Rio de Janeiro -Cidade Maravilhosa

---

Hi

We decided to go to Rio de Janeiro on the days 30.April - 5.Mai because Hemmi had a long weekend. We took the bus from Joinville on Wednesday evening and arrived in Rio at noon on Thursday.

We took the bus straight to Copacabana where we found a cheap hostel near the beach and after checking in, we explored the city.


Celebrating the first of may, Rio held a big concert on the beach of Copacabana and there were thousands of people there listening to Brazilian music and dancing. On the beach there were people walking around selling beer, snacks and candy so there was no need to actually leave your spot, they just came to you. Very convenient for tired travelers.


We had the best maiscorn we’ve ever tasted. There is a person with a big boiling pot with fresh corn in it which you get served on a leaf.
Then you just apply freely with butter and salt. Simple and classy.


After the concert we rested our tired bones on a bar at Copacabana and tried the Caipirinha, which is like a national drink of the cariocas(people from Rio are called that). The drink is made of Cachaca (liquor made of sugarcane, Rios answer of vodka and tequila), lime, bunch of sugar and crush ice. The making of Cachaca is a very old tradition which started in the sugar plantations for drinking in Brazil but then they started to export it to Africa in exchange for slaves. It is quite difficult to describe the taste of the drink. It´s both sweet and sour at the same time and very strong. But while in Rom....


The next day we went to see Pao de Acucar( Sugarloaf) which is a mountain in the bay of Rio. We wondered for a while how we should get there but then we decided just to walk. It didn´t look that far on the map. Hemmi saw on the map that there was a small hill, but it turned out to be a mountain. Hemmi thought it was like a 30% incline but it felt like 80. The first thing we saw after we came over the mountain was a huge shopping mall. We went inside to make a short curt and get something to eat but it turned out to be a 6 floor shopping mall in a 32 floor high building with no information in sight on what was on which floor. So we got out of there as fast as we could( after finally finding the exit).


To get to the top of Sugarloaf you must take 2 cable cars. First you go up 200 meters to the mountain Morro da Urca, there you can take a helicopter ride ( if you are loaded). Then you go another 200 meters to Sugarloaf.

The view from there is amazing and I realized what a beautiful city it is.

After a while of admiring the view we went to Leblon, which is located right next to Ipamena, to eat. It is rather popular over here to eat at Churrascaria places, it´s like an all-u-can-eat barbeque restaurants. We thought that it had a nice sound to it so we went for it. And holymoly, I wished that Hemmi could have carried me home in a wheel barrel. And nothing to say about that.


On Saturday we visited the biggest favela in Rio, Rocinha. In Brazil the slums are called favelas. Rochinas is the home of 300 thousand people (it would be like if all of Iceland lived on one hillside). The tour was really moving and had a great impact on both of us. (I´m going to write another blog about the tour).


After the favela tour we saw Christ the redeemer statue, which stands guard over the city in 710 meters height. There is 1145 ton of concrete in The Man and we wondered how he got there. The view there is spectacular and going there is a must. It was very cool to feel the climate change from the top to the ground.


In the evening we went to out to Lapa. It is the main spot for live music and dance clubs, and indeed that´s true. The music is pumping from everywhere, from inside of clubs and outside. On the streets people are selling beer, cocktails (mainly caipirnahas), shoots and barbeque. There is just as many people outside as well as inside. This is a big melding pot of different people. People are dancing on the streets, barbequing, drinking and having fun but there is also a lot of poor people that are laying in rags and begging you to buy food for them, little children, way past their bedtime, coming up to you asking for money or trying to sell you gum or something and people walking around picking up empty cans. We didn´t quite get in the party mood because we thought it was quite difficult to watch.

Before going home we took the tram to see Santa Teresa which is an old part of Rio. The tram was very old and you could stand outside of it, holding on while riding it.


We went from Rio with mixed feelings. It is indeed a magnificent city but it has it´s dark sides as well.

Tchao
Rósa




Hæhæ

Við ákváðum að fara til Rio de Janeiro dagana 30. april til 5. mai þar sem að Hemmi var með langa helgi. Við fórum á miðvikudagskvöldið með rútu frá Joinville með nesti og nýja skó og mættum í hádeginu á fimmtudaginum í Rio.

Byrjuðum á því að hoppa upp í strætó og bruna niður til Copacabana þar sem að við fundum ódýrt hostel nálægt ströndinni. Eftir að hafa tjékkað okkur inn þá var lagt af stað í leiðangur.


Í tilefni þess að það var 1.mai þá voru haldnir stórir útitónleikar á ströndinni um kvöldið. Þar voru þúsundir manna samankomir að hlýða á brasiliska tónlistamenn og dilla sér. Við ströndina þá er fólk labbandi um að selja bjór, snakk og nammi þannig að maður þarf ekki að hafa mikið fyrir því ef manni langar í eitthvað. Heldur er komið upp að manni með reglulegu millibili og boðið eitthvað. Mjög þægilegt fyrir þreytta ferðalanga.


Við smökkuðum bestu maisstöngla sem við höfum fengið. Þá er manneskja með risa stóran pott og syður ferska maisstöngla sem maður fær afgreidda á laufblaði. Svo bara smyr maður með frjálsri hendi smjöri og saltar eftir smekk. Einfalt og gott.


