog, zíet er perfect uit en wê gaan
toch de wagen af, behalve Jan de dierenopzetter.
Ellen rijdt vol overtuiging over de brug, de voorwielen zíjn
aan de overkant maar de achterwiel-en zakken door de brug.

De truck blijft hangen maar de achterkant hangt naar beneden
en rust op een rotte ba1k.
De pygmeeën hakken bomen om en helpen ons met het opvullen
van de ruimte tussen de truck en het. ^/ater en dan proberen
we de truck op te krikken.
Dit gebeurde om 15.00 uur.

Om 18.00 uur is het hier donker en stoppen ze met werken.
Wij halen de zitjes van de truck af en alle kleren die
bovenop liggen want we kunnen niet bij de bagage.
Twee dorpbewoners bieden aan over ons te waken en een vuur
aan te leggen. Wij accepteren dit graag want we slapen midden in
het oerwoud op een pad in de openlucht, zonder slaapzak en zonder tent.

Op 6 km. afstand is een "hotel" en om een uur of 17.00 uur
komt er een groep van het hotel- aanrijden maar die kan dus
ook niet meer over de brug.
AI die mensen met spullen en al moeten eerst door de rivier
en daarna naar het hotel lopen.
Die baas vond ons maar stommelingen.
Toen het donker was hebben we een boterham gegeten en zí1n
maar gaan slapen.

donderdag: l-6 januari 1992.

Redelijk goed geslapen, vaak wakker en hoe warm het overdag
is hoe koud en vochtig is het 's-nachts "
We maken weer een boterham en wachten tot de helpers komen.
Het schiet niet op.
De jeep van het hotel- heeft geen geduld en mannen kappen via
het bos een pad en de jeep komt door het water over het pad
aan de andere kant waar onze truck staat, waarschijnlijk
gaan wij via dit pad terug???????

Aangezien we toch niet kunnen helpen lopen we met 5 mensen
van de groep en een gids naar het pygmeedorp.
hle mogen in de hutten kijken en we moeten op pygmeekrukjes
plaatsnemen. (zeer klein maar zit best lekker).
Ze dansen voor ons maar het kostte wel 1 miljoen Zaïres.
Het was leuk.

De mensjes zijn klein maar hebben een zeer grote mond.
Erg lekker ruiken doen ze ook niet.
We gaan terug naar de brug veel vorderingen zien we niet.
Na een paar uur lopen Ted, Jacqueline en ik (als gids) naar
het dorp.
In de eerste instantie kon ik het. dorp niet meer vinden maar
uiteindelijk kwamen we goed terecht.
Op de weg terug lopen we langs de hutten van de dorpelingen
die groot zijn vergeleken met de ronde hutjes van de pygmeeën,
waar 5 persoontjes in leven.

In een van de hutten zit een vrouw met een baby die
af geJ-open zaterdag was geboren.
Jac spreekt goed frans en kan wat met de vrouw praten.
Terug bij de truck nog geen verandering"
Jan probeert de dorpelingen wat te sturen want er zit geen
lijn in, maar het lukt niet.

Tegen een uur of drie horen we auto.
Een jeep.
Twee duitsers (man en vrouw) komen kijken naar de pygmeeën
maar kunnen ons niet helpen en kunnen er natuurlijk ook
niet door.
Wel nemen ze Jacqueline mee naar Beni (5 a 6 uur rijden) om
hulp te halen.
We gaan maar wat koken en we horen weer een auto.
Niet te geloven in dit afgelegen oord.
Een engelse groep (Hanoverland) met een truck.
Drie australisch reisleiders pakken bijl en kapmes en hakken
het pad door de rivier groter zodat ze door het water aan de
overkant kunnen komen.

Dit lukt en om 17.30 uur trekt de truck ons er uit.
Het hele dorp en wij gaan uit ons dak.
we slapen nog wel in de open lucht maar we kunnen wel bij
ons slaapzakken.
Iedereen is opgelucht en de stemming stijgt.
De hele dag hebben we niets gegeten en gedronken want alles
zt in de truck waar we niet bi j konden .
Dus bi j het kampvuur is er lekker "gezopen".
Weer waken er twee negers bij ons voor de nacht.

vrijdag 17 januari 1992.

Onrustige nacht, maar niet koud.
Ellen rijdt de auto over de alternatieve route naar de
overkant.
In de rivier bleef de truck steken maar kwam er gelukkig
uit.
We moeten nu nog over vier bruggen terug waarvan er drie
bruggen opnieuw moeten worden verstevigd.
Maar uiteindelijk rijden we weer.
Om 10.30 uur komen we Jacqueline ên Vincent tegen in een
auto van de bevolking.
Totaal opgevouwen en gekreukt stappen ze over op de truck.
Ze waren al- bijna bij ons dus moeten ze wéér 5 uur terug
over een hobbel weg richting Beni.
In Beni halen we hun bagage op en kopen we drank in.
Ong:eveer een uurtje buiten Beni richting Oeganda maken we
kamp.
Bij een waterval douchen we.
Na de spaghetti gaan we allemaal vroeg naar bed.

zaterdags 18 januari L992.

Op weg naar Oeganda.
We gaan weer Nat. Park Virunga in.
We zien geen beesten.
Na een uurtje passeren we een vrachtautcl met aanhanger met
28 ton koffie.
Hij komt de berg niet op.
Wi j trekken hem ornhoog .
Een uur later rijdt Vincent door een domme stuurfout een
zachte berm in.

De truck zakt een heel- stuk weg en kan er niet
kracht uitkomen.
De vrachtauto die wij de berg opgetrokken haalt ons
nu weer uit de drap.

verder is het een waardeloze weg, de slechtste weg van de
wereld.
om 15.00 uur zí1n we bij de grens van oeganda en krijgen nu
alleen nog maar asfaltwegen.
De douanebeambte komt bovenop de auto en pluist mijn hele
rugzak uit.
Hij deed moeilijk over een beeldje en wat stenen.
Jan de beestenopzetter geeft hem $10 en alles is opeens oké.
Drie kwartier later zijn we in niemandsland en na een half
uur doorniemandsland komen we bij de grens.
Hier zijn er ook weer problemen.
Er moet weer betaald worden, maar wel met Oegandees geld
maar dit heeft niemand omdat je dit geld niet uit mag uit-
voeren.

Iedereen moest van de auto en Joep en Vincent moesten naar
en volgend dorp rijden om bij de bank geld te wisselen.
Wij moesten als onderpand daar bJ-ijven zitten.
De bank was dicht maar voor een paar dollar deed men de bank
wel weer openen.
Om ca. 19.00 uur gaan we eindelijk weg.
Links rijden is even wennen.
We rijden door tot 2L.15 uur, het is allang donker en we
zijn eerst gaan eten in een lodge, dat was niet bijzonder
lekker en om 24.00 uur gaan we pas kamp maken vlak bij
ni j lpaarden .
We hoorden ze knorren.
Het wordt een kort nachtje want om 6.00 uur gaan we naar de
Iodge voor een gamedrive in het Queen Elizabeth Nat. Park.

zondag: 19 januari 1992,

Om 7.00 uur hal-en we bij de lodge een gids op.
ïn de twee uur durende rit zien we waterbokken,
waterbuffels, wilde zwijnen, hyena,s en vogels.
Maar we zien geen ol_if anten.
we ontbijten in de lodge en maken dan een boottocht op Lake
Edward en Lake George.
Dit maakte de hel-e dag weer goed.
VeeI hippo's, prachtige vogels, impala,s, waterbuffels, een
leguaan, een krokodil en een kudde olifanten.
IVe drinken weer wat in de lodge en gaan douchen en de tent
afbreken.

We krijgen hier nog bezoek van een hippo die ons durft te
naderen tot ca. 20 meter.
We gaan om 15.30 uur weer op pad en rijden het park uit.
Buiten het park komen we drie kuddes olifanten tegen, totaal
dertig stuks met kleintjes.
schitterend om te zien, één kudde staat bij een modderpoel"
Fantastische dieren.
in het volgende dorp moeten we tanken 01,95 per riter voor
diesel.
Geld wissel-en en je krijgt voor fl1 1000 shilling.
vincent vindt de diesel te duur en gaat onderhandelen
zonder succes want hij rijdt door.
Ik ga in iedergeval niet duwen.

