Arthur's Pass

---

Arthur's Pass

English (Lisa)
28/1
Arthur’s pass is one of the best known highways in New Zealand. It connects the westcoast to Chirstchurch.
We read and heard that driving on it would be quite adventurous, so we only expected to reach a campsite located 2 hours away from Chirstchurch. The road turned out to be about the same as some of the ones we’d already driven on. It went through some valleys and over some hills. There were plenty of lookout points along the way. At some point we drove through a valley and everywhere around us were mountain ridges ranging from looking nearly black to being covered in light grass.
Another infamous local specialty was the Kea. Birds that literally eat EVERYTHING. Even if it’s not edible, they’ll still repeatedly try to nibble on it - some examples: metal table frames, shoes, rubber of cars.
Much sooner than we’d expected we finished Arthur’s Pass. Enough time was left to reach Christchurch before dark, so we continued heading east. The next part went Lisa-style: completely impractical, a bit chaotic, but fine in the end. I saved the address on my laptop. Very handy, I thought, until I discovered that there was absolutely no battery left. Of course I also did not have any phone numbers. We drove through Christchurch for quite some time to find a parking spot to go to an information point (i.e. somewhere to recharge the laptop/use phone booth), but absolutely NO parking spot was to be found. We then went to the first supermarket (=people&parking lot) we found in the direction we knew Erik and Jean live outside the city centre. Luckily, the woman at the service counter was lovely and let us use the phone book and even the phone. In the end, Erik drove to the supermarket and we could follow his car back to their home, which was only a 10 minute drive.

Nederlands (Anouschka)
28 januari 2011
Na een superlieve verjaardags-Skype met het thuisfront moet er helaas weer ingepakt worden. Er staat een lange rit op het programma vandaag. ’s Ochtends rijden we weer terug naar het noorden, om in het begin van de middag af te slaan naar Arthur’s Pass. Het is een steile bergpas en één van de manieren om van de ene naar de andere kust te reizen. Terwijl we steeds verder omhoog kruipen tegen de bergwand neemt de wind ook aardig in sterkte toe. Als we stoppen om pannenkoeken te bakken, wordt dat plan snel weer omgegooid omdat alle spullen wegwaaien. Daarbij komt dat de auto belaagd werd door Kea’s, een soort papagaai-achtige vogels met een grote snavel en scherpe klauwen. Sommige mensen vinden ze amusant, je zou ze ook kunnen beschrijven als irritant en brutaal. De beestjes knabbelen in ieder geval aan letterlijk alles wat ze tegenkomen, inclusief het rubber van het busje en de houten tafel (?!). Uiteindelijk vinden we een geschikte picknickplek in Arthur’s Pass Village en zijn we verrassend snel al halverwege de pas. Eigenlijk is het zonde om zomaar weer door te rijden, want het nauwe dal is de moeite waard met steile bergwanden en watervallen, maar het begint weer een beetje te regenen. 
Aan de andere kant van de pas belandden we in een weidse vallei met uitgestrekte bergen eromheen. Het enige wat hier is is de weg, verder voel je je alleen op de wereld als je uit de auto stapt. Omdat de reis verbazingwekkend snel gaat, besluiten we even een kijkje te nemen bij Castle Hill. Vanaf de weg kan je deze heuvel al zien liggen met daarop honderden grote rotsblokken met gladde, ronde vormen. Pas als je er echt naast staat kan je bevatten hoe groot ze eigenlijk zijn. Het is een heel apart gezicht zo middenin het landschap een ‘kudde’ enorme rotsen, terwijl het helemaal op natuurlijke wijze tot stand gekomen schijnt te zijn. 
Aan het eind van de middag bereiken we het platteland en kunnen we op zoek naar de kampeerplaats die we uit hadden gezocht. Als we op de kaart kijken, blijken we echter ook niet zo ver meer van ons uiteindelijke doel te zitten. Omdat we toch al zo lekker op weg waren, besluiten we maar in één keer door te rijden naar Lisa’s achteroom en –tante (Erik & Jean) in Christchurch. Eén probleempje: het adres staat op Lisa’s computer en de batterij is leeg. Oeps. Geen telefoonnummer ook (lekker snugger). Na 23.000 rondjes door het stadscentrum gereden te zijn dat bestaat uit louter eenrichtings- en afgesloten wegen, hebben we nog steeds geen parkeerplekje om bij het info-centrum hulp te vragen. Inmiddels zijn we ook aardig afgepeigerd en chagrijnig geworden, en in die staat belanden we bij een winkelcentrum even buiten het centrum. Maar de manager van de supermarkt geeft ons een telefoonboek én een telefoon te leen waardoor Erik gealarmeerd kan worden en ons onmiddellijk op komt halen zodat we achter hem aan kunnen rijden. Het weggetje naar hun huis dat in een buitenwijk van Christchurch ligt is de steilste tot nu toe. Na een hartelijke ontvangst kunnen we om 9 uur ’s avonds eindelijk op een échte bank neerploffen met een kopje thee om later in een heerlijk, zacht bed in een warm en droog huis in een coma-achtige slaap te vallen (we werden weer wakker, dat is het enige verschil). Wat wil je nog meer op je verjaardag? 😉

---

Photos

Arthur's Pass
River and valley

Arthur's Pass
View from van

Castle Hill
Anouschka's standing next to the huge rock.

Comments

[Tiffany]

ieniminnie
wauw wat ben je ieniminnie naast die rots zeg!!! :D Ziet er echt vet cool uit!