Sneeuwwandelen in het fantastisch mooie en rustige Jotunheimen!

---

De vliegreis begon al heel mooi met een prachtig uitzicht op Vlieland en Terschelling. Bij de afdaling in Oslo waren er alleen maar besneeuwde bossen te zien. Het werd nog even spannend toen we tien seconden voor de landing ineens een doorstart maakten, omdat de baan niet vrij bleek te zijn. Nog nooit meegemaakt, maar gelukkig ging het allemaal goed en landden we even later alsnog in Oslo. Vanaf daar hadden we een bustransfer samen met een groep uit Duitsland richting Jotunheimen. De buschauffeur was alleen een tijdje zoek, maar uiteindelijk vertrokken we dan wat later alsnog richting Hindseater Fjellhotel! Later dan gepland kwamen we daar aan en zo waren we er niet voor etenstijd. Jaja, alles ging er in het hotel zeer gestructureerd en volgens regeltjes aan toe. Zo ging elke dag om half zeven de bel voor het avondeten en dan mocht je nadat je je drankje had besteld naar de saladebar. Niet nadat we natuurlijk eerst een anecdote hadden gehoord over de omgeving of het hotel en info kregen over de overheerlijke driegangen maaltijden. En ondanks de structuur van regeltjes vond ik het een heel gastvrij hotel! En ja, eerlijk is eerlijk, ik hou eigenlijk ook wel van de duidelijkheid van regeltjes...;-)

De volgende dag begon onze eerste sneeuwwandeldag. Eerst werden de sneeuwschoenen uitgereikt met handleiding en regeltjes over hoe die aan het einde van de dag weer op te bergen in het drooghok. Een stapel boterhammen mee en een thermosfles met warme bessensap! Het was bewolkt en sneeuwde af en toe lichtjes. Echt niet nodig hoor om nog meer sneeuw toe te voegen aan die laag van minimaal 1.30 meter die er al lag, maar ja, het weer heb je niet in de hand. Het heeft ook wel wat om zo in de sneeuw te lopen. Alleen maar zon is ook zo saai. We klommen eerst omhoog door een bos met mooi besneeuwde bomen. Af en toe echt mooie plaatjes die bomen met een donkerbruine stam, lichtbruine takken en dan die laag witte sneeuw erop. Soms echt kunstwerken. Na de naaldbomen volgden de berkenbomen en daarboven liepen we in een totaal wit landschap. Wat een rust! We zigzagden nog wat door een bos op zoek naar een bruggetje waarover we de rivier konden oversteken. Best spannend zo'n smal bruggetje met een hele laag sneeuw erop! Verder omhoog gelopen richting een wat lager bergje in de omgeving en gezien de tijd net voor de top omgekeerd, zodat we in alle rust terug konden lopen richting het hotel. Prachtig uitzicht over het dal en een mooie oversteek over een witte vlakte. Aangekomen in het hotel gebruik gemaakt van de sauna en jacuzi, wat elke dag een heerlijke afsluiting was na het wandelen. Eh, de echte afsluiting was natuurlijk weer een overheerlijke maaltijd!

Dag twee was er wat lawinegevaar en afhankelijk van de omstandigheden zouden we of top A of top B beklimmen. Beiden lagen ten zuiden van het hotel. De route omhoog ging eerst weer door het bos, waar enkele groepsgenoten nog sneeuwhoenders hebben gezien. Scheen er grappig uit te zien iets wits wat weg vladdert in de sneeuw. Boven de boomgrens aangekomen werd het behoorlijk koud door wat wind. Vanwege het lawinegevaar liepen we over deze hellende vlakte met een meter of tien tussen elkaar. Dit om minder risico te hebben op het verschuiven van de sneeuwlaag. Na een mooie zigzag route belandden we bij een hut, waar we uit de wind konden gaan zitten om onze lunch op te eten. Vanaf daar werd er voor de top gekozen, die nog een eindje bij ons vandaan lag, maar waar in ieder geval de sneeuwconditie er betrouwbaar uitzag. In een mooi treintje liepen we rustig aan omhoog. Af en toe kwam er wat wind opzetten en werd er wat sneeuw van de berg afgeblazen. Opeens was het windstil. Dit bleek echter stilte voor de storm. Enkele meters onder een subtop stak er een flinke storm op en werden we flink gezandstraald door sneeuw. Dit was niet meer te doen en het werd ook erg koud. Bij een groepsgenoot zag ik zelfs bevroren ijs op haar wang. Dat betekende helaas weer vlak voor de top afdalen. De afdaling was wel weer genieten om zo lang achter elkaar naar beneden te lopen. Even opwarmen naast dezelfde hut en toen brak zelfs het zonnetje door! Alle sneeuw die vooraf nog enorm van de bergtoppen afstoof, was nu weer tot rust gekomen. Een verdere prachtige afdaling door de diepe sneeuw en het bos maakte dit weer tot een prachtige wandeldag.

