Hiking the East Highland Way

---

Nadat ik in 2003 The West Highland Way liep was het zeker dat ik vaker aan de andere kant van de Noordzee zou gaan wandelen. In 2006 volgde in Schotland The Speyside Way en afgelopen jaar kwam ik erachter, dat Kevin Langan in 2007 een nieuwe prachtige route door Schotland heeft ontwikkeld, genaamd The East Highland Way. Deze route is precies de verbinding tussen de twee eerder genoemde routes. En zoals afgelopen week gebleken: ook zeer de moeite waard! De route is (nog) niet bewegwijzerd, dus de kaart en het boekje waren zeker nodig. Op een enkel kort traject zijn al wel wat East Highland Way bordjes op paaltjes geschroefd. Het was dan ook een verrassing wanneer we die af en toe eens tegenkwamen.

Deze wandelreis heb ik in gezelschap van Judit, Esmee en Judith gedaan en begon met een treinrit van Glasgow naar Fort William. Sowieso al een zeer mooie treinreis! In Fort William aangekomen onze flessen met water gevuld en zo aan het einde van de middag onze eerste stappen op de East Highland Way gezet. Het was al half vijf, maar we wilden toch alvast wat lopen en aangezien we een tent bij ons hadden, was het mogelijk elk moment te stoppen, als er een vlak stukje gras was. Dit vonden we na twee uur lopen langs een pad dichtbij de spoorlijn. Wel goed beschut door wat struiken en met prachtig uitzicht op de Ben Nevis Range, waar nog behoorlijk wat sneeuw lag op de bergtoppen. Een mooi uitzicht om onze macaroni bij te koken en vervolgens de pannen en borden af te wassen met het hoge gras dat er groeide. Tja, helaas geen riviertje dichtbij, maar kan ook prima zonder...

De volgende ochtend werden we wakker in wat een heus naaktslakkenparadijs bleek te zijn. Er was er zelfs eentje kunstjes aan het vertonen bovenin onze tent! Na al deze beesten bij het opbreken van de tent en inpakken van de tassen vakkundig met takjes verwijderd te hebben en een ontbijtje naar binnen te hebben gewerkt, gingen we weer op pad. De route liep verder langs de spoorlijn en passeerde ook een paar heuse Schotse Hooglanders! Toch wel een beetje spannend, ook al zien ze er ook wel weer aaibaar uit... We hadden besloten vandaag een lange wandeldag te doen om zodoende uit te komen bij Tulloch Station. Dit treinstationnetje is namelijk omgebouwd tot een hostel en het leek me wel leuk om vanuit m'n bed zicht te hebben op het perron en de voorbij rijdende treinen. Tja, ik blijf toch een beetje een treinenautist..;-) Maar goed, voordat het zover was, hadden we nog een flinke tocht voor de boeg. Zo waren het gisteren nog maar 8 a 9 km die we ingelopen hadden, zo waren het er vandaag zo ongeveer dik achterin de twintig kilometers die onze voeten mochten afleggen. De rivier de Spean werd met name gevolgd en daar hebben we dan ook een prachtige lunchplek gevonden in het zonnetje. Echt niet normaal weer was het deze week. We hadden de zonnebrand harder nodig dan onze poncho en dat is voor Schotland behoorlijk uniek.

Verderop liep de route door een paar mooie schapenweilanden en het was dat we op dat hostel afliepen, want anders hadden we wel een mooi plekje voor de tent gevonden. Om bij het hostel te komen moesten we nog eerst een heel stuk door "Cheap Woods" om vervolgens nog een paar kilometer asfalt af te stampen wat bij menigeen tot zere voeten leidde. Gelukkig werden we niet teleurgesteld en belandden we in een superknus hostel en had ik daar dan m'n bedje met uitzicht op het perron...

Vanaf dit punt kwam er een traject aan, waar sowieso geen accommodatie op de route zou liggen, dus het stond zeker vast dat we de nacht erna weer in de tent zouden gaan slapen. Zo halverwege de route bevond zich Loch Laggan, dus dat werd ons mikpunt voor die avond. Het was weer prachtig weer en we hadden mooi zicht op allerlei witte bergtoppen. De route was qua weg waar we op liepen niet de fijnste dag, maar de vergezichten waren eindeloos! We hadden nog een prima "noodles stop" naast een snel stromend riviertje, zodat we weer wat water uit onze flessen konden uitsparen door dit rivierwater te koken. Na een stuk door het bos lopen kregen we zicht op het Moye Reservoir en verderop een rivieren. En dan lag daar eindelijk Loch Laggan. Het meer was prachtig, alleen het pad wat er langs liep deed nogal pijn aan onze voeten, maar gelukkig vonden we halverwege een prachtig klein schiereilandje met wat dennenbos, waarop we onze tent konden parkeren. Heel idyllisch en prachtig uitzicht op het meer en de besneeuwde bergen. We splitsten ons op in waterhalers en tentopzetters. Nadat dit huishoudelijk deel erop zat, hebben we heerlijk zittend in het zonnetje onze avondmaaltijd bereid. Afgesloten met een "outdoor-chocolademousse" en na de afwas nog een yogasessie op de stenen naast het meer gedaan. Tijd om de slaapzakken in te kruipen voor een koude nacht..