De huizen zíjn in oeganda merendeel- van steen gemaakt en af
en toe zie je nog hutten
De mensen zijn ook beter gekleed.
We maken kamp langs de weg op een uitrit.
Ik loop al een paar dagen met pijn in mijn teen, Jan de
beestenopzetter haalt er een splinter en een hoop etter uit.
Zo, dat lucht op.
we krijgen een verschikkelijke regenbui maar omdat we op
asfalt staan wordt het deze keer geen blubberzooi.
De temperatuur blijft. lekker en na een half uur is het weer
droog.
Om 22.00 uur gaan we slapen.

maandag 20 januari 1992.

7.00 uur op.
ontbijten en een lunchpakketje maken want we moeten een eind
rijden vandaag willen we woensdagavond in Naïrobi aankomen.
We zullen zien.
In Rukugiri tanken we 300 liter, precies genoeg voor Naïrobi
Om 10.30 uur hebben víe een lekke band.
De band is totaal aan f]arden en het is de laatste reserve
band die er nu omheen gaat.
Via diverse roadblocks en een tolweg maken we kamp in het
dorpje Mpigi.

In dit dorp is ook een trommelmakerij.
De trommels klinken goed maar wij hebben al een trommel bij
de pygmeeën gekocht.
's-Avonds loop ik met Jan naar de plaatselijke bar en
drinken limonade.
De mensen zíjn bijzonder vriendelijk en niet lastig of
opdringerig.
Het landschap is heuvelachtig met weilanden en veel
bananenplantages .
De mensen zijn ook goed gekleed.

dinsdag , 2L januari 1992.

Weer een mooie dag en we gaan (proberen) vandaag de grens
over te gaan naar Kenia.
In het dorpje Netete staan we een uur stil om de koppeling
proberen te maken.
Dit lukt niet.
In Kampala (hoofdstad van oeganda) zíjn we naar een
Mercedesgarage gereden om te proberen de koppeling te
repareren.
Het kost verschikkelijk veel tijd.
Ook hier lukt het niet.
We slagen hier wel voor een paar nieuwe koplampen, dat is
al- heel wat, want we moesten stoppen met rijden zodra het
donker werd.
Bij een sloopautoterrein soldeerde men het onderdeel van
de koppeling, dat kapot was.

Kampala slaan we verder over.
Om 17.30 uur gebeurt het volgende ongeluk.
De voorruit aan diggelen.
Dan maar verder zonder voorruit, Ellen zet een lasbril op om
toch te kunnen rijden met zoveel wind in haar gezicht.
Om 18.00 uur zijn we bij de grens.
De eerste kontroleur vindt Ellen geen goede chauffeuse maar
Jacqueline spreekt hem toe dat ze de beste driver is.
We mochten er gelijk door.

Bij de paspoortcontrole duurt het tot 20.00 uur.
De visa moet nog aangevraagd en papieren moeten worden
ingevuld.
Jan koopt een ijsje ( eerste ijsje in 3 weken) als we
moeten wachten.
Over de grens eten we chapati met bonen en drinken een
flesje fris want het is aI lang donker en we hebben geen zin
om te gaan koken.
We moeten nog drie uur rijden voor de eerste kampplaats.
De weg is weer zo slecht en steeds opgebroken dat we na een
half uur bij een zandafgraving kamp maken"
Om 22.00 uur gaan we naar bed.

woensdagr 22 januari 1992.

6.00 uur op want in Kenia mag je niet wild kamperen dus we
will-en voordat het licht wordt weg zijn.
In Kenia zíjn de vrouwen weer in simpele jurken gekleed en
dragen de kinderen r{/eer op de rug.
Het landschap is verdeeld in kavels met hekwerken en hier
zíe ik ook de eerste ezel-s.
Na een paar honderd km. komen de bossen.
Om 13.30 uur rijden we de evenaar weer over.

We komen over passen van 3000 meter.
Truien en lange broeken aan.
Een uur later weet je niet hoe snel- je alles weer uit moet
trekken.
Via Nakuru verder naar Nairobi, nog 150 km.
Bij lake Nakuru zien we flamingo's.
We slaan een zijweg en lopen het laatste stuk door de hitte
naar het water als we bijna bij de vogels zijn vliegen ze
weg.
Schitterend gezicht zo'n rose wo1k.
Om 19.30 uur zijn we in Nairobi.

Jacq, Jan en ik worden in het centrum uit de truck gezet en
rijden per taxi- naar het Dolat Hotel die goed uit de Kenia
Guide kwam.
Bij het hotel hoorden we dat er geen douche is want het
water is op rantsoen.
We laten onze spullen daar en zoeken nogi even verder naar
een hotel- met water.
Jacq besl-uit om in het New Stanley Hotel te blijven ($2O per
nacht) maar dat vinden we te duur.
Wij gaan terug naar het Dotal Hotel (1O per nacht voor 2
personen).
Gewisseld 32 shilling voor $1.
Met de groep hebben we afgesproken bij een exclusief
restaurant "the Carnivore" waar zebra, krokodil, hartebeest
e.d. wordt opgediend aan Maasai speren.
Het was inderdaad erg lekker en een schitterende
accomodatie.

Ik heb een pizza op want's-middags liepen de zebra's nog
langs de weg dus laat ze maar lekker lopen.
Na afloop ca. 1.00 uur gaan we met z'n drieën weer terug in
een grote engelse taxi.
Bij Jacq in het hotel douchen we.
Geboend moest er worden ondanks het warme water want we
hadden ons aI 4 dagen niet kunnen wassen.
Uiteindelijk liggen we om 2.30 uur in bed.
In ben over m'n slaap heen en het is zo warm dat ik niet in
slaap kan komen.
Morgenochtend om 9.30 uur ontbijten we nog bij Jacq en dan
gaan wij nog een week verder.

donderdag: 23 januari L992.

Veel te vroeg wakker (5.30 uur) het verkeer en lawaai in de
straten is op gang gekomen.
Ik kruip bij Jan in bed en om 7.30 uur sta ik op.
We pakken de tassen goed in en laten alles in het hotel
achter.
Op weg naar Jacq voor het ontbijt worden we aangesproken
voor een safarir wê lopen mee (het is 8.45 uur) en kunnen om
9.30 uur met de safari mee.
Doen natuurlijk!!l!!
Ik ren naar Jacq om het ontbijt af te zeggen en Jan regelt
de rest en haalt wat limonade.
Samen sprinten we naar het hotel- om de koffer op te halen en
ziln op tijd terug bij het reserveringsburo.
9.45 uur komt iemand vertellen dat de koffer niet mee kan en
de fotokoffer ook niet.

De fotokoffer laten we op het buro achter.
Met een personen auto worden we naar een trefpunt gebracht
(50 km buiten Nairobi), veel- bavianen onderweg, ofr daar het
transit busje op te pikken.
We moeten nog 1 L/2 uur wachten om dan te konstateren dat
het busje vo1 is.
Koffer dus weer mee terug naar Nairobi met de personenauto.
Ik prop de hoogst nodige spullen in mijn rugzakje.
Ik hoop dat we de koffer nog ooit terugvinden.
Achter in het busje is nog 1 plaats vrij voor mij en Jan mag
voorin.

De rugzak en slaapzak worden overal tussen gepropt.
Het is een prachtige rit naar het Nat. Park Masai Mara"
We zien zebra's, Thomson gazelles, gnoe's, giraffen en een
kl-ein grijs aapje, Masaidorpen en veel- Masai, slanke mensen
met veel gekleurde sieraden en dekens om zich heen (rood).
fn Namok gaan we tanken en wat inkopen doen (dit doen de
gids en de kok).
Wij, 2 duitsers, 2 engelsen, 3 jappen kunnen in de
souvenierswinkel- kijken naar Masai sieraden en waanzinnig
veel- dieren(hout en soapstone).