De dag erna stond er weer een top op de planning. Zouden we het deze keer wel gaan halen? Weer op tijd vertrokken en de weersomstandigheden konden niet beter! Mooie blauwe lucht, geen wind, dus maar hopen dat dit zo zou blijven op het moment dat wij de top zouden benaderen. Deze wandeltocht had een lange aanlooproute wat de totale wandelafstand op 19 km bracht. Dat lijkt niet veel, maar voor een sneeuwwandeltocht is dit behoorlijk. Geleidelijk aan liep de route ook omhoog. Steeds weer tot aan een soort van richel, waarna zich weer een nieuwe witte sneeuwvlakte voor ons opende. Wat een onbeschrijflijk mooi landschap! Per dag leek het wel mooier te worden! Dit leek een soort wit duinlandschap met daar omheen bergtoppen. Wij liepen op een behoorlijk mooi afgeronde bergtop af. Vlak voor de laatste klim hielden we een lunchpauze achter een sneeuwrichel. Bij een lunchpauze in het witte Noorwegen moet je je niet al te veel voorstellen trouwens. Het is niet meer dan een kwartier eten, drinken en plassen en dan weer in beweging komen om warm te blijven. De weersomstandigheden lieten ons niet in de steek en een half uurtje later stonden we bovenop de berg met waanzinnig uitzicht! Rotswanden en bergtoppen overal om ons heen. En witte vlaktes, wat meertjes moesten zijn. Het was goed te zien hoe hard de wind hier ook af en toe tekeer gegaan was. De sneeuw bovenop was tot mooie creaties gevormd door de wind. De route terug gingen we iets anders en zo liepen we nog een tijdje op een plateau net onder de toppen hier met prachtig uitzicht over het dal en de berg die we de volgende dag zouden gaan beklimmen. De afdaling was ook weer een flink lange tocht die rechtstreeks op het hotel leek af te lopen. Toch werden we nog even tegengehouden door een kloof. Een klein ommetje nog door het bos langs de kloof, totdat we er via een bruggetje weer overheen konden lopen. Vermoeid maar zeer tevreden kwamen we weer terug bij het hotel.

Dat het in Noorwegen een stukje kouder is dan in de Alpen in de winter bleek zeker deze ochtend. Het kwik gaf niet veel meer dan -20 graden aan. Dat was toch wel ietsje kouder dan de afgelopen dagen. Goed ingepakt met meerdere laagjes liepen we eerste een stukje naar beneden richting een dal. Het was echt zo koud, vooral door wat wind die er ook nog was. Ik heb het eerste stuk echt af en toe even aan m'n neus gevoeld of ie er nog aanzat. En wat dan wel weer handig was, dat m'n snot gewoon bevroor, voordat het m'n neus uitliep!! Echt apart dit. Na een tijdje verlieten we het brede pad, wat ook een loipe was voor de langlaufers en trokken we weer eigen spoor door het bos. Dit kwam aan bij een meertje. Dat was nog even een spannende oversteek. Zo spannend en ook zo koud, dat ik er geen foto's van heb gemaakt. Het ijs bleek gelukkig sterk genoeg en zo kwamen we allemaal veilig aan de overkant. We hadden al wel sporen van elanden gezien, die dat ook al gelukt was. Dit was trouwens de dag met de meeste kans op het spotten van een eland. Overal zagen we de sporen van die beesten door het bos lopen. Zeker is wel te stellen, dat de elanden ons in ieder geval gezien moeten hebben. Of gehoord of geroken... Gelukkig brak het zonnetje nu een beetje door en liepen we rustig aan omhoog langs de loipe. Eindelijk voelde ik weer wat warmte bij m'n handen en voeten. En dat met dubbele sokkenlaag en dubbele handschoenenlaag.. Aan het einde van de loipe trokken we weer eigen spoor in de buurt van een aantal toppen. Omdat het al best laat was en winderig weer werd hebben we een iets eerdere top uitgekozen dan oorspronkelijk de bedoeling was. De beoogde top lag er overigens vlak achter in een wolk, dus ik was wel tevreden met deze eerdere top om daarna weer heerlijk af te dalen langs de besneeuwde hellingen. Niet nadat we natuurlijk eerst hadden genoten van het uizicht op het plateau en de toppen waar we ons gisteren hadden vermaakt. De terugweg mochten we allemaal op eigen tempo doen en was af en toe ook best heerlijk om stukjes alleen te lopen in de hoop nog een eland te spotten. Wel heel veel sporen en ook veel elandenpoep, maar de beesten zelf lieten zich niet zien. Op het einde liep ik nog met een klein clubje en het duurde ons eigenlijk eerlijk gezegd iets te lang. Het was wel weer een flinke inspanning geweest vandaag en we waren wel toe aan een kopje thee, een rondje sauna en een lekkere bank om op te zitten. In ieder geval hadden we het gelukkig niet meer zo koud als vanochtend en met die gedachte heb ik het laatste stukje uitgelopen en op het einde zeker nog genietend van de steeds lager staande zon, wat prachtige plaatjes opleverde.