En ja, die koude nacht kwam doordat het helemaal was opengetrokken en we vervolgens heerlijk zaten te ontbijten met een strakblauwe lucht! We hoopten op lopen in een t-shirt, maar we waren iets te optimistisch geworden over het Schotse weer en het trok in de loop van de dag toch weer dicht. De route liep veelal door het bos en nog langs een houtzagerij. Verderop liep er een wat meer onbegaanbaar pad, wat zelfs ineens opging in het niets en zo werd het hoppen van polletje naar polletje door een moerassig stuk. Gelukkig was het einde in zicht door een weg met bruggetje en hadden we al snel weer vaste grond onder onze voeten. Er was nog een sidetrip naar een waterval, maar we hadden nog zeker 8 km te gaan, dus hebben we die waterval gelaten voor wat het was en zijn we verder gegaan door een gebied waar nogal veel fazanten zaten. Zeker toen we besloten een alternatieve route op de kaart te nemen, die een stuk asfalt zou mijden, werden we af en toe behoorlijk opgeschrikt door die beesten, die geloof ik ook werden opgeschrikt door ons. We liepen op een hostel af wat op de kaart stond, maar daar aangekomen, bleek dat ze niet geopend waren voor ons. Aangezien we een tent in onze tas hebben zitten en het nog licht genoeg was, geen reden tot paniek, maar er waren wel wat voetjes, die eigenlijk bijna geen stap meer konden verzetten. Gelukkig was de vrouw die daar ook een winkeltje had zeer behulpzaam en gaf ze ons een telefoonnummer van een B&B in het dorp. Daar konden we terecht, maar dat was nog wel zeker een half uur lopen. We zagen er blijkbaar nogal vermoeid uit, want vervolgens belde die vrouw zelf naar die B&B in ons bijzijn en vroeg de eigenaars of ze ons niet konden ophalen hier met de auto. En zo stond, nadat we van een heerlijke cake uit de winkel hadden genoten, de lift klaar en werden we gebracht naar The Rumblie in Laggan. Een best wel luxe B&B met heerlijke bedden, heerlijk eten en zeer gastvrije eigenaars! We werden helemaal bijgepraat over alle ontwikkelingen rondom The East Highland Way, want Simon (van de B&B) had persoonlijk contact met Kevin (van de East Highland Way) en vertelde over mogelijke alternatieven die in de toekomst wellicht zouden komen. Na een heerlijke lasagne en fijne douche kropen we onder de schone lakens. En laat het nou ook net gaan regenen, dus dat kwam ook perfect uit, dat we droog binnen zaten.

De volgende ochtend uitgebreid ontbeten en door Simon en Fiona een klein stukje met de auto op weg geholpen om de drukke weg uit Laggan te kunnen skippen. Op een zijweggetje werden we gedropt. Langs wat huizen gelopen en daarna slingerde het pad weer het bos in. De regen was gelukkig vertrokken, maar er hing wel nog veel bewolking. Al snel wachtte ons een paar rivieroversteekjes, maar gelukkig konden we nog van steen naar steen hoppen. Daarna werd het een stukje zwoegen door de "bog" en belandden we op een goed begaanbaar breed pad. We zagen veel hertensporen, maar het bleef bij sporen. Aangekomen bij een soort schuilhuisje (bothy) was daar onze eerste serieuze rivieroversteek en er lag zeg maar geen bruggetje overheen. Dat werd schoenen uit, broek opstropen, sandalen aan en oversteken door de nogal sterk stromende rivier. Aangezien niet iedereen zulke handige sandalen bij zich had als Esmee, werd een onderdeel van de sport ook nog het terugwerpen van de sandalen. Nadat we allemaal ongeschonden aan de overkant van de rivier stonden, trakteerde Judit ons op een chocolade ei en konden we verder naar de volgende riveroversteek...en de daarop volgende rivieroversteek...zo waren we al gauw anderhalf uur verder en kwamen we eindelijk op een droog stukje toe aan onze lunch. Daarna nog een flink stuk doorgelopen naar Newtonmore voor wat boodschapjes. Vanaf daar was het nog 8 km naar Kingcussie en die besloten we ook nog aan deze dag toe te voegen. Eerst over smalle bospaadjes en later weer uitgestrekt gebied met heide. Nog een mooi paadje door een sprookjesbos langs een meertje en daarna werd het toch nog behoorlijk ploeteren op de laatste paar kilometers langs een golfbaan. Met behoorlijk vermoeide benen en voeten kwamen we aan in Kingcussie en streken we neer in het eerste de beste hostel. We konden het nog net opbrengen om een hamburger met patat te bestellen en te douchen, voordat we in ons zeer gammele stapelbed stapten. Gelukkig was het rustig genoeg, zodat iedereen onderin kon slapen...