We zien een mooie houten hippo maar het is te duur.
Om 18.00 uur maken we kamp en er is hier geen korvee.
We mogen niet te ver weg van het kamp lopen want we staan
midden in het park.
Spaghetti op het menu en gelukkig niet met 50 tenen knoflook
zoals met Amfibie treks.
Fruitsalade, koffie of thee toe en dan naar bed.
De vorige nacht was erg kort.
2 Masai mannen houden de wacht.

vrijdag 24 januari 1992.

Bijna 12 uur aan één stuk geslapen. Heerlijk!
Ontbijten en om 8.00 uur gaan w een gamedrive maken.
De tenten bl-ijven hier een nacht staan dus is er nu genoeg
ruimte in de auto.
Eens kijken wat we allemaal zien vandaag.
13:00 uur precies rijden we het park in.
We zíen marabou's, zebra's, hartebeesten, wildebeesten,
leeuwen, olifanten, giraffen, hippo's, krokodillen,
bavianen, ik mag wel zeggen alles behalve de neushoorn.
In dit hele grote park zíjn er maar vier.

We zagen een kadaver van een buffel waaraan de leeuwen aan
het kluiven waren. (ontbijtje).
In een boog daarom heen slopen de hyena's en in de boom
wachten de gieren op hun beurt.
Het mooiste wat ik vandaag gezien waren 2 leeuwinnen die een
"creche" hadden in een afwateringsbuis.
Zij pasten op ca. 15 welpjes terwijl de rest aan het jagen
is.
Dat kleine spul lag geen moment stil, hier kun je een dagen
naar blijven kijken.
Om 13.30 uur zíjn we terug in het kamp om te lunchen.
De lunch was voortreffelijk, rauwkost, sperziebonen met
peen, visfilet met paprika en aardappelpuree.
We hebben een uur pauze en gaan douchen achter een rieten
omheining.

Het water is warm van de zon.
Om half vier gaan we naar een Masaidorp.
Het hele dorp is gebouwd op koeienpoep waar ook de huizen
van gemaakt zíjn.

Het stikt hier van de vliegen.
Neusjes en oogjes van de kinderen zitten dicht met vliegen.
Verder dragen de mannen en vrou^ren sieraden van gekleurde
kralen.
De gaatjes voor de oorbellen zijn wel 1-5 cm. groot.
Eén masai heeft er een lege houder van een fotorolletje in zij oorlel
zitten.

Ze dragen rode kleren omdat ze denken dat de leeuwen bang
ziln voor rood.
Verder eten ze koe en geit.
Jagen op wild doen ze niet.

Na het dorp maken we weer een gamedrive maar we hebben
minder geluk dan vanochtend.
Om 18.30 uur zí1n we terug in het kamp.

zaterdag 25 januari 1992.

vroeg op want we gaan met een truck mee terug naar Nairobi.
we moeten de chauffeur $12 betalen en zullen dit bij de
maatschappij waar wij geboekt hebben dit geld terug
ontvangen.
7.00 uur rijdt de truck weg.
Het is een kleinere truck dan de Amfibietruck en de stoelen
zitten net zoals in een bus.

verder is er een Nieuw zeelander en een Engelsman aan boord.
we zien buiten het park nog steeds zebra's, gazelle's,
giraffen en olifanten.
we krijgen nog een voortreffelijke runch van aardappersalade
groentesal-ade en een stuk zelfgebakken cake door de koks.
Om 15.00 uur zí1n we in Nairobi.
We worden netjes afgezet bij het boekingsburo.
Vanuit het buro roopt er iemand met Jan mee naar charity's
(de maatschappij van de safari) om het geld en onze koffer
op te halen.
Alles oke !

De treinkaartjes voor Mombasa zijn er ook.
ik breng de koffer naar de opslagplaats en we nemen alleen
2 kleine rugzakjes mee en de slaapzakken en natuurlijk de
fotospullen.
we lopen naar het station en hebben noq een half uurtje de
tijd om het railwaymuseum te bekijken.
Jan gaat, ik pas op de spullen.
Om 16.30 uur zitten we in de trein.
Ons naamkaartje staat voor het raam van de coupé.
Het is 1e klas.
we hebben 2 slaapplaatsen een fonteintje en de rest ziet er
niet uit.

Maar wat wil je, een treinreis le klas, 12 uur lang, eigen
coupé en dat voor $30 per persoon.
We reizen 's-nachts dus dat wordt 1ekker slapen.
Om 17.00 uur sharp zet de trein zícin in beweging.
Er komt iemand langs om het diner te reserveren, dan de
controleur en nog iemand met wat drank.
We kopen 1 fles bier (500 ml) voor 20 shilling= 2/3 doIlar.
Om 17.30 uur stoppen we in Embakasi.
Tijdens de rit genieten we van het landschap met de zebra's,
giraffen e.d. en van de zonsondergang.

Het is verschikkelijk heet vandaag.
Alles gaat als een film langs ons heen.
Om 18.30 uur staan we in Stonyathi.
Het wordt al langzaam donker.
De silhouetten van de dieren aan de horizon steken
schitterend af tegen de ondergaande zor..
Met een tingeltangel wordt het diner aangekondigd.
Het diner was niet geweldig.
We hangen nog wat in de coupé en gaan mee in het ritme
van de trein.
Ik slaap beneden en Jan boven met een vangnet aan zijn "bed".

zondag. 26 januari 1992.

Redelijk geslapen, de trein stopt vaak en daar wordt je
wakker van.
Tegen zessen wordt het licht.
We maken de spullen klaar.
Precies om 8.00 uur zijn we in Mombasa.
Met een taxi gaan we via de ferry naar Diani Beach.
Twee maal worden we onderweg aangehouden door de politie.
De taxichauffeur moet geld betalen (corruptie) omdat de
politie vindt dat hij genoeg geld verdient aan blanken
toeristen.
Het is bijna een uur rijden (ca. $10).

We zitten in het Golden Beach Hotel.
Ik vind het veel te duur maar Jan vindt dat we het verdient
hebben.
De kamer kijkt uit op de tuin met palmbomen, het zwembad en
de zee.
De standen zíjn wit.
De rest van de dag hebben we in de zee en in het zwembad
gehangen tot een uur of drie.
We zijn aardig gekleurd na die paar uurtjes.
Op het strand zíjn verkopers, die mogen niet het terrein van
het hotel opkomen maar wil je de zee in moet je langs de
boys.
Ik ruil m'n t-shirt voor een giraffe en Jan laat een bordje
maken met onze namen erop.
Het is leuk geworden met een olifant en een palm.
Origineel met de hand gemaakt.

We hebben maar een klein rugzakje bij ons, een vieze
broek, (want ik had geen tijd meer om in Nairobi iets anders
aan te trekken want dan zouden we de trein missen) en 1
t-shirt.
Ik las de hotel regels dat de dames een jurk moeten dragen
tijdens het diner. ha,ha!
Ik zie wel of ik vanavond iets te eten krijg.

We hebben niet gedineerd maar sandwich gegeten.
Verder heeft Jan een voetbal-wedstrijd gekeken in de lounge.
's-Avonds was er disco buiten en een BBQ en dansers.
Binnen werd een film gedraaid, daar zat niemand, alles werd
tegelijk gedaan.
We zijn toch wel verbrand.
Ik ga om 21.30 uur slapen en Jan kijkt nog tv op onze kamer.

maandag 27 januari 1992.

Tot negen uur uitgeslapen en tot 10.30 uur uitgebreid
ontbeten.

Dan liggen we weer lui aan het strand in de schaduw.
Met de glasbodemboot bekijken de de kleurrijke visjes en
de vissen tussen het koraal.
Ik word behoorlijk misselijk want de golven zijn hoog.
De boot was niet waterdicht er was een jongen die moest
hosen.

Om 14.30 uur nemen we een koude douche en gaan naar de
supermarkt lopen.
Dit is wel ver weg maar de hele dag niksen is ook niets voor
ons.

Het is een uur lopen in de snik hitte.
we kopen een schild, een cassettebandje met Jambo, Jambo en
twee t-shirts.
Ik drink nog wat en Jan neemt een aardbeien milkshake op een
terras je.
we bespreken een taxi voor woensdag om ons naar de ferry te
brengen.
Nu weer een uur terug lopen.