Donderdag was het een dagje buiten spelen in een canyon. Ik had vooraf wat twijfels of ik met deze trip mee wilde gaan, omdat ik niet altijd een even grote held ben met dat soort terrein, maar gelukkig koos ik toch om mee te gaan. Wat een prachtige canyon was het! Bevroren watervalletjes en een prachtig besneeuwde kloof. Er waren door de gids paadjes uitgestippeld door de sneeuw, waarin je veilig kon lopen. Soms had je een halve meter daarnaast al een flinke afgrond, dus het was wel zaak om in het spoor te blijven hier. We liepen wat rond en mochten af en toe achter watervalletjes langslopen, door kloofjes kruipen, via een touw een stukje afdalen of voor de minder subtiele mensjes onder ons, in een keer naar beneden glijden. Er werd nog een kampvuurtje voor ons gemaakt en dat werd een lekkere warme lunch, die meteen de langste was van deze week. Scheelt een hoop zo zitten om een vuurtje. Op de terugweg kon niet iedereen tegelijk met het busje mee terug en zo liep ik met nog zes anderen eerst een stuk langs de weg. En zo loop je lekker te kletsen en zegt ineens iemand: "Elanden!!" Wauw, lopen daar gewoon drie elanden over de bevroren rivier naar de overkant. Een grote voorop en daarachter twee kleintjes. Ik vermoed dat het moeder met twee kinderen waren. Aan de overkant renden ze de beboste helling op. Ongelooflijk hoe die enorm grote beesten die zo ver weg zakken met hun poten in de sneeuw zich toch nog met redelijk snelheid vooruit kunnen bewegen! Ik was zo onder de indruk, dat ik er niet aan toe kwam om een foto te maken, maar gelukkig heeft iemand anders met ook nog eens een goede camera dat wel gedaan, dus die foto houden jullie nog tegoed.

De laatste wandeldag gingen we nog voor de top vlakbij het hotel, die we de tweede dag niet hadden gedaan in verband met lawinegevaar. De omstandigheden waren nu wel goed. Het sneeuwde wat in de ochtend, maar later trok het weer helemaal open! De route omhoog door het bos kenden we al en vanaf de sneeuwvlakte daarboven liepen we nu niet richting de hut van de tweede dag, maar slingerden we de berg op rechts van ons. Een mooie tocht met weer mooie uitzichten. Uiteindelijk vlak voor de top nog uit de wind kunnen lunchen en daarna even snel naar de koude top toe. Aan de andere kant daalden we af, nadat we eerst nog een paar groepsleden kwijt waren, die aan de andere kant dachten af te dalen. Gelukkig hadden we als beide groepen gedacht aan de afspraak, dat als je elkaar kwijt was, terug moest lopen naar het laatste punt waar je elkaar had gezien. Dat werd dus weer een klein stukje terug richting de top, maar we waren al snel weer compleet. De afdaling daarna was echt fantastisch. Diepe poedersneeuw: beter kan niet! Doordat sommige stukjes best steil waren hadden we her en der nog een glijbaantje gecreeerd en in de afdaling in het bos heb ik nog een aantal keren mogen sneeuwhappen...Het was wel een prachtige afdaling, met mooie vergezichten richting Gjende. Die vallei hadden we nog niet eerder gezien deze week. Onderaan de berg konden we de loipe terug volgen naar het hotel met nog een oversteek over een meertje. Nog even genieten van deze betoverende omgeving en het prachtige weer!

---

Comments

[inge]

gaaf weer hoor, af.