Noekoes - Chiva - Boechara - Samarkand

Asia » Uzbekistan » Samarkand
July 28th 2008

Published: July 28th 2008

Edit Blog Post

Ergens onderweg

Moejnak

Zo snel verdwijnt het Aralmeer

James Elroy Flecker

THE GOLDEN JOURNEY TO SAMARKAND

We are the Pilgrims, master; we shall go
Always a little further: it may be
Beyond that last blue mountain barred with snow,
Across that angry or that glimmering sea,

White on a throne or guarded in a cave
There lives a prophet who can understand
Why men were born: but surely we are brave,
Who take the Golden Road to Samarkand.

Sweet to ride forth at evening from the wells
When shadows pass gigantic on the sand,
And softly through the silence beat the bells
Along the Golden Road to Samarkand.

We travel not for trafficking alone;
By hotter winds our fiery hearts are fanned:
For lust of knowing what should not be known
We make the Golden Journey to Samarkand.

Naar Noekoes vliegen we over een eindeloos lijkende woestijnvlakte. Dit was ooit een belangrijke ader van de Zijderoute. Voor de afstand die we met een Tupolev op een paar uren afleggen waren in die tijd ettelijke dagen op de rug van een kameel nodig. Handelaar zijn in tijd was niet voor doetjes. Iets voor mannen die goed tegen de hitte konden

Moejnak

Verroeste scheepswrakken sieren de vroegere bodem van het Aralmeer

en niet snel dorst hadden.

Vanuit Noekoes gaan we op uitstap naar Moejnak. Amper 50 jaar geleden was dit een havenstad aan het Aralmeer met een bloeiende visindustrie. Nu is het een deprimerend stadje op meer dan 100km van de oever van het snel verdampende meer. Stilaan zou men een naamswijziging naar Aralvijverke moeten overwegen. We wandelen tussen de verroeste scheepswrakken op wat vroeger de bodem van het meer was. In de verte zien we zandwolken die vergeven zijn van metalen, pesticiden en ander gif. Het is geen gezonde plek om te leven.

In Noekoes bezoeken we het Savitski museum. De collectie bestaat uit door Savitski clandestien verzamelde kunstwerken (vooral schilderijen) die verboden waren in de Sovjettijd toen de enige toegelaten kunststijl het sociaalrealisme was. Het voortbestaan van dit museum was enkel denkbaar op een afgelegen plaats als deze. De streng controlerende ogen van Stalin in Moskou zagen geen kwaad in dit stoffig provinciaals museum.

Nadien bezoeken we de Oezbeekse grote drie: Chiva, Boechara, Samarkand. Deze historische steden staan op het programma van elke toerist in Oezbekistan.

Chiva is een museumstad. Het heeft een quasi intact historisch centrum dat nog volledig omringd is door een lemen

Moejnak

Meer roest!

stadsmuur, de Itsjon Kala. Gebouwen en straatjes zijn gerestaureerd en heropgebouwd zoals ze er in de middeleeuwen moeten uitgezien hebben. We bezoeken tientallen medressen (islamitische hogescholen). Ooit moet Chiva een bruisende studentenstad geweest zijn. Nu is het er wat levensloos. De ziel is uit het stadje gerenoveerd.

Boechara is de heiligste stad van Centraal-Azië. Het heeft een minder intact centrum dan Chiva maar is wel vele malen gezelliger. Het hart van de stad is Ljabi-Chaoez, een pleintje gebouwd rond een stenen vijver met restaurantjes. Er heerst elke avond een gezellige drukte. In Boechara worden we getroffen door de hitte. Het is er zo warm dat onze stoelgang ervan smelt (ofwel hebben we last van de kebab van de dag voordien...).

De gouden weg naar Samarkand is in ons geval een ijzeren weg: we gaan met de trein. Samarkand is de grootste en de bekendste van de drie. De historische plekken zijn als eilanden verspreidt in een stad die door de Sovjets is ingericht. De bezienswaardigheden hier zijn van een echt topniveau maar verliezen wat van hen charme door de minder mooie omgeving waarin ze staan.
In Samarkand hebben we terug het geluk om van de uitzonderlijke gastvrijheid die

Chiva

Itsjon Kala

hier kenmerkend is te kunnen genieten. Toevallig lopen we langs een trouwfeest en prompt worden we aan tafel uitgenodigd. De beste spijzen die we in lange tijd gezien hebben worden voor onze neus gezet. De fles wodka komt ook boven. We doen zoals de lokalen en gieten het goedje met een verwrongen gezicht achterover.

Vandaag is een relaxdagje aan de rand van het zwembad van ons poepchic hotel. Morgen bij het krieken van de dag vliegen we verder naar Istanboel.

Additional photos below

Photos: 58, Displayed: 24