Rustig aan maar.
we genieten met z'n tweetjes aan de vloedlijn van de rust
en zonsondergang.

We eten wat frietjes met kip bij het zwembad.
Het is half negen en het is zalig weer.
We gaan naar de kamer tv kijken.

dinsdag 28 januari 1992.

Weer tot negen uur uitgeslapen.
En weer rustig van het lopend buffet genoten.
Rondom het hotel zijn aapjes en poezen.
We luieren weer de hele dag en zijn al aardig bruin.
A]s lunch eten we ananas en kokosnoot, dit maken ze schoon
waar je bij staat.
we lopen nog wel even naar de bank maar dat is in een half
uurtje bekeken.

Van 18.30 tot l9.30 gaan we tennjssen.
Na een half uur werd het gelukkig donker.
Ik was kapot, veel te warm.
Douchen en dan dineren.
we zitten proppie vol en lopen nog één laatste maal naar het
strand en luisteren naar de ruisende palmen en de zee.
Het is 21.15 uur en noq steeds warm.
Er staan veel sterren aan de hemel.

Woensdag 29 januari 1992.

Natuurlijk weer laat op 8.45 uur.
Het is al deze dagen 30 graden in de schaduw geweest.
Na het ontbijt pakken we de spullen en wachten op de
besproken taxi, hij kwam en reed ons naar de ferry.
Tijdens de overtocht zwenmen er mooie gele maanvissen maar
een missionaris die naast mij stond vertel-de dat er ook
haaien zwemmen
vanaf de ferry lopen we in de bloed hitte (10.00 uur en al
41 graden) een uur lang met bagage, slaapzakken, fotospullen
en twee rugzakken, naar het spoorwegstation.
Daar laten we de bagage achter en lopen naar fort
Jesus. (eerste Portugese fort).

Via het oude stadsgedeelte (zeer nauwe straten) weer naar
Moi Avenue, waar de grote i jzeren slagtanden staan.
We drinken wat in het New Castle Hotel.
Op Moi Avenue kopen we een safaripakje voor Bonnie.
ik ben niet zeker van de maat maar anders kunnen we iemand
anders er een plezier mee doen.
we drinkên wat en lopen langzaam richting station.
We kopen nog een ananas voor 5 cent.
op het station moeten we nog 1 1/2 uur wachten en raken in
gesprek met een Australisch meisje, zíj reist helemaal
alleen en is een half jaar onderweg.

Onze namen staan weer op de wagon.
Deze trein is rnooier dan op de heenreis.
Dit is een nieuwe trein.
De blower staat aan want je kan een ei koken in de coupé.
om 19.00 uur vertrekken we naar Nairobi via het rsavo Nat.
Park.

We zien er niets van want het is al donker.
Jan leest een krant en daar spreekt men ook over de hitte in
Mombasa.
Verder is het een stoffige stad.
we eten weer in de restauratie maar het is net als de vorige
keer niet zo lekker.
Jan slaapt weer boven met het vangnet.

donderdag: 30 januari Lggz.

om 7'00 uur worden we gewekt door een man met een silofoon.
Het is al licht en er loopt a]weer allerrlei wild rond.
Gelukkig is het hier een stuk koeler dan in Mombasa
het scheelt zeker een graad of 10 a 15.
Om 8.45 uur zijn we in Nairobi.
We boeken een kamer in het Àmbassadeur Hotel.
Halen de spullen in het Dolat Hotet op want daar wilde ik
niet meer slapen.

We lopen de rest van de dag door de stad en kopen wat
souveniers, koffie en thee er is gewoon niets anders.
voor alle rommel koop ik maar een tas om het in
te doen want we kopen meer dan de bedoeling was.
Als we om 17.30 uur willen douchen is het water op.
We moeten een uurtje wachten.
Buiten regent het plotselingr goed voor het stof .
Dit is een midden klasse hotel en afgezien van het water
deed ook de lift het niet.

That's Af rica.

Na een heerlijke pizza in restaurant Travattoria zijn we om
20.15 uur terug op de kamer.
Nog geen water!!!!!!
we gaan slapen en zetten de kraan van de wasbak open zodat
we kunnen horen a1s er weer water is.
om 23.00 uur loopt de wasbak bijna over omdat we er niet
gelijk wakker van werden.
ik laat het bad vol lopen zodat we in ieder geval water
hebben morgenochtend.

vri jdag 3l januari 1992.

Half zeven op.
Er is plenty water en we nemen allebei een bad.
Met de taxi naar het vliegveld.
Gelukkig hebben we het gehaald want ze rijden hier als
gekken.

We vertrekken een half uur te laat.
Het vliegen duurt lang en in Brussel kunnen we niet landen
door het slechte weer.
Het vliegtuig cirkelt een half uur rond.
Eindelijk landen we en moeten ons haasten om het vliegtuig
naar Schiphol te halen.
De cityhopper wacht al op ons.
Na 30 minuten zijn we in Amsterdam en met de trein en
treintaxi zíjn we om 22.00 plaatselijke tijd thuis.
De klok moet 2 uur terug.
Brrrrr, het vriest hier!

Rwanda-Zaire-Uganda - Kenya

Introduction.

Before we go on holidays, I tell a good story-first.
The passports were to be sent to Brussels for
a visa for Rwanda.
Nothing wrong, passports are returned with a neatly
stamp it.
Passports sent back to Brussels for a visa
Uganda (December 13, 1991).
According to our information, it takes one day and a visa application
two days there and return by post.
A week before departure, the match had not returned.
We get a little stuffy and I call the embassy in Brussels
on.
"Yes, we have received and returned December 20, 1991
sent ".
December 30, 1991, we had not returned them.
I have the Post Office, Customs and again called the PTT (Netherlands
give the Belgians the debt and vice versa), but none could
something.
I called the embassy again to the strip with the number
the registered document to fax.
Does the fax (three days before departure) and there was
to "fit never received."

But then we quickly implement new applications and
Embassy of Rwanda and Uganda asked us Friday (day
of departure) could get the visa on the spot.
It was okay!
Will there on January 2 (one day before departure) another fax
the embassy of Uganda in the next "match
received.

So now we have two passports'
WegaannunogwelnaarBrusselomonze''oude paspoortenop''
to get there now because all the visas in it '

What states'
Anyway, we can at least Friday on vacation,
because we are in Brussels are the steps we
plane because it makes a stop here anyway '

Because we fly with Sabena

Friday, January 3, 1992.


At 6.00 hours.
Andre Elkhuizen comes to us 7.15 hours to get to us
train to bring.

One way to Brussels, with the metro and the tram, we
at 11.30 our passports. eh, eh!

The rest of the afternoon we spend in Brussels by.
It's pretty cold and windy so we drink occasionally
(So ​​often) coffee fie.
In the marketplace there is a kerstsfeerr there is still
a kerstst.al and decorations still hanging.
At around 15:00 we get on the train to the airport.
After half hour we're already there, but fortunately we were able
check so we had no luggage for the remaining hours
to drag.
The grondstewardes was very nice, the airport tax
We were waived.
She said "never mind", we had 11 1 / 2 pounds overweight
and that we did not have to pay.
We even got a coupon for a free drink because we
long to wait.

The plane leaves at 22:30.
As "consideration" has my grondstewardes
boarding a bottle of perfume bought in duty-free shop.
They can walk through customs, but not buying because they
no boarding card.
She asked if we wanted to do this for her and we were still
enough time so why not.
With hangenr Iopen, watch shops, coffee and beer
strangle us through time.
I have a bottle of Ysatis zeJf of 200 mI purchased.
Finally we fly in reasonable time and continue to get away
a late meal on the plane. Then sleep.

Saturday, January 4, 1992.

At 5:00 am, we have again awakened for breakfast, but I
do not bite my throat.
The sun rises, a beautiful sight between the clouds.

At 6:30 we landed in Kigali.
We are properly collected.
The clock must be at 7.30 pm.
The rest of the group we meet at the inn, and we are
Now with 11 people in the group + 2 persons, Vincent
Up the pipe.
Afternoon we visit the market and the rest of the day
we bring in a pool of a hotel-by.
When we wanted to leave the pool we had 1500
Rwandanese francs to pay, we did not want
but the guys did the doors shut so we do not
could.
Finally, we have them Rwfr 1000 and given $ 10 (we
were his five) and then were gone.