De volgende ochtend werden we op de route verrast met een kasteelruine en een mooi uitzichtpunt op een moerassig gebied met veel vogels. Vervolgens hadden we allerlei slingerende paadjes met mooi uitzicht en liepen we ook weer veel door het bos. Ditmaal ook met wat heidevelden ertussen en alsof het nog niet genoeg was zagen we bij Loch Insh ook nog 5 herten in het bos!! Ook een heel kleintje! Zo mooi hoe redelijk dichtbij ze in ons zicht voorbij sprongen verder het bos in! Na een korte stop voor een drankje en het vullen van de flessen vertrokken we voor een de laatste paar uur langs wat bomensculpturen en door een groot bos met veel paden. Dit laatste leidde ook nog even tot een paar kleine stukjes verkeerd lopen, maar gelukkig waren we nog wel scherp genoeg zo op het einde van de route om uiteindelijk onze weg het bos uit te vinden op weg naar de zogenaamde Bothy! En wat zou het nou zijn? Het pad er naar toe was in ieder geval smal en rotsig en liep tussen kleine dennenboompjes. Er omheen was alleen maar heide en moeras. Zou hier wel ergens iets zijn of een tent kunnen staan? Even laten zag ik een kleine grasstrook in de verte. Oke, dit gaf enige hoop. Toen werd de grasstrook een heel grasveld! En toen werd het grasveld zo ongeveer een heel kampeerterrein met ook nog wat bomen! En toen was daar opeens een klein houten huisje! En toen bleek er in dat huisje een houten stapelbed te staan, twee bankjes, wat kaarsjes en een gastenboek!! Zo geniaal dit! Helemaal midden in de natuur! We hebben de tent wel opgezet op een bedje van dennennaalden en onze laatste maaltijdzakjes gekookt. Samen met Judit nog tien minuutjes verderop gelopen naar een rivier om de afwas te doen en de pannetjes te vullen met water voor de hot chocolate! Wat een prachtige plek om de laatste nacht in de Highlands door te brengen. En toen we in bed lagen, fladderde er een mysterieuze vogel over die een soort knorrige geluidjes ging maken..zou dit die ene Schotse vogel zijn uit ons boekje?

De volgende ochtend nog een stuk gelopen in de prachtige gebied en uiteindelijk kwamen we weer wat meer in de bewoonde wereld en nog langs een ruine op een eiland in een meertje. Nu waren echt wel de laatste 8 km in zicht, wat vandaag het enige echte "trigger-woord" was. Tja, zo heeft elke wandelvakantie wel een song of een uitspraak en zo had deze wandelvakantie een rij woorden die opgezegd moesten worden, zodra het "trigger-woord" werd uitgesproken. Het begon op dag 1 met "naaktslak" en het is ook wel eens "hek" geweest of "bankje" of "kraan" (doelend op water wat je uit de natuur kunt halen) En zo hadden we een heel riedel van 10 woorden, maar vanwege de censuur op dit stuk noem ik ze hier niet allemaal, maar ze zijn zeker op te vragen bij 1 van ons 4-en. En ze staan ook in het gastenboek in de Bothy, maar ik weet niet of iemand van jullie daar zeer binnenkort komt...

In Aviemore aangekomen hebben we ons zelf getrakteerd op een waanzinnig lekkere picknick in het zonnetje!! En toen zat het erop....ruim 130 km door een zeer mooi stukje Schotland en konden we nog genieten van de prachtige treinrit terug naar Glasgow en daar 's avonds een lekker hapje eten...

---

Comments

[inge]

Leuk, weer allemaal schapen .fijn dat jullie onze tent van de slakken hebben ontdaan. En leuk om hem weer eens te zien (op de foto). Sportief hoor, dames.