Eftir tónleikanna þá settumst við niður við Copacabana ströndina og fengum okkur Caipirinha, sem er þjóðardrykkur carioca manna(íbúar Rio). Þessi drykkur saman stendur af Cachaca(áfengi unnið úr sykurreyr,svar Rios við vodka og tequila), lime, fullt af sykri og mulnum klaka og telst það vera mikil list að búa til góðann. Framleiðslan af Cachaca er aldagömul hefð sem byrjaði á sykur plantekrunum, bæði til að selja í Brasiliu og útflutnings til Afríku í skiptum fyrir þræla. Það er mjög sérstakt bragð af þessum drykk. Hann er bæði sætur og súr og svo er hann líka alveg rótsterkur. En er maður í Róm....

Daginn eftir þá ákváðum við að fara og skoða Pao de Acucar (eða sykurhleyfinn) en það er fjall sem er við fjarðarmynni Rio. Við veltum aðeins fyrir okkur hvernig við ættum að komast þangað og ákváðum bara að labba. Þetta leit ekki svo langt út á korti. Hemmi sá að á kortinu þá var smá hæð, sem reyndist svo vera fjall. Hemmi heldur því fram að þetta hafi verið 30% halli en ég samkvæmt mínum útreikningum þá var þetta nær 80%.

Þegar við vorum komin yfir fjallið þá blasti við okkur verslunarmiðstöð sem við fórum inn í til að stytta okkur leið og fá okkur eitthvað að borða. Kom í ljós þetta var 6 hæða verslunarmiðstöð í 32 hæða húsi og engar upplýsingar hvað var á hverri hæð. Við vorum fljót að koma okkur út( eftir að hafa fundið réttu útgönguleiðina).

Til að komast upp á Sykurhleyfinn þá þarf maður að fara í 2 kláfa( fyrir ykkur sem hafið ekki lesið mikið um menningu alpafjallanna þá er kláfur svona vagn sem hangir á vírum og brunar fram og til baka). Fyrst er farið upp 200 metra hæð, í fjallið Morro da Urca og þar getur maður farið i þyrluferð yfir borgina(ef maður á mikinn pening). Svo er haldið áfram aðra 200metra í Sykurhleyfinn.

Útsýnið sem blasir við manni er alveg ótrúlegt og maður áttar sig hvað þetta er sérstök borg.

Eftir að hafa verið þarna í dágóðan tíma og dáðst að útsýninu fórum við til Leblon til að seðja hungrið. Það er frekar vinsælt að fara á churrascaria, það eru grillstaðir þar sem maður getur borðað all u can eat af grillmat. Það fannst okkur hljóma vel og ákváðum að prófa. Og hólymólý ég hefði helst viljað fara heim í hjólbörum. And nothing to say about that.


Á laugardeginum fórum við að skoða stærsta favela í Rio, Rocinha. Fátækrahverfin kallast Favela í Brasilíu. Í Rocinha búa í kringum 300 þúsund manns(eða eins og allt Ísland). Var þessi skoðunarferð virkilega áhrifamikil og vakti mann til umhugsunar.


Eftir favelaferðina þá fórum við að skoða styttuna af Jesú kristi sem stendur vörð yfir borginni í 710 metra hæð. Það er 1145 tonn af steypu í kallinum og veltum við því fyrir okkur hvernig hann hafi komist þangað. En útsýnið er alveg einstakt og alveg ómissandi að fara þangað. Það er merkilegt að finna hitamuninn frá styttunni og niður að sjávarmáli.


Um kvöldið skelltum við okkur á djammið og fórum til Lapa. Það er talað um að það sé aðal live tónlistarhverfið og það er sko satt. Þar er fullt af stöðum og dúndrandi tónlist allstaðar, bæði úti og inni. Á götunum þá er fólk að selja bjór, kokteila(aðallega caipirinhas), skot og svo er fólk líka að grilla og selja grillpinna. Fólk er alveg jafn mikið á götum og inni á stöðunum. Þetta er mikill suðupottur af mismunandi fólki. Fólk dansar á götum,fólk að grilla, drekka og djamma en það er líka mikið af fátæku fólki þarna sem liggur undir lörfum eða biður þig um að kaupa mat handa sér, lítil börn að betla og fólk að tína dósir. Við komust ekki alveg í gírinn þar sem að okkur fannst dáldið erfitt að horfa upp á þetta.

Áður en við fórum heim þá tókum við gamla sporvagninn og skröltum um til að skoða Santa Teresa hverfið sem er eitt af elstu hverfum borgarinnar.


Við fórum með blendnar tilfinningar frá Rio. Þetta er svo sannarlega stórfengileg borg en hún hefur sínar skuggahliðar


Thao

Rósa

---

Photos

Copacabana
Pao de Acucar in the backround

Sand sculptures
The guys who make them live on the beach

Tree house
It´s a restaurant and the tree goes right through it

The Cable
You can see the cables go between the two mountains

Helicopter taking of
Jesus in the backround

Rio de Janeiro
On the left is Copacabana

Sugarloaf
í öllu sínu veldi

Rochina
Looking over the hillside