There were now divided and in January had the korveediensten
that same evening fatigue.
It took three of fatigue for the two days.
The leadership cooked and drove to the turn.

Last week, the group (we are five people in the
group that has been underway for several weeks) a
fueling accident.
The diesel was run through the whole car because due
while refueling the tank was already full, it was (the cap is in
sitting on top of the car)
The meal (there was much about the cooking of Vincent and
Ellen bragged) tasted that night also to diesel
because people bought some food for several days
stored in boxes which also diesel
had run.
It was decided that the next day the whole car with his
all clean scrub.
The diesel air is entirely in the wood of the car
drawn and difficult to remove.

Evening is baking donuts and tasted Vincent we1
well.
At 22.00 hours we go to bed.

Sunday, January 5, 1992.

Nice and rested and had a quiet day here because
Kigali Zaire visa for regulatory action.
It's the weekend, so we still iezen-Verl a few days
all matters.
Yet the car is first scrub, vzeer to the market and
idled the pool.
To the market stinks and everyone goes through each other.
Natuurljjk you can buy delicious exotic fruits.
In the evening we "had dinner" in a local
restaurant.
It had to make do on benches and low tables but we were
among the population.
The food was delicious chicken, peas, salad and fries.

Monday, January 6, 1992.

Half seven.
First to the Dutch consul for a certificate of good
behavior and then to the embassy for a visa
Zaire.
Vincent (one of the line) it regulates.
Kitty still has problems with her neck and think of
meningitis, we go with her to the pharmacy and
the doctor.
No meningitis and the doctor prescribes paracetamol
for.
The waiting room was full but after we should go for 300 Frs.
Back to the inn because when Vincent returned by 14:00
is we go on the road.
I spit on them and the city I want to leave.
We shall see.
In the afternoon we do some shopping at the market.
This day we will leave no more so then again to the
pool.
The organization is not that great.

Tuesday, January 7, 1992.

at 9.00 is finally the car is fully charged and we
on the way
Nature is beautiful.
Trees and flowers and our first monkeys seen.
Many tea plantations.
The further we drive the more trees, it is slowly
jungle.
traffic, we do not stop people along the road to
the most impossible things on their heads walk.
There comes a smile on their face when we wave.
We still drive on asphalt.
rn the middle of "nowhere" is a beautiful museum.
We look at this new building and admire the old
objects and other attractions in the museum.
Very instructive.
Five hours to drive through and find a campsite.
Before dinner we make a 'forest' walk.
Vincent leads the way with a machete.
We come through dense undergrowth, past flares and foreign
with fruit trees.
This was 1euk.

We put the tent back in January and have fatigue.
Eating (champignonnesoep, baked potatoes with cabbage)
was delicious and we had fresh pineapple and banana.
At 22.00 hours we lay in bed.

Wednesday, January 8, 1992.

Slept, packed everything up and away at 8.00 am.

The temperature is nice and cold and still.
With a waterfall we fill the jerry cans with water, road
We had five roadblocks.
We can run quite quickly.
At roadblocks and barriers that the convention on the carriage
The cameras should help and we do not speak French or English.
Thus we come through quickly.
In Lake Kivu, we stop for a picture, beautiful, the
canoes of the fishermen and the beautiful color of the water.
Suddenly it rains a few minutes.

In a hamlet near a tea plantation, we stop to make a
drinking (red lemonade), the bottles are so large that we
children for the rest of the lemonade business.
This was a fight.
It should also be made final Rwandanese money.
You could shoot freely here, in other places were
people do not always fun.
At 10.30 hours we are on the border of Zaire, which can be
take a while.
The truck is in a short time surrounded by people but we
we can not move around.
We continue to 12.I0 hours after negotiations, this
cost us $ 7 and a bottle of beer.
Bukavu we drive through a tea plantation, go pick up
we have a couple of enthusiastic boys, Vincent knows the
boys, they ride with us to the plantation.
She smelled it!
We camp early today, but during the meal breaks
a storm off and it does not stop.
The boys do fatigue and want to join us for the next
1 1 / 2 weeks.

The group will not.
Jacqueline lets her hair by one of the native girls
nice change blades.
Through the rain and we went early to bed.

Thursday, January 9, 1992.

At half past five and on the way to the gorillas.
The weather is great.
At the place where we meet the guides zí1n three monkeys
One is bold and jumps on the car and picks up a packet
cigarettes.

The group is divided in half and we go to different
gorilla families.

After 26 minutes we see the first gorillas, the silverback.
Fantastic!
We run 5 minutes behind the gorillas and see total
11 gorillas.
Babies, females and the silverback.
We can approach up to 3 to 5 meters.
Not at all frightening.
The guide told us if there is something wrong if we go behind the
guides should go up and definitely not run away.
The entrance will cost $ 120 per person and $ 50 for the video camera.
We were two hours earlier than the other group and return
had to wait at the starting point of the monkey.
The monkey is playing more with us and goes off with a
fotorolhoudertje empty.

He makes fun kapriolen and children, who naturally
back at us were watching, just threw a stone
at the head of the monkey.
This was so much that he screamed and both of his legs
to his head and he grabbed his eyes could not open
get, we cried oh, and the children laughed zic i} rot.
The standard of love for animals is clearly different.
The monkey was swinging into a tree and A1S "death"
others are the monkey hit his legs around him, very
sweet.
I hope the weather is good.

When the group was kompreet back we went via Lake Kivu
drove to the north.
The lake is beautiful with mountains in the acht.ergrond.
We make camp at a gïoot house.
It cost us a bowl of rice and a few shirts.
Before we eat we all take a dip in the lake,
and "shower" naked.

The food was stretcher and stories about the gorillas
flying over the table.
It's a hot day and you can lead, in the evening
let sit in your shorts buit.en.
9.00 hours in bed.

Friday, January 10, 1992.

6.00 am awakened by the birds. January shaves the
more, beautiful rising sun.
The weather is hot today.
At breakfast one piece or 20 children are watching, they
get the remaining oatmeal, the porridge was tel_len 2.
9.00 hours on the road.

January, Kitty and I walk on ahead while Vincent
pancakes bake for l unch.
Along the roadside are beautiful blue lizards.
After half hour we caught up with the truck.
Shuffle and hop after we stop at a beautiful
waterfall.
We climb up and two of the group with kreren
and al-among the jet-up and five others jump
naked under.
Hreer There are a lot of children in the truck and
kilometers walk with us.

Jan makes a boy with a "glasses-" of wire
an image and throws a pen, another picks it up and it was
fight.
The "glasses" jonqetje crying but is still behind the truck.
After a few kilometers in January gives him a shirt, a
bigger smile on that face could not come.
We do approximately B0 km. throughout the day.
We still drive along Lake Kivu.
Camp is in a big house and a porridge pot, we
in his garden.

Across the meadow and through a bamboepad you reach the
more.
It's a beautiful view "
Tomorrow morning I take a dive and goes with the shampoo.

Saturday:, January 11, 1992.

6.00 hours we lie naked in the lake.
After breakfast. we continue.
way we pass a volcano that has driven 10 years
erupted-and part of Lake Kivu has gedempd.
It is very fertile soil.
We still drive around the lake.
At 13.00 hours we are in Goma.
A "great" place, here we turn to drink.
There is even a croissant (not really well) but
is also in the bush. The coffee was delicious.
At 14.30 we drive from Goma.
We exchange money Zaire.

You get 77,000 Zairean for FL1., It will count.
In this area, driving them to imaginative wooden steps.
Just a buj and at 17.00 we set up camp.
At night we see a volcanic eruption and we are above
on the truck.
In the dark night spraying the fire into the air.
In the morning we drove along the volcano.

Sunday, January 12, 1992.

Again an early start to the Nat. Virunga park.
Onderweq we stop in a village where a church service bezrg
is.
Everyone goes in and out of the church and we can also
inside, but Jacqueline and I walk into the village and talk
what about the people.

In the park to see the nearest pool of water
hippos are.
Sweet, heavy, thick lobbessen.
After dense forest turns into a plain.
Vincent runs into a hole and the truck almost aat sl.
Jan and Kitty falling off the truck and the camera of jan
breaks down. (Fortunately this was the backup camera)
Alll luggage that rolls out of the side panels.

There is a stream but the water is so hot that we
fingers do not keep.
January stupid sticks his foot in it, ouch! !
Vincent exchanges with Ellen because he is not feeling well and
can not be behind the wheel.
Later it emerged that he had malaria.
The road is impassable, and we shake all day.
We see that all three days including a hippo herds
herd was under a bridge where we go reason.
At 15.30 hours we finally arrive at a Lodger we could
showering.
We were fully-covered in dust.
When I washed my hair came out of mud.

We drive another hour and see impala, buffalo and
Zwi jnen.
We set up camp in the dark at the edge of the
Park
Hard surface and we have a campfire.

Monday, January 13, 1992.

50 km long village Kanyabayonga, brilliant on the hill
located.
Here we pass a l_euk imagine.
When the water tank is a boy watching a
dirty hole in his leg.
Kitty looked after the boy and gives some clean gauze
them.
Furthermore, we see mountains with meadows.
Not much change today.

We have a long drive through because we are not on the
schedule.
Evening cook for Margaret Ellen from 9.00 am to
19.00 hours just riding.
vincent is still sick and do have malaria.
Ellen should do everything alone.
Furthermore, there are three people in the group also very ill.

Tuesday, January 14, 1992.

Of course early, at 8.20 hours away.
Vincent was lying flat on our back in z, rr sleeping bag, he had
39.6 degree fever.
Through Butembo and Lubero to Beni.
Butembo in some shopping and in an ivory carver
been inside.
Vincent Beni and his Ell and been to a doctor "
Vincent has indeed mararia and remain two days in a
Hotel-rest.
Ellen takes medication for her leg.
She has a sharp wound that does not close.

After 15 loaves of bread, cheese, potatoes and fruit purchased
have we camp at a luxury camp just in Beni "
Shower, delicious! ! ! ! !
There is power in January so it can recharge the battery of the video.
After the spaghetti to bed.
During dinner we hear a lot of noise, a helikoptertor
(Approx. 15 cm) flying along the tafe1.
It's a dirty beast.

Wednesday, January 15, 1992.

Early start to the pygmies.
We are going to Mount Hoyo zí1n because the roads are good.
It is very dry so no pottopotto's.
15 km. Mount Hoyo jumps on the car and a pygmy
go sit next January.
He can not agree with his feet on the floor.
13 km. Mount Hoyo we take the exit! I.H. and after
fifteen minutes we reach a bridge.

It looks so-so and we're all out of the truck.
Ellen runs over it and it creaks and supports we
get the net.
Thus, there is a bridge and I wonder whether we return
do have refuge.
The third bridge, and high giroot, looks perfect and we go
but the wagon, but in January the taxidermist.
Ellen rides confidently over the bridge, the front wheels
on the other side but the rear and lower the bridge.

The truck is stuck but the back hangs down
and rests on a rotten ba1k.
The pygmies and chop trees to help us in filling
the space between the truck and the. ^ / Ater and then try
we have to jack the truck.
This happened at 15.00.

At 18.00 hours it is dark here and they stop working.
We pick the seats of the truck and all the clothes
on top of it because we can not with the luggage.
Two villagers offer about this guard and a fire
to build. We accept this because we like to sleep in the middle
the jungle on a path in the open without sleeping bags and no tents.

At 6 km. distance is a "hotel" and at about 17.00 hours
is there a group drove away, but can
no longer cross the bridge.
All those things and all people must first go through the river
and then walk to the hotel.
That was our boss, but stupid.
When it was dark, we ate a sandwich and zí1n
go to sleep.

Thursday: l-6 January 1992.

Reasonably good sleep, waking frequently during the day and how hot
is how the cold and damp at night "
We make another sandwich and wait for the helpers come.
It not shoot.
The jeep from the hotel and has no patience with men caps
the forest path and the jeep is on the path through the water
On the other side where our truck is probably
we go through this path back ???????

Since we do not help us run with 5 people
of the group and a guide to the pygmeedorp.
hle allowed in the cabins and we need to look pygmeekrukjes
take place. (Very small but is pretty good).
They dance for us but it did take a 1 million Zaire.
It was fun.

The little people are small but have a very big mouth.
Very nice smell they do not.
We go back to the bridge we do not see much progress.
After a few hours walk Ted, Jacqueline and I (as a guide) to
the village.
At first I could. village no longer find it
finally we well spent.
On the way back we pass the huts of the villagers
which are large compared to the round huts of pygmies,
where five little person alive.

In one of the cabins is a woman with a baby
geJ off-open Saturday was born.
Jac speaks good French and can do with the woman talking.
Back at the truck no change "
January trying to send some villagers as there is not
line, but can not.

At three o'clock we hear car.
A jeep.
Two Germans (man and woman) came to see the pygmies
but we can not help and may also
not.
Or take them along to Jacqueline Beni (5 to 6 hours drive) to
help.
We are going but what we hear again and cook a car.
Not believing in this remote place.
An English group (Hanover Country) with a truck.
Three Australian tour guides pick ax and machete and chop
the path by the river so that they can increase the water at the
may come across.

This works, and at 17.30 the truck pulls us out.
The whole village and we go off our roof.
We still sleep in the open air but we can at
our sleeping bags.
Everyone is relieved and the mood rises.
The whole day we ate and drank nothing for everything
zt in the truck that we could not bi j.
So bi j the campfire is good "drunk".
Again it are two negroes with us for the night.

Friday, January 17, 1992.

Restless night, but not cold.
Ellen drives the car on the alternative route to the
side.
The river was stabbing the truck but fortunately there was
out.
We must now return about four bridges of which three
bridges need to be strengthened.
But eventually we drive.
At 10.30 hours we Jacqueline and Vincent against a
Car of the population.
Completely folded and wrinkled they step onto the truck.
They were already close to us, so they need another 5 hours back
on a bumpy road towards Beni.
In Beni we get their luggage and buy us drink.
Ong: eveer an hour outside of Beni towards Uganda, we
camp.
We shower in a waterfall.
After the spaghetti we all go to bed early.

Saturday January 18 L992.

On the way to Uganda.
We go back Nat. Park in Virunga.
We see no animals.
After an hour we pass to a trailer with vrachtautcl
28 tons of coffee.
He is not on the mountain.
Wi j withdraw him ornhoog.
An hour later, Vincent runs a stupid mistake send a
soft verge.

The truck dropped a whole section of road, and can not
power out.
The truck we built the mountain takes us
Now out of the goo.

further, it is a worthless way, the worst way of
world.
at 15:00 zí1n we reach the border of Uganda and now get
only asphalt roads.
The customs officer is on top of my car and fluffy
backpack off.
He made a fuss about a statue and some stones.
January opzetter the beast gives him $ 10 and everything is suddenly okay.
Three minutes later, we are nowhere and after half
hours by one country, we arrive at the border.
There are also problems.
It must be paid back, but with Ugandan money
but no one has this money because you can not out-
conduct.

Everyone had the car and Joe and Vincent had to go
next village and drive to get to the bank to change money.
We had it as collateral BJ ijven down.
The bank was closed for a few dollars but the bank was done
reopen it.
At around 19.00 am we finally leave.
Left turn to get used to.
We drive to 2L.15 hours, it was already dark and we
his first dinner at a lodge that was not particularly
delicious and at 24.00 hours until we make camp near
ni j lpaarden.
We heard them rumble.
It will be a short night, because at 6:00 we go to the
Iodge for a game drive in Queen Elizabeth Nat. Park.

Sunday: January 19, 1992,

Hall at 7:00 am and we got to the lodge a guide.
In the two hour drive we see waterbuck,
Water buffalo, wild boar, hyenas, s and birds.
But we see no ol_if antenna.
have breakfast at the lodge and then make a boat trip on Lake
Edward and Lake George.
This was the Hell-e good day.
PEEIs hippos, beautiful birds, impala, s, water buffalo, a
iguana, crocodile and a herd of elephants.
Fourth drink a bit and take a shower in the lodge and tent
break.

We have still visited by a hippo who dares us to
approach to about 20 meters.
We go at 15.30 hours on the road again and drive the park.
Outside the park we three herds of elephants, total
thirty heads of little ones.
great to see a herd is a quagmire "
Fantastic animals.
in the next village we need to refuel 01.95 per riter
Diesel.
Currency exchange and for FL1 and you get 1000 shillings.
vincent and the diesel is too expensive to negotiate
without success because he drives by.
I'm certainly not pushing.

The houses in Uganda, most made of stone and off
and to see you around cabins
People are better dressed.
We make camp along the road to an exit.
I've been a couple of days with pain in my toe, John
opzetter beast gets a splinter and a lot of pus.
So, that air.
We have a terrible rainstorm, but because we
asphalt will be no mud mess this time.
The temperature. nice and half hours after the weather
dry.
At 22.00 hours we sleep.

Monday, January 20, 1992.

7.00 hours.
breakfast and a packed lunch because we must make a final
Today we drive to Nairobi arriving Wednesday.
We'll see.
We fill in Rukugiri 300 liters, just enough for Nairobi
At 10.30 hours vie have a flat tire.
The band is total f] Arden and is the last reserve
band that goes around it now.
Through various roadblocks and a toll road, we camp in the
Mpigi town.

In this village there is a trommelmakerij.
The drums sound good but we already have a drum with
bought the pygmies.
In the evening I walk to the local bar in January and
Drink lemonade.
The people are very friendly and not difficult or
intrusive.
The landscape is hilly with many meadows and
banana plantations.
The people are well dressed.

Tuesday, 2L January 1992.

Another beautiful day and we (try to) the border today
to move to Kenya.
In the village we Netete one hour to stop the clutch
trying to make.
This is not working.
Kampala (capital of Uganda) we went to a
Mercedes Garage driven to try the link
repair.
It takes a horrible time.
Again it will not work.
We succeed here or for a new pair of headlights, which is
al-lot, because we had to stop driving when the
dark.
In a scrap area soldered a component of
The link that was broken.

Skip Kampala we continue on.
At 17.30 hours the following happens accidentally.
The windshield shattered.
But then continues without windshield, Ellen put on a welding goggles to
how to drive with so much wind in her face.
At 18.00 hours we reach the border.
The first Controleur Ellen finds no good, but chauffeuse
Jacqueline him that she speaks the best driver.
We were there by right.

At passport control, it took until 20:00.
The visa is still pending and papers must be
completed.
January buys an ice cream (ice cream in the first 3 weeks) if we
have to wait.
Across the border we eat chapatis with beans and a drink
aI soda because it's long, dark, and we have no
to start cooking.
We still have three hours' drive for the first camp.
The road is so bad and always broken that after a
half hour at a sand quarry to camp "
At 22.00 hours we go to bed.

woensdagr January 22, 1992.

6.00 hours in Kenya because you can not wild camping so we
Will and before the light is gone.
In Kenya, the women in simple dresses dressed again and
the children wear r {/ credit on the back.
The landscape is divided into plots with fences and here
I also see the first ass-s.
After a few hundred km. come the woods.
At 13.30 we cross the equator again.

We come on passes of 3,000 meters.
Sweaters and long pants on.
An hour later, you do not know how quick it all back out
draw.
Continue through Nakuru to Nairobi, is 150 km.
At Lake Nakuru we see flamingos.
We beat a side street and walk the last part of the heat
to the water when we are almost at the birds fly
away.
Such a beautiful sight wo1k pink.
At 19.30 hours we are in Nairobi.

Jacq, Jan and I are at the center of the truck and put
drive by taxi to the hotel Dolat well from Kenya
Guide came.
At the hotel we heard that there was no shower is because
Water is rationed.
We leave our stuff there and look a little further to Nogi
a hotel with water.
Jacq besl-out in the New Stanley Hotel to stay ($ 2O per
night) but we find too expensive.
We go back to the hotel Dotal (1O per night for 2
people).
Substituted 32 shillings for 1 U.S. dollar.
With the group we agreed to an exclusive
restaurant "The Carnivore" where zebra, crocodile, hartebeest
e.d. served on Maasai spears.
It was indeed very tasty and a great
accommodation.

I have a pizza lunch-want's the zebras were still
along the way so let them run good.
After about 1.00 hours to the three of us back in
a large English taxi.
With Jackie in the hotel shower us.
Had to be scrubbed in spite of the hot water because we
we had 4 days aI can not wash.
In the end we lie in bed at 2.30 am.
I sleep in on my back and it's so hot that I do not
sleep can be.
Tomorrow morning we have breakfast at 9.30 and then at Jacq
We even take one week more.

Thursday: January 23 L992.

Waking too early (5.30 am) the traffic and noise in the
streets has begun.
I crawl into bed with Jan and I get up at 7.30am.
We pack our bags properly and leave everything in the hotel
behind.
On the way to Jackie for breakfast, we addressed
We walk along a safarir (it is 8.45 hours) and be able to
9:30 am on safari with them.
Do of course! L!!
I run to Jacq for breakfast to say in January and controls
the rest and get some lemonade.
Together we make a sprint to the hotel to the trunk to retrieve and
ziln back in time at the booking desk.
9.45 am to tell someone that is the case and can not count
the picture box either.

The picture we box on the desk behind.
With a passenger car, we brought to a venue
(50 km outside Nairobi), many baboons move, as it ofr
transit van to pick up.
We still have a L / 2 hours waiting for it to observe that
the van is vo1.
Case is again back to Nairobi with the car.
I prop the most essential things in my backpack.
I hope we are ever to find the suitcase.
Back of the van is still a room for me in January and may
front.

The backpack and sleeping bag are crammed everywhere in between.
It's a beautiful ride to the Nat. Masai Mara park "
We see zebras, gazelles Thomson, wildebeest, giraffe and a
kl ein-gray monkey, Masai villages and many Masai, thin people
with many colored jewels and blankets around them (red).
fn Namok we refuel and do some shopping (do the
guide and cook).
We, two Germans, two Englishmen, three to the Japs
Masai souvenir shop, jewelry and watch crazy
many animals (soapstone and wood).

We see a nice wooden hippo but it's too expensive.
At 18.00 hours we camp and there is no fatigue.
We should not too far away from the camp because we are walking
middle of the park.
Spaghetti on the menu and thankfully not with 50 cloves of garlic
as with Amphibian treks.
Fruit salad, coffee or tea, and then to bed.
The previous night was very short.
Two Masai men keep watch.

Friday, January 24, 1992.

Almost 12 hours straight sleep. Delicious!
Breakfast at 8:00 am and go w a game drive.
The tents bl-ijven here overnight so there is now enough
space in the car.
Let's see what we see today.
13:00 hours exactly, we drive into the park.
We see Marabou, zebra, hartebeest, wildebeest,
lions, elephants, giraffes, hippos, crocodiles,
baboons, I may say anything but the rhino.
This huge park, there are only four.

We saw a carcass of a buffalo which the lions
The bones were. (Breakfast).
In a bow around it and demolish the hyenas in the tree
The vultures are waiting their turn.
The best thing I saw today were two lionesses who
"Nursery" had a drainage tube.
They applied about 15 cubs while the rest of the hunting
is.
Small stuff that was never still, here you can one day
to keep looking.
At 13.30 hours we are back in camp for lunch.
The lunch was excellent, raw vegetables, green beans with
carrots, peppers and fish fillet with mashed potatoes.
We have one hour break and take a shower behind a wicker
fence.

The water is warm from the sun.
At half past three we go to a Masai village.
The whole village is built on cow dung where the houses
are made of.

The chokes are the flies.
Noses and eyes of the children are close to flying.
Furthermore, men and women wear ornaments of colored ^ run
beads.
The holes for the earrings are are 1-5 cm. large.
The Masai has a receptacle for a roll in side lobe
sit.

They wear red clothes because they think the lions scared
ziln for red.
Furthermore, they eat cow and goat.
Hunting wild they do not.

After the village we make another game drive, we have
less fortunate than this morning.
At 18:30 zí1n found in the camp.

Saturday, January 25, 1992.

early because we go with a truck back to Nairobi.
we must pay the driver $ 12 and will do the
society where we have made this money back
received.
7.00 hours driving the truck away.
It is a smaller truck than the Amphibious Truck and chairs
are like a bus.

There is also a New Zealander and an Englishman on board.
we see outside the park still zebra, gazelle's,
giraffes and elephants.
We get another excellent Runch of aardappersalade
groentesal-ade and a piece of homemade cake by the chefs.
At 15.00 hours we zí1n in Nairobi.
We are neatly dropped off at the booking office.
From the desk roopt someone with Jan's back to charity
(Society of the safari) suitcase for the money and our
to retrieve.
All right!

The train tickets to Mombasa, there are.
I bring the bag to the store and we only
2 small backpacks and sleeping bags along the course and
photography equipment.
We walk to the station and have half an hour the noq
time to the railway museum.
January goes, I change the stuff.
At 16.30 hours we're on the train.
Our name stands for the ticket window of the coupe.
It's first class.
We have two beds a fountain and the rest looks
No matter.

But hey, a train le class, 12 hours long, its
and coupe for $ 30 per person.
We travel at night so that will 1ekker sleep.
At 17.00 sharp turn zícin the train moving.
Someone comes along to the dinner reservations, then the
controller and a person with some booze.
We buy a bottle of beer (500 ml) for 20 shillings = 2 / 3 doIlar.
At 17.30 we stopped at Embakasi.
During the ride we enjoy the landscape with zebras,
e.d. giraffes and the sunset.

It's horrible hot today.
Everything is like a movie past us.
At 18.30 hours we are in Stonyathi.
It's getting dark slowly.
The silhouettes of the animals on the horizon stabbing
beautiful against the setting ZOR ..
With a tingeltangel dinner is announced.
Dinner was not great.
We hang some in the coupe and went along with the rhythm
of the train.
I sleep downstairs and upstairs with a safety net in January at his "bed".

Sunday. January 26, 1992.

Reasonable slept, the train stops and there is often your
awake.
By six o'clock the light.
We make the stuff ready.
At exactly 8:00 am we are in Mombasa.
With a taxi to go through the ferry to Diani Beach.
Twice, we stopped by the police en route.
The taxi driver should pay money (corruption) because the
Police believe they have enough money to whites
tourists.
It's almost an hour drive (approx. $ 10).

We are in the Golden Beach Hotel.
I find it too expensive but Jan believes that we deserve
have.
The room overlooks the garden with palm trees, swimming pool and
the sea.
The stands are white.
The rest of the day we in the sea and in the pool
hung up to one hour or three.
We're pretty colored after those few hours.
On the beach there are vendors who are not the domain of
The rise hotel but want the sea to you along the
boys.
I exchange my shirt for a giraffe and January shows a sign
with our names on it.
It's nice to become an elephant and a palm.
Original handmade.

We only have a small backpack with us, a dirty
pants, (because I had no time for anything else in Nairobi
to attract because we would miss the train) and a
T-shirt.
I read the hotel rules that women must wear a dress
during dinner. ha, ha!
I'll see if I get something to eat tonight.

We have not eaten dinner but sandwich.
Furthermore, a January football game looked in the lounge.
In the evening there was a BBQ and outdoor discos and dancers.
Inside was a twisted movie, there was no one, everything was
done simultaneously.
We are surely burnt.
I go to sleep at 21.30 and January looks even TV in our room.

Monday, January 27, 1992.

Up to nine hours and slept until 10:30 hours extended
breakfast.

Then again, we are lazy on the beach in the shade.
The glass bottom boat and view the colorful fish
the fish from the coral.
I'm pretty sick because the waves are high.
The boat was not proof there was a boy who had
Hosen.

At 14.30 we take a cold shower and go to the
supermarket run.
This is far away but doing nothing all day is nothing
us.

It is one hour walking in the scorching heat.
we buy a shield, a cassette tape with Jambo, Jambo and
two t-shirts.
I drink a little in January and takes a strawberry milkshake at a
your patio.
We discuss a taxi to take us to the ferry Wednesday to
bring.
Now back one hour return walk.

But easy.
we enjoy as a couple on the tide line of the rest
and sunset.

We eat some fries and chicken at the pool.
It's half past eight and it's nice weather.
We go to the room watching TV.

Tuesday, January 28, 1992.

Back to nine hours slept.
Calm and enjoyed the buffet.
Around the hotel are monkeys and cats.
We laze around all day again and are already quite brown.
A] s we eat lunch, pineapple and coconut, which make them clean
before your eyes.
We are still a bit to the bank but that is half
hour basis.

From 18.30 to l9.30 we tennjssen.
After half hour the happy dark.
I was devastated, too hot.
Shower and then dinner.
We are full proppie and walk one last time to
beach and listen to the rustling palms and the sea.
It is 21.15 pm and noq still warm.
There are many stars in the sky.

Wednesday, January 29, 1992.

8.45 hours late of course.
It's all these days 30 degrees in the shade was.
After breakfast we pack the stuff and wait for the
discussed cab, he came and drove us to the ferry.
During the crossing there zwenmen beautiful yellow angelfish but
a missionary who was standing next to me tell, there is also the
sharks
From the ferry we walk the blood heat (10.00 hours and all
41 degrees) for one hour with luggage, sleeping bags, photo gear
and two backpacks, to the railway station.
As we leave the baggage behind and walk to Fort
Jesus. (First Portuguese fort).

Through the old town (very narrow streets) back
Moi Avenue, where the tusks are big i jzeren.
We have a drink at the New Castle Hotel.
On Moi Avenue, we buy a safari suit for Bonnie.
I'm not sure of the size, but someone else we
otherwise there is a pleasure to do.
We have a drink and walk slowly towards the station.
We buy a pineapple for 5 cents.
at the station, we have 1 1 / 2 hours waiting to get
interview with an Australian girl, she travels all the way
alone and half years go.

Our names are back on the wagon.
This train is rnooier than on the outward journey.
This is a new train.
The blower is on because you can cook an egg in the coupe.
at 19.00 we leave for Nairobi via rsavo Nat.
Park.

We see nothing because it is already dark.
Sean reads a newspaper and there they speak also about the heat in
Mombasa.
It is also a dusty town.
we eat in the restaurant again but it's just like the previous
times not so good.
January sleeps up again with the safety net.

Thursday: January 30 Lggz.

at 7'00 hours we are awakened by a man with a silo phone.
It's been light and there is a] again allerrlei around wildly.
Fortunately, this is a lot cooler than in Mombasa
it certainly saves 10 to 15 degrees.
At 8.45 we are in Nairobi.
We book a room at the Ambassador Hotel.
Pick up the stuff in the Dolat Hotet on because I wanted
not sleep.

We walk the rest of the day through the city and buy some
souvenirs, coffee and tea, there's just nothing else.
for all the junk I buy only one bag to put it in
to do because we buy more than intended.
If we want a shower at 17.30 on the water.
We have to wait an hour.
Outside it is raining plotselingr good for dust.
This is a middle class hotel, apart from the water
the lift did not.

That's Af rica.

After a delicious pizza restaurant we order Travattoria
20.15 hours in the back room.
Still no water !!!!!!
we go to sleep and turn the tap on the sink open so
we can hear again A1S water.
at 23.00 is almost over the sink because we do not
as were awake.
I leave the tub full of running water so we at least
have tomorrow morning.

Fri jdag 3l January 1992.

Half seven.
There is plenty of water and we both take a bath.
By taxi to the airport.
Fortunately we made it because they drive here
crazy.

We leave half an hour late.
The flight is long and we can not land in Brussels
by bad weather.
The plane circles around half hour.
At last we land and have to hurry to the plane
to get to Schiphol.
The cityhopper is waiting for us.
After 30 minutes we are in Amsterdam by train and
We taxi at 22.00 local time at home.
The clock must be 2 hours again.
Brrrrr, it's freezing here! .

wilma en jan.

---